Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (η Αρχή) ημερομηνίας 13.2.2001 με την οποία προάχθηκε, κατόπιν επανεξέτασης, ο Παναγιώτης Ολύμπιος (ΕΜ) στη θέση του Περιφερειακού Μηχανικού (Εμπορία) στο Γραφείο Περιφέρειας Αμμοχώστου - Λάρνακας, αναδρομικά από 1.1.94.

Το ΕΜ είχε προαχθεί στην επίδικη θέση με προηγούμενη απόφαση της Αρχής, ημερομηνίας 21.12.93. Ο αιτητής καταχώρισε προσφυγή εναντίον της απόφασης αυτής η οποία απορρίφθηκε πρωτόδικα. Η Ολομέλεια όμως, δέχτηκε σε έφεση την προσφυγή και ακύρωσε την απόφαση (Αναστάσιος Γρηγορίου ν. ΑΗΚ, Α.Ε. 2134 ημερ. 25.9.98). Κρίθηκε ότι δεν καταγράφηκαν τα στοιχεία των προσωπικών γνώσεων των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής, αφού λήφθηκαν υπόψη ως αυτοτελές στοιχείο κρίσεως και όχι ως ενισχυτικό. Αποφασίστηκε επίσης ότι έπασχε η αιτιολογία της επίδικης απόφασης για το λόγο ότι η διαπίστωση για «καταφανή υπεροχή» του ΕΜ δεν υποστηριζόταν από τα στοιχεία που ήταν ενώπιον της Αρχής. Γι΄αυτόν τον δεύτερο λόγο ακύρωσης η Ολομέλεια προέβηκε σε σύγκριση μεταξύ αιτητή και ΕΜ με δεδομένη της σύσταση του Διευθυντή υπέρ του αιτητή. Ανέφερε ότι ο αιτητής «υπερτερούσε οριακά στο στοιχείο της αξίας», το ΕΜ «κατείχε πρόσθετο προσόν το οποίο δεν αποτελούσε πλεονέκτημα και στο οποίο πρέπει να δίνεται οριακή σημασία», το ΕΜ «υπερτερούσε . . . κατά δύο μήνες στην αρχαιότητα» και «η πείρα των δύο υποψηφίων τόσο εκτός όσο και εντός της ΑΗΚ βρισκόταν περίπου στο ίδιο επίπεδο.»

Τα στοιχεία αυτά της Ολομέλειας στήριξαν την κατάληξή της για έλλειψη αιτιολογίας και αποτελούσαν δεδικασμένο.

Η Αρχή επανεξέτασε το θέμα πλήρωσης της επίδικης θέσης στη συνεδρία της ημερομηνίας 15.12.98. Αποφάσισε την αναδρομική προαγωγή του ΕΜ κατά παρέκκλιση των στοιχείων που έκρινε η Ολομέλεια.

Ο αιτητής καταχώρισε προσφυγή εναντίον της απόφασης αυτής η οποία έγινε δεκτή. Κρίθηκε ότι δεν υπήρξε συμμόρφωση με το δεδικασμένο. (Αναστάσιος Γρηγορίου ν. ΑΗΚ , υπόθεση 229/99, ημερ. 31.7.00). Παραθέτω το πιο κάτω απόσπασμα απ΄αυτή:

Η Αρχή επανεξέτασε το θέμα στη συνεδρία της ημερομηνίας 13.2.2001. Αποφάσισε την αναδρομική προαγωγή του ΕΜ. Παραθέτω το πιο κάτω απόσπασμα από τα πρακτικά:

Η απόφαση αυτή είναι που προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή.

Ο δικηγόρος του αιτητή πρόβαλε ότι υπήρξε παραβίαση του δεδικασμένου. Είναι η θέση του ότι κατά την επανεξέταση η Αρχή προέβηκε σε μια εξ υπαρχής θεώρηση των στοιχείων που ήδη κρίθηκαν, τόσο από την απόφαση της Ολομέλειας όσο και από την πρωτόδικη απόφαση που ακολούθησε. Επεσήμανε πως η Αρχή προσπάθησε πλημμελώς να ανατρέψει το δεδικασμένο, προβάλλοντας ότι η σύσταση του Διευθυντή έπασχε ως συγκρουόμενη με τα στοιχεία των φακέλων, ενώ αυτή παραμένει δεδομένη αφού σε καμία από τις δυο δικαστικές διαδικασίες και ειδικότερα στην κατ΄έφεση διαδικασία κρίθηκε ότι έπασχε.

