|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 1091
21 Νοεμβρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
W.M.FRANCIS DELASALLE,
Αιτητής,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 41/2002)
Αλλοδαποί ― Πολιτογράφηση ― Οι περί Πολίτου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νόμοι του 1967 έως (αρ. 2)/1997, Άρθρο 6 ― Κριτήρια και διακριτική ευχέρεια του Υπουργού Εσωτερικών ― Κριτήρια που εφαρμόστηκαν στην κριθείσα περίπτωση ― Δεν ήσαν εξωγενή ― Περιστάσεις.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της απορρίψεως του αιτήματός του για πολιτογράφηση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Οι περί του Πολίτου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νόμοι του 1967-(αρ.2)/97 παρέχουν εξουσία (Άρθρο 6) στον υπουργό να χορηγεί σε αλλοδαπό ενήλικα πιστοποιητικό πολιτογραφήσεως. Μετά την έκδοση του πιστοποιητικού, και την επίσημη διαβεβαίωση του αλλοδαπού πίστης στη Δημοκρατία, αυτός καθίσταται πολίτης της από την ημερομηνία που χορηγείται το πιστοποιητικό. Η χορήγηση πιστοποιητικού πολιτογράφησης, με το οποίο αλλοδαπός αποκτά τα δικαιώματα πολίτη της Δημοκρατίας, συνιστά άσκηση της κυριαρχίας της πολιτείας. Τούτο καταδεικνύεται και από το ίδιο το λεκτικό του Άρθρου 6 του Νόμου, σύμφωνα με το οποίο η εξουσία του υπουργού είναι δυνητική. Το άρθρο, δεν δίδει δικαίωμα σε κανένα αλλοδαπό, έστω και αν πληροί τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στο δεύτερο πίνακα του Νόμου, να αξιώνει την πολιτογράφησή του. Οι προϋποθέσεις που αναφέρονται στον πιο πάνω πίνακα, αποτελούν στοιχεία που όταν υπάρχουν δημιουργούν το δικαίωμα υποβολής του αιτήματος στον υπουργό.
Η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή αναφορικά με τα εξωγενή στοιχεία που παρεισέφρησαν κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, δεν είναι ορθή. Μολονότι, στην επιστολή που εστάλη στον αιτητή αναφέρθηκαν τα σχετικά στοιχεία, εντούτοις από τον ογκώδη φάκελο της υπόθεσης διαπιστώνεται πως ο υπουργός ρητά αναφέρει στην απόφασή του πως ο αιτητής είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο στην Κυπριακή Δημοκρατία, και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να δεχθεί το αίτημά του. Στη διαδικασία δε λήψης της επίδικης απόφασης δεν αναφέρεται τίποτε για την καταδίκη του, εφόσον αυτή ήταν μεταγενέστερη της ημερομηνίας που ελήφθη.
Ο Υπουργός Εσωτερικών εν προκειμένω, εκδηλώνοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της πολιτείας, αρνείται την πολιτογράφηση του αιτητή, γιατί προφανώς από την παραμονή του στην Κύπρο καταδεικνύεται πως δεν πρέπει να αποκτήσει διά πολιτογραφήσεως τα δικαιώματα του πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
�Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Οι περί του Πολίτου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νόμοι του 1967-(αρ.2)/97 παρέχουν εξουσία (άρθρο 6) στον υπουργό να χορηγεί σε αλλοδαπό ενήλικα πιστοποιητικό πολιτογραφήσεως. Μετά την έκδοση του πιστοποιητικού, και την επίσημη διαβεβαίωση του αλλοδαπού πίστης στη Δημοκρατία, αυτός καθίσταται πολίτης της από την ημερομηνία που χορηγείται το πιστοποιητικό. Έχω τη γνώμη πως η χορήγηση πιστοποιητικού πολιτογράφησης, με το οποίο αλλοδαπός αποκτά τα δικαιώματα πολίτη της Δημοκρατίας, συνιστά άσκηση της κυριαρχίας της πολιτείας. Τούτο καταδεικνύεται και από το ίδιο το λεκτικό του άρθρου 6 του Νόμου, σύμφωνα με το οποίο η εξουσία του υπουργού είναι δυνητική. Το άρθρο, κατά την άποψη μου, δεν δίδει δικαίωμα σε κανένα αλλοδαπό, έστω και αν πληροί τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στο δεύτερο πίνακα του Νόμου, να αξιώνει την πολιτογράφηση του. Οι προϋποθέσεις που αναφέρονται στον πιο πάνω πίνακα, αποτελούν στοιχεία που όταν υπάρχουν δημιουργούν το δικαίωμα υποβολής του αιτήματος στον υπουργό.
Στην περίπτωση που εξετάζουμε, ο αιτητής, που είναι από τη Σρι Λάνκα, ήλθε στην Κύπρο το 1989 και έκτοτε του χορηγείτο άδεια παραμονής για εργασία, ως οικιακός υπηρέτης. Η άδεια έληξε τον Μάρτιο του 2001 όταν η αρμόδια αρχή αρνήθηκε να την ανανεώσει. Πριν από τη λήξη της άδειας παραμονής του, στις 6.2.01 ειδοποιήθηκε να εγκαταλείψει την Κύπρο. Ασκήθηκε όμως εναντίον του ποινική δίωξη, μαζί με άλλο συμπατριώτη του, για κατηγορία πως παρείχε άσυλο σε ανήλικη, επίσης συμπατριώτισσα τους, που γνώριζαν ότι βρισκόταν παράνομα στην Κύπρο, κατά παράβαση των άρθρων 2 και 19 (1)(η) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ.155, όπως τροποποιήθηκε από το Ν.50/88. Παρέμεινε ως εκ τούτου στην Κύπρο για να αντιμετωπίσει την πιο πάνω κατηγορία, την οποία δεν παραδέχτηκε και η υπόθεση προχώρησε σε δίκη. Κρίθηκε ένοχος στην κατηγορία, αλλά δεν φαίνεται από το διοικητικό φάκελο ποία ποινή του επιβλήθηκε.
Ενώ ο αιτητής έμενε στην Κύπρο για να αντιμετωπίσει την κατηγορία, που ανέφερα πιο πάνω, στις 9.10.01 υπέβαλε αίτηση για πολιτογράφηση. Ο υπουργός την απέρριψε. Γνωστοποιήθηκε η απόφαση στον αιτητή με επιστολή του Ανώτερου Λειτουργού Μετανάστευσης. Η αιτιολογία, όπως καταγράφεται στην πιο πάνω επιστολή, έχει ως εξής:
«Στην περίπτωση σας κρίθηκε ότι δεν πληρούνται όλα τα πιο πάνω κριτήρια και ούτε συντρέχει κανένας λόγος που να δικαιολογείται η πολιτογράφηση σας.»
Στην προηγούμενη παράγραφο καταγράφονται τα κριτήρια ως εξής:
«Τέτοια βασικά στοιχεία είναι η παραμονή του αιτητή στην Κύπρο, ο χαρακτήρας του, κατά πόσο μιλά καλά την ελληνική και αν ο αιτητής έχει προσαρμοστεί στην κυπριακή κοινωνία».
Είναι γεγονός πως δεν εξειδικεύονται στην επιστολή ποία στοιχεία δεν διαθέτει, ο αιτητής, σύμφωνα με τα ευρήματα της διοίκησης. Όμως σημειώνεται στην ίδια επιστολή πως η παραμονή του στην Κύπρο ήταν παράνομη από τον Μάρτιο του 2001, και γι' αυτό είχαν εκδοθεί εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης, με σκοπό την άμεση εκδίωξη του από τη χώρα.
Ο δικηγόρος του αιτητή εισηγείται πως, κατά την εξέταση της αίτησης ελήφθησαν υπόψη εξωγενή στοιχεία, τα οποία ο Νόμος δε καθορίζει ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την πολιτογράφηση αλλοδαπού. Τα στοιχεία αυτά, στα οποία αναφέρεται η εισήγηση, προφανώς είναι η ελληνική γλώσσα και η προσαρμογή του αλλοδαπού στην κυπριακή κοινωνία. Στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της Δημοκρατίας γίνεται μνεία και της καταδίκης του αιτητή, στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω, η οποία αποφασίστηκε στις 22.3.02, μεταγενέστερα δηλαδή της προσβαλλόμενης απόφασης.
Η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή αναφορικά με τα εξωγενή στοιχεία που παρεισέφρησαν κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης δεν είναι ορθή. Μολονότι, στην επιστολή που εστάλη στον αιτητή αναφέρθηκαν τα σχετικά στοιχεία, εντούτοις από τον ογκώδη φάκελο της υπόθεσης διαπιστώνω πως ο υπουργός ρητά αναφέρει στην απόφαση του πως ο αιτητής είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο στην κυπριακή δημοκρατία, και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να δεχθεί το αίτημα του. Στη διαδικασία δε λήψης της επίδικης απόφασης δεν αναφέρεται τίποτε για την καταδίκη του, εφόσον αυτή ήταν μεταγενέστερη της ημερομηνίας που ελήφθη.
Αντικρίζω την υπόθεση στη βάση των σκέψεων που εξέφρασα στην αρχή της απόφασης μου. Ο υπουργός εσωτερικών, εκδηλώνοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της πολιτείας, αρνείται την πολιτογράφηση του αιτητή, γιατί προφανώς από την παραμονή του στην Κύπρο καταδεικνύεται πως δεν πρέπει να αποκτήσει δια πολιτογραφήσεως τα δικαιώματα του πολίτη της κυπριακής δημοκρατίας. Περιττεύει εν παρόδω να πω ότι η μεταγενέστερη καταδίκη του για αδίκημα απόλυτα συναφές με την ιθαγένεια και δραστηριότητα του στην Κύπρο, που διαπράχθηκε πριν από τη λήψη της επίδικης απόφασης, επιβεβαιώνει την ορθότητα της.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται με £500 έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.