|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 637/2001)
10 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ (ΑΙΦΩΤΙΤΗΣ),
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Μ. Κυπριαανού με Μ. Λιασή,
για τον Αιτητή.Χρ. Ιωσηφίδης, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για το
Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.
: Το 1960 ο αιτητής ενοικίασε απευθείας από το ΕΒΚΑΦ το τεμάχιο 486 Φ/Σ LIV/58.5.1 στη Συνοικία Καθολικής Λεμεσού (το ακίνητο). Επί του ακινήτου υπήρχε υποστατικό με αυλή το οποίο χρησιμοποιείτο ως καφεστιατόριο με πίστα χορού. Μέσα στο ίδιο ακίνητο ευρίσκετο και μια τζαμί όπως, επίσης, και ένα μικρό περίπτερο. Ολόκληρος ο χώρος ήτο γνωστός ως "Κήπος του Αλλάχ".Το 1962 το ΕΒΚΑΦ ενοικίασε το ακίνητο στο Δ. Ηροδότου ο οποίος, με τη σειρά του, με ενοικιαστήριο ημερομηνίας 21.4.1962, υπενοικίασε μέρος του ακινήτου στον αιτητή ο οποίος, έκτοτε, διατηρούσε εκεί εστιατόριο.
Την 1.7.1991 τέθηκε σε ισχύ ο περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμος του 1991 (Ν. 139/91) ο οποίος και ανέθεσε τη διαχείριση των Τουρκοκυπριακών Περιουσιών στον Υπουργό Εσωτερικών ως Κηδεμόνα.
Στις 4.5.1995 ο Υπουργός Εσωτερικών, ως Κηδεμόνας, εκμίσθωσε το ακίνητο στην εταιρεία Diogenis Herodotou & Sons Ltd για περίοδο 15 ετών.
Στις 8.10.1999 ο Δήμος Λεμεσού χορήγησε στην Υπηρεσία Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών άδεια οικοδομής για την ανέγερση τριών χειμερινών κινηματογράφων στο ακίνητο. Στην άδεια τέθηκε ως όρος η υποχρέωση όπως "όλα τα υφιστάμενα κτίρια να κατεδαφιστούν", πράγμα που σήμαινε ότι θάπρεπε να κατεδαφιστεί και το εστιατόριο του αιτητή.
Η απόφαση του Δήμου Λεμεσού κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 7.2.2000.
Στις 17.2.2000 ο αιτητής καταχώρησε, ενώπιον του Υπουργού Εσωτερικών, ιεραρχική προσφυγή κατά της απόφασης του Δήμου Λεμεσού, βάσει του άρθρου 18 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96 (όπως τροποποιήθηκε).
Με επιστολή του 14.5.2001 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών πληροφόρησε τον τότε δικηγόρο του αιτητή ότι ο Υπουργός Εσωτερικών απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή "θεωρώντας ότι ο Δήμος Λεμεσού (Αρμόδια Αρχή) παραχωρώντας την πιο πάνω άδεια οικοδομής ενήργησε μέσα στα πλαίσια του Νόμου και των αρμοδιοτήτων του.".
Με την προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή.
