|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 950
11 Νοεμβρίου, 2004
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
2. ΝΙΚΟΛΑΟΣ Π. ΓΕΡΜΑΝΟΣ,
3. ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ Α. ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗΣ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
2. ΑΡΓΗΧΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 645/2003)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Προσφυγή κατά παραλείψεως οφειλομένης ενέργειας ― Περιστάσεις υπό τις οποίες διαπιστώθηκε ακυρωτέα παράλειψη στην κριθείσα περίπτωση.
Στρατός της Δημοκρατίας ― Υπαξιωματικοί ― Προαγωγές ― Παράνομη παράλειψη προαγωγής Αρχιλοχιών σε Ανθυπασπιστές στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Δήμος Λευκωσίας ν. Γρηγορίου (1996) 3 Α.Α.Δ. 191.
Προσφυγή.
Γ. Καραπατάκης, για τους Αιτητές.
Α. Χριστοφόρου, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές, ως Αρχιλοχίες στο Στρατό της Δημοκρατίας, το έτος 2001 κρίθηκαν ως προακτέοι κατά αρχαιότητα, στη θέση του Ανθυπασπιστή. Υπήρχαν τότε κενές θέσεις Ανθυπασπιστών, τρείς για το σώμα των αιτητών, και είναι εν τέλει παραδεχτό πως πληρούνταν οι προϋποθέσεις των Κανονισμών 32 και 33 των περί Υπαξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π 90/90 όπως τροποποιήθηκαν) και πως προέκυπτε καθήκον προαγωγής τους από την 31.12.01.
Εν τούτοις, με απόφαση του Υπουργού Άμυνας, (βλ. τα έγγραφα ημερομηνίας 30.4.02 και 2.5.02), δεν πραγματοποιήθηκε η προαγωγή τους με την πιο κάτω εξήγηση:
"Αναφορικά με τις προαγωγές των Αρχιλοχιών, που έχουν κριθεί προακτέοι σε Ανθυπασπιστές το έτος 2001, δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν, σ' αυτό το στάδιο, επειδή εκκρεμεί η αξιολόγηση για διορισμό τους σε Ανθυπολοχαγούς αναδρομικά από τα έτη 1999-2000".
Οι αιτητές ενημερώθηκαν για την εξέλιξη αλλά δεν αντέδρασαν τότε. Αντέδρασαν τον επόμενο χρόνο όταν, στη βάση των κρίσεων για το 2002 πως ήταν προακτέοι κατά αρχαιότητα, προάχθηκαν στη θέση του Ανθυπασπιστή από την 1.10.02. Με την προσφυγή τους προσβάλλουν το μέρος της απόφασης ως προς την ημερομηνία. Αυτή, όπως προτείνουν, θα έπρεπε να ήταν προγενέστερη, ώστε να επέρχεται αναδρομική προαγωγή τους από την 31.12.01*.
Οι καθ' ων η αίτηση, ενώ δέχονται πλέον ότι "κακώς δεν πληρώθηκαν οι θέσεις για το 2001" και πως οι αιτητές, αν εφαρμόζονταν οι Κανονισμοί θα προάγονταν από την 31.12.01, βλέπουν άλλα προβλήματα. Θεωρούν πως η απόφαση του 2003 για την προαγωγή των αιτητών από την 1.10.02, στηριγμένη στις κρίσεις και στα δεδομένα του 2002, έχει αυτοτέλεια που δεν επιτρέπει την πρόσδοση αναδρομικότητας για χρόνο προγενέστερο προς εκείνο στον οποίο αφορά. Κατά την εισήγησή τους, ακυρωτικό αποτέλεσμα της φύσης που επιδιώκουν οι αιτητές θα μπορούσε να προκύψει μόνο εφόσον προσέβαλλαν την παράλειψη προαγωγής τους που εκδηλώθηκε με το τέλος του 2002 και, πάντως, την επί τούτου απόφαση του Υπουργείου Άμυνας, που τους γνωστοποιήθηκε από το 2002.
Η έκδοση και κοινοποίηση απόφασης επί του θέματος, όπως εξηγήθηκε από την Ολομέλεια στην Δήμος Λευκωσίας ν. Γρηγορίου (1996) 3 Α.Α.Δ. 191 με αναφορά και στην προηγούμενη νομολογία, "αίρει το χαρακτήρα της κατ' ισχυρισμόν παράλειψης ως συνεχιζόμενης". Ασφαλώς, λοιπόν, υπό τα τότε δεδομένα, μόνο με προσφυγή κατά της συγκεκριμένης απόφασης του 2002 θα ήταν δυνατή η αναθεώρηση της μη προαγωγής τους από την 31.12.01.
Τα δεδομένα όμως μεταβλήθηκαν. Το 2003 ο Υπουργός εξέτασε πλέον την προαγωγή τους σε Ανθυπασπιστές παρά το γεγονός ότι δεν είχε επέλθει η αναδρομική προαγωγή τους σε Ανθυπολοχαγούς. Επομένως, ο λόγος για τον οποίο, κατά την κρίση του Υπουργού, δεν θα έπρεπε να προαχθούν σε Ανθυπασπιστές, παραμερίστηκε. Προάχθηκαν σε ανθυπασπιστές όμως μόνο από την 1.10.02 και, αιρομένης κατ' ουσίαν της απόφασης του 2002 για μη προαγωγή, αναδεικνύεται ως συνεχιζόμενη η παράλειψη προαγωγής.
Η προσφυγή των αιτητών και η επιχειρηματολογία τους είναι δομημένη ακριβώς στην ύπαρξη οφειλόμενης ενέργειας, εκείνης της αναδρομικής προαγωγής τους, και σε παράλειψη πραγμάτωσής της και δεν νομίζω πως δικαιολογείται να εκφύγουμε από αυτό το πλαίσιο με αναφορά στον τρόπο με τον οποίο διατυπώθηκε το αίτημα για θεραπεία. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τα συζητηθέντα περί την αυτοτέλεια της απόφασης του 2003 αλλά και αν ακόμα δεν θεωρούσαμε ότι αυτή η απόφαση σιωπηρά εμπεριέχει νέα απόφαση για μη προαγωγή από την 31.12.01, εκτελεστή πλέον αφού επήλθε διαφοροποίηση των δεδομένων στα οποία έχω αναφερθεί, κατ' ελάχιστον έχουμε συνέχιση της παράλειψης που εκδηλώθηκε από το τέλος του 2001.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα και κατά τις διατάξεις του Άρθρου 146.4 του Συντάγματος το παραλειφθέν, δηλαδή η μη προαγωγή των αιτητών από την 31.12.01, έδει να είχε εκτελεστεί.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
* Στη θεραπεία αναφέρεται από 1.11.01 αλλά το λάθος αναγνωρίστηκε στη συνέχεια.