|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 637/2003)
13 Ιουλίου, 2005
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ ΥΔΑΤΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Αρ. Βρυωνίδης, για τον Αιτητή.
Κυρ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Χρ. Κατσούρης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η εγκυρότητα παραχώρησης άδειας ανόρυξης (γεώτρησης) σε ακίνητη ιδιοκτησία στο χωριό Σινάορος.
(α) Τα γεγονότα.
Ο Σώζος Ιωάννου (το ενδιαφερόμενο μέρος) υπέβαλε αίτηση για άδεια ανόρυξης (γεώτρησης) σε χωράφι και αμπέλι που διατηρούσε στο χωριό Σινάορος της επαρχίας Λευκωσίας. Το νερό θα χρησιμοποιόταν για πόση και ελαφρή άρδευση. Η αίτηση απορρίφθηκε γιατί σύμφωνα με το Διευθυντή του Τμήματος Ανάπτυξης Υδάτων "σε μικρή απόσταση υπάρχουν άλλες διατρήσεις, πηγές καθώς και κοινοτική διάτρηση". Το ενδιαφερόμενο μέρος ζήτησε την επανεξέταση της αίτησης του, επισυνάπτοντας προς τούτο μελέτη ιδιωτικής εταιρείας, σύμφωνα με την οποία οι υφιστάμενες πηγές δεν θα επηρεάζονταν δυσμενώς από μια νέα γεώτρηση. Η Επαρχιακή Διοίκηση απέρριψε εκ νέου την αίτηση του ενδιαφερόμενου μέρους, υιοθετώντας το δικαιολογητικό της αρχικής απόρριψης, ότι δηλαδή σε μικρή απόσταση υπήρχε μια κοινοτική όπως και άλλες διατρήσεις. Το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλε παράπονο στην Επίτροπο Διοίκησης, η οποία επισήμανε ότι η απόρριψη της αίτησης δεν ήταν δεόντως αιτιολογημένη γιατί δεν είχαν υποδειχθεί οι λόγοι για τους οποίους η παραχώρηση της άδειας ανόρυξης θα επηρέαζε τις ήδη υφιστάμενες διατρήσεις. Κατόπιν τούτου το Τμήμα Ανάπτυξης Υδάτων διερεύνησε το θέμα και αφού διαπίστωσε ότι το υποδειχθέν σημείο της ανόρυξης απείχε 210 μέτρα από την πηγή του αιτητή, η οποία βρισκόταν και σε ψηλότερο σημείο από την ακίνητη ιδιοκτησία του ενδιαφερόμενου μέρους, σύστησε την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Υιοθετώντας την πιο πάνω εισήγηση η Επαρχιακή Διοίκηση εξέδωσε την άδεια ανόρυξης με όρους που προέβλεπαν ότι το νερό θα εχρησιμοποιείτο μόνο για σκοπούς άρδευσης και ότι η διάτρηση θα έπρεπε να απέχει 80 πόδια μακριά από άλλες διατρήσεις και 600 πόδια μακριά από άλλες πηγές ή σειρά λάκκων.
Όταν ο Ιωάννης Αντωνιάδης, ιδιοκτήτης πέντε γειτονικών τεμαχίων (αιτητής) πληροφορήθηκε για την έκδοση της άδειας υπέβαλε γραπτή ένσταση διαμαρτυρόμενος ότι δεν είχε αλλάξει η νομοθεσία που διέπει την ανόρυξη διατρήσεων και ότι αν υπήρχε απορρόφηση όλου του νερού από την πηγή αυτή θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση.
Η ένσταση του αιτητή απορρίφθηκε με την πιο κάτω επιστολή η οποία αποτελεί και το επίδικο θέμα της παρούσας διαδικασίας.
