|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 4 ΑΑΔ 872
11 Νοεμβρίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 921/2004)
ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ης η αίτηση.
―――――――――――――-
(Υπόθεση Αρ. 922/2004)
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 921/2004, 922/2004)
Αρχή Λιμένων Κύπρου ― Υπάλληλοι ― Διορισμοί ― Η διετής περίοδος δοκιμασίας των διοριζομένων στην Αρχή και οι δυνατότητες παράτασής της ― Καν. 13 των περί της Αρχής Λιμένων Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας Υπαλλήλων ) Κανονισμών του 1997 (Κ.Δ.Π. 114/97) ― Ερμηνεία ― Η προθεσμία του ενός μηνός που τάσσεται στην παράγραφο (3) του Καν. 13 είναι ενδεικτική αλλά κατά τη διάρκειά της παρέχεται στην Αρχή εξουσία μόνο επικύρωσης ή τερματισμού του διορισμού, όχι παράτασής του.
Οι αιτητές προσέβαλαν την απόφαση παράτασης της περιόδου επί δοκιμασία διορισμού τους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Από τα ζητήματα που τέθηκαν με τις προσφυγές προηγείται για εξέταση το κατά πόσο οι αντίστοιχες προσβαλλόμενες αποφάσεις εκδόθηκαν κατά παράβαση του Κανονισμού 13 των περί της Αρχής Λιμένων Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας Υπαλλήλων) Κανονισμών του 1997 (Κ.Δ.Π. 114/97).
Οι αιτητές παραπονούνται ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις δεν λήφθηκαν εντός της προθεσμίας του ενός μηνός η οποία προβλέπεται στην παράγραφο (3) του εν λόγω κανονισμού. Με δεδομένο όμως ότι ήταν επί του προκειμένου ανάγκη να ληφθεί απόφαση, το παράπονο δεν οδηγεί πουθενά. Είναι προφανές ότι, η εν λόγω προθεσμία τίθεται ενδεικτικά, όχι ανατρεπτικά.
2. Έπειτα οι αιτητές προβάλλουν ότι ο Καν. 13 δεν επέτρεπε την παράταση της περιόδου δοκιμασίας παρά μόνο διαρκούσης της αρχικής περιόδου και υπό τις περιστάσεις που εκτίθενται στην παράγραφο (2). Αυτό, είναι ορθό. Όπου η αρχική περίοδος δοκιμασίας λήγει χωρίς τη λήψη μέτρων με βάση την παράγραφο (2), η εξουσία της Αρχής δεν εκτείνεται, σύμφωνα με την παράγραφο (3), πέραν της επικύρωσης ή του τερματισμού του διορισμού. Η παράγραφος (3) δεν συμπεριλαμβάνει δυνατότητα παράτασης.
Η Αρχή δεν διατηρούσε δυνατότητα παράτασης της αρχικής περιόδου δοκιμασίας μετά τη λήξη της.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα.
Προσφυγές.
Χ. Αναστασίου, για τους Αιτητές.
Δ. Μέρτακκα, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Οι αιτητές και ακόμα ένα πρόσωπο προσλήφθηκαν από την Αρχή Λιμένων Κύπρου στη θέση Λιμενικού Λειτουργού και Πλοηγού 2ης Τάξης, με ημερομηνία ισχύος την 7 Μαΐου 2002. Τέθηκε όρος ότι θα τελούσαν υπό δοκιμασία για περίοδο δύο χρόνων από την έναρξη της εργοδότησης τους. Παρήλθε η περίοδος χωρίς να ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση ως προς τα περαιτέρω. Οπότε, με επιστολή ημερ. 7 Ιουνίου 2004, οι αιτητές υπενθύμισαν την Αρχή περί τούτου και της ζήτησαν να επιληφθεί του θέματος. Η εξέταση των περιπτώσεων είχε ήδη αρχίσει, σε πρώτο στάδιο, από την Επιτροπή του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής για Εργασιακά Θέματα η οποία, στις 4 Ιουνίου 2004, αποφάσισε να εισηγηθεί παράταση της περιόδου δοκιμασίας των αιτητών: κατά ένα χρόνο του Χ. Στεφάνου και κατά έξι μήνες του Χρ. Χρυσάνθου. Πρόσθεσε ότι προτού λάβει οριστική απόφαση θα τους έδινε την ευκαιρία να υποβάλουν, εντός δεκαπέντε ημερών, παραστάσεις. Σημειώνεται στα πρακτικά ότι:
«Η Επιτροπή αφού μελέτησε τις σχετικές προς το θέμα επιστολές των Διευθυντή Εκμετάλλευσης, Διευθυντή Λιμανιού Λεμεσού και Ανώτερου Πλοηγού Λιμανιού Λεμεσού με ημερ. 2.6.2004 και 3.6.2004 αντίστοιχα σε σχέση με τη λήξη της χρονικής περιόδου δοκιμασίας των Λιμενικών Λειτουργών και Πλοηγών, 2ης Τάξης κων Γ. Παρούτη, Χρ. Χρυσάνθου και Χ. Στεφάνου αποφάσισε τα πιο κάτω, τα οποία στη συνέχεια θα εισηγηθεί να τύχουν της έγκρισης του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής:
(α) Να επικυρωθεί ο διορισμός του κ. Γ. Παρούτη στη θέση του Λιμενικού Λειτουργού και Πλοηγού, 2ης Τάξης.
