|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 56/2005)
30 Νοεμβρίου, 2005
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
CHRISTOS ELIADES DEVELOPERS LIMITED,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
Μ. Ιωαννίδης, για την Αιτήτρια.
Θ. Πιπερή (κα), για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή της η αιτήτρια εταιρεία ζητά:-
«Δήλωση και/ή διάταγμα του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Καθ' ης η Αίτηση η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας την 05/11/04 και με την οποία ο χρόνος διάρκειας του διατάγματος επίταξης του Τεμαχίου 692, Φ/Σχ. 30/15Ε1, Τμήμα 2 που βρίσκεται στην Ενορία Αγίου Γεωργίου του Δήμου Λατσιών στη Λευκωσία το οποίο δημοσιεύτηκε την 03/01/03 με ισχύ 2 έτη παρατάθηκε για περαιτέρω ένα χρόνο ήτοι μέχρι την 03/01/06 είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη νομικής ισχύος και αποτελέσματος.»
Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτης του Τεμαχίου 692 του Φ/Σχ. ΧΧΧ15Ε1, Τμήμα 2 της Ενορίας Αγίου Γεωργίου στα Λατσιά.
Για σκοπούς διεύρυνσης και βελτίωσης της οδού Καλαμών, που αποτελεί μέρος του νότιου παρακαμπτήριου δρόμου Λευκωσίας που θα εξυπηρετεί το νέο Γενικό Νοσοκομείο και το Πανεπιστήμιο Κύπρου, δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας από τον Υπουργό Εσωτερικών Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης μέρους του Τεμαχίου ιδιοκτησίας της αιτήτριας. Δημοσιεύθηκε επίσης διάταγμα επίταξης του ίδιου μέρους του τεμαχίου για τον ίδιο σκοπό. Οι δημοσιεύσεις έγιναν στις 3.1.2003.
Είναι δεκτό από τους διαδίκους ότι ουδέποτε δημοσιεύθηκε εντός ενός έτους διάταγμα απαλλοτρίωσης και έτσι η Απαλλοτρίωση ατόνησε. Σύμφωνα με το άρθρο 6(2) του Νόμου 15/1962 δεν επιτρέπεται η έκδοση διατάγματος απαλλοτρίωσης εφόσον παρήλθε ένα έτος από την ημέρα δημοσίευσης της γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης.
Οι καθ' ων η αίτηση, παρά το γεγονός ότι η διαδικασία απαλλοτρίωσης ατόνησε, όπως αναφέρεται πιο πάνω, και χωρίς να δημοσιεύσουν νέα Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης, προχώρησαν, δύο χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευση (3.1.2003), σε νέα δημοσίευση παράτασης του Διατάγματος Επίταξης για περίοδο ακόμα ενός έτους. Εναντίον του διατάγματος αυτού καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Ο κύριος λόγος ακύρωσης που προβάλλει η αιτήτρια είναι ότι η δημοσίευση παράτασης της επίταξης είναι παράνομη και λήφθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας.
Είναι πρόδηλο ότι το διάταγμα επίταξης τόσο το πρώτο όσο και το επίδικο έχει ως προφανή και μοναδική αιτιολογία την υλοποίηση των σκοπών της Απαλλοτρίωσης, διαδικασία που οι καθ' ων η αίτηση εγκατέλειψαν αφού την άφησαν να ατονήσει. Περαιτέρω δε και μέχρι σήμερα δεν έχουν δημοσιεύσει οποιαδήποτε νέα Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης. Έτσι, αφού δεν υπάρχει έγκυρο διάταγμα απαλλοτρίωσης ούτε είναι δυνατό να δημοσιευθεί τέτοιο διάταγμα, το επίδικο διάταγμα επίταξης παραμένει μετέωρο χωρίς το πραγματικό και νομικό υπόβαθρο του. Παρόμοιο θέμα εξέτασε ο Χατζηχαμπής, Δ. στην υπόθεση Πίτσα Είκοσι κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 954/99, ημερ. 8.2.2001. Στην υπόθεση αυτή αναφέρθησαν τα ακόλουθα με τα οποία συμφωνώ, απαντούν δε και το θέμα της προσφυγής αυτής:-
«Ούτε το υφιστάμενο διάταγμα επίταξης όμως μπορούσε να συνεχίζει, ούτε και ιδιαίτερα το διάταγμα παράτασης του μπορούσε να εκδοθεί νόμιμα, εφόσον η ίδια η διαδικασία της απαλλοτρίωσης, προς την οποία ήταν άμεσα και αποκλειστικά συναρτημένο, δεν μπορούσε να συνεχίσει. Είναι δε εμφανής και αναμφισβήτητη η άμεση και αποκλειστική συνάρτηση της επίταξης προς την απαλλοτρίωση. Το διάταγμα επίταξης όχι μόνο δημοσιεύθηκε με απόλυτη χρονική ακολουθία της γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης στις 29.4.1998, αλλά και αναφέρει ρητά ότι ο λόγος έκδοσης του είναι η αναγκαιότητα των εν λόγω κτημάτων για τους ίδιους σκοπούς δημόσιας ωφέλειας που αναφέρονται στη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης. Το διάταγμα επίταξης ήταν λοιπόν άρρηκτα συνδεδεμένο προς την απαλλοτρίωση που αφορούσε η γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης της 28.5.1998 ως προϋπόθεση του και δεν είχε άλλη ή αυθύπαρκτη υπόσταση ανεξάρτητη από την εν λόγω απαλλοτρίωση. Παρελθούσας της δεκάμηνης περιόδου για την έκδοση του διατάγματος απαλλοτρίωσης, και έτσι και της δυνατότητας συνέχισης της διαδικασίας απαλλοτρίωσης δυνάμει της γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης της 28.5.1998, το διάταγμα επίταξης απώλεσε ολόκληρο το πραγματικό και νομικό υπόβαθρο του και, τοσούτο μάλλον, δεν παρείχετο δυνατότητα παράτασης της ισχύος του. Μάλιστα το ίδιο το προσβαλλόμενο διάταγμα παράτασης της ισχύος του διατάγματος επίταξης ρητά συναρτάται προς το ότι τα εν λόγω κτήματα εξακολουθούσαν να είναι αναγκαία για τους σκοπούς δημόσιας ωφέλειας που αναφέροντο στο αρχικό διάταγμα. Τούτο συνιστούσε πλάνη, αφού οι σκοποί εκείνοι έπαυσαν να υφίστανται με την πάροδο της δεκάμηνης περιόδου που κατέστησε αδύνατη την έκδοση διατάγματος απαλλοτρίωσης προς την οποία συναρτάτο το αρχικό διάταγμα και κατ΄ επέκταση και το προσβαλλόμενο διάταγμα παράτασης του. Η δημοσίευση μάλιστα νέας γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης στις 16.7.1999 τροχιοδρόμησε νέα διαδικασία απαλλοτρίωσης, επισφραγίζοντας την ήδη επελθούσα λήξη της προηγούμενης και του παρεπόμενου αυτής διατάγματος επίταξης.
Η προσβαλλόμενη παράταση του διατάγματος επίταξης ήταν λοιπόν παράνομη. Χωρίς να υπεισέρχομαι στα υπόλοιπα θέματα, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.»
Ενόψει των πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