"Κύριε,
Αναφέρομαι στην επιστολή σας με ημερ. 5.5.03 με την οποία ενίστασθε για την άδεια που παραχωρήθηκε, όπως αναφέρεται, στον κο. Ιωάννη Σπανό κάτοχο του τεμαχίου 41, Φ/ΣΧ. 37/5 στο Σιναόρος, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να επηρεαστούν οι πηγές που βρίσκονται στα κτήματα σας που γειτνιάζουν με το πιο πάνω τεμάχιο και σας πληροφορώ τα ακόλουθα:
1. Έχει παραχωρηθεί άδεια γεωτρήσεως στον κο. Σώζο Ιωάννου, ιδιοκτήτη του τεμαχίου 658, Φ/ΣΧ. 37/5 στο Σιναόρος, το οποίο προέκυψε από την ενοποίηση των τεμαχίων 41 και 526.
2. Το Γραφείο μου έχει παραχωρήσει την εν λόγω άδεια, αφού προηγουμένως εξασφάλισε προς τούτο και τη σύμφωνη γνώμη του Διευθυντή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων.
3. Η άδεια για ανόρυξη της γεώτρησης στο τεμάχιο 658, δόθηκε υπό ορισμένους όρους που έχει θέσει το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων, βάσει των οποίων δεν υπάρχει κίνδυνος επηρεασμού των πηγών σας."
(β) Η προσφυγή.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η πιο πάνω απόφαση
(i) Είναι αναιτιολόγητη και ότι
(ii) Εκδόθηκε ως αποτέλεσμα κατάχρησης εξουσίας και πλάνης περί τα πράγματα.
(i) Η αιτιολογία της επίδικης απόφασης.
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι ενώ οι καθ'ων η αίτηση απέρριψαν δύο φορές την αίτηση του ενδιαφερόμενου μέρους, άλλαξαν ξαφνικά τη στάση τους χωρίς να αιτιολογήσουν την απόφαση τους η οποία μάλιστα συγκρούεται με τις πρόνοιες της "υφιστάμενης νομοθεσίας". Αντίθετα οι καθ'ων η αίτηση υπέβαλαν ότι ακολούθησαν την έκθεση της Επιτρόπου Διοίκησης και ότι η αιτιολογία της αλλαγής της στάσης τους περιέχεται στο φάκελο της υπόθεσης.
Οι ισχυρισμοί του αιτητή δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί. Η εισήγηση ότι η επίδικη απόφαση καταστρατηγεί τις σχετικές νομοθετικές διατάξεις δεν μπορεί να ευσταθήσει. Η απόφαση που έχει εκδοθεί συνάδει με τις πρόνοιες των άρθρων 3, 7 και 8 του περί Φρεάτων Νόμου, Κεφ. 351 και δεν έχει αποδειχθεί οποιαδήποτε καταστρατήγησή τους.
Η εισήγηση επίσης ότι δεν έχει προσφερθεί αιτιολογία για την αλλαγή της στάσης των καθ'ων η αίτηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η αρχική στάση της Επαρχιακής Διοίκησης, η οποία οδήγησε σε δύο διαδοχικές αρνητικές απαντήσεις στο αίτημα του ενδιαφερόμενου μέρους, διαφοροποιήθηκε μετά τις διαπιστώσεις της Επιτρόπου Διοίκησης ότι θα έπρεπε να γίνει μια ουσιαστική και εμπεριστατωμένη έρευνα. Οι καθ'ων η αίτηση συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις της Επιτρόπου Διοίκησης και ως αποτέλεσμα της έρευνας που επακολούθησε από το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων, διαπιστώθηκε ότι "υπάρχει πράγματι πηγή στο τεμάχιο 180, Φ/Σχ. 37/5 και σε απόσταση 210 μέτρων από το σημείο που υπέδειξε ο αιτητής για ανόρυξη γεωτρήσεως. Επειδή η πηγή ευρίσκεται σε ψηλότερο σημείο από το τεμάχιο του αιτητή, δεν θα επηρεασθεί η απόδοση της". Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι η αλλαγή της θέσης της διοίκησης, η οποία είχε αρχικά αποφανθεί αόριστα ότι υπήρχαν "σε μικρή απόσταση" άλλες διατρήσεις, ήταν απόλυτα δικαιολογημένη και ότι η σχετική αιτιολογία της επίδικης απόφασης συμπληρώνεται από το περιεχόμενο του φακέλου. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τις νομολογιακές αρχές η αλλαγή πλεύσης του διοικητικού οργάνου είναι δυνατή όταν τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης υποστηρίζουν διαφοροποίηση της αρχικής θέσης (βλ. Κουρσάρος ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1993) 3 ΑΑΔ 345).
