ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 93/2004 )
13 Απριλίου, 2005
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Δ.Ι. ΔΗΜΑΔΗΣ ΚΑΙ ΥΙΟΙ ΛΤΔ
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ
Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τους Αιτητές.
Δ. Κούσιου-Χρυσανδρέα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για το Καθ΄ου η Αίτηση Συμβούλιο.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως ζήτησε προσφορές για την προμήθεια 20 μικρών λεωφορείων για τις ανάγκες της Αστυνομίας. Ελήφθησαν πέντε προσφορές οι οποίες διεβιβάσθησαν στην Επιτροπή Αξιολόγησης. Αυτή εισηγήθηκε την κατακύρωση της προσφοράς της Αιτήτριας εταιρείας, που εκρίθη και η μόνη πληρούσα τους όρους των προσφορών, παραπέμποντας και σε διευκρινιστική επιστολή της Αιτήτριας ημερομηνίας 6.10.2003 στην οποία αναφέρετο ότι το μικτό βάρος του οχήματος ήταν 3700 κιλά αντί 3500 που αναγράφετο στην προσφορά με 14 αντί 13 θέσεις. Η Τεχνική Επιτροπή του Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών όμως, στην οποία διαβιβάσθηκε η έκθεση αξιολόγησης της Επιτροπής Αξιολόγησης, αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να δεχθεί την εισήγηση της Επιτροπής Αξιολόγησης διότι ούτε η προσφορά της Αιτήτριας ικανοποιούσε τους όρους των προδιαγραφών κατά το ότι, όπως αρχικά υποβλήθηκε, το μικτό βάρος του προσφερόμενου οχήματος αναφέρετο ως 3500 κιλά.
Το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών είχε την ίδια άποψη που είχε και η Τεχνική Επιτροπή. Το σκεπτικό του ήταν ότι:
"Οι προδιαγραφές απαιτούσαν το μικτό βάρος του οχήματος να είναι 3700 kg και η υποβληθείσα πρόταση του προσφοροδότη να προσφέρει όχημα που να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Το Συμβούλιο συμφωνεί με τη θέση της Τεχνικής Επιτροπής όπως αυτή καταγράφεται στην επιστολή της.
Η αποδοχή οποιασδήποτε προσφοράς που δεν ικανοποιεί ουσιωδώς τους όρους και προδιαγραφές των εγγράφων του διαγωνισμού δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, επειδή δεν συνάδει με την αρχή της ίσης μεταχείρισης των προσφοροδοτών.
Ο Κανονισμός 22(2) προνοεί ότι προσφορές που κατά την κρίση του αρμόδιου συμβουλίου προσφορών παρουσιάζουν ουσιώδη απόκλιση από τους όρους και τις τεχνικές προδιαγραφές των εγγράφων του διαγωνισμού, απορρίπτονται ως απαράδεκτες."
Ως εκ τούτου:
"Το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών αφού έλαβε υπόψη του τα πιο πάνω, εφαρμόζοντας τις πρόνοιες του Κανονισμού 22(4)(β), ακύρωσε ομόφωνα το διαγωνισμό, σύμφωνα με τις εισηγήσεις της Τεχνικής Επιτροπής, επειδή διαπιστώθηκε ότι καμιά από τις υποβληθείσες προσφορές δεν ανταποκρίνεται στους όρους και στις προδιαγραφές των εγγράφων του διαγωνισμού."
Η Αιτήτρια πληροφορήθηκε αναλόγως οπότε και κατεχώρησε την προσφυγή κατά της απόφασης του Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών. Η προσφυγή βασίζεται σε πλάνη περί τα πράγματα. Το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών, όπως και η Τεχνική Επιτροπή, έλαβαν ως δεδομένο ότι οι όροι των προδιαγραφών απαιτούσαν όπως το μικτό βάρος του οχήματος είναι 3700 κιλά. Στους όρους των προδιαγραφών όμως, εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Αιτήτρια, δεν υπάρχει τέτοια πρόνοια. Η αρχική προσφορά της Αιτήτριας, λοιπόν, καταλήγει ο κ. Τριανταφυλλίδης, στην οποία το μικτό βάρος αναφέρετο ως 3500 κιλά, η οποία εκρίθη ως εκτός προδιαγραφών, δεν ήταν εκτός προδιαγραφών.
Σε απάντηση, η ευπαίδευτη συνήγορος για τη Δημοκρατία παραπέμπει στον όρο Β2.3 των προδιαγραφών ο οποίος αναφέρει ότι το ωφέλιμο φορτίο του οχήματος πρέπει να είναι όχι λιγότερο από 80 κιλά για κάθε επιβάτη. Η κα Κούσιου-Χρυσανδρέα δέχεται ότι στην προσφορά της Αιτήτριας αναφέρετο ότι το ωφέλιμο φορτίο ανά επιβάτη ήταν 83 κιλά, στη βάση 13 θέσεων επιβατών, λέγει όμως ότι η αλήθεια αυτού δεν μπορούσε να ελεγχθεί αφού δεν εδίδοντο σχετικά στοιχεία στην προσφορά. Όταν εζητήθησαν προς τούτο στοιχεία από την Αιτήτρια, εστάλη η αναφερθείσα επιστολή της 6.10.2003 συνοδευόμενη από άλλα έγγραφα από τα οποία προέκυπτε ότι το καθαρό βάρος του οχήματος ήταν 2530 κιλά. Εφ΄ όσον το μικτό βάρος του οχήματος ήταν 3500 κιλά, το ωφέλιμο φορτίο προέκυπτε να ήταν 970 κιλά το οποίο, διαιρούμενο διά των 13 θέσεων επιβατών, έδιδε 74,6 κιλά ως ωφέλιμο φορτίο ανά επιβάτη αντί 80 που προβλέπετο στον όρο Β2.3. Η εκ των υστέρων πρόταση της Αιτήτριας με την επιστολή της 6.10.2003, να προσφέρει το όχημα με μικτό βάρος 3700 κιλά και 14 θέσεις επιβατών κατόπιν ανάλογης μετατροπής, δεν μπορούσε βεβαίως να αποτελέσει βάση για εξέταση της προσφοράς της που ήταν για όχημα μικτού βάρος 3500 κιλών και 13 θέσεων επιβατών.
