ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Υπόθεση Αρ. 326/2002)

19 Απριλίου, 2004

[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

KEY COSMETICS DISTRIBUTORS LTD,

Αιτήτρια,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ

ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΚΑΙ ΕΦΟΡΟΥ,

Καθ΄ου η Αίτηση.

- - - - - -

Δ. Καρή, για την Αιτήτρια.

Λ. Χριστοδουλίδου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ΄ου η

Αίτηση.

Αγ. Ξενοφώντος, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

- - - - - -

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 14.9.1992 η αιτήτρια εταιρεία KEY COSMETICS DISTRIBUTORS LTD υπέβαλε την υπ΄ αρ. 37174 αίτηση προς τον καθ΄ου η αίτηση για την εγγραφή της λέξης "Narcissus" με σχέδιο στην κλάση 3 του Μητρώου Εμπορικών Σημάτων σε σχέση με αρώματα, καλλυντικά, λοσιόν για μαλλιά και σαπούνια.

Μετά τη δημοσίευση του προτεινόμενου σήματος στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, η εταιρεία CHLOE S.A. από τη Γαλλία, ενδιαφερόμενο μέρος, καταχώρησε την υπ΄ αρ. 37174 ένσταση πάνω στη βάση ότι το προτεινόμενο σήμα προσομοιάζει τόσο με το πολύ γνωστό παγκόσμια εγγεγραμμένο σήμα της υπ΄ αρ. 36385 στην κλάση 3 του Μητρώου Εμπορικών Σημάτων ώστε να είναι δυνατό και/ή να υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εξαπατήσει/προκαλέσει σύγχυση στο κοινό. Το εγγεγραμμένο σήμα του ενδιαφερόμενου μέρους είναι η λέξη "NARCISSE" με απλά κεφαλαία γράμματα στην κλάση 3 σε σχέση με σαπούνια, αρώματα, υγρά τουαλέτας, υγρά αρωμάτων, κολόνιες, αιθέρια λάδια, κρέμες και λοσιόν για το δέρμα, παρασκευάσματα για τα μαλλιά, οδοντόπαστες κ.ο.κ. Η ένσταση του ενδιαφερόμενου μέρους στηρίχθηκε στα άρθρα 13 και 14 του περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου, Κεφ. 268, όπως τροποποιήθηκε, (ο Νόμος) τα οποία αντιστοιχούν με τα άρθρα 11 και 12 του Trade Marks Act 1938 του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η αιτήτρια καταχώρησε αντένσταση προς υποστήριξη της αίτησής της. Πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι το εμπορικό της σήμα δεν προσομοιάζει με το σήμα του ενδιαφερόμενου μέρους. Και ότι τα προϊόντα που καλύπτονται από το σήμα της δεν περιλαμβάνουν αρώματα ούτε η αιτήτρια κατασκευάζει ή προτίθεται να κατασκευάσει μελλοντικά αρώματα. Και, επομένως, δεν είναι δυνατή η πρόκληση σύγχυσης στο κοινό.

Οι δύο πλευρές καταχώρησαν ενώπιον του καθ΄ου η αίτηση και μαρτυρία υπό μορφή ενόρκων δηλώσεων. Καταχώρησαν επίσης γραπτές αγορεύσεις. Αφού αργότερα ακούστηκαν και προφορικά, στις 19.12.2000 ο καθ΄ου η αίτηση επιφύλαξε την απόφασή του.

Η απόφαση δόθηκε στις 29.1.2002. Με την απόφαση, η οποία και αποτελεί το αντικείμενο της ενώπιόν μου προσφυγής, ο καθ΄ου η αίτηση έδωσε οδηγίες όπως η υπ΄ αρ. 37174 αίτηση της αιτήτριας μη προχωρήσει για εγγραφή, όπως δημοσιεύθηκε, απορριφθεί δε και διαγραφεί από τον κατάλογο των εκκρεμών αιτήσεων.

