|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1508/2000
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Θάλειας Σάββα Νικολαϊδη, από τη Λεμεσό
Αιτήτριας
- και -
Δήμου Λεμεσού
Καθ΄ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 28 Iανουαρίου, 2003.Για την αιτήτρια: Στ. Τρυφωνίδης.
Για τον καθ΄ου η αίτηση: Κ. Κακουλλή (κα) για Π. Λ. Κακογιάννη & Σία.
Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Σ. Κώστα για Χρ. Κληρίδη.
- - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια και η Γεωργία Νικολαϊδη (στο εξής ενδιαφερόμενο μέρος) ήταν κατά τον επίδικο χρόνο εγγεγραμμένες συνιδιοκτήτριες κατά Ό εξ αδιαιρέτου μερίδιο του οικοπέδου με αρ. εγγραφής 26592, Φ/Σχ. 54/41. Το υπόλοιπο ½ μερίδιο ως εγγεγραμμένη συνιδιοκτήτρια ήταν η Αντιγόνη Νικολαϊδου. Στο εν λόγω οικόπεδο, το οποίο βρίσκεται στην Αγία Φύλα Λεμεσού, υπήρχε οικοδομή.
Το ενδιαφερόμενο μέρος στις 12.12.97 υπέβαλε στους καθ΄ων η αίτηση αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για προσθήκη πλυσταριού, αποθήκης και μπάνιου στον υπόστεγο χώρο και μετατροπή βεράντας, ισογείου και πρώτου ορόφου. Η αίτηση αυτή έφερε την υπογραφή του ενδιαφερομένου μέρους και της Αντιγόνης Νικολαϊδου μόνο. Η αιτήτρια δεν είχε υπογράψει την αίτηση.
Οι καθ΄ων η αίτηση, ως Πολεοδομική Αρχή Λεμεσού, εξέδωσαν στις 23.7.98 πολεοδομική άδεια με αρ. 590/97 με την οποία εγκρίθηκε η σχετική αίτηση του ενδιαφερομένου μέρους.
Ακολούθησε αίτηση του ενδιαφερομένου μέρους για την έκδοση άδειας οικοδομής. Την αίτηση και πάλιν την υπέγραφαν το ενδιαφερόμενο μέρος και η Αντιγόνη Νικολαϊδου. Η αιτήτρια δεν υπέγραψε την πιο πάνω αίτηση.
Οι καθ΄ων η αίτηση στις 14.1.1999 ενέκριναν την αίτηση του ενδιαφερόμενου μέρους και εξέδωσαν την άδεια οικοδομής με αρ. 8081.
Στις 7.9.2000 το ενδιαφερόμενο μέρος επισκέφθηκε τους καθ΄ων η αίτηση και ζήτησε εξηγήσεις και πληροφόρηση, για την έκδοση της άδειας οικοδομής στο ενδιαφερόμενο μέρος. Παραπέμφθηκε στο νομικό σύμβουλο των καθ΄ων.
Με δύο επιστολές του δικηγόρου της αιτήτριας ημερ. 15.9.2000 και 27.9.2000 ζητήθηκαν και πάλι εξηγήσεις και πληροφορίες ως προς την έκδοση της επίδικης άδειας.
Τελικά οι καθ΄ων η αίτηση απέστειλαν επιστολή, ημερ. 4.1.2001, προς το δικηγόρο της αιτήτριας η οποία έχει ως εξής:-
«Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και επιθυμώ να σας πληροφορήσω ότι η Επιτροπή Οικοδόμων στην 219η συνεδρία της ημερ. 4.12.2000 ομόφωνα αποφάσισε ότι η εν λόγω άδεια έχει δοθεί γιατί όταν εξετάστηκε η αίτηση κρίθηκε ότι δεν επηρεάζοντο τα συμφέροντα των συνιδιοκτητών.»
Σημειώνω επίσης, για την πλήρη αποτύπωση των γεγονότων, ότι με επιστολή του δικηγόρου της προς τον δικηγόρο του ενδιαφερομένου μέρους, ημερ. 3.3.99 η αιτήτρια γνώριζε από τότε για την έκδοση της πολεοδομικής άδειας.
Οι καθ΄ων η αίτηση στη γραπτή τους ένσταση προβάλλουν τρεις προδικαστικές ενστάσεις. Επιβάλλεται εξέταση τους πριν από την εξέταση της ουσίας της υπόθεσης.
