|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1110/2004)
27 Ιανουαρίου, 2006
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΟΥΖΑΝΑ ΦΕΛΛΑ,
Αιτήτρια,
- KAI -
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
ΜΕΣΩ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - -
Α. Παναγιώτου, για την Αιτήτρια.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για την Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με ανακοίνωση της Αρχής Αδειών γνωστοποιήθηκε σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι, μέχρι τις 16.10.2001, προθεσμία που στη συνέχεια παρατάθηκε μέχρι την 31.10.2001, μπορούσαν να υποβληθούν αιτήσεις για τη χορήγηση νέων αδειών οδικής χρήσεως αστικών ταξί για όλες τις αστικές τροχαίες περιοχές της Δημοκρατίας.
Η αιτήτρια στην παρούσα προσφυγή υπέβαλε αίτηση για άδεια οδικής χρήσεως αστικού ταξί για να μπορέσει να ασχοληθεί αποκλειστικά με την επαγγελματική εργασία οδηγού δικού της ταξί. Υπέβαλε τα σχετικά έγγραφα στις 29.10.2001 και, αφού στις 4.3.2002 ετοιμάστηκε σχετική έκθεση από τον Ανώτερο Ελεγκτή Μεταφορών Λευκωσίας, με όλα τα προσωπικά της δεδομένα, στις 5.6.2002 παρακάθισε σε προφορική εξέταση ενώπιον της Αρχής Αδειών. Ακολούθως, η Αρχή Αδειών, αφού, σε σειρά συνεδριάσεων, ενημερώθηκε για την αξία των αδειών οδικής χρήσεως των αστικών ταξί ανά τροχαία περιοχή, για τις απόψεις των εκπροσώπων των αυτοκινητιστικών οργανώσεων και για τις απόψεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, και αφού καθόρισε τα αριθμητικά πλαίσια των νέων αδειών που θεώρησε ότι έπρεπε να χορηγηθούν για κάθε αστική τροχαία περιοχή, στις 29.9.2002, μετά που εξέτασε και τους διοικητικούς φακέλους όλων των αιτητών, ενέκρινε εκείνους με αύξοντα αριθμό από 1-28, μεταξύ των οποίων και η αιτήτρια με αύξοντα αριθμό 23.
Η αιτήτρια ενημερώθηκε σχετικά με επιστολή της Αρχής Αδειών ημερομηνίας 2.12.2002.
Στις 20.12.2002 ο Αντώνης Πίπης, από τη Λευκωσία, υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών να χορηγήσει άδεια αστικού ταξί για την αστική τροχαία περιοχή Λευκωσίας στην αιτήτρια. Ακολούθως, στις 19.9.2004, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, αφού έλαβε υπόψη σχετική μελέτη αναγκών, αντίγραφα ερευνών του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, αντίγραφα των απόψεων των αυτοκινητιστικών οργανώσεων και του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, όπως και καταστάσεις του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού, όπου φαινόταν η διακύμανση του αριθμού των περιηγητών που επισκέφθηκαν την Κύπρο από 1989-2002, όπως, επίσης, και τα σχετικά πρακτικά της Αρχής Αδειών και, αφού άκουσε προφορικά την αιτήτρια, αποδέχθηκε την προσφυγή του Αντώνη Πίπη και ακύρωσε την απόφαση της Αρχής Αδειών να χορηγήσει στην αιτήτρια άδεια οδικής χρήσεως αστικού ταξί για την αστική τροχαία περιοχή Λευκωσίας. Αξιολογώντας τα όσα προφορικά άκουσε από την αιτήτρια είπε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