Δεδομένου ότι η ένσταση του ενδιαφερόμενου μέρους βασιζόταν, όπως ανέφερα, στα άρθρα 13 και 14 του Νόμου, η απόφαση του καθ΄ου η αίτηση περιστράφηκε και είχε ως υπόβαθρο τα εν λόγω δύο άρθρα.

Η απόφαση του καθ΄ου η αίτηση προσβάλλεται ως "αντίθετη με το γράμμα και το πνεύμα" των άρθρων 13 και 14(1) του Νόμου, ως προϊόν πλάνης περί τα πράγματα και/ή κακής άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Εφόρου, όπως, επίσης, και ως μη επαρκώς αιτιολογημένη. Η αντίθεση με τα άρθρα 13 και 14(1) εξειδικεύεται με την εισήγηση ότι (α) το άρθρο 14(1) του Κεφ. 268 έχει εφαρμογή όπου τα προϊόντα είναι τα ίδια ή της ίδιας περιγραφής˙ στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει τίποτε που να δηλώνει ομοιότητα ή ίδια περιγραφή, (β) εξετάζοντας τα προϊόντα με βάση το άρθρο 14(1) και αν αυτά ομοιάζουν πρέπει να εξεταστεί αν υπάρχει κατά τη χρήση τους λογική πιθανότητα σύγχυσης ή εξαπάτησης σημαντικού αριθμού ατόμων, γεγονός που δεν έχει αποδειχθεί από το ενδιαφερόμενο μέρος, και (γ) το εμπορικό σήμα "NARCISSUS" είναι εντελώς διαφορετικό από το εμπορικό σήμα "NARCISSE" και ούτε υπάρχει μαρτυρία από τον εμπορικό κόσμο που να αποδεικνύει την ύπαρξη σύγχυσης ή την πιθανότητα σύγχυσης.

Το άρθρο 13 του Νόμου, όπως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, έχει ως εξής:

"13. Δεν είναι νόμιμο να εγγραφεί ως εμπορικό σήμα ή μέρος εμπορικού σήματος οποιοδήποτε σκανδαλιστικό σχέδιο ή οποιοδήποτε θέμα η χρήση του οποίου, λόγω του ότι είναι ενδεχόμενο να παραπλανήσει ή να προκαλέσει σύγχυση ή διαφορετικά, θα αποστερούσε αυτό από το δικαίωμα προστασίας του σε Δικαστήριο, ή θα ήταν αντίθετο στο νόμο ή την ηθική."

Το άρθρο 14(1) του Νόμου, όπως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, έχει ως εξής:

"14.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (2), δεν εγγράφεται σχετικά με εμπορεύματα ή περιγραφή εμπορευμάτων ή υπηρεσιών που σχετίζονται στενά με τα εμπορεύματα αυτά εμπορικό σήμα που είναι πανομοιότυπο με εμπορικό σήμα το οποίο ανήκει σε άλλο ιδιοκτήτη και το οποίο είναι ήδη εγγεγραμμένο στο μητρώο αναφορικά με τα ίδια εμπορεύματα ή περιγραφή εμπορευμάτων ή υπηρεσιών που σχετίζονται στενά με τα εμπορεύματα αυτά, ή το οποίο ομοιάζει τόσο στενά με το εμπορικό αυτό σήμα ώστε να είναι δυνατό να παραπλανήσει ή να προκαλέσει σύγχυση."

Αναφορικά με τα πιο πάνω άρθρα ο καθ΄ου η αίτηση, έχοντας υπόψη ότι αυτά αντιστοιχούν με τα άρθρα 11 και 12 του Trade Marks Act 1938 του Ηνωμένου Βασιλείου, αναφέρει στην απόφασή του τα εξής:

"Τα άρθρα 11 και 12 του Trade Marks Act 1938 του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν εξεταστεί και αναλυθεί στην υπόθεση Smith Hayden & Co΄s Appln. (1946) 63RPC σελ. 97 στη σελ. 101 η οποία αναφέρεται και σαν υπόθεση/test OVAX. Οι αρχές της υπόθεσης OVAX (OVAX test) προσαρμοζόμενες στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης έχουν ως εξής:

