|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 679
25 Ιουλίου, 2002
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΡ. ΔΗΜΗΤΡIΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ (ΕΤΕΚ),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 402/2000)
Επιστημονικό Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου ― Εκούσια διαγραφή μέλους ― Νομοθετικό πλαίσιο ― Ερμηνεία ― Άρθρα 5, 28, 7, 33 και 25 του περί Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου Νόμου του 1990 (Ν.224/90, ως τροποποιήθηκε) και Καν. 10(1) των περί Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (Αιτήσεις και Τέλη) Κανονισμών του 1997 (Κ.Δ.Π. 133/97) ― Η επίδικη απόφαση απορρίψεως της αίτησης για διαγραφή ακυρώθηκε ― Περιστάσεις.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της απόρριψης της αίτησής του, να διαγραφεί από μέλος του ΕΤΕΚ.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Η απορριπτική απάντηση στην υποβληθείσα γραπτή αίτηση του αιτητή στηρίχθηκε στην άποψη του ΕΤΕΚ ότι έχει διακριτική εξουσία να επιτρέψει ή όχι τη διαγραφή. Εν προκειμένω η διαγραφή δεν επιτράπηκε διότι το ΕΤΕΚ θεώρησε πως, αντίθετα με ό,τι ο ίδιος ο αιτητής ισχυριζόταν, το επάγγελμα που ασκούσε, ως υπεύθυνος βάρδιας σε εργοστάσιο πλαστικών, ήταν επάγγελμα στη μηχανική επιστήμη.
Στο Άρθρο 7 του Ν.224/90 η εγγραφή εκφράζεται ως δικαίωμα, χωρίς να επιβάλλεται και αντίστοιχη υποχρέωση. Ενδεικτική είναι η πρόνοια στο εδάφιο (1) σύμφωνα με την οποία «Κάθε πρόσωπο δικαιούται να εγγραφεί στο Μητρώο Μελών Επιμελητηρίου και να είναι μέλος του Επιμελητηρίου» εφόσον πληροί τις εκεί εκτιθέμενες προϋποθέσεις. Ως δικαίωμα εκφράζεται η εγγραφή και στο Άρθρο 33.
Η κυρίως σημασία της εγγραφής αναδεικνύεται με αναφορά στο Άρθρο 25, το οποίο απαγορεύει την άσκηση επαγγέλματος μηχανικής επιστήμης σε πρόσωπα που δεν είναι εγγεγραμμένα και δεν έχουν σχετική άδεια.
Η άποψη του ΕΤΕΚ ότι μπορεί να διατηρεί την εγγραφή του αιτητή ως μέλους παρά τη θέλησή του είναι εσφαλμένη. Με την έκφραση της δικής του βούλησης για διαγραφή, εκφρασθείσας με τον τρόπο που προβλέπεται στον Καν. 10(1) της Κ.Δ.Π. 133/97, το ΕΤΕΚ όφειλε να τον διέγραφε. Αυτό βέβαια δεν θα επιδρούσε στις ήδη προκύψασες υποχρεώσεις του αιτητή ως μέλους μέχρι τη διαγραφή του, ούτε θα σήμαινε ότι το ΕΤΕΚ αποδεχόταν τη θέση του πως δεν ασκούσε επάγγελμα στη μηχανική επιστήμη και επομένως, με τη διαγραφή, το ΕΤΕΚ θα διατηρούσε τη δυνατότητα λήψης των αναλόγων δικαστικών μέτρων.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Προσφυγή.
Αρ. Γεωργίου, για τον Αιτητή.
Τ. Παπαδόπουλος, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Προσβάλλεται η απόφαση του Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (ΕΤΕΚ), ημερ. 13 Ιανουαρίου, 2000, με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του αιτητή να διαγραφεί από μέλος.
Ο αιτητής ενεγράφη ως μέλος από την ίδρυση του ΕΤΕΚ, σύμφωνα με τη διαδικασία κατάρτισης του πρώτου καταλόγου που προβλέπεται στο άρθρο 33 (Μέρος Χ - Μεταβατικές Διατάξεις) του περί Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου Νόμου του 1990, (Ν. 224/90 όπως έκτοτε τροποποιήθηκε), δηλαδή χωρίς να είχε υποβάλει ο ίδιος αίτηση. Καθώς προκύπτει από την αλληλογραφία του με το ΕΤΕΚ, αποδέχθηκε χωρίς επιφύλαξη αυτή την εξέλιξη, κατέβαλλε μάλιστα και μέρος των οφειλών του για εγγραφή, ετήσιες συνδρομές και ετήσιες άδειες άσκησης επαγγέλματος παρόλον που αργότερα επικαλέστηκε άγνοια των δικαιωμάτων του και λανθασμένη πληροφόρηση. Το κατά πόσο η εγγραφή ήταν ή όχι νόμιμη συζητήθηκε εκτενώς αλλά χωρίς προοπτική αφού αυτή δεν προσβλήθηκε και η ισχύς της αποτελεί ακριβώς το έρεισμα εξέτασης της παρούσας προσφυγής αναφορικά με το εν τέλει αίτημα του για διαγραφή, το οποίο διατύπωσε όταν του ζητήθηκε να καταβάλει καθυστερημένες οφειλές.
