|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1222/2003)
12 Ιουλίου 2005
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
KARINA WILD,
Αιτήτρια,
- ν. -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση
---------------------------
Ν. Πιριλίδης, για την Αιτήτρια.
Μ. Μαλαχτού, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 23 Οκτωβρίου 1986 η εταιρεία Theomaria Estates Ltd, τότε ιδιοκτήτρια του τεμαχίου με αρ. 170, Φ/Σχ. LII/40, στο χωριό Πραστειό Αυδήμου, υπέβαλε προς τον Έπαρχο Λεμεσού, ως την αρμόδια τοπική αρχή, αίτηση για άδεια οικοδομής. Αφορούσε την ανέγερση κατοικίας. Στις 30 Ιουνίου 1987 χορηγήθηκε η άδεια υπ΄ αρ. 004568 με τον όρο, μεταξύ άλλων, όπως:
«Σε περίπτωση επηρεασμού του τεμαχίου από το νέο δρόμο Αυδήμου-Πάχνας, το μέρος που θα επηρεαστεί να παραχωρηθή στο δημόσιο και να αφαιρεθεί από τον τίτλο ιδιοκτησίας».
Δεν υπήρξε από πλευράς της ιδιοκτήτριας οποιαδήποτε ένσταση σε αυτό τον όρο. Στις 5 Ιουλίου 1989 το κτήμα μεταβιβάστηκε στους Ronald Coley και Christine Margaret Coley εξ Αγγλίας. Στις 17 Νοεμβρίου 1989, κατόπιν σχετικής αίτησης, η άδεια οικοδομής ανανεώθηκε μέχρι 16 Νοεμβρίου 1990.
Στο μεταξύ οι ιδιοκτήτες του κτήματος ζήτησαν και στις 15 Ιουνίου 1994 πήραν πολεοδομική άδεια για περαιτέρω ανάπτυξη του ακινήτου, ήτοι για την ανέγερση βοηθητικής οικοδομής και περίφραξης όπως και για την κατασκευή πισίνας. Τέθηκε ως όρος ότι:
«Το τμήμα του τεμαχίου που επηρεάζεται από τον δρόμο όπως έχει κατασκευαστεί επιτόπου, στο σημείο που δείχνεται περίπου με κόκκινο χρώμα, να παραχωρηθεί στο Δημόσιο με τελικό πλάτος 35΄- 0΄΄ και όπως θα χωρομετρηθεί από το Επαρχιακό Κτηματολόγιο.»
Και πάλι δεν υπήρξε ένσταση ως προς αυτό τον όρο. Έπειτα, με βάση την πολεοδομική άδεια, υποβλήθηκε στις 23 Ιουνίου 1994 αντίστοιχη αίτηση για άδεια οικοδομής και στις 27 Ιουνίου 1994 εκδόθηκε η άδεια υπ΄ αρ. 18950.
Το έργο στο οποίο αφορούσαν και οι δύο άδειες οικοδομής συμπληρώθηκε και τον Ιούλιο του 1998 εκδόθηκαν πιστοποιητικά εγκρίσεως σε σχέση τόσο με την άδεια αρ. 004568 όσο και με την άδεια αρ. 18950.
Στις 25 Ιουνίου 1999 οι ιδιοκτήτες, συμμορφούμενοι προς τις υποχρεώσεις τους, υπέβαλαν προς τον Έπαρχο έγγραφη συγκατάθεση για την αφαίρεση, από το ακίνητο, του μέρους που είχε παραχωρηθεί για το δημόσιο δρόμο. Την παραθέτω:
« ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ
Επειδή κατά την έκδοση άδειας οικοδομής αρ. 18950 ημερομηνίας 27/6/94 για ανέγερση κτιρίων στο κτήμα μου αρ. τεμαχίου 170 Φ/Σχ. LII/40 σύμπλεγμα .. της πόλης/χωριού Πραστειού Αυδήμου τέθηκε όρος για παραχώρηση μέρους της ιδιοκτησίας μου στο δημόσιο δρόμο και για δημιουργία χώρου πρασίνου,
και Επειδή η έκταση που παραχωρείται στο δημόσιο δρόμο και για χώρο πρασίνου καθορίστηκε με κόκκινη γραμμή και κίτρινο χρώμα και με κόκκινη γραμμή και πράσινο χρώμα αντίστοιχα στο εγκριμένο χωρομετρικό σχέδιο της άδειας οικοδομής, το οποίο και έχω προσυπογράψει,
και Επειδή το νέο σύνορο του κτήματος μου με το δημόσιο δρόμο και το χώρο πρασίνου είναι ως σημειώνεται με κόκκινη γραμμή στο εγκριμένο χωρομετρικό σχέδιο της άδειας οικοδομής,
με την παρούσα δήλωσή μου ΣΥΓΚΑΤΑΤΙΘΕΜΑΙ όπως η πιο πάνω έκταση αφαιρεθεί από την ιδιοκτησία μου και εγγραφεί ως δημόσιος δρόμος και χώρος πρασίνου, γίνει δε η σχετική τροποποίηση του πιστοποιητικού εγγραφής [τίτλου] του κτήματος μου.»
