|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 247/2002 και 380/2002
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 και 28 του Συντάγματος
Υπόθεση Αρ. 247/2002
Μεταξύ:
1. Μάρως Σοφοκλέους, από τη Λευκωσία
2. Κυριακής Κινδύνη-Χ"Χρίστου, από τη Λευκωσία
3. Ιουλίας Τσούντα, από τη Λευκωσία
Αιτητριών
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
Υπόθεση Αρ. 380/2002
Μεταξύ:
1. Λοΐζος Γεωργίου από Λευκωσία-Λατσιά
2. Ιάκωβος ΤσιουρούΤης από Λευκωσία
3. Στέλιος Μνάσωνος από Λευκωσία
Αιτητές
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
18 Φεβρουαρίου 2003
Για τους Αιτητές και στις δύο προσφυγές: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους Καθ΄ων η Αίτηση στην προσφυγή 247/2002: κα Δ. Κούσιου-Χρυσανδρέα, δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
Για τους Καθ΄ων η Αίτηση στην προσφυγή 380/2002: κ. Κ. Σταυρινός, δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
Για τα δύο Ενδιαφ. Μέρη και στις δύο προσφυγές: κ. Γ. Καραπατάκης.
-------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι έξι Αιτητές στις δύο προσφυγές προσβάλλουν τη νομιμότητα απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) με την οποία το Ενδιαφερόμενο Μέρος κ. Ιάσονος προήχθη στη θέση Τυπογράφου 1ης Τάξης στο Τυπογραφείο, που είναι θέση προαγωγής (μετά την καταχώριση της ένστασης, στην οποία ηγέρθη το θέμα, έγινε χωρισμός δικογράφου και στις δύο προσφυγές όσον αφορά το άλλο ενδιαφερόμενο Μέρος κ. Κούππα εφ΄όσον η δική του προαγωγή αφορούσε άλλη θέση και έγινε, όπως προέκυψε, με αυτοτελή απόφαση της ΕΔΥ).
Ο κ. Ιάσονος ήταν ο συστηθείς από το Διευθυντή με το ακόλουθο σκεπτικό:
«Υπερτερεί σε αξία, με βάση τις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με ιδιαίτερη βαρύτητα στα τελευταία έτη, όλων των υποψηφίων έναντι των οποίων υστερεί σε αρχαιότητα στην παρούσα τους θέση, υπερτερεί, επίσης, σε αξία και έναντι των λοιπών υποψηφίων που προηγούνται αυτού σε αρχαιότητα λόγω ημερομηνίας γέννησης, πλην του Παναγή Θεοχάρη, ο οποίος υπερτερεί σε αρχαιότητα λόγω ημερομηνίας γέννησης και έχει την ίδια αξία με τον συστηνόμενο. Έλαβα υπόψη ότι ο Παναγή έχει την ίδια αξία με τον συστηνόμενο, όμως ο συστηνόμενος, σε σύγκριση με όλους τους άλλους υποψηφίους, περιλαμβανομένου και του Παναγή, είναι λεπτολόγος, προσεκτικός, η εργασία του χαρακτηρίζεται από τελειότητα και είναι ο πιο παραγωγικός υπάλληλος στο Τμήμα.»
Η ΕΔΥ, λαμβάνοντας υπ΄όψη και τη σύσταση του Διευθυντή, επέλεξε τον κ. Ιάσονος με το ακόλουθο σκεπτικό:
«Η Επιτροπή παρατήρησε ότι ο επιλεγείς υπερέχει σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, των υποψηφίων που προηγούνται σε αρχαιότητα, με εξαίρεση τον Παναγή Θεοχάρη, ο οποίος έχει την ίδια με αυτόν αξία και προηγείται σε αρχαιότητα μόνον κατά την ημερομηνία γέννησης, ενώ δεν διαθέτει τη σύσταση του Διευθυντή. Σε σύγκριση με τους υποψηφίους που ακολουθούν σε αρχαιότητα, ο επιλεγείς υπερέχει ή έχει την ίδια αξία και, επιπλέον, διαθέτει την υπέρ του σύσταση του Διευθυντή.
