|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1613/2000)
30 Μαΐου, 2003
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ΄ου η Αίτηση.
Θ. Ιωαννίδης, για τους Αιτητές.
Γ. Γεωργαλλής, για το Καθ΄ου η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή ζητούν την πιο κάτω θεραπεία:-
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ων η αίτηση ημερομηνίας 30/10/2000, με την οποίαν απέρριψαν την αίτηση των αιτητών για την διαγραφή όρου, για καταβολή δικαιωμάτων σύνδεσης υδατοπρομήθειας ύψους £77.258,80 σεντ, με το Κυβερνητικό Υδατικό Έργο Πισσουρίου, που τέθηκε για την έκδοση διαχωρισμού οικοπέδων στο Πισσούρι και αντικατάσταση του όρου με παροχή υδατοπρομήθειας από ιδιωτική γεώτρηση είναι άκυρη και στερείται παντός εννόμου αποτελέσματος.»
Οι αιτητές είναι εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες των τεμαχίων αρ. 43, 174, 178 και 179 του Φ/Σχ. LVII/14 στο Πισσούρι τα οποία με βάση την Κ.Δ.Π. 18/94 ημερ. 28.1.94 εντάχθηκαν στο αναθεωρημένο όριο υδατοπρομήθειας του Κυβερνητικού Έργου Πισσουρίου.
Οι αιτητές στις 28.9.95 υπέβαλαν αίτημα στην Πολεοδομική Αρχή Λεμεσού για προκαταρκτικές απόψεις για διαχωρισμό των πιο πάνω τεμαχίων σε 41 οικόπεδα. Ζητούσαν, παρά το γεγονός ότι τα τεμάχια είχαν ενταχθεί στα όρια υδατοπρομήθειας Πισσουρίου, όπως τους επιτραπεί να τα υδροδοτήσουν από ιδιωτική πηγή με το αιτιολογικό ότι το υπάρχον δίκτυο της Υδατοπρομήθειας Πισσουρίου δεν τα εκάλυπτε. Η απάντηση της Πολεοδομικής Αρχής στο αίτημα τους ήταν αρνητική, γιατί τα τεμάχια τους καλύπτονταν από το Κυβερνητικό Υδατικό Έργο Πισσουρίου.
Με δεδομένη την πιο πάνω αρνητική θέση της Πολεοδομικής Αρχής οι αιτητές υπέβαλαν στις 30.10.96 κανονική αίτηση για έκδοση από την Πολεοδομική Αρχή άδειας διαχωρισμού των τεμαχίων σε 43 οικόπεδα. Η Πολεοδομική Αρχή εξέδωσε πολεοδομική άδεια υπό τον όρο όμως ότι «..... υποδείξεις για τον τρόπο υδροδότησης θα γίνουν πριν την έκδοση της άδειας διαχωρισμού.».
Στις 16.3.98, κατόπιν αιτήματος των αιτητών, η αρμόδια αρχή, δηλαδή το Συμβούλιο Βελτιώσεως Πισσουρίου, εξέδωσε άδεια διαχωρισμού υπό όρους δεδομένου ότι η ανάπτυξη ικανοποιούσε τις σχετικές πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής, περιλαμβανομένης και της Πολιτικής 3(Α)1(δ) για επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδροδότηση. Τα τέλη-δικαιώματα σύνδεσης των οικοπέδων με το Κυβερνητικό Υδατικό Έργο Πισσουρίου καθορίσθηκαν στις £77.298.
Οι αιτητές ζήτησαν απαλλαγή της καταβολής του ποσού από τον Έπαρχο ο οποίος τους απάντησε ότι για να ικανοποιήσει το αίτημα έπρεπε να προσκομίσουν νέα πολεοδομική άδεια. Τους πληροφόρησε δε ότι το αίτημα τους διαβιβάσθηκε στον Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών. Επακολούθησε αλληλογραφία μεταξύ των αιτητών και του Γενικού Διευθυντή. Ο τελευταίος το έθεσε στην Επιτροπή του Κυβερνητικού Υδατικού Έργου, η οποία, τελικά, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές και αφού έλαβε γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα απέρριψε το αίτημα. Σε σχετική επιστολή προς τους ενάγοντες από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών αναφέρονται και οι λόγοι της απόρριψης που είναι οι εξής:-
«(i) Μία από τις βασικές προϋποθέσεις, για έκδοση άδειας οποιασδήποτε ανάπτυξης, είναι όπως η ανάπτυξη διαθέτει επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδατοπρομήθεια που στην προκειμένη περίπτωση το Κυβερνητικό Υδατικό Έργο του Κόλπου Πισσουρίου έχει τη δυνατότητα αυτή για την υπό ανάπτυξη ιδιοκτησία της Εταιρείας. Κατά συνέπεια ο επιβληθείς όρος από την Αρμόδια Αρχή είναι νόμιμος, γιατί τέθηκε σύμφωνα με το ισχύον νομικό καθεστώς της Πολιτικής 3(Α)1(δ) της Δήλωσης Πολιτικής.
