|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2003) 4 ΑΑΔ 677
11 Ιουλίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚA ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤAΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΑ ΠΕΤΤΕΜΕΡΙΔΗ ΛΤΔ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ,
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Kαθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 379/2002)
Ακυρωτική Απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Συμμόρφωση ― Ασύγγνωστη και αδικαιολόγητη η καθυστέρηση της διοίκησης να μην επανεξετάσει για 10 χρόνια, κατά παράβαση της υποχρέωσης συμμόρφωσης με την ακυρωτική απόφαση.
Ακυρωτική Απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Επανεξέταση ― Η απόρριψη του αιτήματος για εισαγωγή πυρηνέλαιου, αποφασίστηκε μετά από δέουσα έρευνα και επαρκή αιτιολογία, οι οποίες εντοπίστηκαν και στο περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέφυγε κατά της απόρριψης του αιτήματός της για εισαγωγή ραφιναρισμένου πυρηνελαίου η οποία ήταν το προϊόν επανεξέτασης που διενεργήθηκε 10 έτη μετά την ακύρωση από το Ανώτατο Δικαστήριο της αρχικής απόρριψης του αιτήματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Κρίνεται ασύγγνωστη και αδικαιολόγητη η καθυστέρηση των αρμοδίων αρχών να συμμορφωθούν με την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου εν προκειμένω, και να επανεξετάσουν μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα την ακυρωθείσα απόφασή τους.
2. Από το διοικητικό φάκελο όμως, διαπιστώνεται πως το καθ' ου η αίτηση Υπουργείο εξέτασε το ζήτημα στη βάση του πραγματικού και νομικού καθεστώτος που υφίστατο κατά τη λήψη της ακυρωθείσας απόφασης, και συμπλήρωσε την έρευνα με τα στοιχεία που χαρακτηρίζονται ως ελλιπή στην ακυρωτική απόφαση.
Με τα στοιχεία από το διοικητικό φάκελο, η διοίκηση έχει συμμορφωθεί με την ακυρωτική απόφαση. Η έρευνα και η αιτιολογία που αφορούν στην εξεταζόμενη υπόθεση βρίσκονται στα πλαίσια της νόμιμης λειτουργίας της διοίκησης.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Χρ. Κληρίδης, για την Αιτήτρια.
Μ. Φλωρέντζος, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για την Καθ΄ης η αίτηση.
�Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η προσβαλλόμενη απόφαση, που κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή του Υπουργείου Εμπορίου Βιομηχανίας και Τουρισμού, ημερ. 2.4.02, είναι το αποτέλεσμα επανεξέτασης προηγούμενης απόφασης του ίδιου οργάνου, η οποία ακυρώθηκε από δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις 25.5.94.
Τα γεγονότα της υπόθεσης καταγράφονται με λεπτομέρεια στην πιο πάνω ακυρωτική απόφαση και δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω. Θα περιοριστώ σ΄αυτά που θεωρώ αναγκαίο να παραθέσω για τους σκοπούς της παρούσας προσφυγής. Οι αιτητές, που είναι παραγωγοί και εμφιαλωτές ελαιολάδου, υπέβαλαν με επιστολή τους, ημερ. 30.6.92, αίτηση για άδεια εξαγωγής ελαιοπυρήνα στην Ελλάδα, ώστε αυτός να τύχει επεξεργαστίας. Ζήτησαν δε ταυτόχρονα άδεια για εισαγωγή του ραφιναρισμένου, πυρηνελαίου που θα παραγόταν από την επεξεργασία του ελαιοπυρήνα. Το καθ' ου η αίτηση υπουργείο στην απάντηση του, που αποτέλεσε το αντικείμενο της πρώτης προσφυγής, ανέφερε πως δεν είχε ένσταση για εξαγωγή οποιασδήποτε ποσότητας ελαιοπυρήνα, εφόσον θα εξασφαλιζόταν η σχετική άδεια εξαγωγής. Αναφορικά όμως με το αίτημα για εισαγωγή του ραφιναρισμένου πυρηνελαίου τούτο απορρίφθηκε γιατί το υπουργείο έκρινε πως υπήρχαν αρκετά αποθέματα για να καλύψουν τις ανάγκες της ντόπιας αγοράς.
