|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.562/2002)
24 Μαρτίου, 2004
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α.Σ. Αγγελίδης,
για τους Αιτητές.Χρ. Ιωσηφίδης, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.
: Στις 12.12.1994 οι αιτητές υπέβαλαν προς την Πολεοδομική Αρχή αίτηση για πολεοδομική άδεια για την κατασκευή "TAKE AWAY και κολυμβητικής δεξαμενής" στο τεμάχιο 756 (πρώην 132/3/1/1) Φ./Σχ. LIV.52 στη Γερμασόγεια. Η Πολεοδομική Αρχή ενέκρινε την αίτηση και, με σχετική γνωστοποίηση, ημερομηνίας 10.4.1995, ενημέρωσε τους αιτητές. Ένας από τους όρους της άδειας, ο υπ΄ αρ. 501 είχε ως εξής:"Το τμήμα του τεμαχίου που δείχνεται με κόκκινη γραμμή και κίτρινο και πράσινο χρώμα στο εγκριμένο χωρομετρικό σχέδιο στην νότια και δυτική πλευρά του τεμαχίου να παραχωρηθεί στο Δημόσιο για τη διεύρυνση της δημόσιας παραλίας και τη δημιουργία πεζοδρόμων και επ΄αυτού στο τμήμα που δείχνεται με κίτρινο χρώμα να κατασκευαστεί πεζόδρομος πλάτους 10΄ με μικρούς τοίχους αντιστήριξης ή προκατασκευασμένα κράσπεδα από σκυρόδεμα στις δυο πλευρές και να πλακοστρωθεί με πλάκες ή άλλο ανάλογο υλικό. Για το θέμα αυτό θα πρέπει να
Χωρίς να αμφισβητήσουν τον πιο πάνω όρο, οι αιτητές χρησιμοποίησαν την πολεοδομική άδεια και, στις 3.4.2001, πέτυχαν την έκδοση άδειας οικοδομής.
Μετά έξι περίπου χρόνια, στις 19.6.2001, οι αιτητές απηύθυναν προς το Υπουργικό Συμβούλιο (μέσω Υπουργού Εσωτερικών) την ακόλουθη επιστολή:
"Αξιότιμοι Κύριοι,
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΑΡ. ΛΕΜ/1770/94
ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΧΑΡ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΗ
ΤΕΜΑΧΙΟ 756 (πρώην 132/3/1/1), ΦΥΛΛΟ/ΣΧΕΔΙΟ LIV.52
Λαμβάνουμε την τιμή να αναφερθούμε στην ανωτέρω Πολεοδομική Αδεια - φωτοτυπία επισυνάπτεται - και να αναφερθούμε ότι ενιστάμεθα για τον όρο 501, που προνοεί όπως παραχωρηθεί στο Δημόσιο τμήμα του τεμαχίου μας για την κατασκευή πεζόδρομου.
Θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε ότι η οικογένεια μας έχει παλαιότερα δωρήσει 2 σκάλες γης τεμάχιο 757 φύλλο/σχέδιο LIV.52 η οποία χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερση σχολείου.
Παρακαλούμε όπως επανεξετάσετε αυτό τον όρο της άδειας και όπως εάν είναι δυνατόν να αφαιρέσετε εντελώς.
Σημειώσατε ότι δεν έχουμε υποβάλει έγκαιρα την ιεραρχική αυτή προσφυγή εξαιτίας σοβαρότατων λόγων υγείας που μας κράτησαν στο εξωτερικό και κλινήρεις για αρκετό καιρό.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την ευνοική σας απάντηση στο πιο πάνω μας αίτημα."
Το Υπουργείο Εσωτερικών, αφού δε θεώρησε την επιστολή των αιτητών ως "ιεραρχική προσφυγή", εφόσον γράφτηκε έξι χρόνια μετά την έκδοση της πολεοδομικής άδειας, την εξέτασε ως "ένσταση" και, αφού την απέρριψε, με επιστολή ημερομηνίας 17.4.2002, πληροφόρησε σχετικά τους αιτητές ως εξής:
"Κύριοι,
Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας ημερομηνίας 19.6.2001, με την οποία ενίστασθε στην επιβολή του όρου αρ. (501) της πολεοδομικής άδειας αρ. ΛΕΜ/1720/94 ημερ. 10.4.1995 που προνοεί την παραχώρηση μέρους του κτήματός σας με αρ. τεμ. 756 Φ/Σχ. LIV/52 και την κατασκευή πεζόδρομου και να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα.
2. Η δημιουργία δρόμων προσπέλασης από τον παραλιακό δρόμο προς την παραλία είναι αναγκαία για την εξυπηρέτηση του κοινού που επισκέπτεται τις παραλίες.
3. Η επιβολή από την Πολεοδομική Αρχή του πιο πάνω όρου στη πολεοδομική άδεια που σας παραχωρήθηκε και που επηρεάζει το κτήμα σας ήταν αναγκαία για συμπλήρωση του υφιστάμενου πεζόδρομου ο οποίος δίδει πρόσβαση προς την παραλία.
4. Ενόψει των πιο πάνω το αίτημα σας για κατάργηση του υπό αναφορά όρου δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθεί."
Με την προσφυγή οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ΄ου η αίτηση η οποία στάληκε στους Αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 17.4.2002 την οποίαν οι αιτητές παρέλαβαν την 1.6.2002 και με την οποία απέρριψαν την Ιεραρχική προσφυγή των Αιτητών κατά της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής σε σχέση προς παράνομα τεθέντες όρους είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."
Η προσφυγή είναι απορριπτέα για τους εξής λόγους:
(α) Εάν η επιστολή των αιτητών της 19.6.2001 ήθελε θεωρηθεί ως "ιεραρχική προσφυγή" αυτή δεν μπορούσε να προωθηθεί προς το Υπουργικό Συμβούλιο καθότι ασκήθηκε πέραν των έξι χρόνων μετά τη χορήγηση της αιτηθείσας πολεοδομικής άδειας, αντί της προθεσμίας των τριάντα ημερών που ορίζει ο Κανονισμός 7(1) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμών του 1990 (ΚΔΠ 55/90), που εκδόθηκαν βάσει του άρθρου 86 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν.90/1972). Η αόριστη επίκληση εκ μέρους των αιτητών ότι "δεν έχουμε υποβάλει έγκαιρα την ιεραρχική αυτή προσφυγή εξαιτίας σοβαρότατων
λόγων υγείας που μας κράτησαν στο εξωτερικό και κλινήρεις για αρκετό καιρό" δε μπορούσε εύλογα να θεωρηθεί ότι είχε αναστείλει ή καθ΄ οιονδήποτε τρόπο διακόψει την προθεσμία των τριάντα ημερών.(β) Εάν η επιστολή της 19.6.2001 ήθελε θεωρηθεί, όπως και ορθά θεωρήθηκε, ως "ένσταση", τότε δικαιολογημένα απορρίφθηκε, και δικαιολογημένα δεν αφαιρέθηκε ο όρος 501, για τους λόγους που προκύπτουν από το φάκελο της υπόθεσης, συγκεκριμένα την αλληλογραφία που επισυνάπτεται ως Παράρτημα Β στην Ένσταση, στη βάση της οποίας συντάχθηκε και η απαντητική προς τους αιτητές επιστολή της 17.4.2002 (πιο πάνω).
(γ) Εν πάση περιπτώσει, αφ΄ ης στιγμής οι αιτητές αποδέχθηκαν την πολεοδομική άδεια ως είχε, ήτοι με όλους τους όρους της, και, ακολούθως, την χρησιμοποίησαν για την έκδοση άδειας οικοδομής, η οποία, όπως ήδη ανέφερα, τους εκδόθηκε στις 3.4.2001, ήτοι δυόμισι μήνες πριν την επιστολή της 19.6.2001, δε διατηρούσαν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν τους οποιουσδήποτε όρους της. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από τη Δ. Πελίδη κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή Αρ. 857/1998, απόφαση 12.5.2000 (Νικολάου, Δ.)
:"Αν όμως εσφαλμένα αντίκρυσα το πρώτο, αποκτά σημασία το δεύτερο. Που είναι ότι, κατά τη γνώμη μου, εφόσον ο 1ος αιτητής χρησιμοποίησε την πολεοδομική άδεια που τώρα αποτελεί προϋπόθεση για την έκδοση άδειας οικοδομής, δεν διατηρεί δυνατότητα να αμφισβητεί τους οποιουσδήποτε όρους της που, όπως ορίζεται στο άρθρο 25(2) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, θεωρούνται όλοι αναπόσπαστο μέρος της. Δεν μπορεί ταυτόχρονα να επιδοκιμάζει και να αποδοκιμάζει. Η εφαρμογή αυτής της αρχής και στον τομέα του διοικητικού δικαίου επιβεβαιώθηκε με την απόφαση της Ολομέλειας στη Σαβββίδη κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 249 και επαναλήφθηκε εντελώς πρόσφατα από την Ολομέλεια στην Ηλία κ.ά. ν. Δημκορατίας, προσφ. Αρ. 534/97 κ.ά., ημερ. 23 Δεκεμβρίου 1999."
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος των αιτητών.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