(β) Να παραταθεί κατ' αρχήν η χρονική περίοδος της δοκιμασίας του κ. Χρ. Χρυσάνθου για ακόμη έξι (6) μήνες. Ο χρόνος της νέας δοκιμασίας θ' αρχίσει να μετρά από τις 7.5.2004, ημερομηνία κατά την οποία έληξε η αρχική δοκιμασία των 2 χρόνων.
(γ) Να παραταθεί κατ' αρχήν η χρονική περίοδος της δοκιμασίας του κ. Χ. Στεφάνου για ακόμα ένα (1) χρόνο. Ο χρόνος της νέας δοκιμασίας θ' αρχίσει να μετρά από τις 7.5.2004, ημερομηνία κατά την οποία έληξε η αρχική δοκιμασία των 2 χρόνων.
Στις περιπτώσεις (β) και (γ) πιο πάνω θα ζητηθεί από τους ανωτέρω να υποβάλουν τυχόν παραστάσεις μέσα σε εύλογη προθεσμία 15 ημερών και το θέμα θα επαναφερθεί στην Επιτροπή για λήψη οριστικής απόφασης.»
Ωστόσο το θέμα φαίνεται να παραπέμφθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής χωρίς ο,τιδήποτε άλλο από πλευράς της Επιτροπής. Το Διοικητικό Συμβούλιο, σε συνεδρία ημερ. 6 Ιουλίου 2004, έλαβε παρόμοια απόφαση:
«Το Συμβούλιο αποφάσισε τα πιο κάτω:
(α) Την επικύρωση του διορισμού του κ. Γ. Παρούτη στη θέση του Λιμενικού Λειτουργού και Πλοηγού, 2ης Τάξης.
(β) Την παράταση κατ' αρχήν της χρονικής περιόδου της δοκιμασίας του κ. Χρ. Χρυσάνθου για ακόμη έξι (6) μήνες. Ο χρόνος της νέας δοκιμασίας θ' αρχίσει να μετρά από τις 7.5.2004, ημερομηνία κατά την οποία έληξε η αρχική δοκιμασία των 2 χρόνων.
(γ) Την παράταση κατ' αρχήν της χρονικής περιόδου της δοκιμασίας του κ. Χ. Στεφάνου για ακόμα ένα (1) χρόνο. Ο χρόνος της νέας δοκιμασίας θ' αρχίσει να μετρά από τις 7.5.2004, ημερομηνία κατά την οποία έληξε η αρχική δοκιμασία των 2 χρόνων.
Στις περιπτώσεις (β) και (γ) πιο πάνω θα ζητηθεί από τους ανωτέρω να υποβάλουν τυχόν παραστάσεις μέσα σε εύλογη προθεσμία 15 ημερών και το θέμα θα επαναφερθεί στο Συμβούλιο, για λήψη οριστικής απόφασης.»
Οι αιτητές, οι οποίοι ειδοποιήθηκαν με επιστολή ημερ. 13 Ιουλίου 2004, εξέφρασαν την αντίθεση τους και εξήγησαν τους λόγους. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ σε λεπτομέρειες. Οριστική απόφαση λήφθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο στις 27 Ιουλίου 2004. Παραθέτω το σχετικό μέρος των πρακτικών:
«Στη συνέχεια και ύστερα από ανταλλαγή απόψεων, το Συμβούλιο έκρινε ότι οι παραστάσεις ημερ. 20.7.2004 των κων Χρ. Χρυσάνθου και Χ. Στεφάνου δεν ευσταθούν και αποφάσισε όπως μην τις αποδεκτεί και όπως επαναβεβαιώσει την απόφαση του για παράταση της χρονικής περιόδου της δοκιμασίας τους για 6 μήνες και 12 μήνες στην περίπτωση των κων Χρ. Χρυσάνθου και Χ. Στεφάνου, αντίστοιχα.»
Η απόφαση, σε ό,τι αφορούσε τον καθένα, τους γνωστοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 12 Αυγούστου 2004.
Από τα ζητήματα που τέθηκαν με τις προσφυγές προηγείται για εξέταση το κατά πόσο οι αντίστοιχες προσβαλλόμενες αποφάσεις εκδόθηκαν κατά παράβαση του Κανονισμού 13 των περί της Αρχής Λιμένων Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας Υπαλλήλων) Κανονισμών του 1997 (Κ.Δ.Π. 114/97). Προβλέπεται ότι:
«13. - (1) Μόνιμος διορισμός γίνεται με δοκιμασία για χρονική περίοδο δύο χρόνων.