Η ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου βασίστηκε σε δυο λόγους. Διακριβώθηκε από τα στοιχεία του φακέλου πως δεν είχε διεξαχθεί η δέουσα έρευνα για να διαπιστωθεί ποιές ήταν οι ανάγκες της αγοράς κατά τον ουσιώδη χρόνο και κατά πόσο οι ανάγκες αυτές ικανοποιούνταν από τις ήδη παραχωρηθείσες άδειες. Το Δικαστήριο έκρινε επίσης πως η έλλειψη δέουσας έρευνας έπληττε και την αιτιολογία της απόφασης, η οποία κρίθηκε ως ελλιπής και ανεπαρκής. Μετά την ακυρωτική απόφαση οι αιτητές καταχώρισαν, στις 18.3.99, την αγωγή αριθμός 3335/99 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, με την οποία διεκδικούν αποζημιώσεις που, καθώς ισχυρίζονται, προκύπτουν από την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Είχαν αποταθεί προηγουμένως μέσω των δικηγόρων τους στο υπουργείο για να ικανοποιηθεί αξίωση τους για χρηματική αποζημίωση αλλά το υπουργείο με επιστολή του προς αυτούς, ημερ. 1.2.95, τους πληροφορούσε πως δεν είχε πρόθεση να ικανοποιήσει την αξίωση. Η επανεξέταση, στην οποία αφορά η παρούσα προσφυγή, έγινε προφανώς πριν από τις 2.4.02, ημερομηνία που φέρει η επιστολή προς τους αιτητές, το περιεχόμενο της οποίας έχει ως εξής:
«Κύριοι,
Θέμα: Άδεια εξαγωγής ελαιοπυρήνα και επανεισαγωγής
Του πυρηνελαίου
Έχω οδηγίες να αναφερθώ στο αίτημά σας που υποβλήθηκε στις 30.6.1992, για εξαγωγή 5000 τόνων ελαιοπυρήνα εσοδείας 1992-1993, καθώς και της εσοδείας 1991-1992 και επανεισαγωγή του πυρηνελαίου και να σας πληροφορήσω ότι κατόπιν επανεξέτασης του θέματος, με βάση το πραγματικό και νομικό καθεστώς το 1992, το αίτημα σας δεν εγκρίθηκε για τους πιο κάτω λόγους:
1. Για την αγορά του ελαιοπυρήνα, δεν είχατε εξασφαλίσει την άδεια του Συμβουλίου Εμπορίας Κυπριακών Ελαιοκομικών Προϊόντων, όπως προνοεί το άρθρο 31 του Νόμου 24 του 1968.
2. Οι ετήσιες ανάγκες του τόπου ήταν 320 περίπου τόνοι και είχαν ήδη καλυφθεί με τις άδειες που παραχωρήθηκαν στις Ηνωμένες Κυπριακές Ελαιουργίες προτού υποβληθεί το αίτημα σας.
3. Οι Ηνωμένες Κυπριακές Ελαιουργίες, ήταν η μόνη βιομηχανία επεξεργασίας του ελαιοπυρήνα στην Κύπρο η οποία είχε αναγκασθεί από το Δήμο Λάρνακας να κλείσει γιατί προκαλούσε οχληρία και θα επαναλειτουργούσε σε νέο εργοστάσιο στην Αραδίππου το 1993. Σε περίπτωση που εγκρίνετο το αίτημα σας για εισαγωγή πυρηνελαίου πέραν των αναγκών του τόπου θα δημιουργούσε πρόβλημα όχι μόνο στη λειτουργία του εργοστασίου, αλλά και στη διάθεση του παρθένου ελαιολάδου της εσοδείας 1992-1993 δεδομένου ότι το πυρηνέλαιο υποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό το παρθένο ελαιόλαδο.
4. Το Υπουργέιο δεν μπορούσε να δεσμευθεί από τον Ιούνιο του 1992, για την εισαγωγή πυρηνελαίου από ελαιοπυρήνα της εσοδείας ελιών (1992-1993), που θα άρχιζε μετά από έξι μήνες,
και
5. Η εισαγωγή πυρηνελαίου σε περίπτωση που ήταν ελεύθερη, οπωσδήποτε θα ενδιαφέροντο και άλλοι εισαγωγείς και θα αποτελούσε δυσμενή διάκριση αν παρεχωρείτο άδεια μόνο στη δική σας εταιρεία.»
