|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2003) 4 ΑΑΔ 298
3 Απριλίου, 2003
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΠΑΥΛΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
3. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ,
4. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
5. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 830/2001)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Απόσπαση ― Διενεργείται μετά από σύσταση της αρμόδιας αρχής ― Απόσπαση του ενδιαφερόμενου μέρους στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα, μετά από απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ― Η τελευταία δεν αποτελεί την εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά την απαιτούμενη να προηγηθεί, δηλαδή την σύσταση προς απόσπαση ― Η προσφυγή απορρίφθηκε.
Ο αιτητής επεδίωξε την ακύρωση απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, περί παράτασης της υπηρεσίας Μορφωτικού Ακολούθου της Δημοκρατίας στην Αθήνα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η προσβαλλόμενη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου δεν ήταν η απόφαση με την οποία επήλθε το έννομο αποτέλεσμα της τοποθέτησης ή της "παράτασης της υπηρεσίας" της Ν. Παταπίου στο Σπίτι της Κύπρου για την επίδικη περίοδο από την 1.9.01 μέχρι 31.12.01. Ήταν απόφαση εκδήλως προορισμένη να αποτελέσει τη βάση για σύσταση προς την ΕΔΥ η οποία και εν τέλει πήρε την εκτελεστή απόφαση επί του θέματος, ακριβώς μετά από τέτοια σύσταση.
Τέθηκε προς αναθεώρηση απόφαση που δεν είναι εκτελεστή, η απόφαση της ΕΔΥ για την ίδια περίοδο δεν προσβάλλεται, και η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Χρ. Κληρίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Αυτή είναι η τρίτη από τις προσφυγές που άσκησε ο αιτητής σε σχέση με την τοποθέτηση Μορφωτικού Ακόλουθου στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα.
Η πρώτη, με αριθμό 424/97, αφορούσε στην τοποθέτηση του Γ. Γεωργή και η δεύτερη, με αριθμό 175/00, της Ν. Παταπίου, όπως και η παρούσα. Με τις δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν την 1.12.99 και 9.2.01 αντιστοίχως, ακυρώθηκαν οι προσβληθείσες αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου ως αναιτιολόγητες και, μετά από χειρισμούς στους οποίους θα αναφερθώ, καταγράφεται στα πρακτικά της 8.8.01 απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αριθμό 54.161
"να παρατείνει την υπηρεσία της κας Νάσας Παταπίου ως Μορφωτικού Ακόλουθου της Κύπρου στην Αθήνα, μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 2001".
Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η πιο πάνω απόφαση. Επιδιώκεται και δεύτερη θεραπεία για κατ' ισχυρισμόν παράλειψη διορισμού του αιτητή, εμφανώς απαραδέκτως. Ούτε εξηγήθηκε ούτε μπορώ να διακρίνω κατά ποίο τρόπο προέκυπτε καθήκον διορισμού του αιτητή. Σημειώνω επ' αυτού και τις όμοιες επισημάνσεις στις δυο δικαστικές αποφάσεις που προηγήθηκαν.
Αναπτύχθηκε σειρά επιχειρημάτων, φυσιολογικά με αναφορά και στις πιο πάνω δικαστικές αποφάσεις. Σε μεγάλο βαθμό αφορούσαν σε συσχετισμούς και συμπεράσματα ενόψει της παράλληλης εμπλοκής κατά την εξέλιξη των χειρισμών της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ). Προβλήθηκαν διάφορες εκδοχές ως προς την αρμοδιότητα επί του θέματος και χρειάστηκαν και συμπληρωματικές αγορεύσεις για επαναταξινόμηση των πραγμάτων και αναδιατύπωση των θέσεων, ιδίως εκείνων της Δημοκρατίας.
