|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1169/2003)
4 Νοεμβρίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 25, 28 KAI 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
LAND OF THE KINGS HOTEL APARTMENTS LTD,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 27.5.2005.
Α. Ευσταθίου (κα.), για τους Αιτητές-Ενδιαφερόμενο Μέρος στην Προσφυγή.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους Καθ' ων η αίτηση-Αιτητές στην Προσφυγή.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τους Καθ΄ ων η αίτηση στην Προσφυγή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Στις 4.2.2004 το ενδιαφερόμενο μέρος καταχώρησε αίτηση με την οποία ζητούσε διάταγμα διατάττον την απόρριψη της προσφυγής των αιτητών και τη διαγραφή των αιτητών στην προσφυγή, λόγω έλλειψης παροχής πληρεξουσιότητας του αιτητή προς τον δικηγόρο ο οποίος κατεχώρησε την προσφυγή.
Το δικαστήριο αφού άκουσε το ενδιαφερόμενο μέρος και τον αιτητή, δεδομένου ότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν επιθυμούσαν να λάβουν οποιοδήποτε μέρος στη διαδικασία, απεφάσισε στις 12.5.2005 την απόρριψη της αίτησης του ενδιαφερομένου μέρους. Το παράπονο του ενδιαφερομένου μέρους ήταν ότι λόγω έλλειψης πληρεξουσιότητας του αιτητή προς το δικηγόρο που εμφανίζεται και χειρίζεται την προσφυγή για λογαριασμό του, η προσφυγή θα έπρεπε να απορριφθεί. Το δικαστήριο έκρινε την αίτηση ως αβάσιμη και την απέρριψε με έξοδα εις βάρος του ενδιαφερόμενου μέρους και υπέρ του αιτητή.
Με την υπό εξέταση αίτηση, η οποία καταχωρίστηκε στις 27.5.2005, δηλαδή μια μέρα μετά την λήξη της προθεσμίας των 14 ημερών από την έκδοση της προαναφερόμενης απόφασης, το ενδιαφερόμενο μέρος ζητά διάταγμα επεκτείνον το χρόνο καταχώρισης έφεσης κατά της προαναφερόμενης απόφασης του δικαστηρίου για 45 μέρες ή για οποιοδήποτε χρόνο το δικαστήριο κρίνει δίκαιο.
Σε σχέση και με την υπό εξέταση αίτηση οι καθ΄ ων η αίτηση δεν καταχώρησαν ένσταση ούτε και προέβησαν σε οποιαδήποτε επιχειρηματολογία. ΄Ενσταση καταχώρησαν μόνο οι αιτητές στην προσφυγή και τόσο οι αιτητές όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος προέβησαν σε επιχειρηματολογία.
Το κύριο ζήτημα που ήγειραν οι αιτητές στην προσφυγή, ενιστάμενοι στην υπό εξέταση αίτηση, είναι ότι η προαναφερόμενη απόφαση του δικαστηρίου, ημερ. 12.5.2005, είναι μη εφέσιμη και ως εκ τούτου η υπό εξέταση αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.
Εξέτασα με προσοχή τα ζητήματα που εγείρονται και άντλησα καθοδήγηση από σχετικές αυθεντίες. Στην υπόθεση Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530 η πλειοψηφία αποφάσισε ότι έφεση μπορεί να ασκηθεί μόνον εναντίον ενδιάμεσης ή τελικής απόφασης η οποία είναι καθοριστική για τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις των διαδίκων. Στον όρο απόφαση δεν περιλαμβάνεται κάθε απόφαση του δικαστηρίου η οποία εκδίδεται στην πορεία της δίκης. Την απόφαση Χαρούς ακολούθησαν άλλες αποφάσεις όπως η Λοϊζου ν. Τραπέζης Κύπρου Λτδ, Π.Ε. 11845/2.7.2004 και η Κυπριακή Δημοκρατία ν. Κοινοπραξίας Cyprus Airports Group, Α.Ε. 3874/21.3.2005.
Στη Λοϊζου (ανωτέρω) το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε αίτηση με την οποία ο εναγόμενος ζητούσε διαγραφή και/ή ακύρωση και/ή απόρριψη της αγωγής εναντίον του, στη βάση της Δ.24 θ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Το Εφετείο, αφού παρατήρησε πως σύμφωνα με τη Χαρούς (ανωτέρω) «μόνο ενδιάμεσες αποφάσεις που έχουν άμεσες επιπτώσεις στα δικαιώματα των διαδίκων μπορεί να αποτελέσουν το αντικείμενο έφεσης» έκρινε πως στην περίπτωση εκείνη η απόρριψη της αίτησης του εφεσείοντα (για διαγραφή της εναντίον του αγωγής) δεν ήταν αφεαυτής καθοριστική των δικαιωμάτων του, αφού τόσο το πραγματικό θέμα όσο και το νομικό θέμα που εγειρόταν θα συνέχιζαν να αποτελούν ζητήματα επί των οποίων θα αποφαινόταν τελικά το εκδικάζον δικαστήριο, ενώπιον του οποίου ο εφεσείων θα είχε την ευκαιρία να προωθήσει πλήρως τις θέσεις του.
Θεωρώ ότι και στην προκείμενη περίπτωση, όπως και στη Λοϊζου (ανωτέρω), η προαναφερόμενη απόφαση απόρριψης της αίτησης του ενδιαφερομένου μέρους, δεν είναι από μόνη της καθοριστική των δικαιωμάτων του ενδιαφερομένου μέρους εφόσον το ζήτημα της ορθής και νομότυπης εξουσιοδότησης του δικηγόρου των αιτητών στην προσφυγή (από τους αιτητές) είναι ζήτημα που μπορεί κάλλιστα να εξεταστεί μέσα στα πλαίσια της προσφυγής, από το εκδικάζον δικαστήριο, και το ενδιαφερόμενο μέρος θα έχει δικαίωμα πλήρους προώθησης της θέσης αυτής μαζί με όλες τις άλλες θέσεις που επιθυμεί να προβάλει κατά την ακροαματική διαδικασία. ΄Αλλη άποψη, κατά την κρίση μου, θα ερχόταν σε αντίθεση με την ερμηνεία του όρου απόφαση που δόθηκε από την πλειοψηφία στην υπόθεση Χαρούς (ανωτέρω) και επίσης δεν θα ήταν προς το συμφέρον της ορθής απονομής της δικαιοσύνης εφόσον θα συνεπαγόταν δικαίωμα καταχώρισης έφεσης για μη καθοριστικά θέματα, στη μέση της δικαστικής διαδικασίας.
Εν όψει του προαναφερόμενου συμπεράσματος θεωρώ ορθό και δίκαιο να απορρίψω την αίτηση του ενδιαφερομένου μέρους για παράταση χρόνου με σκοπό την καταχώριση έφεσης εναντίον μη εφέσιμης απόφασης. Κατά συνέπεια η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρους του ενδιαφερόμενου μέρους και υπέρ των αιτητών στην προσφυγή. Καμιά διαταγή για έξοδα αναφορικά με τους καθ΄ ων η αίτηση στην προσφυγή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.