ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

2 Μαρτίου, 2005

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΝΙΜΟΝΙΑ ΛΤΔ

ν.

ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

------------------------------

Χρ. Χατζηστερκώτης για τους αιτητές.

Β. Χριστοδουλίδου για τους καθ΄ ων η αίτηση.

N. Πουμπουρίδης για Α. Νεοκλέους για τους ενδιαφερόμενους Gorna Systems.

Μ. Σαββίδης για Στ. Παύλου για τους ενδιαφερόμενους ΚΚ New Extra TV Ltd.

----------

Με το Σχέδιο Τηλεοπτικής Κάλυψης που εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο και δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας της 23.3.01, προβλεπόταν η λειτουργία δυο τοπικών τηλεοπτικών σταθμών για την πόλη και Επαρχία Λεμεσού.

Με την απόφαση της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (στο εξής η Αρχή) ημερομηνίας 10.7.01, χορηγήθηκε η μια από τις διαθέσιμες άδειες στους ενδιαφερόμενους 1 και, στη συνέχεια, με την απόφαση ημερομηνίας 31.8.01, η δεύτερη, στους ενδιαφερόμενους 2. Η αίτηση των αιτητών απορρίφθηκε με την απόφαση της Αρχής ημερομηνίας 10.10.01.

Οι αιτητές προσβάλλουν και τις τρεις αποφάσεις. Μετά από αναβολές, με αιτήματα εκατέρωθεν και συναινούντων όλων των μερών, προς τροποποίηση της προσφυγής, κατάθεση των γραπτών αγορεύσεων, αναμονή εξελίξεων που θα επηρέαζαν την προσφυγή και ενόψει αλλαγής του δικηγόρου των καθ΄ ων η αίτηση και της διερεύνησης, με πρωτοβουλία του Δικαστηρίου, του εμπροθέσμου της προσφυγής, οι διευκρινίσεις συμπληρώθηκαν στις 25.1.05.

Η απόρριψη της αίτησης των αιτητών ήταν αναπόφευκτη αφού προηγήθηκε, με ξεχωριστές αποφάσεις, η χορήγηση των δυο διαθέσιμων αδειών στους ενδιαφερόμενους. Ακριβώς δε, απορρίφθηκε γι΄αυτό το λόγο. Δεν υπήρχε άλλη διαθέσιμη άδεια για να τους χορηγηθεί. Προκάλεσε κάποια σύγχυση η περαιτέρω αναφορά στα πρακτικά ή στην προσβαλλόμενη απόφαση ή και στην επιστολή ημερομηνίας 19.11.01 που στάληκε στους αιτητές, στη βαθμολογία που εξασφάλισαν και που ήταν συγκριτικά κάπως χαμηλότερη σε σύγκριση με εκείνη των ενδιαφερομένων. Όπως ορθά, όμως, δέχονται και οι καθ΄ ων η αίτηση, δεν συναρτάτο προς τέτοιους συσχετισμούς η απόρριψη της αίτησης των αιτητών. Άλλωστε, όπως επισημαίνουν και οι αιτητές, ούτε οι προηγηθείσες άδειες χορηγήθηκαν κατά σύγκριση με άλλους αιτητές ούτε θα ήταν νοητό να επιχειρείται τέτοια σύγκριση εκ των υστέρων, όταν ήδη είχαν χορηγηθεί οι άδειες στους ενδιαφερόμενους. Είναι ξεκάθαρο από το σύνολο πως η αίτηση των αιτητών απορρίφθηκε επειδή δεν υπήρχαν άλλες διαθέσιμες συχνότητες. Όσο και αν, όπως είχε γίνει δεκτό, πληρούσε τα κριτήρια.

Αυτό το δεδομένο καθορίζει εξ αρχής την κατάληξη δυο εκ των θεμάτων που απασχόλησαν. Οι ενδιαφερόμενοι 2 θεωρούν πως οι τρεις προσβαλλόμενες απόφασεις δεν είναι συναφείς και οι ενδιαφερόμενοι 1 αναφέρθηκαν, έστω με γενικότητα, στη νομιμοποίηση των αιτητών για την προσβολή τους. Με στόχο, βεβαίως, την αφαίρεση από την εμβέλεια της προσφυγής των αποφάσεων με τις οποίες χορηγήθηκε άδεια στους ενδιαφερόμενους. Όμως η τρίτη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση των αιτητών, προϋποθέτει τις προηγηθείσες. Αν εκείνες ακυρωθούν, χάνει το αιτιολογικό της υπόβαθρο ολοσχερώς. Ενώ, αντιστρόφως, αν εκείνες επικυρωθούν ως νόμιμες, θα απολήγει νόμιμη και η απόρριψη της αίτησης των αιτητών αφού πράγματι, κατά το χρόνο της, δεν θα υπήρχαν άλλες συχνότητες ώστε να ήταν δυνατή η έγκρισή της. Συνεπώς, οι τρεις πράξεις είναι συναφείς ώστε να είναι επιτρεπτή η συνένωσή τους στο ίδιο δικόγραφο. Περαιτέρω, εκδήλως νομιμοποιούνται οι αιτητές να προσβάλλουν τις αποφάσεις με τις οποίες χορηγήθηκαν οι άδειες στους ενδιαφερόμενους αφού εκείνες καθόρισαν και την αρνητική εξέλιξη ως προς τη δική τους αίτηση.

Το δεύτερο θέμα αφορά στο ζήτημα της αιτιολογίας της απόφασης που αφορούσε στους αιτητές. Συζητήθηκαν συναφώς ζητήματα σε σχέση με τη βαθμολόγησή τους και τη συγκριτική ποιότητά τους έναντι των ενδιαφερομένων, με προεκτάσεις αναφορικά με τη δυνατότητα παρέμβασης στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης, μάλιστα επί τεχνικών θεμάτων. Η αιτιολογία της απόφασης της 10.10.01, όπως την παρέθεσα, ήταν συγκεκριμένη και επιτρέπει το δικαστικό έλεγχο. Ενώ, τα πιο πάνω, ως ασύνδετα προς αυτή, δεν μπορούν να μας απασχολήσουν.

Ό,τι ιδιαιτέρως με απασχόλησε ήταν το εμπρόθεσμο της προσβολής των αποφάσεων της 10.7.01 και 31.8.01. Δεν είχαν εγείρει τέτοιο θέμα οι καθ΄ ων η αίτηση αλλά αναφέρθηκαν σ΄αυτό, στη ξεχωριστή ένστασή τους, οι ενδιαφερόμενοι 1. Ως γεγονός χωρίς κάποια τεκμηρίωση και χωρίς να επανέλθουν επ' αυτού με τη γραπτή τους αγόρευση. Το θέμα όμως είναι δημόσιας τάξης και, ενόψει ορισμένων στοιχείων, επανάνοιξα την υπόθεση για να έχω τις απόψεις όλων. Υπό το φως των σχετικών δεδομένων όπως αυτά επισημάνθηκαν αλλά και της αρχής πως η όποια αμφιβολία αίρεται υπέρ του αιτητή, για τους λόγους που θα εξηγήσω, καταλήγω πως εμπροθέσμως προσβάλλονται οι πιο πάνω αποφάσεις. Στην απαντητική αγόρευση για τους αιτητές γινόταν αναφορά σε μη γνώση της απόφασης της 10.7.01 αφού η Γνωστοποίηση γι' αυτή δημοσιεύτηκε στις 24.7.01. Και ενώ η Γνωστοποίηση, ως απλώς δημοσιευθείσα στον ημερήσιο τύπο, όπως ορθά δέχονται όλοι, δεν σηματοδοτούσε αφ' εαυτής γνώση, εξετάστηκε το ενδεχόμενο παραδοχής των αιτητών πως πράγματι έλαβαν γνώση στις 24.7.01. Οπότε η προσβολή της απόφασης της 10.7.01 θα ήταν εκπρόθεσμη. Η εξήγηση των αιτητών, με παραπομπή στη διατύπωση και στο νόημα της πιο πάνω αναφοράς τους στην απαντητική τους αγόρευση, είναι πειστική. Στόχος ήταν να φανεί ότι οι ενέργειές τους στο μεταξύ, στις οποίες θα επανέλθουμε, έγιναν εν αγνοία της έκδοσης της απόφασης και δεν ήταν προσδιοριστική του χρόνου κατά τον οποίο πράγματι έλαβαν γνώση. Αναφέρθηκαν στην ημερομηνία δημοσίευσης της Γνωστοποίησης, ως μέρους του επιχειρήματός τους, όπως την πληροφορήθηκαν αργότερα.

Το δεύτερο από τα στοιχεία που διερευνήθηκε αφορούσε στην πιθανή γνώση των αιτητών από τηλεομοιότυπα που στάληκαν προς την εταιρεία Videoscope Studio Ltd της οποίας οι μέτοχοι ήταν σύζυγοι των διευθυντών των αιτητών. Οι καθ΄ ων η αίτηση και οι ενδιαφερόμενοι είδαν την ανάγκη προσκόμισης μαρτυρίας που να εξηγεί τον τρόπο λειτουργίας των τηλεομοιοτύπων ώστε να φανεί ότι υπό τα δεδομένα, τηλεομοιότυπα προς την Videoscope κατ' ανάγκην έφθαναν και στους αιτητές. Ενέκρινα το αίτημά τους για προσαγωγή μαρτυρίας αλλά, εν τέλει, δεν εξασφάλισαν τέτοια μαρτυρία, παρά την αναβολή της υπόθεσης σε δυο περιπτώσεις γι' αυτό το σκοπό. Επομένως, με την απόρριψη του αιτήματός τους για περαιτέρω αναβολή, η επιχειρηθείσα σύνδεση παρέμεινε ατεκμηρίωτη. Επιπλέον, όπως είναι αναντίλεκτο, οι ίδιοι οι καθ΄ ων η αίτηση, με την επιστολή τους ημερομηνίας 3.7.02 προς τους ενδιαφερόμενους 1, απαντώντας σε επί τούτου γραπτό ερώτημα, πληροφορούσαν τους δικηγόρους τους "ότι δεν έχουμε κοινοποιήσει στους αιτητές, κ.κ. Τηλεοπτικός Σταθμός Νιμόνια, τη σχετική με τους πελάτες σας απόφαση της Αρχής ημερομηνίας 10.7.01". Οπότε, όπως είδαμε, και οι ενδιαφερόμενοι 2 δεν επανήλθαν στο θέμα με την αγόρευσή τους.

Υπάρχουν δυο ακόμα προκαταρκτικά θέματα. Το ένα αφορά στην επωνυμία των ενδιαφερομένων 1. Ενώ είναι Gorna, άδεια εκδόθηκε στην Corna, οντότητα ανύπαρκτη κατά τους αιτητές. Είναι έκδηλο από το σύνολο πως η άδεια αφορούσε στην αιτήτρια Gorna και πως επρόκειτο για γραφικό λάθος που δεν μπορεί να επηρεάσει το κύρος της απόφασης. Όπως ακριβώς κρίθηκε στην K.K. New Extra Ltd ν. Aρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου κ.α. Προσφυγή 816/01 κ.α. ημερομηνίας 26.3.03.

Το δεύτερο θέμα αφορά στη σύνθεση της Αρχής σε ορισμένες συνεδρίες της. Σε σχέση με τη συνεδρία της 4.10.00 επισημάνθηκε από τους αιτητές πως, κατά τα πρακτικά, δεν ήταν παρόν το μέλος της Α. Κακογιάννης. Ενώ κατά άλλες συνεδρίες, περιλαμβανομένων και των συνεδριών κατά τις οποίες λήφθηκαν οι προσβαλλόμενες αποφάσεις, απουσίαζε άλλο μέλος. Αυτά, όμως, χωρίς και κάποια άποψη αναφορικά με το γιατί θα έπασχε η σύνθεση για τέτοιο λόγο. Αβάσιμο είναι και το περαιτέρω επιχείρημά τους. Κατά τον ισχυρισμό των αιτητών, κατά τη λήψη των προσβαλλόμενων αποφάσεων, ήταν παρόντες μη μέλη. Υπέδειξαν οι καθ΄ ων η αίτηση πως κατά τα πλήρη πρακτικά, τα οποία επισύναψαν, όλα τα μη μέλη απεχώρησαν πριν τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων και, πλέον, οι αιτητές έθεσαν θέμα ως προς τη δυνατότητα προσκόμισης νέων στοιχείων, μάλιστα με την αγόρευση. Δεν πρόκειται όμως για νέα στοιχεία. Η αναφορά παρέπεμπε σε ήδη υφιστάμενα στο φάκελο πλήρη πρακτικά και το τεκμήριο της κανονικότητας δεν το ανέτρεψαν οι αιτητές.

Προχωρώ, συνεπώς, με την εξέταση της ουσίας. Δυο μόνο άδειες ήταν διαθέσιμες, οι αιτητές ήταν περισσότεροι και το κρίσιμο ερώτημα αφορά στη διαδοχική και όχι στην ταυτόχρονη, κατά σύγκριση μεταξύ τους ώστε να επιλεγούν οι καταλληλότερες διεκδικήσεις, χορήγηση των δυο αδειών. Οι αιτητές εισηγούνται πως αυτός ο χειρισμός συνιστούσε κατάχρηση εξουσίας, προς επιδίωξη αλλότριου σκοπού, άνιση μεταχείριση και παράβαση των αρχών της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης. Οι αιτήσεις, πριν αλλά και μετά τη δημοσίευση του Σχεδίου Τηλεοπτικής Κάλυψης συμπορεύονταν και δεν υπήρχε κανένας βάσιμος λόγος για διαδοχικές εγκρίσεις, χωρίς σύγκριση μεταξύ των αιτητών. Ιδιαιτέρως, όταν η πρώτη έγκριση άδειας, εκείνη της 10.7.01, προς τους ενδιαφερόμενους 1, έγινε πριν ακόμα και από τις 16.7.01 που με επίσημη ανακοίνωση τάχθηκε ως η ημερομηνία από την οποία θα άρχιζε η χορήγηση αδειών.

Η αντίδραση των καθ΄ ων η αίτηση και των ενδιαφερομένων δεν αφορούσε στην ίδια τη λογική των επιχειρημάτων. Μάλιστα οι καθ΄ ων η αίτηση, δικαίως θα έλεγα, σημειώνουν στην αγόρευσή τους πως "αν η αίτηση των αιτητών ήταν έτοιμη στις 16.7.01 πιθανόν να είχε κάποια βάση ο ισχυρισμός των αιτητών για άνιση και μη δίκαιη μεταχείριση". Βρίσκεται στο επίκεντρο της επιχειρηματολογίας τους η άποψη πως, κατά τους κρίσιμους χρόνους, δεν ήταν συμπληρωμένη η αίτηση των αιτητών ώστε, ενόψει της ανακοίνωσης που προηγήθηκε, να ήταν δυνατό να συνεξεταστεί. Στις 10.7.01 αλλά και μέχρι τις 16.7.01, ήταν συμπληρωμένη μόνο η αίτηση των ενδιαφερομένων 1 στους οποίους δόθηκε η πρώτη άδεια αφού πληρούσαν τα κριτήρια. Το ίδιο και σε σχέση με τη χορήγηση της δεύτερης άδειας στους ενδιαφερόμενους 2, την ΚΚ Νew Εxtra Λτδ, στις 31.8.01. Θα εξετάσω στη συνέχεια τα δεδομένα αλλά παρεμβάλλω εδώ πως ο ισχυρισμός των αιτητών πως και εξ αντικειμένου, λόγω μη ικανοποίησης των κριτηρίων, δεν θα έπρεπε να χορηγηθούν οι δυο άδειες, παρέμεινε εντελώς γενικός, αόριστος και ατεκμηρίωτος.

Οι τρεις αιτήσεις πράγματι συμπορεύονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, πριν ακόμα και από τη δημοσίευση του Σχεδίου Τηλεοπτικής Κάλυψης. Επομένως, η ταυτόχρονη εξέτασή τους θα επαγόταν σύγκριση μεταξύ τους προς επιλογή, αφού μόνο δυο συχνότητες υπήρχαν. Όμως, ο κανονισμός 3(2) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (ΚΔΠ 10/00), δεν επιβάλλει συνεξέταση όλων των αιτήσεων, γενικώς. Όπως προβλέπει, "η σειρά εξέτασης των αιτήσεων καθορίζεται με βάση κριτήρια που η Αρχή καθορίζει με οδηγίες της". Επομένως, προσδίδεται σημασία στην απόφαση της Αρχής να αρχίσει να χορηγεί άδειες από τις 16.7.01, "με βάση τα ενώπιον της στοιχεία". Αυτό επιβεβαιώθηκε στη συνεδρία της 22.6.01, εκδόθηκε ανακοίνωση και ειδοποιήθηκαν οι ενδιαφερόμενοι. Παραθέτω την ανακοίνωση ημερομηνίας 13.6.01:

"Υπενθυμίζεται ότι:

(α) οι προσωρινές άδειες λειτουργίας των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών λήγουν στις 30.9.2001.

(β) Η Αρχή ευρίσκεται στο στάδιο ολοκλήρωσης της διαδικασίας αξιολόγησης των αιτήσεων που υποβλήθηκαν για μόνιμες άδειες και

(γ) από τις 16 Ιουλίου 2001 θα αρχίσει η χορήγηση των αδειών με βάση τα ενώπιον της Αρχής στοιχεία."

Στην ίδια συνεδρία, εκείνη της 22.6.01, η Αρχή διαπίστωσε πως δεν υπήρχαν εκκρεμότητες σε σχέση με τους ενδιαφερόμενους 1. Υπήρχαν όμως ελλείψεις στην περίπτωση των αιτητών και των ενδιαφερομένων 2 και γι' αυτό, όπως σημειώθηκε, αποφασίστηκε να κληθούν για διευκρινίσεις, ειδοποιούμενοι ταυτόχρονα "για υποβολή των εκκρεμούντων στοιχείων το συντομότερο καθότι η Αρχή θα αποφασίζει με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία".

Και εφόσον, λοιπόν, θα θεωρούσαμε πως με τον πιο πάνω χειρισμό η Αρχή καθόρισε ως κριτήριο για τη σειρά εξέτασης των αιτήσεων το κατά πόσο αυτές δεν παρουσίαζαν εκκρεμότητες ή ελλείψεις και έστω εκλαμβάνοντες πως υπό τις περιστάσεις αυτό ήταν κριτήριο ευλόγως επιτρεπτό, το νόημα ήταν πως όσες αιτήσεις θα ήταν συμπληρωμένες, χωρίς εκκρεμότητες ή ελλείψεις, μέχρι τις 16.7.01, θα συνεξετάζονταν.

Στις 26.6.01 η Αρχή επανήλθε στο θέμα και από τα πρακτικά προκύπτει πως εκείνο που απασχόλησε ως προς τους αιτητές, για το οποίο αποφασίστηκε να κληθούν, ήταν "οικονομικά θέματα βιωσιμότητας - φερεγγυότητας". Ενώ για τους ενδιαφερόμενους 2, "τεχνικά και οικονομικά θέματα". Οι αιτητές συζητούν τη δυνατότητα πρόσδοσης σημασίας στον τομέα που εξειδικεύθηκε στην περίπτωσή τους, αλλά δεν νομίζω ότι έχουν δίκαιο. Η οικονομική βιωσιμότητα του σταθμού περιλαμβάνεται στα σχετικά κριτήρια όπως τα καθορίζουν το άρθρο 22(1)(στ) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν.7(Ι)/98) και ο κανονισμός 4(1)(η) της ΚΔΠ 10/2000.

Στις 6.7.01, η Αρχή δέχθηκε τους εκπροσώπους των αιτητών και των ενδιαφερομένων 2 και επισημάνθηκαν τα θεωρούμενα ως ελλείψεις. Ως προς τους αιτητές, μόνο σε σχέση με τα οικονομικά και, σύμφωνα με τα πρακτικά, "λέχθηκε από τον Πρόεδρο και τα Μέλη της Αρχής ότι πρέπει να υποβάλουν στοιχεία που να πείθουν ότι έχουν την οικονομική δυνατότητα για ίδρυση σταθμού αναφέροντας ποιοί θα συνδράμουν προς τούτο και πώς". Οι αιτητές εισηγούνται πως τέτοια στοιχεία, αναφερόμενα και σε εξοπλισμό που ήδη διέθεταν, τα είχαν από πριν υποβάλει και αποδίδουν σκοπιμότητα στην Αρχή. Η οποία, όπως τονίζουν, επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις.

Την ίδια μέρα, δηλαδή στις 6.7.01, όπως προκύπτει και από το φάκελο, οι αιτητές υπέβαλαν βεβαιώσεις τράπεζας, για να ακολουθήσουν και άλλες, μέχρι τις 10.7.01. Οπότε, κάτω από οποιαδήποτε εκδοχή, όπως εισηγούνται, θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι η αίτησή τους ήταν, έστω τότε, από κάθε άποψη συμπληρωμένη.

Εν τούτοις, η Αρχή συνήλθε και χορήγησε την πρώτη άδεια στους ενδιαφερόμενους 1 όχι στις 16.7.01 όπως είχε προαναγγείλει αλλά στις 10.7.01. Ουσιαστικά, αφού η 6.7.01 ήταν Παρασκευή, αφήνοντας μόνο μια εργάσιμη μέρα στους αιτητές. Εξήγηση γι΄αυτή την αλλαγή πορείας δεν υπάρχει. Επειδή, λοιπόν, θεωρήθηκε ότι μόνο η αίτηση των ενδιαφερομένων 1 ήταν εκείνη την ημέρα ολοκληρωμένη, η Αρχή αποφάσισε να χορηγήσει σ΄αυτούς τη μια από τις δυο άδειες. Η αξιολόγηση των αιτητών και των ενδιαφερομένων 2 θα ολοκληρωνόταν μετά, "όταν οι αιτήσεις θα ήταν συμπληρωμένες με τα στοιχεία που αναμένονται από τους αιτητές και τις εκθέσεις των εμπειρογνωμόνων".

Επομένως, ακόμα και κατά πλάνη περί τα πράγματα, αφού ήδη οι αιτητές είχαν υποβάλει τα στοιχεία που αναφέρθηκαν. Αυτά τα στοιχεία ήταν ανεπαρκή όπως αφήνουν να νοηθεί οι καθ΄ ων η αίτηση με την αγόρευσή τους; ΄Ηταν απαραίτητα και άλλα, όπως τα υποβληθέντα και στη συνέχεια, αφού οι αιτητές αγνοούσαν την ήδη έκδοση της πρώτης άδειας; Και οι εκθέσεις των εμπειρογνωμόνων δεν θα μπορούσαν να είχαν εξασφαλιστεί μέχρι τις 16.7.01 ή ακόμα και πέραν αυτής αφού ήταν από και όχι κατ΄εκείνη την ημέρα που θα άρχιζε η χορήγηση αδειών; Οι απαντήσεις μόνο από την Αρχή θα μπορούσαν να προέλθουν, οπότε και θα υπόκειντο σε αναθεώρηση, και τέτοιες δεν υπάρχουν. Η Αρχή, χωρίς καμιά σχετική αναφορά, ως εάν να μη είχε αλλάξει οτιδήποτε από τις 6.7.01, εξέδωσε την πρώτη άδεια κατά πλάνη, όπως σημείωσα, αλλά και κατά παράβαση των αρχών της ισότητας, της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης.

Η σημασία των πιο πάνω εκτείνεται, βεβαίως, ώστε να αφορά και στην απόφαση της 31.8.01 για τη χορήγηση της άδειας στους ενδιαφερόμενους 2. Μάλιστα κατά πιό έντονο τρόπο αφού μεσολάβησε ακόμα και η κατάθεση του ποσού των πεντακόσιων χιλιάδων λιρών σε τραπεζικό λογαριασμό των αιτητών και, περαιτέρω, στις 29.8.01, βεβαίωση προερχόμενη από τον ειδικό Α. Ζένιο (βλ. και έκθεση του Ι. Καμέρη ημερομηνίας 31.8.01), πως η αίτηση των αιτητών ήταν πλήρως συμπληρωμένη. Οπότε εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ακριβώς στις 31.8.01 η Αρχή προχώρησε στην εξέταση της αίτησης των ενδιαφερομένων 2 επειδή αυτή ήταν συμπληρωμένη. Και πάλιν χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στα μεσολαβήσαντα σε σχέση με τους αιτητές, βεβαίως υπό τη θεώρηση πως η αίτησή τους δεν ήταν ακόμα συμπληρωμένη. Ενώ, αντίθετα, γίνεται αναφορά σε επιστολή των αιτητών σε σχέση με το κατά πόσο υπήρχαν και άλλες διαθέσιμες συχνότητες, η οποία διαβιβάστηκε στο Υπουργείο Συγκοινωνιών και ΄Εργων για απόψεις και ενημέρωση της Αρχής. Θέμα εντελώς άσχετο προς εκείνο που απασχολούσε, δηλαδή τη χορήγηση της μιας άδειας που είχε απομείνει.

Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται στο σύνολό τους.

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

&# 9;

Created by Μaria ShambartaC:\My Documents\2005\PART 4\98-02.doc