|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 319/2004)
31 Μαρτίου, 2005
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡΑ 6, 25, 26, 28, 29, 30, 35 KAI 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗ,
ΑΙΤΗΤΗΣ,
- KAI -
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Γ. Γιάλλουρος, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ύστερα από σχετικό παράπονο που υποβλήθηκε στο Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Λευκωσίας, ο αιτητής, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης της ταβέρνας «Το Μελαχρινάκι», κλήθηκε από το Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων να καταβάλει εισφορές σε όλα τα ταμεία που διαχειρίζεται το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων για συγκεκριμένο άτομο που θεωρήθηκε ως μισθωτό πρόσωπο στην υπηρεσία του, για την περίοδο από 18.9.1998 μέχρι 19.5.2001. Η σχετική απόφαση του Διευθυντή εκδόθηκε στις 6.11.2001, βάσει του άρθρου 76(1)(α)(β)(δ)(ε) και (στ) της περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων νομοθεσίας.
Ο αιτητής αμφισβήτησε την πιο πάνω απόφαση με ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ο Υπουργός) που καταχωρήθηκε στις 27.11.2001. Η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με επιστολή της ημερομηνίας 5.4.2002, πληροφόρησε το δικηγόρο του αιτητή ότι ο Υπουργός έκρινε ότι η απόφαση του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων να θεωρήσει την απασχόληση του συγκεκριμένου προσώπου ως απασχόληση μισθωτού προσώπου στην υπηρεσία του αιτητή, ήταν ορθή και, ως εκ τούτου, απέρριψε την προσφυγή.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης ο αιτητής καταχώρησε την υπ΄ αρ. 556/2002 προσφυγή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στις 18.9.2003 το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε την προσφυγή και ακύρωσε την απόφαση που προσβλήθηκε με το ακόλουθο σκεπτικό:
"Στο φάκελο της παρούσας υπόθεσης δεν φαίνεται να υπάρχει γραπτή εξουσιοδότηση του αρμόδιου υπουργού προς τη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου, όπως απαιτεί ο Νόμος. Από την άλλη, η διατύπωση της σχετικής επιστολής και ιδιαίτερα η χρήση των λέξεων «λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία και γεγονότα τα οποία τέθηκαν ενώπιον μου», δηλαδή ενώπιον της Γενικής Διευθύντριας, δείχνει ότι την ιεραρχική προσφυγή εξέτασε και έκρινε, παρά το εν συνεχεία λεκτικό, η Γενική Διευθύντρια που δεν είναι το αρμόδιο προς τούτο όργανο. Παρ΄ όλον ότι αρμόδιος ήταν ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων πουθενά, πλην της αναφοράς στην επιστολή ότι ο Υπουργός έκρινε ότι η απόφαση να θεωρήσει την απασχόληση της συγκεκριμένης υπαλλήλου ως υπηρεσία προς τον αιτητή, δεν φαίνεται ότι είχε οποιαδήποτε συμμετοχή στην έρευνα και λήψη της επίδικης απόφασης.
Δεν υπάρχει ακόμα οποιοδήποτε πρακτικό που να καταγράφει τη διαδικασία που ακολουθήθηκε ή στο οποίο να φαίνεται η καθ΄οιονδήποτε τρόπο ενασχόληση του Υπουργού με την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή.
Χαρακτηριστικά θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επιστολή δεν υπογράφεται από τη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου για λογαριασμό του Υπουργού, αλλά προσωπικά, ενώ την υπόθεση δεν φαίνεται να διασώζει η επίκληση του άρθρου 2(στ) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, Ν.1/90, σύμφωνα με το οποίο αρμόδια αρχή σημαίνει τον Υπουργό που ενεργεί συνήθως μέσω του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου. Στην παρούσα υπόθεση ο Υπουργός θα έπρεπε να ασχοληθεί με το θέμα και να καταλήξει σε δική του κρίση. Αντίθετα, σε κανένα μέρος του φακέλου δεν φαίνεται ότι ο Υπουργός απασχολήθηκε καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, έστω και επιφανειακά, με το θέμα.
Ακόμα κι΄ αν ήθελε υποστηριχθεί ότι ο Υπουργός εξουσιοδότησε τη Γενική Διευθύντρια να ενασκήσει εκείνη τις συγκεκριμένες εξουσίες του, θα απαιτείτο η σχετική γραπτή εξουσιοδότηση του άρθρου 3(2) του Νόμου περί Εκχωρήσεως της Ενασκήσεως των Εξουσιών των Απορρεουσών εκ τινός Νόμου, του 1962, Ν.32/62."
Μετά την ακυρωτική απόφαση, και σε συμμόρφωση, η ιεραρχική προσφυγή του αιτητή επανεξετάστηκε. Σχηματίστηκε φάκελος της ιεραρχικής προσφυγής, ο οποίος και τέθηκε ενώπιον του Υπουργού. Ο Υπουργός, αφού μελέτησε όλα τα ενώπιόν του στοιχεία, απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή, η δε απόφασή του κοινοποιήθηκε στο δικηγόρο του αιτητή στις 7.1.2004. Το σχετικό πρακτικό, ημερομηνίας 7.1.2004, έχει ως εξής:
"Πρακτικό αναφορικά με Ιεραρχική Προσφυγή Κυριάκου Παντελή από Λευκωσία εναντίον του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων
(επιστολή Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων
αρ. φακ. Τα-2 (525) ημερομηνίας 6/11/2001)
Ύστερα από σχετικό παράπονο που υποβλήθηκε στο Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων από την κα Ελένη Ανδρονίκου αρ. ταυτ. 639941 ο κος Κυριάκος Παντελής Ιδιοκτήτης της Ταβέρνας «Το Μελαχρινάκι» κλήθηκε από τον Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων με επιστολή του με αρ. φακ. Τα-2 (525) και ημερ. 6/11/2001 να καταβάλει εισφορές σ΄ όλα τα ταμεία που διαχειρίζεται το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων για την κα Ελένη Ανδρονίκου που θεωρήθηκε μισθωτό πρόσωπο στην υπηρεσία του για την περίοδο από 18/9/1998 μέχρι 19/5/2001.
Την απόφαση αυτή του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων ο αιτητής αμφισβητεί με ιεραρχική προσφυγή που καταχωρήθηκε στις 27/11/2001.
Σχετικά εξέτασα:
α) το περιεχόμενο της σχετικής επιστολής του Διευθυντή του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων με αρ. φακ. Τα-2 (525) και ημερομηνία 6/11/2001 με την οποία καλεί τον κ. Κυριάκο Παντελή να καταβάλει εισφορές
β) το περιεχόμενο της επιστολής του Δικηγόρου του κου Κυριάκου Παντελή, κου Γεωργίου Γιάλλουρου με ημερ. 27/11/01 με την οποία ασκείται ιεραρχική προσφυγή και
γ) το περιεχόμενο της επιστολής του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων με αρ. φακ. Τα-2 (525) και ημερομηνία 7/2/02 (έκθεση γεγονότων) σχετικά με το περιεχόμενο της επιστολής του Δικηγόρου του κου Κυριάκου Παντελή, κου Γ. Γιάλλουρου.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία και πληροφορίες που αφορούν αυτή την ιεραρχική προσφυγή και γεγονότα καθώς επίσης και τις πρόνοιες της νομοθεσίας κρίνω ότι η απόφαση του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων να θεωρήσει την απασχόληση της κας Ε. Ανδρονίκου ως απασχόληση μισθωτών προσώπων στην υπηρεσία του κου Παντελή Κυριάκου για την περίοδο από 18/9/1998 μέχρι 19/5/2001 είναι ορθή και ως εκ τούτου απορρίπτεται η ιεραρχική προσφυγή. Γι αυτό απευθύνω σχετική επιστολή στο Δικηγόρο του κου Παντελή Κυριάκου.
(Μάκης Κεραυνός)
Υπουργός"
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασης του Υπουργού.
Προβάλλονται ως λόγοι ακυρώσεως ότι η επίδικη απόφαση του Υπουργού παραβιάζει το δεδικασμένο στην Προσφυγή 556/2002, καθότι αυτή είναι ταυτόσημη σε περιεχόμενο με εκείνη που ακυρώθηκε στην Προσφυγή 556/2002, ότι η Επιθεωρήτρια που διερεύνησε το παράπονο δεν προέβη σε επαρκή έρευνα, ότι ο αιτητής αντιμετωπίστηκε με προκατάληψη, ότι δεν τηρήθηκαν οι αρχές της αμεροληψίας, της καλής πίστης, της φυσικής δικαιοσύνης, της χρηστής διοίκησης και της ίσης μεταχείρισης, ότι η εξέταση από τον Υπουργό ήταν ελλιπής, τόσο από πλευράς των εξετασθέντων εγγράφων, όσο και από πλευράς ενεργειών, καθότι ο Υπουργός απλώς υπέγραψε το σχετικό πρακτικό, όπως και την πρώτη απόφαση της 7.1.2004, υιοθετώντας, άνευ ετέρου, τις εισηγήσεις των ιεραρχικά υφισταμένων του.
Δεν ευσταθεί κανένας από τους λόγους ακυρώσεως που προβάλλονται.
Η απόφαση στην Προσφυγή 556/2002 συνιστά δεδικασμένο μόνο αναφορικά με το ζήτημα που αποφάσισε, ότι, δηλαδή, από πουθενά δεν προέκυπτε ότι η απόφαση που κοινοποιήθηκε στο δικηγόρο του αιτητή, με την επιστολή της 5.4.2002, λήφθηκε από τον Υπουργό. Δε φαινόταν, όπως τόνισε το Δικαστήριο, σε κανένα μέρος του φακέλου, "ότι ο Υπουργός ασχολήθηκε καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, έστω και επιφανειακά, με το θέμα". Εκείνο που φαινόταν ήταν ότι "την ιεραρχική προσφυγή εξέτασε και έκρινε, παρά το εν συνεχεία λεκτικό, η Γενική Διευθύντρια που δεν είναι το αρμόδιο προς τούτο όργανο". Εφόσον, κατά την επανεξέταση, η επίδικη απόφαση λήφθηκε, όπως προκύπτει από το πρακτικό της 7.1.2004, από τον Υπουργό, δεν προκύπτει θέμα παραβίασης δεδικασμένου. Το μόνο που προκύπτει είναι συμμόρφωση με την ακυρωτική απόφαση στην Προσφυγή 556/2002.
Όσον αφορά, τώρα, τους υπόλοιπους λόγους ακυρώσεως που προβάλλονται, παρατηρώ τα ακόλουθα: Η έρευνα του παραπόνου, όπως διεξήχθη από την Επιθεωρήτρια, ήταν απόλυτα επαρκής. Λήφθηκε κατάθεση από την παραπονούμενη, τον αιτητή, καθώς και από τέσσερις τακτικούς πελάτες της ταβέρνας. Από τις καταθέσεις προέκυπταν δύο εκδοχές. Εκείνη της παραπονουμένης, η οποία υποστηριζόταν από τις καταθέσεις των τεσσάρων τακτικών πελατών, και εκείνη του αιτητή. Στη συνέχεια, ο Διευθυντής του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, έχοντας υπόψη το περιεχόμενο της έκθεσης της Επιθεωρήτριας, όπως και τα στοιχεία που αυτή περισυνέλεξε, έκρινε, ασκώντας τη διακριτική του εξουσία, ότι το υπό διερεύνηση παράπονο ευσταθούσε, καθότι η παραπονούμενη ήταν, κατά την περίοδο από 18.9.1998 μέχρι 19.5.2001, μισθωτό πρόσωπο στην υπηρεσία του αιτητή. Στη συνέχεια, και στα πλαίσια της ιεραρχικής προσφυγής που ασκήθηκε από τον αιτητή, ο Υπουργός εξέτασε, ως δευτεροβάθμια διοικητική αρχή, την απόφαση του Διευθυντή και την υιοθέτησε. Είναι εμφανές, από το σύνολο της διοικητικής ενέργειας, ότι ο Υπουργός άσκησε την αρμοδιότητά του υιοθετώντας τη θέση του Διευθυντή. Η δε απόφασή του είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Η αιτιολογία προκύπτει, κατά την άποψή μου, τόσο από το πρακτικό της 7.1.2004 όσο και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, Τεκμήριο 1, τα στοιχεία του οποίου και τη συμπληρώνουν. Από πουθενά δεν προκύπτει, όπως είναι ο ισχυρισμός του αιτητή, ότι αυτός αντιμετωπίστηκε με προκατάληψη, κακόπιστα, κατά παράβαση της χρηστής διοίκησης ή κατά παράβαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης των διοικουμένων.
Η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή. Είναι δε επαρκώς αιτιολογημένη στη βάση των στοιχείων τα οποία είχε ενώπιόν του ο καθ΄ου η αίτηση Υπουργός.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