(α) Σύμφωνα με το άρθρο 11 (άρθρο 13 του Νόμου μας) τίθεται το ερώτημα αν λαμβάνοντας υπόψη τη χρήση και φήμη του σήματος των ενισταμένων και τη χρήση του προτεινόμενου σήματος των αιτητών με φυσιολογικό και έντιμο τρόπο σχετικά με τα εμπορεύματα για τα οποία επιδιώκεται εγγραφή δεν θα ήταν λογικά πιθανό να προκληθεί παραπλάνηση και σύγχυση μεταξύ του ευρύτερου κοινού.

(β) Σύμφωνα με το άρθρο 12(1) [άρθρο 14(1) του Νόμου μας] τίθεται το ερώτημα αν και όταν οι ενιστάμενοι χρησιμοποιούν το εγγεγραμμένο εμπορικό τους σήμα για τα εμπορεύματα για τα οποία είναι εγγεγραμμένο θα υπάρχει λογική πιθανότητα παραπλάνησης και σύγχυσης μεταξύ του ευρύτερου κοινού αν οι αιτητές χρησιμοποιούν επίσης το προτεινόμενο τους σήμα με φυσιολογικό και έντιμο τρόπο για τα προτεινόμενα εμπορεύματα.

(γ) Το βάρος απόδειξης ότι η ένσταση δεν είναι δικαιολογημένη βαρύνει τους αιτητές - Kerly΄s Law of Trade Marks and Trade Names 12η έκδ. παραγρ. 4-31, σελ. 43 και 44 και υποθέσεις Eno v. Dann (1890) και K.S.K.K. (1958) RPS σελ. 112 στη σελ. 122.

Άρθρο 13

Εξετάζοντας την υπόθεση υπό το φως του άρθρου 13 του Περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου, Κεφ. 268 (όπως τροποποιήθηκε) άντλησα βοήθεια από το σύγγραμμα Kerly΄s Law of Trade Marks and Trade Names 12η έκδ. Σελ. 148, όπου αναφέρεται ότι για να εφαρμοστεί το άρθρο 13 θα πρέπει να θεμελιωθεί από τα γεγονότα ότι το σήμα των ενισταμένων είναι γνωστό σε ικανοποιητικό αριθμό προσώπων στην Κύπρο. Αν δηλαδή το σήμα των ενισταμένων έχει αποκτήσει πλατιά φήμη/είναι πλατιά γνωστό. Συνεπώς παρόλον ότι οι αιτητές θα πρέπει να θεμελιώσουν ότι δεν είναι πιθανή η πρόκληση σύγχυσης ή παραπλάνησης, το βάρος απόδειξης ότι υπάρχει ικανοποιητική φήμη (ότι το σήμα έγινε γνωστό) του σήματος για να θεμελιωθεί ένσταση σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 13 βαρύνει τους ενισταμένους. Σχετική είναι η υπόθεση Arthur Fairest Ltd΄s Appln. (1951) 69RPC σελ. 197 στις σελ. 198 και 207:

"Before the objection under s.11 can be sustained it is necessary for an opponent to establish a reputation in trade in connection with a trading style, device or mark of some character, before the tribunal or Court will proceed to consider whether, having regard to that reputation, the possibility of confusion upon reasonable user of the mark applied for will arise".

Σχετική επίσης είναι και η υπόθεση NOVA (1968) RPC σελ. 357 στη σελ. 360 όπου ακολουθήθηκε η υπόθεση Arthur Fairest Ltd΄s Appln. πιο πάνω.