Ο δικηγόρος του καθ΄ου η αίτηση υποστήριξε τη θέση ότι η διαδικασία η οποία ακολουθήθηκε από τον αιτητή δεν ήταν η ορθή διαδικασία και γι΄αυτό η προσφυγή θάπρεπε να απορριφθεί πάνω σ΄αυτή τη βάση. Εισηγήθηκε, συγκεκριμένα, ότι ο αιτητής, ασκώντας τα δικαιώματα τα οποία παρέχονται σε κάθε ενδιαφερόμενο ο οποίος δεν ικανοποιείται από
απόφαση του Κηδεμόνα, έπρεπε να προσφύγει ιεραρχικά ενώπιον Ειδικής εξ Υπουργών Επιτροπής βάσει του άρθρου 10 του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν.139/91) και όχι στον Υπουργό Εσωτερικών βάσει του άρθρου 18 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 196. Η εισήγηση δεν ευσταθεί. Ο αιτητής δεν αμφισβήτησε την ορθότητα οποιασδήποτε απόφασης του Κηδεμόνα. Αμφισβήτησε την ορθότητα της απόφασης του Δήμου Λεμεσού για χορήγηση άδειας οικοδομής στην Υπηρεσία Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών. Η αμφισβήτηση αυτή ορθά απευθύνθηκε, με ιεραρχική προσφυγή, στον Υπουργό Εσωτερικών βάσει του άρθρου 18 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 196.Προβάλλεται, μεταξύ άλλων, ως λόγος ακυρώσεως ότι η απόφαση του Δήμου Λεμεσού να χορηγήσει την επίδικη άδεια οικοδομής και, κατ΄επέκταση, η προσβαλλόμενη απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή παραβιάζει τις αρχές της χρηστής διοίκησης καθότι λήφθηκε χωρίς να προηγηθεί η δέουσα, υπό τις περιστάσεις, έρευνα ενώ, ταυτόχρονα, δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Σύμφωνα με το δικηγόρο του αιτητή ούτε ο Δήμος Λεμεσού αλλά ούτε και ο Υπουργός Εσωτερικών, όταν απέρριπτε την ιεραρχική προσφυγή, έλαβαν υπόψη ότι, με
την άδεια οικοδομής η οποία συνεπαγόταν την κατεδάφιση του εστιατορίου του αιτητή, επηρεάζονταν άμεσα τα οικονομικά του συμφέροντα. Με παρέπεμψε σχετικά και σε επιστολή του Δήμου Λεμεσού ημερομηνίας 7.10.1999 στην οποία το παράπονο του δικηγόρου του αιτητή ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα συμφέροντά του απαντάται ως εξής:"Ο Δήμος Λεμεσού στο στάδιο μελέτης της Πολεοδομικής αίτησης δεν εξέτασε θέμα επηρεασμού ή συμφερόντων του πελάτη σας, διότι σύμφωνα με τα κατατεθειμένα σχέδια τα οποία φέρουν την υπογραφή και σφραγίδα του κ. Επάρχου και σύμφωνα με τη σύμβαση μίσθωσης δεν φαίνεται πουθενά ότι μέρος του τεμαχίου είναι εκμισθωμένο στο πελάτη σας."
Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως ευσταθεί. Προτού χορηγήσει την αιτηθείσα άδεια οικοδομής ο Δήμος Λεμεσού όφειλε να διερευνήσει, επιτόπια, κατά πόσο οποιαδήποτε πρόσωπα, όπως ο αιτητής, είχαν συμφέροντα στο ακίνητο τα οποία, ενδεχόμενα, θα επηρεάζονταν από τη χορήγηση της αιτηθείσας άδειας οικοδομής. Ο δε Υπουργός Εσωτερικών, ενώπιον του οποίου τέθηκαν, με την ιεραρχική προσφυγή, τα συμφέροντα του αιτητή, όφειλε να ασχοληθεί με αυτά και καταλήξει σε αιτιολογημένη απόφαση στην προσφυγή, θετική ή αρνητική. Αντί τούτου, όπως προκύπτει από τα ενώπιόν μου στοιχεία, απέρριψε συνοπτικά την προσφυγή με τη γενική και αόριστη αιτιολογία ότι "ο Δήμος Λεμεσού (Αρμόδια Αρχή) παραχωρώντας την πιο πάνω άδεια οικοδομής ενήργησε μέσα στα πλαίσια του Νόμου και των αρμοδιοτήτων του.".
Ενόψει της κατάληξής μου ότι ο πιο πάνω λόγος ακυρώσεως ευσταθεί, δεν θεωρώ χρήσιμο να εξετάσω τους υπόλοιπους λόγους ακυρώσεως, εφόσον τα θέματα στα οποία αναφέρονται θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο απόφασης κατά την επανεξέταση.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ του αιτητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται λόγω μη δέουσας έρευνας και ανεπαρκούς αιτιολογίας.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