|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση αρ. 1288/00)
11 Μαρτίου, 2003
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
2. ΜΑΡΙΑ Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
3. ΕΛΕΝΗ Χ. ΚΟΥΔΟΥΝΑ,
4. ΒΙΚΤΩΡΙΑ Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
5. ΔΕΣΠΩ Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
6. ΚΩΣΤΑΣ Β. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
7. ΤΑΣΟΣ ΧΡ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ,
Καθού η αίτηση.
----------------------------
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους αιτητές
Μ. Μουαίμης, για τον καθού η αίτηση.
----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.:
Οι αιτητές είναι συνιδιοκτήτες του τεμαχίου γης αρ. 108 του Φ/Σχ. 33/54, το οποίο βρίσκεται στο Παραλίμνι. Με την προσφυγή αυτή επιδιώκουν την ακύρωση της απόφασης του καθού η αίτηση Δήμου (στο εξής ο Δήμος ή ο καθού), ημερ. 6/7/00, με την οποία απορρίφθηκε αίτημα τους για έκδοση άδειας περίφραξης της ιδιοκτησίας τους. Υπάρχει πίσω από αυτό ένα ιστορικό με το οποίο είναι σωστό να αρχίσω την εξέταση της υπόθεσης.Ο καθού, μεταξύ των ετών 1980 και 1998, εξέδωσε 6 άδειες οικοδομής για την ανέγερση ισάριθμων οικοδομών (κατοικιών) στο παραπάνω κτήμα. Σε όλες τις άδειες υπήρχε όρος για την παραχώρηση καθορισμένου τμήματος του κτήματος, που επηρεαζόταν από τη διεύρυνση εγγεγραμμένου ήδη δρόμου, που θα έδινε συνέχεια στο υφιστάμενο οδικό δίκτυο. Υπήρχε - και επαναλαμβανόταν σε κάθε άδεια - όρος, που αφορούσε την περίφραξη του κτήματος, σύμφωνα με τα σχέδια που διαμόρφωναν την επέκταση του οδικού δικτύου.
Με επιστολή τους ημερ. 18/10/85, οι αιτητές συμφώνησαν να παραχωρήσουν την παραπάνω λωρίδα γης, που κρίθηκε αναγκαία για τους σκοπούς επέκτασης του οδικού δικτύου, ζήτησαν όμως να απαλλαγούν από κάθε δαπάνη ασφαλτόστρωσης του δρόμου αυτού. Ο Δήμος δέχθηκε την πρόταση (βλ. επιστολή του ημερ. 2/1/88). Μετά από αρκετά χρόνια, το 1997, σε δύο περιπτώσεις, οι αιτητές αξίωσαν γραπτώς τη διαφοροποίηση του οδικού δικτύου με τρόπο που δε θα επηρεαζόταν με οποιονδήποτε τρόπο το κτήμα τους. Δεν έγινε όμως δεκτό και λόγω των δεσμεύσεων που είχαν ήδη αναληφθεί έναντι άλλων ιδιοκτητών.
Η τελευταία χρονολογικά άδεια εκδόθηκε στις 15/1/98. Αφορούσε την ανέγερση διώροφης κατοικίας και βοηθητικής οικοδομής μέσα στο ίδιο τεμάχιο. Τέθηκαν οι ίδιοι όροι αναφορικά με τη ρυμοτομία και την περίφραξη. Στις 19/1/98 οι αιτητές γνωστοποίησαν στο Δήμο ότι δεν αποδέχονται τους όρους 1, 2 και 3 της άδειας οικοδομής, που ήταν ουσιαστικά επανάληψη όρων που επιβλήθηκαν για την ανέγερση κάθε προηγούμενης οικοδομής. Και αφορούσαν τη γραμμή ρυμοτομίας. Ας σημειωθεί ότι το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, που διενήργησε επιτόπια έρευνα, θεώρησε ότι δεν ήταν δυνατή η αποδοχή τέτοιου αιτήματος.
Στις 14/12/98 οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση στο Δήμο συνοδευόμενη από αρχιτεκτονικά σχέδια, για την περίφραξη του τεμαχίου τους, μολονότι είχε ήδη γίνει πρόνοια για το σκοπό αυτό σε κάθε προηγούμενη άδεια. Η τεχνική υπηρεσία του Δήμου διαπίστωσε, ύστερα από επιτόπια επίσκεψη, ότι οι αιτητές προχώρησαν και κατασκεύασαν μέρος της προτεινόμενης περίφραξης μέσα στο χώρο που παραχώρησαν για συνέχιση του οδικού δικτύου. Στις 13/12/99 οι αιτητές ζήτησαν έγκριση του αιτήματος τους, θεωρώντας μάλιστα ότι η έγκριση θα ήταν δεδομένη αν δεν τύγχαναν απάντησης μέσα σε ένα μήνα από την αποστολή της επιστολής τους.
Στις 6/7/00 η τεχνική υπηρεσία του Δήμου απέστειλε επιστολή προς τους αιτητές απορρίπτοντας το αίτημα με τα εξής:
«Αναφέρομαι στην αίτηση σας για έκδοση άδειας περίφραξης στο τεμάχιο με αρ. 108 του Φ/Σχ. 33/54 και σας πληροφορώ ότι η αίτηση σας απορρίπτεται καθότι:
Καλείσθε σε διάστημα 30 ημερών όπως απομακρύνεται τις μη αδειούχες κατασκευές που βρίσκονται εντός της συνέχισης του οδικού δικτύου ή αλλιώς θα ληφθούν μέτρα.»