Οι δικηγόροι της Αρχής πρόβαλαν ότι η Αρχή κατά τη νέα επανεξέταση προέβηκε σε νέα έρευνα από την οποία προέκυψε αλλαγή στην εικόνα αξιολόγησης που παρουσίαζαν αιτητής και ΕΜ. Κρίθηκε ότι δεν αξιολογήθηκαν στα ίδια στοιχεία αξιολόγησης κατά τα κρίσιμα έτη καθώς και ότι προκύπτει οριακή υπεροχή του αιτητή η οποία περιορίζεται μόνο στο στοιχείο αξιολόγησης «πρωτοβουλία» ενώ το ΕΜ υπερέχει αυτού στο στοιχείο «συνεργασία».

Παρατηρώ πως κατά την επανεξέταση διακρίνεται μια προσπάθεια της Αρχής να παρουσιάσει τη σύσταση ως συγκρουόμενη με τα στοιχεία των φακέλων και συγκεκριμένα με τα στοιχεία αξιολόγησης, όπως αυτά προκύπτουν από τις εμπιστευτικές εκθέσεις. Έκριναν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου πως η σύσταση του Γενικού Διευθυντή ότι ο αιτητής υπερτερεί σε αξία, ικανότητα και επίδοση δε συνάδει με το περιεχόμενο των φακέλων. Κατέληξαν πως οι εμπιστευτικές εκθέσεις αιτητή και ΕΜ στο σύνολο τους «ήταν ισάξιες» αναγνωρίζοντας υπεροχή του πρώτου στο στοιχείο «πρωτοβουλία» και του τελευταίου στο στοιχείο «συνεργασία».

Παραγνώρισε όμως η Αρχή πως η σύσταση δεν κρίθηκε πάσχουσα στις δικαστικές διαδικασίες που προηγήθηκαν. Η Ολομέλεια έκρινε πως, από τα στοιχεία που είχε ενώπιον του το Συμβούλιο της Αρχής, ο αιτητής υπερτερούσε οριακά στο στοιχείο της αξίας. Συνεπώς το συμπέρασμα του Συμβουλίου κατά την επίδικη επανεξέταση πως ο αιτητής και το ΕΜ παρουσιάζουν ισάξια αξιολόγηση πάσχει κατά παρέκκλιση από το δεδικασμένο.

Ο ισχυρισμός των δικηγόρων της Αρχής πως πρόκειται για στοιχεία που λήφθηκαν για πρώτη φορά υπόψη από το Συμβούλιο της Αρχής δεν ευσταθεί. Από τα πρακτικά της προηγούμενης επανεξέτασης ημερομηνίας 15.2.98 προκύπτει ότι το τελευταίο μελέτησε, «με μεγάλη προσοχή» όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, τους προσωπικούς φακέλους των υποψηφίων, τις εμπιστευτικές εκθέσεις καθώς και τις συστάσεις του Γενικού Διευθυντή. Εν πάση περιπτώσει, τα στοιχεία που πρόβαλαν, δεν είναι ικανά να ανατρέψουν το δεδικασμένο για οριακή υπεροχή του αιτητή σε αξία. Αντίθετα, παρέκκλινε το Συμβούλιο απ΄αυτό. Ο ισχυρισμός ότι αιτητής και ΕΜ, δεν αξιολογήθηκαν στα ίδια στοιχεία αξιολόγησης κατά τα κρίσιμα έτη είναι ανακριβής. Στα σχετικά πρακτικά αναφέρεται ότι η σύγκριση των υποψηφίων έγινε με βάση τα κοινά στοιχεία αξιολόγησης.

Παρέκκλιση από το δεδικασμένο υπήρξε ακόμη και ως προς την κατάληξη του Συμβουλίου πως το ΕΜ υπερτερούσε σε προσόντα λόγω του μεταπτυχιακού του διπλώματος το οποίο συσχέτισε με τα καθήκοντα της επίδικης θέσης για να αυξήσει τη σημασία του. Έκρινε η Ολομέλεια πως το ΕΜ κατείχε πρόσθετο προσόν το οποίο δεν αποτελούσε πλεονέκτημα και στο οποίο έπρεπε να δοθεί οριακή σημασία. Η παρέκκλιση είναι σαφής.

Καταλήγω ότι η Αρχή για ακόμα μια φορά παραβίασε το δεδικασμένο.

Π. Αρτέμης,