v.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

__________

_________

Οι αιτητές είναι Εθελοντές Πενταετούς Υποχρεώσεως (ΕΠΥ) του Στρατού της Δημοκρατίας. Προσελήφθηκαν βάσει των διατάξεων των περί Εθελοντών Πενταετούς Υποχρεώσεως του Στρατού της Δημοκρατίας Κανονισμών του 1995, Κ.Δ.Π. 44/95, με σύμβαση απασχόλησης διάρκειας πέντε χρόνων, από 13.6.1995 μέχρι 12.6.2000. ΄Εφεραν το βαθμό του Λοχία και από την πιο πάνω ημερομηνία αποσπάστηκαν για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά. Η σύμβαση απασχόλησής τους ανανεώθηκε για δεύτερη πενταετή περίοδο. Από τις 2.1.2001 όλοι κατέχουν το βαθμό του Επιλοχία.

Επειδή οι αιτητές πληρούσαν τις προβλεπόμενες από τις σχετικές διατάξεις των πιο πάνω Κανονισμών προϋποθέσεις για κρίση μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2000, συμπεριλήφθηκαν στις κρίσεις των ΕΠΥ που έγιναν από το Συμβούλιο Κρίσεων.

Στις 10.5.2000 το Συμβούλιο Κρίσεων έκρινε τους αιτητές ως προακτέους και με βάση τις διατάξεις του Κανονισμού 30, τα ονόματά τους αναγράφηκαν σε αντίστοιχους πίνακες. Οι πίνακες κυρώθηκαν, χωρίς οποιαδήποτε μεταβολή, από τον Υπουργό ΄Αμυνας, την 1.6.2000.

Σύμφωνα με τον Κανονισμό 32(11) της Κ.Δ.Π. 44/95, μετά την υπογραφή τους από τον πρόεδρο και τα μέλη του Συμβουλίου Επανακρίσεων, οι πίνακες καθίστανται οριστικοί και ισχύουν για ένα εξάμηνο από την ημερομηνία της υπογραφής τους.

Ο αριθμός των θέσεων των ΕΠΥ κατανέμεται με απόφαση του Υπουργού, που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Αρχηγού, με βάση τις ανάγκες της υπηρεσίας κατά κλάδο (Κανονισμός 33(1)). ΕΠΥ που κρίθηκε προακτέος προάγεται, εφ΄όσον υπάρχει αντίστοιχη θέση στο βαθμό για τον οποίο προορίζεται.

Οι ΕΠΥ υπηρετούν με σύμβαση και δεν κατέχουν οργανικές θέσεις. ΄Ετσι οι πιστώσεις που απαιτούνται για τη μισθοδοσία τους προβλέπονται κάθε χρόνο στον προϋπολογισμό της Εθνικής Φρουράς. Επειδή στον προϋπολογισμό για το έτος 2000 δεν είχαν προβλεφθεί αυξημένες πιστώσεις για να καλυφθεί η αυξημένη μισθοδοσία των ΕΠΥ που θα κρίνονταν προακτέοι και θα προάγονταν στο βαθμό του Επιλοχία, δεν ήταν δυνατόν να κινηθεί η διαδικασία για την προαγωγή στον επόμενο βαθμό οποιουδήποτε ΕΠΥ που κρίθηκε προακτέος, είτε το πρώτο είτε το δεύτερο εξάμηνο του συγκεκριμένου έτους. ΄Ετσι προήχθηκαν οι αιτητές, καθώς και δεκαοκτώ άλλοι ΕΠΥ που κρίθηκαν προακτέοι κατά τις κρίσεις του δεύτερου εξαμήνου του 2000, αφού προηγουμένως στον προϋπολογισμό της Εθνικής Φρουράς για το έτος 2001, προβλέφθηκαν αυξημένες πιστώσεις για τη μισθοδοσία τους. Η προαγωγή είχε ισχύ από 2.1.2001.

Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές αξιώνουν:

Στην απαντητική του αγόρευση ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών διασαφηνίζει ότι δεν προσβάλλεται η προαγωγή τους, αλλά η ημερομηνία από την οποία έγινε.

Το αίτημα των αιτητών δεν μπορεί να επιτύχει. Η πράξη μπορεί να ακυρωθεί στην ολότητά της, αλλά όχι μερικώς. Η ακύρωση της πράξης μόνο ως προς την ημερομηνία που πραγματοποιήθηκε η προαγωγή των αιτητών, θα ισοδυναμούσε με άσκηση εκτελεστικής εξουσίας από το Δικαστήριο.