Κατά τη βασική άποψη του αιτητή η προσβαλλόμενη απόφαση, και αν εκδόθηκε αρμοδίως, πάσχει ως και πάλιν αναιτιολόγητη αλλά και ως άνευ αντικειμένου αφού η παράταση υπηρεσίας προϋποθέτει υπηρεσία υφιστάμενη που εν προκειμένω δεν υπήρχε. Ενώ από την άλλη, οι καθ' ων η αίτηση θεωρούν πως τώρα, ανεξάρτητα από τα όσα προηγήθηκαν, για πρώτη φορά έγινε αντιληπτό πως δεν ετίθετο θέμα επιλογής μεταξύ υποψηφίων ώστε να νομιμοποιείται ο αιτητής. Κατά την εισήγηση, το Υπουργικό Συμβούλιο εφαρμόζοντας πλέον την παλιά του απόφαση ημερομηνίας 27.2.86 με αριθμό 26.823, δεδομένου ότι το Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα είναι διπλωματική αποστολή, άσκησε εξουσία δυνάμει των Άρθρων 50 και 54 του Συντάγματος.
Δεν θα χρειαστεί να επεκταθώ σε άλλα στοιχεία της επιχειρηματολογίας των δυο πλευρών. Από τη μελέτη των δεδομένων καταλήγω πως η βάση πάνω στην οποία συζήτησαν το θέμα είναι ανύπαρκτη. Ήταν η βάση και των δυο πως το Υπουργικό Συμβούλιο, με την προσβαλλόμενη απόφαση, στόχευσε και επέφερε πράγματι ως έννομο αποτέλεσμα την τοποθέτηση της Ν. Παταπίου στο Σπίτι της Κύπρου για το συζητούμενο χρονικό διάστημα. Όμως, τέτοια αντίκρυση είναι εντελώς έξω από τη λογική των χειρισμών που έγιναν. Βεβαίως, το Υπουργικό Συμβούλιο αναφέρεται σε δική του απόφαση για παράταση της υπηρεσίας της Ν. Παταπίου αλλά αυτό πρέπει να προσεγγιστεί όχι κατ΄απομόνωση αλλά στο πλαίσιο του συνόλου.
Το Υπουργικό Συμβούλιο αναφέρεται σε "παράταση" και ευλόγως τίθεται ερώτημα αφού δεν υπήρχε προηγούμενη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για υπηρεσία της Ν. Παταπίου ώστε να νοείται παράταση με δική του απόφαση. Ό,τι υπήρξε ήταν απόφαση της ΕΔΥ για απόσπαση δυνάμει του άρθρου 47 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90) και, βεβαίως, δεν θα ήταν λογικό να θεωρηθεί πως το Υπουργικό Συμβούλιο, με την προσβαλλόμενη απόφαση, θέλησε να παρατείνει, με την κυριολεκτική σημασία του όρου, τη διάρκεια της απόσπασης που αποφάσισε προηγουμένως η ΕΔΥ. Πολύ λιγότερο όταν, στη συνέχεια, αφού δηλαδή πήρε την προσβαλλόμενη απόφαση, απευθύνθηκε προς την ΕΔΥ με πρόταση για απόσπαση, για το διάστημα που κάλυπτε η προσβαλλόμενη απόφαση, ακριβώς δυνάμει του άρθρου 47 του Ν. 1/90. Για να ακολουθήσει και περαιτέρω πρόταση, αφού λήφθηκε και άλλη παρόμοιου περιεχομένου απόφαση, αναφορικά με ολόκληρο τον επόμενο χρόνο.
Να δούμε όμως τα πράγματα πιο συστηματικά. Σε αυτή την προσπάθεια δεν θα επεκταθώ σε στοιχεία συναρτημένα προς τις δυο ακυρωτικές αποφάσεις που προηγήθηκαν. Δεν είχε τότε εγερθεί ή εξεταστεί θέμα κάτω από το πρίσμα που με απασχόλησε και αναθεωρήθηκαν ως εκτελεστές οι αποφάσεις που είχε εκδώσει το Υπουργικό Συμβούλιο. Το εκτελεστό όμως της προσβαλλόμενης απόφασης είναι ζήτημα δημόσιας τάξης και οφείλω να εξετάσω αν η εν προκειμένω απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 8.8.01 υπόκειται σε αναθεώρηση δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Σημειώνω πάντως πως και την απόφαση της 5.1.00, που ακυρώθηκε στην Προσφυγή 175/00, ακολούθησε απόφαση της ΕΔΥ για απόσπαση δυνάμει του άρθρου 47 για το ίδιο χρονικό διάστημα.