(2) Ο διορισμός υπαλλήλου που υπηρετεί με δοκιμασία, μπορεί να τερματιστεί σε οποιοδήποτε χρόνο, κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου της δοκιμασίας. Πριν γίνει ο τερματισμός, πρέπει να δοθεί στον υπάλληλο ειδοποίηση αναφορικά με την πρόθεση για τον τερματισμό, που να περιέχει τους λόγους και να τον καλεί να κάμει οποιεσδήποτε παραστάσεις, που θα ήθελε να υποβάλει εναντίον αυτού του τερματισμού. Αφού εξετάσει οποιεσδήποτε παραστάσεις, το Συμβούλιο μπορεί είτε να τερματίσει το διορισμό είτε να παρατείνει τη χρονική περίοδο δοκιμασίας για χρονικό διάστημα μέχρι ένα ακόμα χρόνο, όπως το Συμβούλιο θα κρίνει σκόπιμο σε κάθε περίπτωση:
Νοείται ότι ο συνολικός χρόνος παράτασης της περιόδου δοκιμασίας δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να υπερβαίνει τα τρία χρόνια.
(3) Μέσα σ' ένα μήνα από τη λήξη της χρονικής περιόδου της δοκιμασίας, το Συμβούλιο αποφασίζει κατά πόσο ο διορισμός υπαλλήλου, που υπηρετεί με δοκιμασία, θα επικυρωθεί ή τερματιστεί.»
Οι αιτητές παραπονούνται ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις δεν λήφθηκαν εντός της προθεσμίας του ενός μηνός η οποία προβλέπεται στην παράγραφο (3). Με δεδομένο όμως ότι ήταν επί του προκειμένου ανάγκη να ληφθεί απόφαση, το παράπονο δεν οδηγεί πουθενά. Είναι προφανές ότι, όπως επεσήμανε η συνήγορος της Αρχής, η εν λόγω προθεσμία τίθεται ενδεικτικά, όχι ανατρεπτικά.
Έπειτα οι αιτητές προβάλλουν ότι ο Καν. 13 δεν επέτρεπε την παράταση της περιόδου δοκιμασίας παρά μόνο διαρκούσης της αρχικής περιόδου και υπό τις περιστάσεις που εκτίθενται στην παράγραφο (2). Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι ορθό. Όπου η αρχική περίοδος δοκιμασίας λήγει χωρίς τη λήψη μέτρων με βάση την παράγραφο (2), η εξουσία της Αρχής δεν εκτείνεται, σύμφωνα με την παράγραφο (3), πέραν της επικύρωσης ή του τερματισμού του διορισμού. Η παράγραφος (3) δεν συμπεριλαμβάνει δυνατότητα παράτασης. Προς ενίσχυση αυτής της ερμηνείας θεωρώ χρήσιμο να αντιπαραβάλω την υπό αναφορά παράγραφο (3) του Καν. 13 με το άρθρο 38(3) του πρώην περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1967 (Ν. 33/67) το οποίο αποτέλεσε το πρότυπο για την υπό αναφορά πρόνοια, το ίδιο όπως και για την αντίστοιχη στο νεότερο περί της Δημόσιας Υπηρεσίας νομοθέτημα (Ν. 1/90) και για άλλες, π.χ. τον Καν. 23 των περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμών του Δήμου Λεμεσού, Κ.Δ.Π. 71/00. Παραθέτω την αντίστοιχη διάταξη των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων:
«38. - (3) Μέσα σ' ένα μήνα από τη λήξη της χρονικής περιόδου δοκιμασίας η Επιτροπή αποφασίζει κατά πόσο ο διορισμός υπαλλήλου που υπηρετεί επί δοκιμασία θα επικυρωθεί, παραταθεί ή τερματιστεί..»
Η παράγραφος (3) του Καν. 13 διαφέρει ακριβώς στο ότι δεν περιλαμβάνεται σ' αυτήν εξουσία για παράταση.
Καταλήγω λοιπόν ότι η Αρχή δεν διατηρούσε δυνατότητα παράτασης της αρχικής περιόδου δοκιμασίας μετά τη λήξη της. Ως προς τα λοιπά, με δεδομένο ότι εν συνεχεία η Αρχή θα πρέπει να λάβει απόφαση επικύρωσης ή τερματισμού του διορισμού των αιτητών, δεν θα επεκταθώ στα άλλα τεθέντα ζητήματα τα οποία αφορούν στην επαγγελματική τους επάρκεια, αφού η εξέταση νόημα θα μπορούσε πια να έχει μόνο στο πλαίσιο νέας απόφασης.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα. Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα.