|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 706/2004)
24 Οκτωβρίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Μ. Κυπριανού(κα), Νομικός Λειτουργός, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής είναι καθηγητής φιλολογικών μαθημάτων και υπηρετούσε στο Γυμνάσιο Φανερωμένης Λάρνακας. Διατυπώθηκαν εναντίον του πειθαρχικές κατηγορίες για απουσία, χωρίς άδεια, από τα καθήκοντά του, κατά παράβαση του άρθρου 50 των περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων 1969 έως 2004. Τελικά, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή»), μετά από σχετική διαδικασία, του επέβαλε την ποινή της αναγκαστικής αφυπηρέτησης, με ισχύ από 15.3.2004, απόφαση την οποία ο αιτητής προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή.
Η Επιτροπή είχε καλέσει τον αιτητή να εμφανιστεί ενώπιόν της στις 15.1.2004 για ακρόαση των πιο πάνω κατηγοριών. Στις 12.2.2004 που η υπόθεση ορίστηκε για απόδειξη λόγω μη εμφάνισής του, ο αιτητής που ειδοποιήθηκε για τη νέα ημερομηνία, προσήλθε και παραδέκτηκε τις εναντίον του κατηγορίες. Του επιβλήθηκε η ποινή της αναγκαστικής αφυπηρέτησης με ισχύ από 15.3.2004, αλλά, επειδή ο αιτητής, για κάποιο λόγο, εργάστηκε μέχρι 28.4.2004, η Επιτροπή επανεξέτασε το θέμα και αποφάσισε όπως η ποινή ισχύσει από 29.4.2004.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής υποστηρίζει ότι έχει παρουσιαστεί παραβίαση των πειθαρχικών θεσμών, δηλαδή του άρθρου 70(β) του Νόμου όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 113(Ι)/2003, με το οποίο καθορίζονται τα διαδικαστικά βήματα που θα πρέπει να γίνουν. Στη συνέχεια όμως, δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε παραβίαση της διαδικασίας. Αντίθετα, ο αιτητής παραπέμπει στο άρθρο 72 και στο Δεύτερο Πίνακα, για να καταλήξει ότι παραβιάστηκε το δικαίωμά του για πλήρη και ανεμπόδιστη ακρόαση. Είναι ισχυρισμός του ότι δεν έτυχε δίκαιης δίκης γιατί δεν ακούστηκε από την Επιτροπή ποτέ, με άνεση ή χωρίς παρενόχληση και δεν υπήρξαν τα εχέγγυα της αμεροληψίας και της αντικειμενικότητας. Παραπονείται ακόμα ότι στο κατηγορητήριο δεν περιλαμβανόταν το πόρισμα του ερευνώντα λειτουργού ή η υπόλοιπη μαρτυρία, ενώ έτυχε απαράδεκτης μεταχείρισης, ενδεικτικές της οποίας ήταν οι παρεμβάσεις του προέδρου της Επιτροπής που δείχνουν χλευασμό, προκατάληψη και ιδιαίτερη εχθρότητα.
Κατ΄ αρχάς, θα πρέπει να λεχθεί ότι ο αιτητής στην ενώπιον της Επιτροπής συνεδρία ημερ. 12.2.2004, παραδέκτηκε τις εναντίον του κατηγορίες. Συγκεκριμένα, παραδέκτηκε ότι, ενώ ήταν εκπαιδευτικός λειτουργός, απουσίασε χωρίς την άδεια της αρμόδιας αρχής, σε σχεδόν 40 περιπτώσεις. Μετά την καταγραφή των γεγονότων από τη δικηγόρο της Δημοκρατίας εκ μέρους της αρμόδιας αρχής, δόθηκε ο λόγος στον αιτητή ο οποίος, για μετριασμό της ποινής, δικαιολογήθηκε ότι απουσίαζε λόγω προβλημάτων υγείας.