Ο Κανονισμός 10(1) των περί Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (Αιτήσεις και Τέλη) Κανονισμών του 1997 (Κ.Δ.Π. 133/97) προβλέπει ότι:
«Μέλος το οποίο επιθυμεί να διαγραφεί από το Μητρώο Μελών του Επιμελητηρίου μπορεί να το πράξει, αφού υποβάλει πρώτα γραπτή αίτηση στη Διοικούσα Επιτροπή.»
Η απορριπτική απάντηση στην υποβληθείσα γραπτή αίτηση στηρίχθηκε στην άποψη του ΕΤΕΚ ότι έχει διακριτική εξουσία να επιτρέψει ή όχι τη διαγραφή. Εν προκειμένω η διαγραφή δεν επιτράπηκε διότι το ΕΤΕΚ θεώρησε πως, αντίθετα με ό,τι ο ίδιος ο αιτητής ισχυριζόταν, το επάγγελμα που ασκούσε, ως υπεύθυνος βάρδιας σε εργοστάσιο πλαστικών, ήταν επάγγελμα στη μηχανική επιστήμη.
Βάσει του άρθρου 5 του Νόμου, το ΕΤΕΚ έχει μεταξύ άλλων την αρμοδιότητα και εξουσία να:
«(α) Διενεργεί την εγγραφή των μελών του Επιμελητηρίου και εκδίδει τα σχετικά πιστοποιητικά και άδειες.»
Επιπλέον, βάσει του άρθρου 28:
«Το Επιμελητήριο έχει εξουσία να επιβάλλει και εισπράττει από τα μέλη του Επιμελητηρίου συνδρομές και άλλα δικαιώματα και επιβαρύνσεις, το ύψος των οποίων θα καθορίζεται από το Γενικό Συμβούλιο.»
Στο άρθρο 7 η εγγραφή εκφράζεται όμως ως δικαίωμα, χωρίς να επιβάλλεται και αντίστοιχη υποχρέωση. Ενδεικτική είναι η πρόνοια στο εδάφιο (1) σύμφωνα με την οποία «Κάθε πρόσωπο δικαιούται να εγγραφεί στο Μητρώο Μελών Επιμελητηρίου και να είναι μέλος του Επιμελητηρίου» εφόσον πληροί τις εκεί εκτιθέμενες προϋποθέσεις. Το ίδιο, ως δικαίωμα, είναι που εκφράζεται η εγγραφή και στο άρθρο 33.
Η κυρίως σημασία της εγγραφής αναδεικνύεται με αναφορά στο άρθρο 25 το οποίο απαγορεύει την άσκηση επαγγέλματος μηχανικής επιστήμης σε πρόσωπα που δεν είναι εγγεγραμμένα και που δεν έχουν σχετική άδεια. Παραθέτω, από το ευρύ φάσμα των προνοιών του άρθρου 25 με τις διάφορες επιφυλάξεις του, το εξής μέρος στο οποίο εκτίθεται η βασική απαγόρευση και οι κυρώσεις:
«25(4) Κάθε πρόσωπο το οποίο -
(α) Ασκεί το επάγγελμα σε οποιοδήποτε κλάδο μηχανικής επιστήμης χωρίς να είναι εγγεγραμμένος δυνάμει του παρόντος Νόμου.
(β) επαγγέλλεται με οποιοδήποτε όνομα, επωνυμία, τίτλο τα οποία δίδουν την εντύπωση ότι είναι εγγεγραμμένο δυνάμει του παρόντος Νόμου.
(γ) ασκεί το επάγγελμα σε οποιοδήποτε κλάδο μηχανικής ενώ του επιβλήθηκε η ποινή της αναστολής δυνάμει του άρθρου 23(1)(γ),
είναι ένοχο αδικήματος και υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες λίρες ή και στις δύο ποινές.
(5) Κανένας δε δικαιούται να εισπράξει οποιαδήποτε αμοιβή για υπηρεσίες που προσέφερε υπό την ιδιότητα του ως επιστήμονας μηχανικός, εκτός αν είναι εγγεγραμμένος δυνάμει του παρόντος Νόμου και δεν του επιβλήθηκε η δυνάμει του άρθρου 23(1)(γ) ποινή της αναστολής.»
Κατά την κρίση μου, η άποψη του ΕΤΕΚ ότι μπορεί να διατηρεί την εγγραφή του αιτητή ως μέλους παρά τη θέλησή του είναι εσφαλμένη. Με την έκφραση της δικής του βούλησης για διαγραφή, εκφρασθείσας με τον τρόπο που προβλέπεται στον Καν. 10(1), το ΕΤΕΚ όφειλε να τον διέγραφε. Αυτό βέβαια δεν θα επιδρούσε στις ήδη προκύψασες υποχρεώσεις του αιτητή ως μέλους μέχρι τη διαγραφή του, ούτε θα σήμαινε ότι το ΕΤΕΚ αποδεχόταν τη θέση του πως δεν ασκούσε επάγγελμα στη μηχανική επιστήμη και επομένως, με τη διαγραφή, το ΕΤΕΚ θα διατηρούσε τη δυνατότητα λήψης των αναλόγων δικαστικών μέτρων.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
H προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.