3. Επιπρόσθετα αναφέρεται ότι η παραχωρηθείσα χαλάρωση αφορούσε συγκεκριμένου τύπου ανάπτυξη δηλαδή τουριστική και οικοδομική ανάπτυξη (κατοικίες) και όχι διαχωρισμό οικοπέδων.»
Οι αιτητές προσβάλλουν την πιο πάνω απόφαση προβάλλοντας λόγους που αναφέρονται σε μη δέουσα έρευνα εκ μέρους της αρμόδιας αρχής, πλάνη όσον αφορά τη δυνατότητα υδροδότησης των οικοπέδων από το Κυβερνητικό Υδατικό Έργο Πισσουρίου και παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Οι καθ΄ων η αίτηση προβάλλουν τρεις προδικαστικές ενστάσεις. Πρώτο ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη αφού η εκτελεστή πράξη ήταν η παραχώρηση υπό όρους της άδειας διαχωρισμού από το Συμβούλιο Βελτιώσεως Πισσουρίου στις 5.2.1998 και κατά συνέπεια η καταχώρηση της προσφυγής στις 28.12.2000 ήταν εκπρόθεσμη. Δεύτερο ότι η προσφυγή στρέφεται κατά αναρμόδιου οργάνου ήτοι του Υπουργού Εσωτερικών ενώ η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε από την Επιτροπή Υδατικού Έργου Πισσουρίου και τρίτο ότι οι αιτήτριες 2 και 3 δεν έχουν έννομο συμφέρον αφού την αίτηση για διαχωρισμό των τεμαχίων την υπέβαλαν οι πρώτοι αιτητές.
Έχω μελετήσει την πρώτη προδικαστική ένσταση και κατέληξα ότι αυτή ευσταθεί για τους εξής λόγους:-
Όπως ανέφερα πιο πάνω το Συμβούλιο Βελτιώσεως Πισσουρίου, η αρμοδία αρχή για την έκδοση άδειας διαχωρισμού οικοπέδων, στις 16.3.98 ανταποκρινόμενη σε αίτηση των αιτητών ενέκρινε την παραχώρηση της. Σ΄ αυτή αναφέρετο όρος ότι τα οικόπεδα θα εξυπηρετούντο από «επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδροδότηση», σύμφωνα με την Πολιτική 3(Α)1(δ) της Δήλωσης Πολιτικής. Οι αιτητές δεν προσέβαλαν την πιο πάνω άδεια καθ΄ οιονδήποτε τρόπο και ειδικά για τη διαγραφή του πιο πάνω όρου. Αντ΄ αυτού μετά από ένα και πλέον χρόνο ζήτησαν απαλλαγή της υποχρέωσης καταβολής του ποσού σύνδεσης της υδροδότησης με τα υπό διαχωρισμό οικόπεδα και/ή τη διαγραφή του πιο πάνω όρου από την άδεια διαχωρισμού. Σημειωτέον ότι προηγήθηκε η έκδοση στις 5.2.98 της Πολεοδομικής Αρχής Λεμεσού, πολεοδομικής άδειας, υπ΄ αρ. ΛΕΜ1903/96 με τον ίδιο όρο. Οι αιτητές δεν αμφισβήτησαν ούτε την πολεοδομική άδεια.
Οι αιτητές όπως έχουν θέσει το αίτημα τους στην προσφυγή, όπως παρατίθεται στην αρχή της απόφασης αυτής, ζητούν ουσιαστικά διαγραφή του όρου για δημόσια υδροδότηση και αντικατάσταση του με όρο για ιδιωτική υδροδότηση. Ουσιαστικά δηλαδή η προσφυγή στρέφεται εναντίον των όρων της άδειας διαχωρισμού η οποία εκδόθηκε τριάντα τέσσερις μήνες πριν την καταχώρηση της προσφυγής. Προφανώς η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη αφού παρήλθαν κατά πολύ οι 75 μέρες που επιτακτικά προνοεί το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Είμαι της γνώμης ότι οι ενέργειες στις οποίες προέβησαν οι αιτητές ένα και πλέον χρόνο μετά την έκδοση της άδειας δεν αναστέλλουν την προθεσμία των 75 ημερών.
Εν όψει της κατάληξης μου αυτής δεν θεωρώ αναγκαίο να εξετάσω τις άλλες προδικαστικές ενστάσεις ή την ουσία της προσφυγής.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