Ο Έπαρχος ζήτησε τότε από το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας να διενεργήσει επιτόπια έρευνα για την οριοθέτηση του σχετικού χώρου. Η χωρομετρική εργασία, η οποία έγινε με κάποια καθυστέρηση, κατέδειξε, όπως σημειώνεται σε επιστολή του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λεμεσού, ημερ. 18 Αυγούστου 2003, ότι:
«Μέρος των κτιρίων, της πισίνας και η περίφραξη επεμβαίνουν στον υφιστάμενο δρόμο που συνορεύει με το υπό αίτηση ακίνητο στη δυτική του πλευρά όπως φαίνεται με κίτρινο χρώμα στο συνημμένο σχέδιο σε κλίμακα 1:5000.»
Γι΄ αυτό ο Έπαρχος απέστειλε στην αιτήτρια, ως τη νέα ιδιοκτήτρια του ακινήτου, την ακόλουθη επιστολή, ημερ. 10 Οκτωβρίου 2003:
«Κυρία,
Όπως με πληροφορεί ο Επαρχιακός Κτηματολογικός Λειτουργός με την επιστολή του με αρ. Α 1913/99 και ημερομηνίας 18 Αυγούστου, 2003 αντίγραφο της οποίας κοινοποιήθηκε και σε σας μέρος των κτιρίων που εξουσιοδοτήθηκαν με την άδεια με αρ. 18950 και ημερομηνίας 27 Ιουνίου, 1994 στο τεμάχιο με αρ. 170 του Φ/Σχ. 52/40 του χωριού Πραστειόν Αυδήμου επεμβαίνουν στο δημόσιο δρόμο.
2. Ενόψει των πιο πάνω καλείστε όπως μεριμνήσετε για άρση της επέμβασης το συντομότερο δυνατό.»
Η αιτήτρια θεώρησε πως με αυτή την επιστολή της γνωστοποιήθηκε εκτελεστή διοικητική απόφαση και την προσέβαλε με την παρούσα προσφυγή. Ζητά:
«Α. Δήλωσιν του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξις και/ή απόφασις των Καθ΄ ων η Αίτησις ημερ. 10.10.2003 διά της οποίας κατέληξαν εις εύρημα και/ή απεφάσισαν ότι μέρος των κτιρίων που ανηγέρθησαν επί του κτήματος της Αιτήτριας υπ΄ αρ. εγγραφής 7876, Τεμάχιον 170, Φ/ΣΧ 52/40, εις το Χωρίον Πραστειού Αυδήμου Λεμεσού, δυνάμει της αδείας οικδομής υπ΄ αρ. 18950 ημερ. 27.6.1994 και Αρ. Φακ. Β286/94 επεμβαίνουν επί του δημοσίου δρόμου και ότι η Αιτήτρια δέον όπως άρη την εν λόγω επέμβασιν επί δημοσίου δρόμου διά της κατεδαφίσεως και/ή άλλως μέρους των εν λόγω ανεγερθέντων κτιρίων επί του ρηθέντος κτήματος είναι άκυρος και/ή παράνομος και/ή στερείται έννομου αποτελέσματος και δέον όπως ακυρωθή εξ υπαρχής.