Η πρώτη ένσταση είναι προφανώς αβάσιμη. Ισχυρίζονται οι καθ΄ων η αίτηση ότι αν προσβάλλεται η έκδοση πολεοδομικής άδειας αυτή προφανώς είναι εκπρόθεσμη αφού η αιτήτρια είχε γνώση γι΄ αυτήν από τις 3.3.99 με την επιστολή του δικηγόρου της προς το δικηγόρο του ενδιαφερομένου μέρους.
Το αιτητικό της προσφυγής αυτής είναι αρκούντως διαφωτιστικό και συγκεκριμένο. Προσβάλλεται η άδεια οικοδομής και όχι η πολεοδομική άδεια. Εξάλλου αυτό ήταν το επίδικο θέμα που ασχολήθηκαν οι δικηγόροι στις γραπτές τους αγορεύσεις. Το γεγονός ότι στην έκθεση των γεγονότων που αναφέρονται στην προσφυγή χρησιμοποιήθηκε σε κάποια παράγραφο η ένδειξη «πολεοδομική άδεια» αντί άδεια οικοδομής δεν μεταβάλλει τα πράγματα αφού σαφώς σ΄ αυτά αναφέρεται ο αριθμός 8081 που είναι ο αριθμός της άδειας οικοδομής.
Με τη δεύτερη προδικαστική ένσταση προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Ισχυρίζονται οι καθ΄ων η αίτηση ότι η έκδοση της άδειας οικοδομής ήταν σε γνώση της αιτήτριας τουλάχιστον από τις 7.9.2000 όταν τους επισκέφθηκε και ζήτησε εξηγήσεις και πληροφορίες. Η προσφυγή καταχωρήθηκε την 21.11.2000.
Πράγματι στις 7.9.2000 επισκέφθη η αιτήτρια τον Παναγή Μιχαήλ, προφανώς υπάλληλο των καθ΄ων η αίτηση για το θέμα. Σε σημείωση του ο εν λόγω υπάλληλος αναφέρει μεταξύ άλλων ότι παρέπεμψε την αιτήτρια στο νομικό σύμβουλο τους. Δεν αναφέρεται ο υπάλληλος στο σημείωμα τί συζητήθηκε μεταξύ τους αν δηλαδή η συζήτηση αφορούσε την άδεια οικοδομής ή την πολεοδομική άδεια. Οι καθ΄ων η αίτηση δεν παρουσίασαν οποιαδήποτε μαρτυρία σχετικά με τα γεγονότα αυτά, παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με τη νομολογία είχαν το βάρος της απόδειξης των ισχυρισμών τους.
Σύμφωνα με τη νομολογία για την έναρξη της προθεσμίας απαιτείται πλήρης γνώση της επίδικης πράξης και ιδιαίτερα της αιτιολογίας της. Στην παρούσα υπόθεση είναι φανερό ότι η αιτήτρια δεν είχε πλήρη γνώση και ιδιαίτερα της αιτιολογίας της. Γι΄ αυτό το λόγο ζητούσε τις πληροφορίες και τις εξηγήσεις. Αλλά πέραν αυτού, έστω και αν ληφθεί υπόψη η 7.9.2000 για την έναρξη της προθεσμίας των 75 ημερών και πάλιν η προσφυγή ήταν εμπρόθεσμη αφού καταχωρήθηκε ακριβώς την 75η ημέρα.
Και η δεύτερη προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
Με την τρίτη προδικαστική ένσταση προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η αιτήτρια απώλεσε το έννομο συμφέρον της αφού δεν πρόσβαλε την πολεοδομική άδεια η οποία εκδόθηκε στις 23.7.1998. Ισχυρίζονται οι καθ΄ων η αίτηση ότι η άδεια οικοδομής εκδόθηκε με τους ίδιους όρους που εκδόθηκε και η πολεοδομική άδεια. Συνεπώς, κατά τους καθ΄ων, η σιωπηρά αποδοχή από την αιτήτρια της πολεοδομικής άδειας συνεπάγεται απώλεια του εννόμου συμφέροντος της.
Δεν συμφωνώ με την πιο πάνω θέση των καθ΄ων η αίτηση. Οι δύο πράξεις είναι αυτοτελείς και εκτελεστές, εκδίδονται με βάση διατάξεις του νόμου από διαφορετικά όργανα και εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς. (Βλέπε: Αρίστης Κορακίδου-Μακρίδου ν. Δήμου Πάφου κ.ά., Υπόθεση αρ. 996/96, ημερ. 30.3.1999 και Ανδριάνθη Κ. Στυλιανού ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Πελενδρίου, Υπόθεση αρ. 209/95, ημερ. 24.11.1997). Η αιτήτρια διατηρεί το έννομο συμφέρον της παρά το γεγονός ότι δεν προσέβαλε την προηγηθείσα πολεοδομική άδεια.