Η Επιτροπή σημείωσε ότι ορισμένοι υποψήφιοι, που υστερούν όμως σε αξία ή/και αρχαιότητα από τον επιλεγέντα, διαθέτουν ακαδημαϊκά προσόντα ή έχουν παρακολουθήσει σειρές μαθημάτων που είναι σχετικές με τα καθήκοντα της θέσης, τα οποία όμως δεν αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης. Η Επιτροπή συνεκτίμησε αυτά τα προσόντα με όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης και της σύστασης του Διευθυντή, η οποία προσθέτει στην αξία του επιλεγέντος, και θεωρεί ότι τα προσόντα αυτά δεν μπορούν να ανατρέψουν την κρίση της ότι ο επιλεγείς είναι ο καταλληλότερος για προαγωγή
Από τον ευπαίδευτο συνήγορο για τους Αιτητές προβάλλεται ως λόγος ακύρωσης η παρανομία στη λειτουργία της ΕΔΥ. Στη συνεδρία της ΕΔΥ, λέγει ο κ. Αγγελίδης, εμφαίνεται στα πρακτικά ότι χρέη Γραμματέα εκτελούσε ο κ. Κούμας, Ανώτερος Διοικητικός Λειτουργός, ο οποίος δεν ήταν ο Γραμματέας της ΕΔΥ. Τούτο, εισηγείται, ήταν παράνομο καθ΄όσον μόνο ο κατά το νόμο Γραμματέας της ΕΔΥ μπορούσε να παρίσταται στη συνεδρία και, εφ΄όσον η θέση του Γραμματέα ήταν κενή κατά το σχετικό χρόνο, δεν μπορούσε να τον αντικαθιστά άλλος.
Η απάντηση σε αυτό όμως, η οποία και με βρίσκει σύμφωνο, δίδεται ευθέως από την ευπαίδευτη συνήγορο για τη Δημοκρατία (όσο και από τον ευπαίδευτο συνήγορο για τον κ. Ιάσονος) η οποία παραπέμπει στο άρθρο 13(2) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90) για να παρατηρήσει ότι ο Γραμματέας της ΕΔΥ δεν αποτελεί οργανική θέση παρά μόνο αριθμός δημοσίων υπαλλήλων υπηρετεί στο γραφείο της ΕΔΥ «από τους οποίους ένας ενεργεί ως Γραμματέας». Ήταν λοιπόν νόμιμη και η παρουσία του κ. Κούμα και η εκτέλεση από αυτόν των χρεών του Γραμματέα.
Το βάρος της αγόρευσης του ευπαιδεύτου συνηγόρου για τους Αιτητές είναι στην εισήγηση ότι πάσχει η σύσταση του Διευθυντή. Δεν θα μείνω για πολύ στην εισήγηση ότι δεν υπήρξε προηγούμενη διαβούλευση του Διευθυντή με τους άμεσα προϊσταμένους, ούτε καταγραφή των εν λόγω διαβουλεύσεων, και ότι η σύσταση ήταν προκατασκευασμένη. Η εισήγηση δεν έχει έρεισμα ούτε στα δεδομένα της υπόθεσης ούτε και στη νομολογία, υιοθετώ δε την απάντηση που δίδεται ως προς τούτο από την ευπαίδευτη συνήγορο για τη Δημοκρατία. Η βασική εισήγηση του κ. Αγγελίδη είναι ότι ο Διευθυντής με τη σύσταση του προέβη σε ανάπλαση των στοιχείων των φακέλων. Η σύσταση, λέγεται, δεν συγκεκριμενοποιεί το σκεπτικό της και δεν εξηγεί γιατί ο κ. Ιάσονος εκρίθη ως ο καταλληλότερος, ούτε γίνεται σύγκριση του με τους Αιτητές, ενώ του αποδίδονται ικανότητες («σε σύγκριση με όλους τους άλλους υποψηφίους ... είναι λεπτολόγος, προσεκτικός, η εργασία του χαρακτηρίζεται από τελειότητα και είναι ο πιο παραγωγικός υπάλληλος στο Τμήμα») ως προς τις οποίες οι Αιτητές δεν υστερούν αυτού ενώ υπερέχουν ή είναι ίσοι έναντι του σε αρχαιότητα (πλην του κ. Μνάσωνος) και είναι ισοδύναμοι ή υπερέχουν αυτού σε προσόντα, με αποτέλεσμα η σύσταση να είναι και πεπλανημένη και αναιτιολόγητη.