Ακολουθεί η υπογραφή «Γιώργος Σάββας, για την τεχνική υπηρεσία».
Η απάντηση αυτή προκάλεσε την κατάθεση της κρινόμενης προσφυγής.
Ο Δήμος έχει προβάλει αριθμό προδικαστικών ενστάσεων. Αξίζει να σημειώσουμε τις εξής: (α) ότι η παραπάνω επιστολή της 6/7/00 δεν αναφέρεται σε εκτελεστή πράξη, αφού δε δημιουργεί ή διαφοροποιεί δικαιώματα. Περαιτέρω εκφράζει την εμμονή της διοίκησης στις προηγούμενες αποφάσεις της. Έτσι η απόφαση είναι επιβεβαιωτική των προηγούμενων
. (β) ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος να προσφύγουν. Μια άλλη ένσταση - αυστηρώς ομιλούντες δεν είναι προδικαστική - είναι ότι το δικαστήριο δεν μπορεί να προβεί σε παρεμπίπτοντα έλεγχο των προηγούμενων αποφάσεων με την ευκαιρία της δίκης αυτής.Πρέπει ωστόσο να εξετάσω, κατά προτεραιότητα, ένα άλλο προδικαστικό θέμα που τέθηκε από το δικηγόρο των αιτητών. Συγκεκριμένα ο κ. Αγγελίδης ισχυρίστηκε ότι η απόφαση ημερ. 6/7/00, που είναι η γνωστοποίηση της προσβαλλόμενης, υπογράφεται από μέλος της τεχνικής υπηρεσίας χωρίς να φαίνεται πότε και πώς λήφθηκε η απορριπτική απόφαση του Δήμου. Το μόνο που βρίσκω στην αγόρευση του κ. Μουαίμη, που δυνατό να αποτελεί την απάντηση στο εγειρόμενο ζήτημα είναι η αναφορά του σε συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου ημερ. 14/4/00 (παράρτημα Ι στην ένσταση) και σε 3 υπηρεσιακά πρακτικά που είναι στο φάκελο της υπόθεσης (αρ. 108, 109 και 111). Η ουσία των πρακτικών αυτών είναι ότι η τεχνική υπηρεσία εισηγείται στο Δήμαρχο να δοθεί αρνητική απάντηση στο αίτημα των αιτητών. Η τεχνική επιτροπή, που απαρτίζεται από το Δήμαρχο, τον Αντιδήμαρχο και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου,
όντως συνεδρίασε στις 14/4/00 και αναφέρθηκε και στην υπό κρίση υπόθεση. Το πρακτικό της 14/4/00 αναφέρει:«Ενημερώθηκαν οι σύνεδροι για τα πρακτικά 108, 109 και 111 του φακέλλου. Μετά από συζήτηση αποφασίζεται όπως ενημερωθεί ο ιδιοκτήτης για τις παρατηρήσεις της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου.»
Επισημαίνεται στο σημείο αυτό ότι, σύμφωνα με τη διάταξη του Άρθρου 3(2) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, όπως τροποποιήθηκε, η αρμόδια αρχή μέσα στα εδαφικά όρια οποιουδήποτε Δήμου για τη χορήγηση αδειών οικοδομής είναι το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου αυτού. Σημασία έχει για τους σκοπούς της υπόθεσης και το Εδάφιο 5 που προβλέπει για την εκχώρηση από Δημοτικό Συμβούλιο των εξουσιών που έχει με βάση το Νόμο αυτό σε εκτελεστική επιτροπή, της οποίας η σύνθεση καθορίζεται από το ίδιο εδάφιο.
Δεν έχει τεθεί ενώπιον μου οτιδήποτε από το οποίο να συνάγεται ότι το Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο έχει από το Νόμο την αρμοδιότητα χορήγησης αδειών, έχει εκχωρήσει τις εξουσίες του σε τεχνική επιτροπή του Δήμου. Σχετικές είναι οι υποθέσεις 321/97 Kaliaco Properties Ltd. v. Δήμου Γερμασόγειας ημερ. 11/12/98 και 669/99 Kaliaco Properties Ltd. v. Δήμου Γερμασόγειας ημερ. 1/8/01. Έτσι και να θεωρήσω ότι το πρακτικό της 14/4/00 περιέχει ξεκάθαρη απόφαση απορριπτική του αιτήματος, θα έλεγα ότι η επιτροπή αυτή δεν είχε αρμοδιότητα να λάβει τέτοια απόφαση γιατί τέτοια αρμοδιότητα ανήκει στο ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο. Πέρα από αυτό, το μόνο που έλεγε εκείνη η απόφαση της 14/4/00 είναι να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι για
τις απόψεις της τεχνικής υπηρεσίας. Ο υπάλληλος της υπηρεσίας αυτής θεώρησε σωστό να προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω και να απορρίψει την αίτηση. Είναι η γνώμη μου ότι η έλλειψη αρμοδιότητας είναι πρόδηλη. Εξάλλου, παρόλο ότι το θέμα έχει θιγεί, ο δικηγόρος του Δήμου δεν έχει δώσει ουσιαστική απάντηση.
Για το λόγο αυτό η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Με έξοδα σε βάρος του Δήμου.
Σ. Νικήτας,
&# 9;Δ.
/ΚΑς