΄Ομως, η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί και για άλλο λόγο. Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι οι καθ΄ ων η αίτηση ενήργησαν αντίθετα και κατά παράβαση των περί Εθελοντών Πενταετούς Υποχρεώσεως του Στρατού της Δημοκρατίας Κανονισμών, Κ.Δ.Π. 44/95, όπως τροποποιήθηκαν. Είναι η θέση τους ότι αφού οι πίνακες ίσχυαν για ένα εξάμηνο από την οριστικοποίησή τους και οι σχετικοί κανονισμοί προέβλεπαν την προαγωγή τους μέσα στο εξάμηνο που ίσχυαν οι οριστικοί πίνακες των κρίσεών τους, μια και υπήρχαν διαθέσιμες πιστώσεις για να καλύψουν τη μισθοδοτική διαφορά που συνεπαγόταν η προαγωγή τους, προήχθηκαν κατά παράβαση των σχετικών Κανονισμών στις 2.1.2001 ενώ η προαγωγή τους έπρεπε να λάβει χώρα το αργότερο μέχρι την 17.12.2000. Ακόμα υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι άκυρη γιατί είναι προϊόν πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα. Το επιχείρημα αυτό βασίζεται στον ισχυρισμό ότι ο Υπουργός ΄Αμυνας ερμήνευσε λανθασμένα τους σχετικούς Κανονισμούς και θεώρησε ότι του παρεχόταν η εξουσία να προάγει τους αιτητές σε χρόνο που δεν ίσχυαν οι οριστικοί πίνακες κρίσεών τους.

Αντίθετα, η θέση των καθ΄ ων η αίτηση είναι ότι η βασική προϋπόθεση για να προαχθεί κάποιος, έτσι όπως καθορίζεται στον Κανονισμό 34(2) είναι η ύπαρξη κενών θέσεων. Αφού για το 2000 δεν είχαν προβλεφθεί ούτε κενές θέσεις, ούτε συμπληρωματικές πιστώσεις για κάλυψη της μισθοδοσίας των ΕΠΥ Λοχιών σε περίπτωση που θα προήγοντο σε Επιλοχίες, δεν μπορούσε να παραγνωριστεί η βούληση του νομοθέτη και ο περί Προϋπολογισμού Νόμος του 2000.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση συμφωνεί με τη θέση του συνήγορου των αιτητών ότι η προθεσμία που καθορίζεται στον Κανονισμό 34(4) είναι ενδεικτική. Θεωρεί ακόμα και την περίοδο ισχύος των πινάκων ενδεικτική. Προχωρεί και υποστηρίζει ότι αν γίνει δεκτή η αντίθετη άποψη, οι αιτητές δεν θα έπρεπε να είχαν προαχθεί, αφού οι οριστικοποιημένοι πίνακες προακτέων ίσχυαν μόνο για έξι μήνες και συνεπώς οι υποψήφιοι θα έπρεπε να επανακριθούν και ανάλογα με την κρίση τους, που ασφαλώς δεν ήταν βέβαιη, να προάγονταν αναλόγως των κενών θέσεων. Αν υπάρχει παρανομία, συνεχίζει ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, αυτή συνίσταται στο γεγονός ότι οι οριστικοποιημένοι πίνακες προακτέων, κατά την 1.1.2001 δεν υπήρχαν. Η ευνοϊκή αυτή μεταχείριση και προσέγγιση του Υπουργού ΄Αμυνας δεν μπορεί να αποτελεί λόγο ακύρωσης.

Θα συμφωνήσω με την πιο πάνω αντιμετώπιση εν μέρει. Θεωρώ ότι η διάρκεια ισχύος των οριστικών πινάκων που προβλέπεται στον Κανονισμό 34(11), δεν είναι απλά ενδεικτική. Τούτο συνάγεται από τον Κανονισμό 34(5) ο οποίος προβλέπει ότι στην περίπτωση που οι κενές θέσεις δεν αρκούν για να προαχθούν όλοι οι κριθέντες, οι μη προαχθέντες προάγονται, αν κατά τη διάρκεια της ισχύος των οριστικών πινάκων εξασφαλιστούν αντίστοιχες θέσεις. Η διατύπωση δείχνει ότι ακριβώς η ισχύς των οριστικών πινάκων είναι περιορισμένης χρονικής διάρκειας και αυτό για ευνόητους λόγους.

Συνεπώς, η απόφαση του Υπουργού ΄Αμυνας να προάξει τους αιτητές ελήφθη κατά παράβαση των σχετικών Κανονισμών και η πλημμέλεια της πράξης ανάγεται στα θεμέλια της προσβαλλόμενης απόφασης. Είναι όμως παραδεδεγμένη αρχή ότι η προσφυγή προβλέπεται για την προστασία του προσφεύγοντος και συνεπώς η θέση των αιτητών δεν μπορεί να καταστεί δυσμενέστερη. Το Δικαστήριο αποφαίνεται εντός των ορίων των αιτήσεων που του υποβάλλονται (Π. Δαγτόγλου, Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, 2^η ΄Εκδοση, σελ. 552, παραγρ. 762). ΄Ετσι δεν μπορώ να ακυρώσω την προσβαλλόμενη πράξη. Αδυνατώ όμως και να δεκτώ το αίτημά τους και να την ακυρώσω εν μέρει, δηλαδή ως προς τη χρονική περίοδο εφαρμογής της.

Υπό τις περιστάσεις η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.