|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Προσφυγή Αρ. 365/2002)
21 Απριλίου, 2003
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/τής.]
Αναφορικά με το αρθρο 146 του Συντάγματος
ΚΟΥΡΤΕΛΛΑΡΗΣ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ-ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΛΤΔ,
Αιτητές,
ν.
1. ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
_________________
Α. Γεωργίου για Πολάκη Σαρρή & Σία
, για τους Αιτητές.Ευγενία Παπαγεωργίου-Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το Υπουργείο Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού καθιέρωσε σχέδιο παροχής κυβερνητικής χορηγίας, μεταξύ άλλων, ποσοστού του αεροπορικού ναύλου για φρέσκα λαχανικά εξαγόμενα στο Ηνωμένο Βασίλειο και προοριζόμενα για υπεραγορές. Η Αιτήτρια εταιρεία υπέβαλε αιτήσεις για χορηγία ως ανωτέρω οι οποίες απερρίφθησαν στις 26.11.1999 για το λόγο ότι "ο πελάτης σας δεν έχει αλυσίδα καταστημάτων όπως προνοεί το Σχέδιο". Η απόφαση αυτή ακυρώθηκε με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή της Αιτήτριας Κουρτελλάρης Εισαγωγές-Εξαγωγές Λτδ ν. Δημοκρατίας, 186/2000, 30.10.2001. Η ακυρωτική απόφαση βασίσθηκε στο ότι ήταν πεπλανημένη η αντίληψη του Υπουργείου ότι η χορηγία παρείχετο στην περίπτωση εξαγωγών προοριζομένων για αλυσίδες καταστημάτων όπως η Tesco, Safeway, Marks & Spenser, αφού το σχέδιο μιλούσε μόνο για υπεραγορές.
Κατά την επανεξέταση, η Υπεπιτροπή που είχε συσταθεί για να επιλαμβάνεται των αιτήσεων αποφάσισε τα ακόλουθα:
"Μετά από προσεκτική μελέτη των αιτήσεων, η Υπεπιτροπή διαπίστωσε πως κάθε αίτηση συνοδεύεται μόνο από τα Έντυπα Δηλώσεων του εξαγωγέα και το έντυπο φορτωτικής της αεροπορική εταιρείας που αντιστοιχεί σε κάθε Έντυπο Δήλωσης.
Με αυτά τα στοιχεία παρέχεται η πληροφορία ότι έγινε η κάθε φόρτωση, είχε προορισμό το Ην. Βασίλειο και περιλάμβανε συγκεκριμένο αριθμό χαρτονιών. Επίσης αναφέρεται το συνολικό βάρος της φόρτωσης και το αεροπορικό ναύλο που καταβλήθηκε ανά κιλό.
Η Υπεπιτροπή διαπίστωσε πως δεν υπάρχουν καθόλου δικαιολογητικά στοιχεία που να βεβαιώνουν ότι οι συγκεκριμένες φορτώσεις παραλήφθηκαν από υπεραγορές. Συγκεκριμένα στο Κεφάλαιο 5 "Υποβολή αιτήσεων" του Σχεδίου αναφέρεται πως "Τα αποδεικτικά στοιχεία που πρέπει να υποβάλλονται μαζί με την αίτηση είναι:
5.1) Τιμολόγια στα οποία θα αναφέρεται ο παραλήπτης/αγοραστής, οι ποσότητες των προϊόντων κατά είδος και η χώρα προορισμού.
5.2) Στην περίπτωση που τα προϊόντα προορίζονται για υπεραγορές, τα τιμολόγια θα πρέπει να αναφέρουν το όνομα της υπεραγοράς, τα είδη των προϊόντων και να φέρουν σφραγίδα της υπεραγορά ή άλλα αποδεικτικά στοιχεία ότι οι αναφερόμενες σ΄αυτά ποσότητες παραλήφθηκαν.
Η πιο πάνω απαίτηση του Σχεδίου δεν εκπληρώθηκε σε κανένα στάδιο γι΄αυτό και η Υπεπιτροπή δεν ενέκρινε την καταβολή χορηγίας στο αίτημα της εταιρείας Κουρτελλάρης Εισαγωγές-Εξαγωγές για καταβολή χορηγίας για εξαγωγές λαχανικών σε υπεραγορές."
Αυτή η απόφαση προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή. Είναι κατ΄αρχή η εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου για την Αιτήτρια ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή του δεδικασμένου που περιέχεται στην ακυρωτική απόφαση. Η πρώτη απόρριψη του αιτήματος, λέγεται, ουδέποτε έθεσε θέμα μη εξαγωγής των λαχανικών σε υπεραγορές αλλά σαφώς εξυπάκουε ότι η εξαγωγή προορίζετο μεν για υπεραγορές πλην όμως αυτές δεν ανήκαν σε "αλυσίδα καταστημάτων". Ο κ. Γεωργίου παραπέμπει μάλιστα και σε fax ημερομηνίας 26.2.1999 του Cyprus High Commission Trade Centre προς το Υπουργείο το οποίο αναφέρεται σε διαπίστωση ότι τα δύο από τα τρία καταστήματα του πελάτη της Αιτήτριας μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως υπεραγορές όχι όμως το τρίτο.