Είναι ορθό πως η εμπλοκή του Υπουργικού Συμβουλίου είχε στη ρίζα του την παλαιά απόφασή του με αρ. 26.823 της 27.2.86. Είναι σ΄αυτή που αναφέρεται αμέσως μετά τη δεύτερη ακυρωτική απόφαση η Νομική Υπηρεσία με τη γραπτή της συμβουλή ημερομηνίας 30.3.01. Είναι λανθασμένη όμως η εντύπωση ότι εκείνη η απόφαση παραπέμπει στην αυτοδύναμη εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου δυνάμει των Άρθρων 50 και 54 του Συντάγματος. Η απόφαση της 27.2.86, αφού αναφέρεται σε απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τοποθέτηση δημόσιου υπαλλήλου ή εκπαιδευτικού λειτουργού στις διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό, εξηγεί πως αυτή θα ακολουθείται από πρόταση προς την ΕΔΥ ή την ΕΕΥ αναλόγως, για "μετάθεση/απόσπαση" σύμφωνα με τις ισχύουσες ρυθμίσεις των περί Δημόσιας Υπηρεσίας και Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων. Οπότε, και η Νομική Υπηρεσία, με τη συμβουλή της ημερομηνίας 30.3.01, φρόντισε να επισημάνει πως, ως προς την ΕΔΥ "η απόσπαση αυτού που θα τοποθετηθεί δεν θα γίνει με βάση το Ν. 33/67 όπως αναφέρεται στην απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 27.2.86 αλλά με βάση το άρθρο 47 του Ν. 1/90". Το Υπουργείο Παιδείας δε στη συνέχεια, στο έγγραφό του ημερομηνίας 23.4.01, σημειώνει την πρόθεση να «προχωρήσει σε συνεννόηση με το Υπουργείο Εξωτερικών με πρόταση προς την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας για απόσπαση και τοποθέτηση υπαλλήλου στο 'Σπίτι της Κύπρου' στην Αθήνα όπως προβλέπει το άρθρο 47(4) του Περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου». Για να ακολουθήσει, ακριβώς, σύσταση της αρμόδιας αρχής προς την ΕΔΥ, ημερομηνίας 30.5.01, για απόσπαση της Ν. Παταπίου "μέχρι της 31ης Αυγούστου 2001 δυνάμει των προνοιών του άρθρου 47(1)(ε) ....". Είναι σχετική συναφώς και η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 25.4.01 για παραπομπή του θέματος "της απόσπασης και τοποθέτησης" στους δυο Υπουργούς. Και, πράγματι, όπως σημειώνεται στο έγγραφο της ΕΔΥ ημερομηνίας 20.9.01 (βλ. και την επιστολή ημερομηνίας 13.6.01 προς τη Ν. Παταπίου), η ΕΔΥ "ύστερα από τη σύσταση της αρμόδιας αρχής, αποφάσισε στις 13.6.01 την πιο πάνω απόσπαση της υπαλλήλου δυνάμει του άρθρου 47(1)(ε) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων, από 13.6.2001 μέχρι 31.8.2001."
Αυτή ήταν η κατάσταση όταν το θέμα επανήλθε ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου στις 8.8.01. Την απόφαση που λήφθηκε τότε, την προσβαλλόμενη δηλαδή, την έχω παραθέσει. Ακολούθησε έγγραφο του Υπουργικού Συμβουλίου προς την ΕΔΥ ημερομηνίας 14.9.01, ευθέως δηλωτικό της πραγματικής της φύσης. Με ρητή αναφορά στην απόφαση της 8.8.01 υποβλήθηκε "σύσταση της αρμόδιας αρχής για παράταση της απόσπασης της κας Νάσας Παταπίου ... μέχρι 31.12.01 δυνάμει των προνοιών του άρθρου 47(1)(ε) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 - 2000".
Η ΕΔΥ, με την επιστολή της ημερομηνίας 20.9.01 στην οποία έχω ήδη αναφερθεί, υπέβαλε ορισμένα ερωτήματα. Δεν είναι ανάγκη να τα μεταφέρω εδώ. Είναι όμως διαφωτιστική η απάντηση του Υπουργείου Παιδείας ημερομηνίας 5.10.01. Κατά την εκτίμησή του, η διαδικασία που είχε ακολουθηθεί προηγουμένως σε σχέση με την οποία εκδόθηκαν οι ακυρωτικές αποφάσεις, ήταν λανθασμένη. Δεν μπορούσε να τίθεται θέμα επιλογής από το Υπουργικό Συμβούλιο και διορισμού για αυτό το σκοπό ερευνητικής επιτροπής. Το θέμα αφορούσε σε απόσπαση, την αρμοδιότητα γι΄αυτή την είχε δυνάμει του Ν. 1/90 η ΕΔΥ και "επομένως, δεν τίθεται θέμα επιλογής, όπως είχε τεθεί στο παρελθόν, αλλά σύστασης που γίνεται βάσει του Νόμου".
Επελήφθη, λοιπόν, η ΕΔΥ του θέματος και, όπως πληροφόρησε τη Ν. Παταπίου με την επιστολή της 2.11.01, "ύστερα από σύσταση της αρμόδιας αρχής αποφάσισε, δυνάμει του άρθρου 47(1)(ε) .... να παρατείνει την απόσπασή σας ... από 1.9.01 μέχρι 31.12.01".
Όσα ακολούθησαν, σε σχέση πλέον με τη νέα περίοδο του 2002, ήταν τροχιοδρομημένα στη βάση της ίδιας αντίληψης. Το Υπουργικό Συμβούλιο, στις 31.10.01, "αποφάσισε" την απόσπαση με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 47(1)(ε) που θα έπρεπε να γίνει με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 47(4), απόφαση που υλοποιήθηκε στη συνέχεια με σύσταση προς την ΕΔΥ ημερομηνίας 17.1.02. Οπότε και η ΕΔΥ, όπως αναφέρεται στην επιστολή της προς τη Ν. Παταπίου ημερομηνίας 1.2.02, αποφάσισε να παρατείνει την απόσπασή της από 1.1.02 μέχρι 31.12.02.
Καταλήγω πως η προσβαλλόμενη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου δεν ήταν η απόφαση με την οποία επήλθε το έννομο αποτέλεσμα της τοποθέτησης ή της "παράτασης της υπηρεσίας" της Ν. Παταπίου στο Σπίτι της Κύπρου για την επίδικη περίοδο από την 1.9.01 μέχρι 31.12.01. Ήταν απόφαση εκδήλως προορισμένη να αποτελέσει τη βάση για σύσταση προς την ΕΔΥ η οποία και εν τέλει πήρε την εκτελεστή απόφαση επί του θέματος, ακριβώς μετά από τέτοια σύσταση. Θεωρώ συναφώς λανθασμένη την άποψη που διατυπώνεται στη συμπληρωματική αγόρευση για τους καθ' ων η αίτηση πως η ενέργεια της ΕΔΥ "δεν ήταν καθοριστική", πως "μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη εκτέλεσης της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου" και πως "είχε την έννοια ότι θα έπρεπε να λάβει γνώση ο προϊστάμενος του ενδιαφερομένου προσώπου για την απουσία από τα καθήκοντά του".
Μια απαραίτητη ίσως τελική διευκρίνιση. Όσα σημείωσα δεν έχουν σχέση με το ποιος και κατά ποίον τρόπο έχει την αρμοδιότητα επί τέτοιου θέματος. Δεν προκύπτει τέτοιο ζήτημα πλέον. Τέθηκε προς αναθεώρηση απόφαση που δεν είναι εκτελεστή, η απόφαση της ΕΔΥ για την ίδια περίοδο δεν προσβάλλεται, και η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη αλλά χωρίς διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.