|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 687/2004)
16 Σεπτεμβρίου, 2005
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________
Ευθ. Γραμμένος για Χρ. Κληρίδη, για τον Αιτητή.
Β. Χριστοφόρου, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 5.11.2003 ο Αιτητής, ο οποίος είναι δημόσιος υπάλληλος, υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μετεφέρθη σε ιδιωτική κλινική και ακολούθως σε άλλη όπου του έγινε αγγειοπλαστική θεραπεία. Με επιστολή του προς το Υπουργείο Υγείας ημερομηνίας 1.12.2003, ο Αιτητής ζήτησε όπως του καταβληθούν £9.170 ως έξοδα τα οποία κατέβαλε για τη θεραπεία του. Αφού παρεσχέθησαν όλα τα στοιχεία τα οποία εζητήθησαν, το Υπουργείο Υγείας τοποθετήθηκε τελικά με επιστολή ημερομηνίας 5.5.2004 ως ακολούθως:
"Έχω οδηγίες ν΄αναφερθώ στην επιστολή σας με ημερομηνία 1/12/2003 σχετικά με τα έξοδα θεραπείας σας στο Ιατρικό Κέντρο Ευαγγελίστρια και στο Αμερικάνικο Καρδιολογικό Κέντρο και να σας πληροφορήσω ότι ιατρικά έξοδα για θεραπεία στον ιδιωτικό τομέα είναι δυνατό να καλυφθούν μόνο για ορισμένες θεραπείες που δεν παρέχονται από τα κυβερνητικά ιατρικά ιδρύματα και κατόπιν παραπομπής από το Ιατροσυμβούλιο σε κλινικές ή γιατρούς με τους οποίους το Υπουργείο Υγείας έχει υπογράψει σχετική σύμβαση.
Ενόψει των πιο πάνω λυπούμαστε που το αίτημα σας για πληρωμή των εξόδων για θεραπεία σας στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθεί, θα ήθελα να σας αναφέρω ότι η εν λόγω θεραπεία μπορούσε να γίνει σε κρατικό νοσοκομείο."
Η προσφυγή στρέφεται κατά της εν λόγω απόφασης.
Εκάλεσα τον ευπαίδευτο συνήγορο για τον Αιτητή, εφ΄όσον ούτε στην προσφυγή ούτε στην αγόρευση γίνεται αναφορά, να προσδιορίσει τη νομική βάση του δικαιώματος το οποίο επικαλείται ο Αιτητής ότι έχει για καταβολή σε αυτόν από το κράτος των εν λόγω εξόδων θεραπείας του σε ιδιωτική κλινική και σε συνάρτηση με το οποίο μπορεί να ισχυρίζεται ότι πάσχει η προσβαλλόμενη απόφαση. Η απάντηση ήταν ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος νόμος που να παρέχει τέτοιο δικαίωμα αλλά ότι, εφ΄όσον ο Αιτητής, ως δημόσιος υπάλληλος, εδικαιούτο δωρεάν θεραπεία σε κρατικό νοσοκομείο, μπορούσε κατ΄αναλογία να διεκδικήσει τα έξοδα ιδιωτικής θεραπείας του λόγω του ότι τα υπέστη ως αποτέλεσμα έκτακτης ανάγκης.
Η Δημοκρατία εγείρει προδικαστική ένσταση ότι το θέμα δεν αφορά διοικητική απόφαση που μπορεί να προσβάλλεται δυνάμει του Άρθρου 146 αλλά χρηματική διαφορά. Εν όψει των όσων ακολουθούν, δεν προτίθεμαι να αποφασίσω την προδικαστική ένσταση, η οποία εξ άλλου δεν εξετάσθηκε προδικαστικά αλλά παρέμεινε μαζί με τα άλλα θέματα στην προσφυγή.
Δεν θα με απασχολήσει το κατά πόσο ο Αιτητής μπορούσε να είχε μεταφερθεί εξ αρχής και σε μετέπειτα στάδιο σε κρατικό νοσοκομείο αντί σε ιδιωτική κλινική για θεραπεία, πέραν του να παρατηρήσω ότι το γεγονός παραμένει ότι μεταφέρθηκε και έτυχε νοσηλείας σε ιδιωτική κλινική. Τούτου δοθέντος, δεν βλέπω πως η προσφυγή μπορεί να επιτύχει αφού δεν έχει καταδειχθεί να υπάρχει οποιαδήποτε νομική πρόνοια που να παρέχει σε δημόσιο υπάλληλο το δικαίωμα διεκδίκησης των εξόδων θεραπείας του στον ιδιωτικό τομέα. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο απερρίφθη το αίτημα του Αιτητή με την εφεσιβαλλόμενη απόφαση η οποία, ως εκ τούτου, δεν διαπιστώνω να πάσχει από παρανομία.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει £400 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π