|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Προσφυγή αρ. 141/2004
27 Οκτωβρίου 2005
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΕΥΡΟΥΛΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
2. ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
3. ΕΥΡΟΥΛΑ ΑΔΑΜΟΥ
4. ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΠΕΓΚΕΡΟΥ
5. ΕΛΕΝΗ ΠΟΥΛΛΑΙΔΗ
6. ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ
7. ΣΤΕΦΑΝΗ ΔΑΛΙΤΗ
8. ΜΑΡΙΑ ΜΑΚΡΙΔΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗ ΜΑΚΡΙΔΗ
Αιτητές,
- ν. -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθών η αίτηση.
------------------
Αλεξ. Γαβριηλίδης για Α. Σκορδή, για τους αιτητές
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους καθών η αίτηση
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθών η αίτηση που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αρ. 3778, Παράρτημα Τρίτο, Μέρος ΙΙ, ημερ. 5/12/03 και με την οποία δημοσιεύτηκε η απαλλοτρίωση της ακίνητης ιδιοκτησίας των αιτητών με αρ. τεμ. 106 (μέρος), Σύμπλεγμα D του Κυβερνητικού Χωρομετρικού Σχεδίου ΧΧ1.53W2, Έγκωμη Λευκωσίας, είναι άκυρη και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα.
Οι αιτητές είναι συνιδιοκτήτες του προαναφερομένου ακινήτου. Στις 10/9/98 εκδόθηκε από το Δήμο Έγκωμης άδεια διαχωρισμού (αρ. άδειας 046) για διαίρεση της επηρεαζόμενης ακινήτου ιδιοκτησίας σε 25 οικόπεδα, η οποία άδεια ανανεώθηκε στις 10/10/02 και ίσχυε μέχρι 9/12/03. Η κατασκευή των εν λόγω οικοπέδων είχε ανατεθεί με βάση σχετική συμφωνία στην εταιρεία Cybarco Ltd.. Άρχισαν οι σχετικές εργασίες αλλά διακόπηκαν το 2000 λόγω του ότι περί τον Ιούλιο του ιδίου χρόνου δημοσιεύθηκε διάταγμα επίταξης της επηρεαζόμενης ιδιοκτησίας το οποίο όμως διάταγμα ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην προσφυγή αρ. 1283/00 ημερ. 4/9/02. Στις 28/7/00 οι καθών η αίτηση δημοσίευσαν Διάταγμα Απαλλοτρίωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αρ. 3423 το οποίο ακυρώθηκε με απόφαση του δικαστηρίου στην προσφυγή 1583/00 ημερ. 22/7/02. Λίγους μήνες αργότερα δημοσιεύθηκε νέα Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αρ. 3658 ημερ. 6/12/02 καθώς και νέο Διάταγμα Επίταξης του οποίου τη νομιμότητα οι αιτητές προσέβαλαν με την προσφυγή αρ. 126/03. Στις 5/12/03 οι καθών η αίτηση δημοσίευσαν και νέο Διάταγμα Απαλλοτρίωσης το οποίο είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
Οι αιτητές στηρίζουν την υπόθεση τους σε διάφορους νομικούς λόγους τους οποίους αναπτύσσουν και με τη γραπτή τους αγόρευση. Επικαλούνται περαιτέρω και την απόφαση που εκδόθηκε υπέρ τους στην προαναφερθείσα προσφυγή αρ. 126/03 Ευρούλα Κωνσταντίνου & άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Εσωτερικών, ημερ. 2/8/05 από τον αδελφό Δικαστή Γ. Νικολάου.
Από πλευράς των καθών η αίτηση παρόλο που αρχικά καταχωρήθηκε ένσταση, τελικά δεν καταχωρήθηκε γραπτή αγόρευση. Αντίθετα δηλώθηκε ότι δε θα υποστηρίξουν την προσβαλλόμενη απόφαση. Συγκεκριμένα δηλώθηκαν τα εξής:
«Μαππουρίδης: Ενόψει των ευρημάτων του Εντίμου Δικαστή στην προσφυγή αρ. 126/03, στην απόφαση που εξεδόθη στις 2/8/05, η οποία δεν εφεσιβλήθηκε, δεν προτιθέμεθα να υποστηρίξουμε την εγκυρότητα της παρούσας υπόθεσης. Η απόφαση εκείνη αφορούσε τη διεξαγωγή έρευνας για τη δημοσίευση του Διατάγματος Επίταξης. Η έρευνα για τη δημοσίευση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης στηρίχθηκε πάνω στα ίδια ακριβώς δεδομένα και ως εκ τούτου θα ήταν αντιφατικό εκ μέρους μας να μην εφεσιβάλουμε την απόφαση επί της επίταξης και να υποστηρίξουμε πάλιν τη δημοσίευση του Διαταγματος Απαλλοτρίωσης που στηρίζεται στα ίδια επίπεδα.
Παρουσιάζω αντίγραφο της απόφασης στην υπόθεση αρ. 126/03.»
Το θεωρώ ορθό να αναφέρω ότι, το γεγονός ότι η πλευρά των καθών η αίτηση δεν υποστηρίζει την απόφαση, αυτό δε σημαίνει ότι αυτόματα η προσφυγή επιτυγχάνει. Ενόψει του τεκμηρίου κανονικότητας των διοικητικών πράξεων (presumption of regularity of administrative acts) η επίδικη απόφαση τεκμαίρεται ορθή. Το βάρος είναι στους αιτητές να αποδείξουν ότι αυτή δεν είναι νόμιμη. (βλ. μεταξύ άλλων, Federadated Agencies v. Municipal Committee of Limassol (1988) 3 (A) C.L.R. 709, 717-718, M. J. Louisides & Sons Ltd. v. Municipality of Limassol (1988) 3 (B) C.L.R. 1017, 1021 και Antoniou & Others v. Agricultural Insurance Organisation (1988) 3 (B) C.L.R. 1578, 1583).
Μελέτησα με προσοχή τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και την προαναφερθείσα απόφαση στην υπόθεση αρ. 126/03, που οι ίδιοι οι αιτητές καταχώρησαν εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του Υπουργού Εσωτερικών. Συμφωνώ και εγώ με τη θέση του ευπαιδεύτου δικηγόρου των καθών η αίτηση ότι η παρούσα υπόθεση επηρεάζεται από το αποτέλεσμα της υπόθεσης 126/03. Συγκεκριμένα στη σελ. 6 της εν λόγω απόφασης διαβάζουμε τα ακόλουθα:
«Προκύπτει από το διοικητικό φάκελο πως αυτά είναι ορθά. Πρόκειται για περίπτωση όμοια στα ουσιώδη με την Παντελίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. σελ. 203 στην οποία με παρέπεμψε ο συνήγορος των αιτητών. Η επίταξη έγινε όχι διότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη για την έναρξη κατασκευής του δρόμου αλλά για να εμποδίσει τους αιτητές να συμπληρώσουν το διαχωρισμό. Αυτό δεν ήταν επιτρεπτό. Επρόκειτο για κατάχρηση εξουσίας.»
Είμαι της άποψης ότι τα πιο πάνω ισχύουν, κατ' αναλογία, και στη δική μας περίπτωση με αποτέλεσμα την επιτυχία της προσφυγής.
Με βάση τα πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ των αιτητών, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με βάση το άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑς