ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

18 Μαρτίου, 2005

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΠΑΡΕ-ΧΑΡΤΣΙΩΤΟΥ,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

________________________

________________________

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η αιτήτρια, Δασκάλα Ειδικής Εκπαίδευσης στην Ειδική Φυσική Αγωγή, ζητά από το Δικαστήριο δήλωση ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση, η οποία της κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 19/9/2002 και με την οποία απορρίφθηκε ένστασή της εναντίον της μετάθεσής της κατά 3/5 στη Λεμεσό και 2/5 στη Γεροσκήπου, είναι άκυρη, παράνομη και στερείται κάθε εννόμου αποτελέσματος.

Σύμφωνα με τα γεγονότα, η αιτήτρια από το 1996, που διορίστηκε σε μόνιμη θέση, μέχρι το 2000 υπηρέτησε σε σχολεία της Λεμεσού, όπου και η έδρα της. Σε σχολεία της Λεμεσού υπηρέτησε και την περίοδο 1991-1996, κατά την οποία εργαζόταν με σύμβαση. Το Σεπτέμβριο του 2000 μετατέθηκε σε σχολεία Λάρνακας και Λιοπετρίου. Υπέβαλε ένσταση, επικαλούμενη, μεταξύ άλλων, λόγους υγείας, με αποτέλεσμα να μετατεθεί κατά 3/5 στη Λάρνακα και 2/5 στη Λεμεσό.

Το σχολικό έτος 2001-2002 η αιτήτρια ζήτησε μετάθεση εξ ολοκλήρου στην έδρα της, για λόγους υγείας. Παραπέμφθηκε σε αρμόδιο Ιατρικό Συμβούλιο, το οποίο βεβαίωσε ότι αυτή υπέφερε από οσφυική δισκοπάθεια, πάθηση που υπαγορεύει «... θεραπεία που μπορεί να παρασχεθεί όπου υπάρχουν Ορθοπεδικά Τμήματα και θεραπευτικά τμήματα. Αποφυγή μακρινών ταξιδίων.». Η ένστασή της έγινε δεκτή και μετατέθηκε εξ ολοκλήρου σε σχολεία της Λεμεσού και προαστίων. Το επόμενο σχολικό έτος, 2002 - 2003, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, (η «Επιτροπή»), σε συνεδρία της ημερομηνίας 1/8/2002, αφού έλαβε υπόψη τις μονάδες μετάθεσης, μετέθεσε την αιτήτρια κατά 4/5 στη Λεμεσό και 1/5 στη Γεροσκήπου. Η αιτήτρια αντέδρασε, αποστέλλοντας την εξής επιστολή, ημερομηνίας 9/8/2002:-

Ακολούθησε νέα απόφαση της Επιτροπής, ημερομηνίας 13/8/2002, με την οποία η αιτήτρια μετατέθηκε κατά 3/5 στη Λεμεσό και 2/5 στη Γεροσκήπου.

Με νέα επιστολή της, ημερομηνίας 16/8/2002, διαμαρτυρήθηκε, γιατί λόγοι υγείας, βεβαιούμενοι από Κυβερνητικό Ιατροσυμβούλιο, δε λήφθηκαν υπόψη^. όπως και γιατί, ενώ είχε ενστεί στη μετάθεσή της για μία ημέρα την εβδομάδα στη Γεροσκήπου, ακολούθησε νέα μετάθεσή της για δύο ημέρες.

Η Επιτροπή, στις 17/9/2002, και αφού στο μεταξύ έλαβε νέα επιστολή από την αιτήτρια, ημερομηνίας 10/9/2002, εξέτασε την ένσταση και κατέληξε ως εξής:-

Για ακύρωση της απόφασης προβάλλεται ότι αυτή στερείται νόμιμης αιτιολογίας, ότι λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και/ή με πλάνη ως προς την ΄Εκθεση του Ιατρικού Συμβουλίου και, τέλος, ότι είναι αντίθετη με τον περί της Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμον του 1969, (Ν. 10/69), (όπως τροποποιήθηκε), (ο «Νόμος») και τους περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Τοποθετήσεις, Μετακινήσεις και Μεταθέσεις) Κανονισμούς του 1987, (Κ.Δ.Π. 212/87), (οι «Κανονισμοί»).

Ο συνήγορος της αιτήτριας εισηγήθηκε ότι οι σοβαροί λόγοι υγείας δε λήφθηκαν υπόψη, γεγονός που παραβιάζει τον Κ. 11(1) των Κανονισμών, και, διαζευκτικά, αν λήφθηκαν, δε δόθηκε σ' αυτούς η ανάλογη με την πάθηση σημασία. Η κατάληξη δε της Επιτροπής - ότι η απόσταση Λεμεσού - Γεροσκήπου δεν είναι μακρινό ταξίδι - είναι συμπέρασμα έξω από το πλαίσιο της Ιατρικής ΄Εκθεσης. Θίγεται, επίσης, ότι, ως αποτέλεσμα της ένστασης, η αιτήτρια έτυχε δυσμενέστερης αντιμετώπισης.

Αντίθετη ήταν η επιχειρηματολογία της συνηγόρου των καθ' ων η αίτηση, η οποία υποστήριξε το νόμιμο της απόφασης, με αναφορά στα πρακτικά ημερομηνίας 17/9/2002. Σ' ό,τι αφορά δε την έλλειψη αιτιολογίας, ισχυρίστηκε ότι ο λόγος αυτός δεν περιλαμβάνεται στους λόγους ακύρωσης και, συνεπώς, δεν μπορεί να εξεταστεί.

Είναι γεγονός ότι στην αίτηση δε γίνεται σαφής φραστική αναφορά στο αναιτιολόγητο της απόφασης, αναφέρεται, όμως, ρητά ότι η απόφαση είναι άκυρη, καθ' ότι αντίκειται, μεταξύ άλλων, και στα ΄Αρθρα 26 - 32 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, (Ν. 158(Ι)/99). Τα ΄Αρθρα αυτά προβλέπουν για την ανάγκη αιτιολογίας των διοικητικών πράξεων. Συνεπώς και παρά το γεγονός ότι η διατύπωση με αναφορά σε άρθρα του νόμου δεν είναι το σύνηθες, δεν μπορώ να συμφωνήσω με τη θέση των καθ' ων η αίτηση ότι ο λόγος αυτός δεν περιλαμβάνεται στους λόγους ακύρωσης, ώστε να μην μπορεί να εξετασθεί.

Σύμφωνα με το ΄Αρθρο 39 του Νόμου, οι μεταθέσεις των εκπαιδευτικών λειτουργών γίνονται από την Επιτροπή σύμφωνα με κριτήρια και διαδικασία που καθορίζονται. Με βάση τον Κ. 11(1) των Κανονισμών, εκπαιδευτικός λειτουργός είναι δυνατό να μετατεθεί ή να μη μετατεθεί, εάν η Επιτροπή ικανοποιηθεί ότι σοβαροί λόγοι υγείας υπαγορεύουν ειδική θεραπεία, η οποία μόνο με την αποδοχή της αίτησής του ή, ανάλογα, της ένστασής του μπορεί να εξασφαλιστεί. Σύμφωνα δε με τον ίδιο Κανονισμό, η Επιτροπή μπορεί, εάν το κρίνει αναγκαίο, να ζητήσει τη γνώμη του Διευθυντή του Τμήματος Ιατρικών Υπηρεσιών για το περιεχόμενο γνωμάτευσης ιατροσυμβουλίου.

Είναι έργο, λοιπόν, της Επιτροπής να σταθμίσει τις ανάγκες της υπηρεσίας, τους λόγους υγείας και ο,τιδήποτε άλλο προβάλλεται πριν από τη λήψη οποιασδήποτε απόφασης, η οποία απόφαση τότε μόνο παραμερίζεται, εάν η Επιτροπή αποτύχει να λάβει υπόψη ουσιώδη στοιχεία.

Χαρακτηριστικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Kammitsis v. Republic (1987) 3 C.L.R. 384:- (σελ. 388)

Στην παρούσα υπόθεση, εκείνο το οποίο συνέβηκε είναι ότι η αιτήτρια, μετά τη δημοσίευση της μετάθεσής της για τέσσερις ημέρες στη Λεμεσό και μία στη Γεροσκήπου, διαμαρτυρήθηκε, υπενθυμίζοντας το πόρισμα του Κυβερνητικού Ιατροσυμβουλίου. Λήφθηκε η απόφαση της 13/8/2002, από τα πρακτικά της οποίας προκύπτει ότι συνυπολογίστηκε και η ένσταση της αιτήτριας, αφού αναφέρεται ότι η Επιτροπή μελέτησε τις ενστάσεις που υποβλήθηκαν σύμφωνα με τον Κ. 13(6) των Κανονισμών. Αποτέλεσμα ήταν η μετάθεσή της δύο φορές την εβδομάδα στη Γεροσκήπου αντί μία, χωρίς περαιτέρω εξήγηση. Η απόφαση, βέβαια, της 13/8/2002 δεν προσβάλλεται. ΄Ο,τι προσβάλλεται είναι η απόφαση της 17/9/2002, με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση που ακολούθησε την απόφαση της 13/8/2002. Συμφωνώ με τη θέση του συνηγόρου της αιτήτριας ότι η Επιτροπή, με την απόφασή της - ότι η απόσταση Λεμεσού - Γεροσκήπου, με τα νέα δεδομένα του υπεραστικού δρόμου, δε συνιστά ταξίδι μεγάλης απόστασης - έχει υποκαταστήσει το Ιατροσυμβούλιο. Τι αποτελούσε μακρινό ταξίδι, για το οποίο γινόταν σύσταση να αποφεύγεται, δεν παρεχόταν έδαφος να προσδιορισθεί από την Επιτροπή με τον τρόπο που προσδιορίστηκε. Η σύσταση του Ιατροσυμβουλίου για «Αποφυγή μακρινών ταξιδίων» σίγουρα δε σήμαινε, όπως εισηγήθηκαν οι καθ' ων η αίτηση, απαγόρευση, αποτελούσε, όμως, σύσταση για αποφυγή. Εάν το ταξίδι Λεμεσού - Γεροσκήπου μία φορά την εβδομάδα μπορούσε να ενταχθεί ή όχι στα μακρινά ταξίδια, έπρεπε να διευκρινιστεί, δυνατότητα που παρέχεται από τους Κανονισμούς. Η Επιτροπή, αποφαινόμενη ότι το συγκεκριμένο δεν είναι μακρινό ταξίδι, ουσιαστικά, προσπάθησε να αιτιολογήσει την απόφασή της με στοιχεία, τα οποία η ίδια πρόσθεσε στα στοιχεία του πορίσματος του Ιατροσυμβουλίου. Η αιτιολογία, που δίδεται στην απόφαση - ότι «... με τα νέα δεδομένα του υπεραστικού δρόμου δεν συνιστά ... ταξίδι μεγάλης απόστασης ...» - χαρακτηρίζεται από γενικότητα και αοριστία, η οποία πλήττει την εγκυρότητα της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 17/9/2002.

Ε. Παπαδοπούλου,

&# 9; Δ.

/ΜΠ