Με βάση τα πιο πάνω η σχετική εισήγηση απορρίπτεται.
(ii) Κατάχρηση εξουσίας και πλάνη περί τα πράγματα.
Έχει υποβληθεί εκ μέρους του αιτητή ότι η άδεια ανόρυξης που δόθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος παραβιάζει το άρθρο 7 του Νόμου, αφού η απόσταση της διάτρησης από τις πηγές του αιτητή είναι μόνο ογδόντα πόδια. Υποβλήθηκε επίσης ότι η άποψη των καθ'ων η αίτηση, ότι δεν υπήρχε κίνδυνος επηρεασμού των πηγών του από την ανόρυξη του ενδιαφερόμενου μέρους, ήταν το αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και διαψεύστηκε από τα γεγονότα που ακολούθησαν και οδήγησαν στη λήψη ποινικών μέτρων εναντίον του ενδιαφερόμενου μέρους για παράβαση όρων της άδειας του.
Οι πιο πάνω εισηγήσεις του αιτητή δεν ευσταθούν.
Σύμφωνα με την πρόνοια του άρθρου 7 του Νόμου, "κανένα φρέαρ δεν ανορύσσεται ... μέσα σε απόσταση εξακόσιων ποδών από οποιοδήποτε σημείο σειράς ή συστήματος φρεάτων ..... ή μέσα σε απόσταση ογδόντα ποδών από οποιοδήποτε άλλο φρέαρ από το οποίο ανορύσσεται ύδωρ στην επιφάνεια με οποιοδήποτε μέσο γενικά, αν με την ανόρυξη ή την κατασκευή οποιουδήποτε τέτοιου φρέατος, η ποσότητα του ύδατος σε οποιαδήποτε τέτοια σειρά ή σύστημα φρεάτων ή πηγή ή άλλο φρέαρ μειώνεται ουσιαστικά ή είναι πιθανό να μειωθεί ουσιαστικά". Οι πιο πάνω πρόνοιες λήφθηκαν υπόψη κατά την παραχώρηση της άδειας στο ενδιαφερόμενο μέρος. Όπως διαπιστώθηκε από την έρευνα του αρμόδιου λειτουργού του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, το σημείο που υπέδειξε το ενδιαφερόμενο μέρος στην αίτησή του, απείχε 210 μέτρα, δηλαδή 700 πόδια από την πηγή του αιτητή. Σύμφωνα δε με τον όρο 4 της άδειας που δόθηκε στις 11/3/2003, η διάτρηση θα έπρεπε να ανοιχτεί σε απόσταση 80 πόδια μακριά από άλλο φρέαρ ή διάτρηση, 600 πόδια μακριά από πηγή ή σειρά λάκκων και 60 πόδια μακριά από αποχωρητήριο όπως φαίνεται με το σημείο Χ πάνω στα χωρομετρικά σχέδια. Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι οι καθ'ων η αίτηση ενήργησαν σύμφωνα με τις σχετικές νομοθετικές πρόνοιες. Η μεταγενέστερη ποινική δίωξη του ενδιαφερόμενου μέρους για παράβαση των όρων της εκδοθείσας άδειας του, με βάση το άρθρο 13(1) και (2) του Νόμου που καθιερώνει τα σχετικά αδικήματα και τις ποινές, δεν αφορά τις συνθήκες λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης, ούτε στοιχειοθετεί κατάχρηση εξουσίας ή πλάνη περί τα πράγματα ως λόγους ακύρωσης της.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £400 έξοδα σε βάρος του αιτητή.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.