Και η τρίτη προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
Επί της ουσίας της προσφυγής ο βασικότερος λόγος που προβάλλει η αιτήτρια για την ακύρωση της επίδικης απόφασης είναι ότι η επίδικη άδεια οικοδομής εκδόθηκε κατά παράβαση της νομοθεσίας δηλαδή του περί Οδών και Οικοδομών Νόμου και του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Νόμοι 90/72, 56/82 και 7/90) και τους βάσει αυτών εκδοθέντων κανονισμών του 1990.
Ο Κανονισμός 5(1) στο ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ κάτω από τον τίτλο ΑΔΕΙΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ έχει ως εξής:-
«5.-(1) Πάσα αίτησις δι΄ άδειαν προς ανέγερσιν, κατεδάφισιν ή επανοικοδομήν οιασδήποτε οικοδομής ή δι΄ οιανδήποτε μετατροπήν, προσθήκην ή επισκευήν εις οιανδήποτε οικοδομήν (εν τοις εφεξής αναφερομένη ως «άδεια οικοδομής») υποβάλλεται εις την αρμοδίαν αρχήν εις διπλούν. αύτη υπογράφεται υπό του ιδιοκτήτου ή του δεόντως εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου αυτού και υποβάλλεται εν τοιούτω τύπω ως ήθελε καθορισθή κατά καιρούς υπό της αρμοδίας αρχής.»
Είναι παραδεκτό γεγονός ότι η αίτηση τόσο για πολεοδομικήν άδειαν όσο και για άδειαν οικοδομής δεν υπεγράφη από την αιτήτρια η οποία είναι κατά Ό εξ αδιαιρέτου εγγεγραμμένη συνιδιοκτήτρια του οικοπέδου.
Τόσο ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ων όσο και ο ευπαίδευτος συνήγορος του ενδιαφερόμενου μέρους προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι οι καθ΄ων η αίτηση δεν είχαν εξουσία να αναθεωρήσουν την απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής. Αφού, ισχυρίζονται, η Πολεοδομική Αρχή εξέδωσε τη σχετική πολεοδομική άδεια, παρά το γεγονός ότι η αίτηση δεν υπεγράφετο από όλους τους συνιδιοκτήτες, οι καθ΄ων η αίτηση ήταν δέσμιοι να εκδώσουν την άδεια οικοδομής, παρά το γεγονός και πάλιν ότι η σχετική αίτηση δεν υπογράφετο από όλους τους συνιδιοκτήτες.
Δεν συμφωνώ με την πιο πάνω θέση. Οι καθ΄ων η αίτηση δεν είχαν δέσμια υποχρέωση να εκδώσουν την άδεια οικοδομής χωρίς η αίτηση να υπογράφεται από τους ιδιοκτήτες.
Η υποχρέωση που επιβάλλει ο Καν. 5(1) (πιο πάνω) δεν τηρήθηκε στην παρούσα υπόθεση. Δεν χωρεί άλλη ερμηνεία του Κανονισμού, ο οποίος επιβάλλει ρητά η αίτηση να υπογράφεται από τον ιδιοκτήτη. Και στην παρούσα περίπτωση ιδιοκτήτες ήσαν και οι τρεις εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτήτριες.
Η επίδικη απόφαση αλλά και η απόφαση για την πολεοδομική άδεια δεν δίνουν καμιά εξήγηση για το θέμα αυτό. Φαίνεται ότι η Πολεοδομική Αρχή βασίστηκε σε παλιά γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας στην οποία γίνεται επίκληση των αρχών της επιείκειας για την ερμηνεία του σχετικού Κανονισμού ότι μπορεί να εκδοθεί πολεοδομική άδεια εφόσον δεν επηρεάζονται τα δικαιώματα του συνιδιοκτήτου. Τέτοια όμως έρευνα δεν έγινε στην παρούσα υπόθεση. Τίποτε δεν αναφέρεται στο διοικητικό φάκελο. Αντίθετα στο διοικητικό φάκελο υπάρχει γνωμάτευση δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση ότι η έκδοση της άδειας οικοδομής, χωρίς την υπογραφή της συνιδιοκτήτριας θα ήταν παράνομη.
Έχω καταλήξει ότι ο λόγος που προβάλλει η αιτήτρια ευσταθεί. Οι καθ΄ων η αίτηση εξέδωσαν την επίδικη απόφαση παράνομα κατ΄ αντίθεση προς τη νομοθεσία και το σχετικό Κανονισμό.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/Επσ