Οι δικηγόροι των αιτητών εισηγούνται πως η πιο πάνω διαδικασία, που συνοπτικά παρέθεσα, συνιστά καταφρόνηση της αρχής της χρηστής διοίκησης. Για 10 χρόνια η διοίκηση δεν προέβη σε επανεξέταση της υπόθεσης, κάτι που έπραξε μετά που οι αιτητές καταχώρισαν αγωγή για αποζημιώσεις εναντίον της Δημοκρατίας ως αποτέλεσμα της ακυρωτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, καθώς το άρθρο 146.6 του Συντάγματος ορίζει.
Επί της ουσίας της υπόθεσης εισηγούνται πως η διοίκηση δεν έχει συμμορφωθεί με την ακυρωτική απόφαση. Δεν προέβη ουσιαστικά σε καμιά έρευνα για τα θέματα τα οποία αναφέρονται στην απόφαση, η δε αιτιολογία είναι και πάλιν ανεπαρκής.
Δεν πρόκειται να σχολιάσω την αγωγή η οποία εκκρεμεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, το οποίο έχει αποκλειστική δικαιοδοσία πάνω στο θέμα που εγείρεται σ΄αυτήν. Δεν εγκρίνω βεβαίως την ασύγγνωστη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση των αρμοδίων αρχών να συμμορφωθούν με την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και να επανεξετάσουν μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα την ακυρωθείσα απόφαση τους.
Έχω όμως ενώπιον μου την επίδικη απόφαση την οποία και θα εξετάσω. Ανεξάρτητα από τη δική μου διαφορετική άποψη, αναφορικά με την έκταση και τη λεπτομέρεια της έρευνας που υπέδειξε ο συνάδελφος μου δικαστής ως αναγκαία για να οδηγήσει σε νόμιμη απόφαση, το περιεχόμενο της είναι δεσμευτικό για τη διοίκηση και όφειλε να συμμορφωθεί με αυτό. Επισημαίνουν οι δικηγόροι των αιτητών το ουσιαστικό και δεσμευτικό μέρος της ακυρωτικής απόφασης για να υποδείξουν πως δεν έγινε τίποτε από όσα αυτή περιλαμβάνει. Θα το παραθέσω.
«Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου προκύπτει ότι η διοίκηση δεν έχει προβεί στη δέουσα έρευνα για να διαπιστώσει ποιες ήταν οι ανάγκες της αγοράς κατά τον ουσιώδη χρόνο και κατά πόσο οι ανάγκες αυτές ικανοποιούντο από τις ήδη παραχωρηθείσες άδειες. Η απουσία τέτοιας έρευνας είναι κατά τηνάποψη μου ιδαίτερα επιλήψιμη εφόσον όπως αναφέρεται σητν επιστολή της 4.9.92 ο λόγος για τον οποίο απορρίφθηκε η αίτηση ήταν γιατί τα υπάρχοντα αποθέματα ήταν αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες της ντόπιας αγοράς. Κατά συνέπεια η επίδικη απόφαση καθίσταται τρωτή και πρέπει να ακυρωθεί.
.........................................................................................................
Επιπρόσθετα, η έλλειψη δέουσας έρευνας πλήττει κατά την άποψη μου και την αιτιολογία της απόφασης. Όπως προκύπτει από τη λεπτομερή παράθεση των γεγονότων που προηγήθηκαν της λήψης της επίδικης απόφασης, ζητήθηκαν οι απόψεις διαφόρων αρμοδίων λειτουργών του Υπουργείου και του ΣΕΚΕΠ. Στο σχετικό διοικητικό φάκελο είναι καταχωρημένη και η άποψη της ντόπιας βιομηχανίας (Η.Κ.Ε.). Όμως από πουθενά δεν προκύπτει πως αξιολογήθηκαν (αν αξιολογήθηκαν καθόλου) οι διάφορες απόψεις που λήφθηκαν και ποιά βαρύτητα δόθηκε σ΄αυτές από το αρμόδιο διοικητικό όργανο παρόλο που στην επιστολή της 4.9.92 αναφέρεται ότι η απόρριψη της αίτησης λήφθηκε μετά από μελέτη του όλου θέματος από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου. Οι απόψεις όμως που εκφράστηκαν αναφορικά με το θέμα και όπως αυτές εκτίθενται στο σχετικό φάκελο φαίνεται να είναι αντιφατικές.
