11 Σεπτεμβρίου, 2003

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 82 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

AΝΤΩΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (ΚΑΤΑΔΙΚΟΥ)

ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ,

Αιτητή,

- και -

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΤΜΗΜΑ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,

Καθ΄ου η αίτηση.

- - - - - -

Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή είναι κατάδικος στις Κεντρικές Φυλακές. Στις 30.5.2000 καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας σε δέκα χρόνια φυλάκιση η οποία άρχιζε από τις 26.1.1999 για τα πιο κάτω αδικήματα:

(α) Πλαστογραφία πληρεξουσίου εγγράφου (δύο κατηγορίες),

(β) Κυκλοφορία πλαστού εγγράφου (δύο κατηγορίες),

(γ) Απόσπαση χρημάτων διά ψευδών παραστάσεων (τέσσερις κατηγορίες),

(δ) Εξασφάλιση εγγραφής με ψευδείς παραστάσεις.

Στις 19.4.2002 το Ανώτατο Δικαστήριο μείωσε την ποινή φυλάκισης του αιτητή από δέκα σε οκτώ χρόνια από 26.1.1999 μέχρι 25.1.2007. Η πιθανή αποφυλάκιση του αιτητή αναμένεται στις 13.12.2005.

Ο αιτητής κατεχώρησε την παρούσα προσφυγή προσωπικά χωρίς καμιά νομική βοήθεια. Δεν παραθέτει καθόλου τα νομικά σημεία στα οποία τη στηρίζει ως επίσης και πλήρη γεγονότα. Παρατηρώ όμως ότι στη σύντομη έκθεση των γεγονότων παρατίθεται ουσιαστικά ένας λόγος ότι κατά παράβαση του ΄Αρθρου 82(1) του Συντάγματος ο Διευθυντής Φυλακών προσδίδει αναδρομική ισχύ στον περί Φυλακών Νόμο αρ. 62(1)/1996 και ιδιαίτερα όσον αφορά τα άρθρα 12(2) και 128.

Το σχετικό αιτητικό της προσφυγής έχει ως ακολούθως:

Από την απλή ανάγνωση του πιο πάνω αιτητικού της προσφυγής δεν προκύπτει καμιά εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση διοικητικού οργάνου που να υπόκειται σε αναθεώρηση από το Ανώτατο Δικαστήριο με βάση το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος.

Στη γραπτή του αγόρευση ο αιτητής προβάλλει διάφορα παράπονα όσον αφορά την ένταξη του στην ανοικτή φυλακή αλλά δεν αναφέρεται συγκεκριμένα σε οποιαδήποτε διοικητικήν απόφαση η οποία του στέρησε αυτό το δικαίωμα. Ούτε και ο δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση, παρά την έρευνά του, δεν εντόπισε οποιαδήποτε τέτοιαν απόφαση.

Οι καθ΄ ων η αίτηση με τη γραπτή τους ένσταση προβάλλουν δύο προδικαστικές ενστάσεις. Πρώτο ότι η προσφυγή στρέφεται εναντίον μη εκτελεστής διοικητικής απόφασης και δεύτερον ότι είναι άνευ αντικειμένου.

΄Εχω μελετήσει και τις δύο προδικαστικές ενστάσεις και έχω καταλήξει ότι αμφότερες προδήλως ευσταθούν. ΄Εχω μελετήσει προσεκτικά τόσο το περιεχόμενο της προσφυγής όσο και το περιεχόμενο της γραπτής αγόρευσης του αιτητή. Πουθενά δεν έχω εντοπίσει οποιαδήποτε διοικητικήν απόφαση εκτελεστού χαρακτήρα, που να καλούμαι να αναθεωρήσω. Ως εκ τούτου η προσφυγή αυτή είναι άνευ αντικειμένου αφού δεν προσβάλλει εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση, η μόνη που υπόκειται σε αναθεώρηση με βάση το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος.

Κατά συνέπεια έχω καταλήξει ότι οι προδικαστικές ενστάσεις ευσταθούν και γίνονται δεκτές.

Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Ενόψει όμως των περιστατικών της δεν εκδίδω οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.