Β. Δήλωσιν του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι ουδέν μέρος των ανεγερθέντων κτιρίων επί του εν λόγω κτήματος της Αιτητρίας επεμβαίνει επί του ρηθέντος δημοσίου δρόμου.
Γ. Δήλωσιν του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η μεταξύ της Αιτητρίας και/ή των προκατόχων αυτής εν τίτλω αφ΄ ενός και των Καθ΄ ων η Αίτησις αφ΄ ετέρου συμφωνία και/ή άλλως διευθέτησις, η οποία εμφαίνεται μεταξύ άλλων εις την εκδοθείσαν άδειαν οικοδομής υπ΄ αρ. 18950 ημερμ. 27.6.1994 με Αρ. Φακ. Β286/94 και/ή 442/94 και/ή εις το χωροταξικόν σχέδιον και/ή τα αρχιτεκτονικά σχέδια επί τη βάσει των οποίων εδόθη η εν λόγω πολεοδομική και/ή άδεια οικοδομής, δυνάμει της οποίας συνεφωνήθη η εκ μέρους της Αιτητρίας και/ή των προκατόχων αυτής εν τίτλω, παραχώρησις εις το δημόσιον, του χώρου εις τα ανατολικά του κτήματος της Αιτητρίας, όπου ο υφιστάμενος κύριος δρόμος προς το Χωρίον Πραστειόν επενέβαινεν επί του κτήματος της Αιτητρίας, επ΄ ανταλλαγμάτι την παραχώρησιν και/ή την διαμόρφωσιν του παλαιού και εγκαταλελλημένου δρόμου επί της δυτικής πλευράς του εν λόγω κτήματος της Αιτητρίας εις πεζόδρομον πλάτους 3 μέτρων, είναι έγκυρος και δεσμευτική και κατ΄ επέκτασιν οι Καθ΄ ων η Αίτησις κωλύονται δυνάμει συμφωνίας από του να ισχυρίζονται την ως άνω περιγραφομένην επέμβασιν και/ή να αιτούνται την άρσιν της.»
Η Δημοκρατία, σε ένσταση της στην προσφυγή, εξέφρασε την άποψη ότι η επιστολή του Επάρχου δεν περιείχε εκτελεστή διοικητική απόφαση. Και αυτό διότι, καθώς ανέφερε η συνήγορος:
«Μετά από την επί τόπου διαπίστωση του Κτηματολογίου, ο Έπαρχος απλά ζήτησε άρση της επέμβασης. Με την ενέργεια του αυτή δεν καθόρισε δικαιώματα ούτε δημιούργησε υποχρεώσεις. Η εν λόγω υποχρέωση υφίσταται ανεξάρτητα από τη βούληση του Έπαρχου ή οποιασδήποτε άλλης διοικητικής αρχής και προκύπτει από το γεγονός ότι η ανάπτυξη φαίνεται να χωροθετήθηκε, στο μέρος του τεμαχίου που παραχωρήθηκε στο δημόσιο δρόμο.»
Η άποψη της Δημοκρατίας είναι ορθή. Τα όσα περί του αντιθέτου προτάθηκαν από μέρους της αιτήτριας παραγνωρίζουν τα δεδομένα της περίπτωσης και, σε συνάρτηση με αυτά, το περιεχόμενο της επιστολής του Επάρχου. Με την εν λόγω επιστολή η αιτήτρια πληροφορείτο για τα απαιτούμενα, τα σχετικά με την εκτέλεση της προ πολλού ληφθείσας και μη προσβληθείσας εκτελεστής διοικητικής απόφασης αναφορικά με την παραχώρηση μέρους του κτήματος. Είναι προφανές ότι ο Έπαρχος δεν έλαβε οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική απόφαση. Με την επιστολή του, ημερ. 10 Οκτωβρίου 2003, αναφερόταν διαπιστωτικά σε μια κατάσταση πραγμάτων, η οποία ήταν πια ενταγμένη στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου, όπου βέβαια ανήκε και η όποια αμφισβήτηση από μέρους της αιτήτριας αναφορικά με τα αποτελέσματα της επιτόπιας έρευνας.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως μη παραδεκτή. Έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