Στο σημ.(11) του φύλλου καταχωρήσεως γίνεται αναφορά σε «σχετικές αποφάσεις της 1.9.92» στο γραφείο του Γενικού Διευθυντή. Ποιές ήταν αυτές οι αποφάσεις και από ποιον λήφθηκαν είναι άγνωστο εφόσον δεν υπάρχει κανένα σχετικό πρακτικό καταχωρημένο στο φάκελο. Ειδικότερα δεν αποκαλύπτεται οτιδήποτε που να στηρίζει το λόγο ο οποίος δόθηκε για απόρριψη της αίτησης στην επιστολή ημερ. 4.9.92, δηλαδή η επάρκεια των αποθεμάτων για ικανοποίηση των αναγκών της αγοράς σε πυρηνέλαιο.»
Από το διοικητικό φάκελο, ιδιαίτερα τον τόμο που σημειώνω Α, διαπιστώνω πως το καθ΄ου η αίτηση Υπουργείο εξέτασε το ζήτημα στη βάση του πραγματικού και νομικού καθεστώτος που υφίστατο κατά τη λήψη της ακυρωθείσας απόφασης, και συμπλήρωσε την έρευνα με τα στοιχεία που χαρακτηρίζονται ως ελλιπή στην ακυρωτική απόφαση. Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνονται ουσιαστικά στο υπογραμμισμένο από εμένα μέρος της ακυρωτικής απόφασης. Διακριβώνεται από το διοικητικό φάκελο πως η έρευνα απέδειξε πως τα αποθέματα ραφιναρισμένου πυρηνελαίου, που υπήρχαν το 1992, υπολογίστηκαν σε 320 τόνους που ήσαν και οι ανάγκες του τόπου. Απ΄αυτή την ποσότητα 120 τόνοι διατέθηκαν ως αποτέλεσμα αδειών που είχαν παραχωρηθεί το 1991 και 1992, ενώ η υπόλοιπη ποσότητα από άδειες που παραχωρήθηκαν στις Ηνωμένες Κυπριακές Ελαιουργίες Λτδ. Αιτιολογείται δε η παραχώρηση των αδειών στις Ηνωμένες Κυπριακές Ελαιουργίες Λτδ γιατί η εταιρεία αυτή για 40 χρόνια ήταν ο μόνος επεξεργαστής ελαιοπυρήνα. Στο δε εργοστάσιο της απασχολούνταν 30 άτομα. Το εργοστάσιο όμως έπρεπε να μετακινηθεί, για περιβαλλοντικούς λόγους, και προς τούτο εξασφαλίστηκε άδεια, τον Απρίλη του 1992 να ανεγερθεί το εργοστάσιο σε άλλη περιοχή. Η επίδικη αίτηση των αιτητών υποβλήθηκε στις 30.6.92, όταν είχε ήδη εγκριθεί εισαγωγή 250 τόνων, στις 2.6.92, ακατέργαστου πυρηνελαίου στις Ηνωμένες Κυπριακές Ελαιουργίες Λτδ. Αν εγκρινόταν το αίτημα των αιτητών, συνεχίζει η αιτιολόγηση της προσβαλλόμενης απόφασης, για την εισαγωγή 300 τόνων ραφιναρισμένου πυρηνελαίου, το αποτέλεσμα θα ήταν να επηρεαστεί η διάθεση του ντόπιου παρθένου ελαιολάδου της επόμενης εσοδείας 1992-1993, καθώς και η λειτουργία του νέου εργοστασίου επεξεργασίας ελαιοπυρήνα της εταιρείας Ηνωμένες Κυπριακές Ελαιουργίες Λτδ. Επίσης, και θεωρητικά αν επιτρεπόταν από το υπουργείο η εισαγωγή ραφιναρισμένου πυρηνελαίου αυτό θα έπρεπε να γίνει γνωστό στην αγορά, ώστε να ενδιαφερθούν και άλλες βιομηχανίες, όχι μόνον οι αιτητές.
Έχω τη γνώμη πως με τα στοιχεία που παραθέτω πιο πάνω, τα οποία διαπίστωσα από το διοικητικό φάκελο στον οποίο αναφέρθηκα, η διοίκηση έχει συμμορφωθεί με την ακυρωτική απόφαση. Κρίνω πως η έρευνα και η αιτιολογία που αφορούν στην υπόθεση που εξετάζουμε βρίσκονται στα πλαίσια της νόμιμης λειτουργίας της διοίκησης.
Η προσφυγή επομένως απορρίπτεται. Υπό τις περιστάσεις όμως δεν γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.