|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 395/2002)
11 Απριλίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
Αναφορικά με τα Αρθρα 146, 25, 26 και 28 του Συντάγματος.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΣΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ΄ης η αίτηση.
Α. Μερακλής,
για τον Αιτητή.Ε. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Καθ΄ης η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.
: Ο αιτητής είναι επαγγελματίας οδηγός. Αγόρασε κατά το έτος 1999 άδεια οδικής χρήσης αστικού ταξί και το όχημα με αριθμό εγγραφής ΕΝP 383.Το Τμήμα Οδικών Μεταφορών μεταβίβασε στον αιτητή στις 11.10.99 τόσο το όχημα όσο και την άδεια οδικής χρήσης η οποία έληγε στις 10.10.04. Απώλεσε όμως την τελευταία γιατί παρέλειψε να ανανεώσει την άδεια κυκλοφορίας του οχήματός του. Πληροφορήθηκε το γεγονός αυτό όταν επισκέφθηκε στις 26.1.01 το Τμήμα Οδικών Μεταφορών για να ανανεώσει την άδεια κυκλοφορίας του αστικού ταξί του. Του λέχθηκε ότι η άδεια κυκλοφορίας του εν λόγω οχήματος δεν ανανεώθηκε, σύμφωνα με τα στοιχεία που τηρεί το τμήμα, από 30.6.97. Στις 30.6.00 ακυρώθηκε η εγγραφή του οχήματος.
Ζήτησε από την Αρχή Αδειών, με επιστολή του δικηγόρου του ημερομηνίας 12.3.01, την επανέκδοση της άδειας οδικής χρήσης.
Η Αρχή Αδειών αποφάσισε σε συνεδρία της ημερομηνίας 14.3.01 να αναθέσει στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών να απαντήσει στο δικηγόρο του αιτητή ότι η Αρχή δεν είχε εξουσία από το Νόμο να επανεκδώσει την άδεια οδικής χρήσης του αστικού ταξί του αιτητή το οποίο είχε διαγραφεί.
Ο αιτητής ενημερώθηκε για την απόφαση αυτή με επιστολή ημερομηνίας 14.5.01. Του υποδείχθηκε «να υποβάλει αίτηση όταν και εφόσον ανακοινώσει η Αρχή Αδειών ότι δέχεται αιτήσεις για τη χορήγηση άδειας για την κατηγορία που ενδιαφέρεται.»
Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε στις 7.6.01 ιεραρχική προσφυγή εναντίον της πιο πάνω απόφασης. Υποστήριξε ότι η Αρχή Αδειών δεν προέβη σε δέουσα έρευνα κατά την εξέταση του αιτήματός του και υπέπεσε σε πλάνη περί τα πράγματα. Καθώς και ότι η απόφαση της λήφθηκε με πλάνη περί το Νόμο, είναι αναιτιολόγητη και του στερεί το δικαίωμα εργασίας.
Με απόφασή της ημερομηνίας 14.3.02, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή. Έκρινε ότι «δεν υπήρχε νομότυπο αίτημα με βάση τις πρόνοιες του Νόμου» και συνεπώς ότι δεν υπήρχε ενώπιον της οποιονδήποτε αίτημα για εξέταση. Παραθέτω τα πιο κάτω αποσπάσματα από την απόφαση αυτή:
«Το Άρθρο 5(3) του Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του ΄82 παρέχει τη διακριτική εξουσία στην Α.Α. να παρέχει άδειες οδικής χρήσης, κατόπιν αιτήσεων που υποβάλλονται προς αυτή εν τω νενομισμένω τύπω, υπό τέτοιους όρους ως ήθελε κρίνει πρέπον υπό τις περιστάσεις να επιβάλει δυνάμει των Διατάξεων του παρόντος Νόμου. Προχωρώντας στο ίδιο Άρθρο αναφέρεται ότι η Α.Α. θα καθορίζει και θα ανακοινώνει τις χρονικές προθεσμίες μέσα στις οποίες θα αποδέχεται αιτήσεις για χορήγηση αδειών οδικής χρήσης. Ταυτόχρονα με τις πιο πάνω προθεσμίες έχει εξουσία να καθορίζει
κριτήρια με βάση τα οποία θα επιλέγει σε ποιους αιτητές θα χορηγεί τις νέες απαιτούμενες άδειες οδικής χρήσης.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Με βάση το Άρθρο 5(3) Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου, θεωρούμε ότι ο προσφεύγων γνωρίζοντας ότι η Α.Α. δεν είχε καθορίσει και ανακοινώσει προθεσμίες μέσα στις οποίες θα αποδεχόταν αιτήσεις για χορήγηση αδειών οδικής χρήσης έντεχνα απέστειλε επιστολή προς τον Πρόεδρο και τα μέλη της Α.Α. για να θεωρήσει τυχόν απάντηση της ως απορριπτική απόφαση για να προβεί στην καταχώρηση ιεραρχικής προσφυγής πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο παρέκαμπτε την προβλεπόμενη από τον Νόμο σχετική πρόνοια. Τούτο όμως δεν ήταν δυνατό να το πράξει γνωρίζοντας ότι η Α.Α. δεν είχε ανακοινώσει προθεσμίες για να δεχθεί τέτοιες αιτήσεις.»
Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η εξεταζόμενη προσφυγή.
Ο δικηγόρος του αιτητή πρόβαλε ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών είναι αναιτιολόγητη. Ανέφερε πως η τελευταία απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή με την αιτιολογία ότι η αίτηση για επανέκδοση της άδειας οδικής χρήσης του οχήματός του δεν υποβλήθηκε σε νενομισμένο τύπο.
Ισχυρίστηκε επίσης ότι η Αναθεωρητική Αρχή δεν προέβηκε σε δέουσα έρευνα. Υποστήριξε ότι δεν εξέτασε τους ισχυρισμούς του αιτητή ότι στο πιστοποιητικό εγγραφής του οχήματος αναγραφόταν ότι τα τέλη της άδειας πληρώθηκαν.
.
Το Άρθρο 5(3) του Νόμου καθορίζει:
«Η αρχή αδειών κέκτηται διακριτικήν εξουσίαν παροχής αδειών οδικής χρήσεως, κατόπιν αιτήσεων υποβαλλομένων προς αυτήν εν τω νενομισμένω τύπω, υπό τοιούτους όρους ως ήθελε κρίνει πρέπον υπό τας περιστάσεις να επιβάλη δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου.»
Με το Ν. 16(1)/96 προστέθηκαν σ΄αυτό οι πιο κάτω επιφυλάξεις:
«Νοείται ότι η Αρχή Αδειών θα καθορίζει και θα ανακοινώνει τις χρονικές προθεσμίες, μέσα στις οποίες θα αποδέχεται αιτήσεις για χορήγηση αδειών οδικής χρήσης:
Νοείται περαιτέρω ότι η Αρχή Αδειών ανεξάρτητα από τις διατάξεις του βασικού νόμου έχει εξουσία να καθορίζει και να ανακοινώνει, ταυτόχρονα με τις χρονικές προθεσμίες, κριτήρια, με βάση τα οποία θα επιλέγει σε ποιούς αιτητές θα χορηγεί τις απαιτούμενες νέες άδειες οδικής χρήσεως.»
Έκρινε η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ότι το αίτημα για επανέκδοση από την Αρχή Αδειών της άδειας οδικής χρήσης δεν ήταν νομότυπο αφού δεν καθορίστηκαν οι προθεσμίες μέσα στις οποίες η Αρχή Αδειών θα αποδεχόταν αιτήσεις για χορήγηση αδειών.
Έχω την εντύπωση ότι ο δικηγόρος του αιτητή πεπλανημένα αντιλαμβάνεται τη διαπίστωση αυτή της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Θεώρησε πως η τελευταία απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή επειδή η αίτηση δεν υποβλήθηκε σε νενομισμένο τύπο και ανέφερε πως δεν υπάρχει ειδικός τύπος αίτησης αλλά η αίτηση μπορεί να υποβληθεί υπό τύπο επιστολής όπως έπραξε και ο ίδιος.
Συμφωνώ με τη θέση της Αναθεωρητικής Αρχής ότι αφού δεν ανακοινώθηκαν προθεσμίες υποβολής αιτήσεων, η επίδικη αίτηση δεν υποβλήθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου.
Υποδείχθηκε στο δικηγόρο του αιτητή από τον Πρόεδρο της Αρχής Αδειών σε απάντηση στην αίτηση για επανέκδοση της άδειας, να υποβληθεί αίτηση όταν ανακοινώσει η Αρχή Αδειών ότι δέχεται αιτήσεις για τη χορήγηση άδειας για την κατηγορία που ενδιαφέρεται. Συνεπώς ο ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής είναι αναιτιολόγητη πρέπει να απορριφθεί.
Η Αναθεωρητική Αρχή, αφού διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε αίτημα σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου, έκρινε ότι δεν υπήρχε ενώπιον της αίτημα προς εξέταση. Συνεπώς δεν ασχολήθηκε με τους ισχυρισμούς που πρόβαλε κατά τη διαδικασία ενώπιον της ο δικηγόρος του αιτητή.
Συμφωνώ με τη θέση της αυτή. Ο ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή ότι δεν προέβηκε σε δέουσα έρευνα πρέπει να απορριφθεί για το λόγο αυτό. Το ίδιο ισχύει για τον ισχυρισμό του ότι στο πιστοποιητικό εγγραφής του οχήματος αναγραφόταν ότι τα τέλη της άδειας πληρώθηκαν.
Σημειώνω ότι με το Ν. 100(1)/2002 παρέχεται στην Αρχή Αδειών διακριτική εξουσία κατόπιν υποβολής αίτησης να επαναφέρει σε ισχύ άδεια οδικής χρήσης που έπαυσε να ισχύει μετά από τις 30.6.99, σε ορισμένες περιπτώσεις, εξουσία την
οποία δεν είχε προηγουμένως. Η τροποποίηση αυτή που ισχύει από 5.7.02, δεν εφαρμόζεται στην κρινόμενη περίπτωση.
Για τους λόγους που εξήγησα, η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή
.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.