Εξετάζοντας τα στοιχεία των μερών, διαπιστώνεται ορθή η βάση της εισήγησης του Διευθυντή ότι ο κ. Ιάσονος υπερτερεί όλων των Αιτητών σε συνολική και διαχρονική αξία στις ετήσιες αξιολογήσεις. Και είναι προφανές ότι ήταν αυτή η υπεροχή του που εβάρυνε για τη σύσταση του, παρά το ότι άλλοι υποψήφιοι υπερείχαν αυτού σε αρχαιότητα, όπως οι Αιτητές Σοφοκλέους, Χατζηχρήστου, Τσούντα και Γεωργίου (ως προς τους υπόλοιπους Αιτητές, ο κ. Ιάσονος έχει την ίδια αρχαιότητα όπως ο κ. Τσιουρούτης και υπερέχει σε αρχαιότητα του κ. Μνάσωνος), και σε προσόντα οι Αιτητές Τσιουρούτης και Μνάσωνος. Από αυτή τη γενική άποψη λοιπόν ούτε πεπλανημένη ούτε αναιτιολόγητη ήταν η σύσταση του κ. Ιάσονος. Η υπεροχή του σε αξία συνιστούσε καλή βάση για τη σύσταση του έστω και αν υστερούσε σε αρχαιότητα ορισμένων από τους Αιτητές και άλλων σε προσόντα, εφ΄ όσον ο Διευθυντής μπορούσε νόμιμα να αποδώσει μεγαλύτερη σημασία στην αξία από ότι στην αρχαιότητα.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή στην εισήγηση, που αφορά ειδικά την αναφορά του Διευθυντή ότι ο κ. Ιάσονος «σε σύγκριση με όλους τους άλλους υποψήφιους ........ είναι λεπτολόγος, προσεκτικός, η εργασία του χαρακτηρίζεται από τελειότητα και είναι ο πιο παραγωγικός υπάλληλος στο Τμήμα». Η αναφορά αυτή ευθέως συγκρίνει τον κ. Ιάσονος με τους άλλους υποψηφίους ως προς την ποιότητα και ποσότητα της εργασίας του και ευθέως του αποδίδει διάκριση στον τομέα αυτό. Η ποιότητα και η ποσότητα της εργασίας όμως είναι πράγματα που εμπίπτουν στο στοιχείο «Απόδοση» της βαθμολογημένης αξίας των υπαλλήλων στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Ως προς αυτό το στοιχείο τόσο οι Αιτητές όσο και ο κ. Ιάσονος έχουν βαθμολογηθεί «εξαίρετα» όλα τα χρόνια και δεν είναι δυνατό τώρα να προσδοθεί διάκριση στον κ. Ιάσονος σε αντίθεση με τα στοιχεία των φακέλων. Ο Διευθυντής δεν περιορίσθηκε στη δεδομένη υπεροχή του κ. Ιάσονος σε αξία συνολικά και διαχρονικά, που θα ήταν επαρκής βάση για αιτιολόγηση της σύστασης του, αλλά περιέλαβε στους λόγους της σύστασης του τις ικανότητες του κ. Ιάσονος που αφορούσαν την ποιότητα και την ποσότητα της εργασίας του ως προς τις οποίες θεώρησε ότι υπερείχε, χωρίς τούτο να έχει έρεισμα στη βαθμολογημένη αξιολόγηση των μερών. Η σύσταση κατέστη έτσι πεπλανημένη και αναιτιολόγητη ως ευρισκόμενη σε σύγκρουση με τα στοιχεία των φακέλων. Το τρωτό της σύστασης συμπαράσυρε σε παρανομία και την απόφαση της ΕΔΥ η οποία εβασίσθη και στη σύσταση του διευθυντή ως προσθέτουσα στην αξία του κ. Ιάσονος.
Οι προσφυγές λοιπόν επιτυγχάνουν για το λόγο αυτό (και δεν εξετάζω την άλλη εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου για τους Αιτητές ότι η απόφαση της ΕΔΥ στερείται δέουσας έρευνας και αιτιολογίας) και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει £300 έξοδα των Αιτητών σε κάθε προσφυγή.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π