Είναι αλήθεια ότι ο πρόεδρος της Επιτροπής προέβη σε σχόλια τα οποία θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αλλά τα σχόλια αυτά δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως ενδεικτικά πίεσης, χλευασμού ή προκατάληψης ή ακόμα περισσότερο στέρησης του δικαιώματος ακρόασης. Ο αιτητής είχε κάθε ευκαιρία να εκθέσει τις απόψεις του, οι οποίες καταγράφηκαν. Ακόμα, παρά το γεγονός ότι παρέλειψε να παρουσιαστεί κατά την πρώτη συνεδρία της Επιτροπής, ειδοποιήθηκε για τη νέα συνεδρία. Το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Επιτροπής εξέφρασε ουσιαστικά κάποια συναισθήματα, είναι αλήθεια με άκομψο τρόπο, για τον μη επαγγελματικό τρόπο με τον οποίο ο αιτητής χειρίστηκε το θέμα των απουσιών του, δεν συνιστά, παρά το ανεπιθύμητο των παρεμβολών αυτών, ένδειξη μεροληψίας ή εχθρότητας.
Εξ άλλου, από τη στιγμή που ο αιτητής παραδέκτηκε τις εναντίον του κατηγορίες, το μόνο θέμα το οποίο θα μπορούσε να προσβληθεί, είναι το θέμα της νομιμότητας της επιβολής της ποινής. Και εναντίον της ποινής ο αιτητής δεν παραπονείται. Ως προς δε το ύψος της, όπως έχει επανειλημμένα λεχθεί (Αζίνας ν. Δημοκρατίας (1999) 3 A.A.Δ. 508) το δικαστήριο δεν έχει εξουσία να ελέγχει την αυστηρότητα της πειθαρχικής ποινής.
΄Οσον αφορά τον ισχυρισμό του ότι δεν του έχει παραχωρηθεί το πόρισμα του ερευνώντα λειτουργού, εκτός του ότι κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει καθ΄ οιονδήποτε τρόπο την υπεράσπισή του, το παράπονό του αναφέρεται στο ουσιαστικό μέρος της διαδικασίας, το οποίο, όπως είπαμε προηγουμένως, ο αιτητής, αφού παραδέκτηκε, δεν μπορεί να προσβάλει.
Η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από την Πλατρίτης ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 571, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι οι επεμβάσεις του προέδρου της Επιτροπής ήταν ανεπίτρεπτες και έθιγαν την αμεροληψία και αντικειμενικότητα του εκδικάζοντος οργάνου. Παρ΄όλον ότι, και στην παρούσα υπόθεση, τα σχόλια του προέδρου δεν μπορούν να θεωρηθούν ως διευκρινιστικού περιεχομένου, εν τούτοις, επειδή δεν ετίθετο θέμα απόδειξης της ενοχής του αιτητή, μια και είχε παραδεκτεί τη διάπραξη των πειθαρχικών αδικημάτων, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η πειθαρχική δίκη, λόγω των επεμβάσεων του προέδρου της Επιτροπής, δεν ήταν δίκαιη.
Ο αιτητής υποστηρίζει ακόμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω ελλειπούς ή ανεπαρκούς αιτιολογίας. Είναι η θέση του ότι με την επιβολή της τιμωρίας της αναγκαστικής αφυπηρέτησης, ενώ συνέτρεχε και προηγούμενη άλλη καταδίκη για αποκοπή από το μισθό του, ποσού £1.200, για παρόμοια αδικήματα που είχε διαπράξει στο παρελθόν, ουσιαστικά τιμωρείται διπλά για τα αυτά αδικήματα, ενώ θα μπορούσε να δικαστούν όλες μαζί, γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 64 «πειθαρχική δίωξη δεν δύναται να ασκηθεί κατά εκπαιδευτικού λειτουργού διά το αυτό πειθαρχικό αδίκημα του οποίου ούτος ήδη βρέθηκε ένοχος ή διά το οποίο αθωώθηκε».
Τα αδικήματα δεν ήταν τα ίδια, αφού το πρόστιμο του είχε επιβληθεί για παρόμοια αδικήματα που είχε διαπράξει με καταδίκη στις 12.5.2003, ένα δηλαδή χρόνο προηγουμένως. Δεν βλέπω πως, υπό τις περιστάσεις, στοιχειοθετείται ο πιο πάνω ισχυρισμός.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του αιτητή.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