"Η ενδιαφερόμενη μας έδωσε την εντύπωση ότι δεν μας έλεγε την αλήθεια ότι είναι χωρισμένη με το σύζυγό της, φαίνεται από το σύνολο των γεγονότων ότι ο σύζυγος της εξακολουθεί να έχει άδειες οδικής χρήσεως αστικών ταξί και η προσπάθεια της όλη ήτο να εξασφαλίσει ακόμα μια άδεια οδικής χρήσεως γα να ενισχύσει το στόλο του συζύγου της. Δεν εξηγείται άλλως πως η θέση της ότι ενώ είναι χωρισμένη εξακολουθεί να φέρει το κύριο βάρος της εξόφλησης των χρεών του συζύγου της ο οποίος δημιούργησε τούτα για να δημιουργήσει γραφείο ταξί. Η άλλη εκδοχή που μπορεί να υποθέσει κάποιος είναι ότι η ενδιαφερομένη μετέχει στο γραφείο ταξί του συζύγου της και έλκει συμφέροντα από το συγκεκριμένο γραφείο ταξί. Από όποια σκοπιά και αν δει κάποιος τα γεγονότα όπως τα εξέθεσε η ενδιαφερομένη δεν δικαιολογείται η χορήγηση σ΄ αυτή άδεια οδικής χρήσεως αστικού ταξί. Αν ερμηνευθεί ότι έλκει συμφέροντα στο γραφείο ταξί του συζύγου της θα πρέπει να ακυρωθεί η άδεια που της εχορηγήθη γιατί σύμφωνα με το άρθρο 5(13) του περί της Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 οι αρχές πρέπει να παρέχουν κατά το δυνατό σε όλους τους ενδιαφερόμενους ίση ευκαιρία κέρδους. Με δεδομένο ότι οι αιτητές ήταν μερικές εκατοντάδες θα ήτο άδικο για αυτούς που δεν είχαν την ευκαιρία να έχουν επ΄ ονόματί τους παρόμοιες άδειες να χορηγηθεί σε άλλους που έχουν ή έλκουν συμφέροντα σε εταιρείες ή οργανωμένα γραφεία ταξί. Αν πάλι αξιολογήσουμε αυστηρά το διοικητικό φάκελο και τα στοιχεία που ετέθηκαν ενώπιον μας δεν έπεισε με αυτά ότι μετείρχετο ή και μετέρχεται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο το επάγγελμα των μεταφορών ως κύριο αυτής επάγγελμα. Άρα και σ΄αυτή την περίπτωση δεν θα έπρεπε να χορηγηθεί άδεια οδικής χρήσεως αστικού ταξί στην ενδιαφερομένη."
Με την προσφυγή η αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ως, μεταξύ άλλων, προϊόν μη δέουσας έρευνας και, συνακόλουθα, πραγματικής πλάνης.
Στις 9.11.2005 ο δικηγόρος της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών δήλωσε στο Δικαστήριο ότι, αφού μελέτησε τη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της αιτήτριας, σε συνάρτηση με το περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, δεν μπορούσε να υποστηρίξει την ακυρωτική απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών για το λόγο ότι, όπως διαπίστωσε, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών "άσκησε ελλιπή έρευνα, έλαβε υπόψη της πράγματα που δεν έπρεπε να λάβει υπόψη, ενώ παραγνώρισε πράγματα που έπρεπε να λάβει υπόψη και, συγκεκριμένα, έλαβε υπόψη της ότι, μάλλον, εκτίμησε ότι, η αιτήτρια δεν τους έλεγε την αλήθεια και δεν είναι διαζευγμένη και ότι δεν ασκούσε το επάγγελμα του οδηγού ταξί τη στιγμή που ο σύζυγός της είχε καταδικαστεί από το Κακουργιοδικείο για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης προς την ίδια, βρισκόταν στις φυλακές και η ίδια εργαζόταν, αφού κατείχε επαγγελματική άδεια οδηγού ταξί. Τα στοιχεία φαίνονται στη γραπτή αγόρευση του κ. Παναγιώτου. Υποβλήθηκαν και στην Αρχή Αδειών και στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, απλά αξιολογήθηκαν και φαίνονται ελλιπή."
Έχω μελετήσει την αγόρευση του δικηγόρου της αιτήτριας, όπως και τη θέση του δικηγόρου της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, πάντοτε σε συνάρτηση με το σχετικό διοικητικό φάκελο, Τεκμήριο 1 ενώπιόν μου, και συμφωνώ ότι, η προσβαλλόμενη απόφαση της 19.9.2004, πάσχει λόγω μη δέουσας έρευνας και, συνακόλουθα, πραγματικής πλάνης με αποτέλεσμα να είναι ακυρωτέα γι΄ αυτό το λόγο.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
Η προσβαλλόμενη απόφαση της 19.9.2004 ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