Το πρόβλημα με τη θέσης της Δημοκρατίας είναι ότι δεν ήταν αυτή η βάση στην οποία η προσφορά της Αιτήτριας εκρίθη ότι δεν πληρούσε τους όρους των προδιαγραφών. Η Τεχνική Επιτροπή αναφέρει απλώς ότι το μικτό βάρος του οχήματος στην υποβληθείσα προσφορά ήταν 3500 κιλά. Το δε Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών ευθέως εκφράζεται ως εάν η μη συμμόρφωση της προσφοράς προς τους όρους των προδιαγραφών έγκειτο στο ότι το μικτό βάρος του οχήματος ήταν 3500 κιλά αντί 3700 κιλά που απαιτούσαν οι προδιαγραφές. Οι προδιαγραφές όμως, όπως ορθά υποδεικνύει ο κ. Τριανταφυλλίδης, όντως δεν περιείχαν όρο με αυτό το περιεχόμενο, ούτε βεβαίως έχει υποδείξει τέτοιο όρο η κα Κούσιου-Χρυσανδρέα. Ούτε η Τεχνική Επιτροπή ούτε κατ΄εξοχήν το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών απευθύνθηκε στον όρο Β2.3 ως προς το ωφέλιμο βάρος ανά επιβάτη, που είναι η ουσία της θέσης της Δημοκρατίας.
Το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών λοιπόν όντως φαίνεται να ενεργούσε υπό πλάνη ως προς την ύπαρξη τέτοιου όρου, η οποία μπορεί να οφείλετο στην αναφορά που γίνεται στην έκθεση αξιολόγησης της Επιτροπής Αξιολόγησης στο ότι στη διευκρινιστική επιστολή της Αιτήτριας της 6.10.2003 το μικτό βάρος του οχήματος ήταν 3700 κιλά αντί 3500 κιλά που αναφέρετο στην προσφορά, ως εάν αυτό να ήταν σημαντικό σε σχέση με τους όρους των προδιαγραφών.
Από την άλλη όμως δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι η προσφορά της Αιτήτριας όντως δεν πληρούσε τον όρο Β2.3. Ο κ. Τριανταφυλλίδης δεν αμφισβητεί ότι η προσφορά θα έπρεπε να κριθεί στη βάση του μικτού βάρος που αναφέρετο στην ίδια την προσφορά, δηλαδή 3500 κιλών, και όχι του μικτού βάρος των 3700 κιλών το οποίο το όχημα θα είχε μετατρεπόμενο σε 14θέσιο. Μάλιστα το όλο επιχείρημα του έχει ως βάση το ότι το αναφερόμενο στην προσφορά μικτό βάρος των 3500 κιλών δεν ήταν εκτός προδιαγραφών. Τούτου δοθέντος, δεν βλέπω πώς μπορεί να αποφευχθεί το συμπέρασμα ότι η προσφορά ήταν εκτός προδιαγραφών αφού είναι ορθοί οι υπολογισμοί της κας Κούσιου-Χρυσανδρέα ότι το ωφέλιμο βάρος ανά επιβάτη ήταν 74,6 κιλά αντί 80 κιλά όπως απαιτεί ο όρος Β2.3. Προσφέρεται λοιπόν άλλη, και καλή, βάση αιτιολογίας της απόφασης η οποία προκύπτει ευθέως επί μη αμφισβητούμενων δεδομένων. Μάλιστα στην επιστολή που εστάλη στην Αιτήτρια (ημερομηνίας 3.10.2003) ζητώντας τα αναγκαία πρόσθετα στοιχεία και σε απάντηση της οποίας εστάλη η επιστολή της 6.10.2003, η διευκρίνιση που ζητείται είναι ακριβώς ως προς την τεκμηρίωση του ωφέλιμου φορτίου ανά επιβάτη, που ήταν το θέμα που μας απασχολεί.
Δεν μπορεί λοιπόν εν πάση περιπτώσει να επιτύχει η προσφυγή αφού, με δεδομένη τη μη συμμόρφωση της προσφοράς της Αιτήτριας με τον όρο Β2.3, και δεν προκύπτει αναιτιολόγητη ή πεπλανημένη η απόρριψη της προσφοράς της Αιτήτριας και η Αιτήτρια προκύπτει να στερείται εννόμου συμφέροντος και αλυσιτελής θα ήταν η ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Εν όψει όμως της εξέλιξης της, δεν θα υπάρξει διαταγή για έξοδα.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π