Φρονώ ότι δεν υπάρχει θέμα δεδικασμένου στην προκειμένη περίπτωση. Μια προσεκτική σύγκριση των δυο αποφάσεων της Υπεπιτροπής καθιστά αυτό καθαρό. Όπως διαπιστώθηκε στην ακυρωτική απόφαση, η πρώτη απόφαση διέπετο από πλάνη ως προς την εμβέλεια του σχεδίου συνιστάμενη στο ότι αυτό περιορίζετο σε αλυσίδες καταστημάτων που κατά την άποψη της Υπεπιτροπής ο πελάτης της Αιτήτριας δεν είχε. Οι αιτήσεις είχαν έτσι προσφερθεί εκ προοιμίου. Αυτό δεν εξυπάκουε κρίση ότι τα καταστήματα του πελάτη ήσαν "υπεραγορές" ούτε και επικύρωση τέτοιας κρίσης με την ακυρωτική απόφαση. Υποχρέωση της Υπεπιτροπής κατά την επανεξέταση ήταν επομένως να εξετάσει κατά πόσο οι αιτήσεις ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις του σχεδίου, περιλαμβανομένης της απαίτησης ότι οι εξαγωγές έγιναν σε "υπεραγορές" και όχι σε "αλυσίδα καταστημάτων". Πέραν τούτου όμως, η δεύτερη τώρα προσβαλλόμενη απόφαση της Υπεπιτροπής δεν εβασίσθη και δεν αμφισβήτησε ότι τα καταστήματα του πελάτη της Αιτήτριας μπορούσαν να είναι "υπεραγορές" στα πλαίσια του σχεδίου. Η απόφαση βασίσθηκε στο ότι τα έγγραφα που συνόδευαν τις αιτήσεις δεν ικανοποιούσαν τις πρόνοιες του σχεδίου στις παραγράφους 5.1 και 5.5 ως προς τα αποδεικτικά στοιχεία αφού περιορίζοντο στα ΄Εντυπα δηλώσεων και στα έντυπα φορτωτικών. Αυτά δεν ήσαν αρκετά αφού οι παράγραφοι 5.1 και 5.5 απαιτούν την υποβολή πλήρων τιμολογίων όπως λεπτομερώς αναφέρουν.
Οι παρατηρήσεις αυτές απαντούν και την επόμενη εισήγηση της Αιτήτριας που είναι ότι εν πάση περιπτώσει, από το σύνολο των ενώπιον της Υπεπιτροπής στοιχείων και δη του εν λόγω fax και των ενώπιον της δηλώσεων της Αιτήτριας, προέκυπτε ότι οι εξαγωγές προορίζοντο για υπεραγορές. Το σχέδιο προέβλεπε μια συγκεκριμένη διαδικασία αποδείξεως των εξαγωγών και η Αιτήτρια, αν ήθελε να επωφεληθεί των προνοιών του, όφειλε να συμμορφωθεί στην υποβολή των αιτήσεων της με τη διαδικασία εκείνη και με την υποβολή των απαιτούμενων συνοδευτικών αποδεικτικών στοιχείων, πράγμα το οποίο δεν έπραξε. Ούτε ήταν υποχρέωση της Υπεπιτροπής να αναζητήσει η ίδια τα ελλείποντα στοιχεία, όπως εισηγείται η Αιτήτρια επικαλούμενη έλλειψη δέουσας έρευνας κατά τούτο.
Η Αιτήτρια επεκτείνει όμως την εισήγηση της για έλλειψη δέουσας έρευνας και στο ότι η Υπεπιτροπή δεν ζήτησε από την Αιτήτρια να παρουσιάσει οποιαδήποτε ελλείποντα στοιχεία, δηλαδή τα τιμολόγια, όπως είχε και δικαίωμα βάσει της παραγράφου 6 του σχεδίου. Η εισήγηση αυτή με βρίσκει σύμφωνο. Ο κανόνας της ανάγκης δέουσας έρευνας στον οποίο βασίζεται και η παράγραφος 6 καταδεικνύει ότι προορισμός της Υπεπιτροπής δεν είναι να απορρίπτει μηχανιστικά κάθε αίτηση που δεν περιέχει τα απαιτούμενα στο σχέδιο αποδεικτικά στοιχεία, έστω και αν αυτά θα έπρεπε να είχαν υποβληθεί μαζί με την αίτηση, αλλά να διερευνά τις οποιεσδήποτε τέτοιες ελλείψεις και να ζητά την προσκόμιση στοιχείων επιπρόσθετων των υποβληθέντων ώστε η αίτηση να μπορεί να εξετασθεί με πληρότητα, αποτελεσματικότητα και καλή πίστη. Η Υπεπιτροπή λέγει ότι οι εν λόγω απαιτήσεις των παραγράφων 5.1 και 5.5 δεν εκπληρώθησαν από την Αιτήτρια "σε κανένα στάδιο". Δεν υπήρξαν όμως στάδια που να παρέχουν στην Αιτήτρια την ευκαιρία συμπλήρωσης των κενών στις αιτήσεις της. Η Υπεπιτροπή όφειλε, στα πλαίσια της υποχρέωσης της για δέουσα έρευνα και με την επικουρία της παραγράφου 6, να είχε, πριν αποφασίσει οριστικά, πληροφορήσει την Αιτήτρια για τα κενά στις αιτήσεις της και της δώσει την ευκαιρία να τα πληρώσει αν μπορουσε. Τούτο δεν έπραξε.
Δεν θα με απασχολήσουν οι άλλες εισηγήσεις της Αιτήτριας. Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει £500 έξοδα στην Αιτήτρια.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π