Στη μαρτυρία/ένορκες δηλώσεις με τεκμήρια που προσκομίστηκαν από τους ενισταμένους όπως πιο πάνω αναφέρεται προκύπτει/συνάγεται με ασφάλεια ότι το σήμα των ενισταμένων έχει αποκτήσει, με τις πωλήσεις και διαφημίσεις που λεπτομερώς αναφέρονται ότι έγιναν τόσο παγκόσμια όσο και στην Κύπρο από πολλών ετών, τέτοια φήμη έτσι ώστε ικανοποιούνται κατά τη γνώμη μου οι πρόνοιες/προϋποθέσεις του άρθρου 13 του Νόμου.

Άρθρο 14

Το άρθρο 14(1) του Νόμου ασχολείται με δυο θέματα. Κατά πόσο οι σχετικές προδιαγραφές (specifications) καλύπτουν τα ίδια εμπορεύματα ή εμπορεύματα της ίδιας περιγραφής και δεύτερο κατά πόσο τα σχετικά σήματα είναι παρόμοια ή μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους έτσι ώστε να είναι δυνατό/πιθανό να προκληθεί σύγχυση ή παραπλάνηση έχοντας υπόψη τη φυσιολογική και έντιμη χρήση τους.

Αναφορικά με το κατά πόσο τα εμπορεύματα που καλύπτονται από το προτεινόμενο για εγγραφή σήμα των αιτητών είναι τα ίδια ή της ίδιας περιγραφής με τα εμπορεύματα που καλύπτονται από το εγγεγραμμένο σήμα των ενισταμένων, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, αφού μελέτησα με πολλή προσοχή τα όσα εκτέθηκαν και από τις δυό πλευρές τόσο στις καταχωρηθείσες ένορκες δηλώσεις με τεκμήρια όσο και στις γραπτές αγορεύσεις ότι πρόκειται για ίδια εμπορεύματα ή για εμπορεύματα της ίδιας περιγραφής. Βοήθεια άντλησα από την υπόθεση Jellinek (1946) 63RPC 59 στη σελ 70 και τα εκεί καθιερωθέντα κριτήρια. Βασίστηκα στην κρίση, γενικές γνώσεις και πείρα μου αναφορικά με τον τρόπο που διατίθενται προς πώληση και αγοράζονται τα αντίστοιχα εμπορεύματα που καλύπτονται από τα εμπορικά σήματα των αιτητών και ενισταμένων καθώς και τις χρήσεις αυτών από το μέσο καταναλωτή. Δυστυχώς δεν είχα ενώπιο μου πλήρη μαρτυρία από τον εμπορικό κόσμο (full trade evidence) η οποία ενδεχόμενα να οδηγούσε στη διαμόρφωση διαφορετικής γνώμης/συμπεράσματος. Εκείνο που έχω εντοπίσει κατά την έρευνα/μελέτη που έκανα είναι ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει κριθεί/αποφασιστεί ότι τα αρώματα είναι της ίδιας περιγραφής με τα αρωματικά σαπούνια και με την αρωματική πούδρα προσώπου (Ενστάσεις αρ. 345 730 και 41/454).

Έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ίδια εμπορεύματα ή εμπορεύματα της ίδια περιγραφής θα προχωρήσω στη σύγκριση των δυό σημάτων όπως αυτά εμφανίζονται ενώπιο μου, ασπρόμαυρα, και όχι όπως ενδεχόμενα θα μπορούσαν να παρουσιαστούν με άπειρους τρόπους/συσκευασίες/προσθήκες κ.ο.κ.

Αφού είχα την ευκαιρία να μελετήσω προσεκτικά τα επιχειρήματα που έχουν εκτεθεί από τους δικηγόρους και των δύο πλευρών στις γραπτές αγορεύσεις και τις εκεί αναφερθείσες υποθέσεις καθώς επίσης και τις καταχωρηθείσες μαρτυρίες και αφού άντλησα βοήθεια από το σύγγραμμα Kerly΄s Law of Trade Marks and Trade Names 12η έκδ. παρ. 17 αναφορικά με τον τρόπο που συγκρίνονται εμπορικά σήματα και τις εκεί αναφερόμενες υποθέσεις, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι αιτητές απέτυχαν να θεμελιώσουν ότι δεν είναι πιθανή η πρόκληση/δημιουργία σύγχυσης ή παραπλάνησης μεταξύ του ευρύτερου κοινού αν τα αντίστοιχα σήματα χρησιμοποιηθούν από διαφορετικούς ιδιοκτήτες εν σχέσει με τα εμπορεύματα που καλύπτουν.

Έχω συγκρίνει/αντικρύσει τα δύο σήματα σαν σύνολο τόσο οπτικά όσο και ακουστικά/ηχητικά. Αναμφίβολα δύο, τρία ή περισσότερα πρόσωπα μπορούν να φθάσουν, συγκρίνοντας δύο σήματα, γράμμα με γράμμα, -συλλαβή προς συλλαβή-, σε διαφορετικά αποτελέσματα. Πιστεύω ότι το όλο θέμα σύγκρισης είναι θέμα πρώτης εντύπωσης («the question is one of first impression» - Aristoc Ltd v. Rysta Ltd 62RPC σελ. 65 H.L.) που δίνεται από τα συγκρινόμενα σήματα. Το θέμα όμως κατά πόσο ένα σήμα μοιάζει με άλλο είναι θέμα για τον Έφορο ή το Δικαστήριο να κρίνει και δεν είναι θέμα να δώσει τη γνώμη του ο μάρτυρας. (Kerly΄s 11η εκδ. 424 και Προσφ. Αρ. 291/87 Yiangos Pentaliotis, 385/88 Καπνοβιομηχανία Έθνος Γ.Α. Κεράνης Α.Ε.).

Οι ενιστάμενοι όσο και οι αιτητές έδωσαν εξηγήσεις/τους λόγους για την επιλογή της λέξης "NARCISSE" και "NARCISSUS". Οι αιτητές προσπάθησαν να απεικονίσουν το μυθικό Νάρκισσο (ένορκη δήλωση ημερ. 20.05.1994 στο φάκελο της αίτησης) οι δε ενιστάμενοι χρησιμοποίησαν τη Γαλλική μετάφραση/έκδοση του Νάρκισσου - μυθικού προσώπου (γραπτή αγόρευση των ενισταμένων που καταχωρήθηκε στις 20.02.2000). Τόσο στο εγγεγραμμένο εμπορικό σήμα των ενισταμένων όσο και στο προτεινόμενο για εγγραφή σήμα των αιτητών τα οποία έχω ενώπιο μου δεν φαίνονται οι ιδιοκτήτες/κατασκευαστές.

Αναφορικά με την έννοια/ερμηνεία της λέξης «Νάρκισσος» ή "Narcissus" ή "NARCISSE" με όποια συνοδευτική μορφή/σχέδιο και να παρουσιάζεται δεν υπάρχει στο μυαλό μου καμιά αμφιβολία ότι η λέξη αυτή στο μέσο κοινό Κύπριο καταναλωτή δεν έχει καμιά άλλη έννοια/ερμηνεία από τη συνήθη - δηλαδή το μυθικό πρόσωπο Νάρκισσος - γίνεται δε χωρίς καμιά ιδιαίτερη πνευματική διεργασία εύκολα αντιληπτή/κατανοητή. Άλλως θα είχαν τα πράγματα αν η λέξη «Νάρκισσος» π.χ. στα Ινδικά ή Κινέζικα ή Ρωσσικά ή Αραβικά γράφεται και προφέρεται/διαβάζεται πολύ διαφορετικά.

Αναφορικά με το θέμα της ύπαρξης της εγγραφής από τους αιτητές της εμπορικής επωνυμίας αρ. 11140 «NARKISSOS TRADING» δεν βλέπω πως αυτό βοηθεί τους αιτητές στην παρούσα υπόθεση. Είναι αποκλειστικά θέμα των ενισταμένων και αιτητών να το χειριστούν/αντιμετωπίσουν αν και όταν επιλέξουν να το πράξουν. Δεν μπορεί όμως, εν πάση περιπτώσει το γεγονός της εγγραφής της πιο πάνω εμπορικής επωνυμίας να έχει αποφασιστική σημασία/επίδραση στην παρούσα υπόθεση. Ένα θέμα και άλλα κριτήρια εφαρμόζονται για την εγγραφή εμπορικής επωνυμίας και τα συνεπαγόμενα δικαιώματα/προστασία αυτής και άλλο θέμα η εγγραφή εμπορικού σήματος.

Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω έρχομαι τώρα στο θέμα κατά πόσο η απόφαση του Εφόρου να αποδεχθεί το σήμα των αιτητών τον δεσμεύει. Η απόφαση του Εφόρου που λήφθηκε κατά το στάδιο της αίτησης (at the application stage) δηλ. πριν τη δημοσίευση δεν τον δεσμεύει αν καταχωρηθεί ένσταση [Kerly΄s πιο πάνω σελ. 41 και υπόθεση "solibrisa" (Bale)(1948) 65RPC στη σελ. 23]. Επίσης το βάρος απόδειξης ότι η ένσταση δεν είναι δικαιολογημένη εξακολουθεί να βαρύνει τους αιτητές (Kerly΄s πιο πάνω στη σελ. 44) που πρέπει να θεμελιώσουν/αποδείξουν ότι δεν είναι πιθανή η πρόκληση σύγχυσης ή παραπλάνησης.

Αφού μελέτησα προσεκτικά όλα τα ενώπιο μου στοιχεία, την ειδοποίηση ένστασης, την αντένσταση, τις καταχωρηθείσες μαρτυρίες και τα όσα προβλήθηκαν από τους δικηγόρους των δύο πλευρών στις γραπτές αγορεύσεις, βρίσκω ότι οι αιτητές δεν έχουν αποδείξει ότι η ένσταση δεν είναι δικαιολογημένη. Βρίσκω υπό το φως των γενικών αρχών μαρτυρίας και των όσων ανάφερα πιο πάνω ότι η μαρτυρία που προσκομίστηκε είναι ικανοποιητική που να δικαιολογεί την αλλαγή της απόφασης του Εφόρου. Έχω ικανοποιηθεί ότι υπάρχει πραγματικός απτός κίνδυνος σύγχυσης αν το σήμα των αιτητών προχωρήσει να τεθεί στο μητρώο εμπορικών σημάτων (real tangible danger of confusion if the mark which is sought to register is put of the Register).

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, ενεργώντας σύμφωνα με το Άρθρο 20 του Κεφ. 268 (όπως τροποποιήθηκε) και τους σχετικούς Περί Εμπορικών Σημάτων Κανονισμούς του 1951-1992 σαν διοικητικό όργανο, διοικητική εξουσία - IWS Nominee Co. Ltd (1967) 3 CLR 582 και Υποθ. Αρ. 662/85 Bally΄s Shoe Factories Ltd (απόφαση εκδόθηκε στις 9.7.1991), δίνονται οδηγίες όπως η αίτηση αρ. 37174 μην προχωρήσει για εγγραφή όπως έχει δημοσιευθεί, απορριφθεί και διαγραφεί από τον κατάλογο των αιτήσεων που εκκρεμούν."

Ενόψει της πιο πάνω εμπεριστατωμένης ανάλυσης του θέματος από τον καθ΄ου η αίτηση, την οποία και θεωρώ απόλυτα ορθή, καταλήγω ότι οι προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως της επίδικης απόφασης δεν ευσταθούν. Ο καθ΄ου η αίτηση ερμήνευσε και εφάρμοσε ορθά τα άρθρα 13 και 14(1) του Νόμου, δεν πλανήθηκε περί τα πράγματα, άσκησε εύλογα τη διακριτική του εξουσία, η δε απόφασή του είναι επαρκώς αιτιολογημένη.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της αιτήτριας.

Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.

 

 

Ρ. Γαβριηλίδης,

Δ.

 

/ΧΤΘ

 

 
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο