CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Ο αιτητής ήταν εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης και κάτοχος τριών κυνηγετικών όπλων. Στις 23.1.2001 η πρώην σύζυγός του έδωσε γραπτή κατάθεση στην Αστυνομία με την οποία εξέφρασε φόβους για τη ζωή τόσο της ίδιας όσο και των πέντε παιδιών που είχε αποκτήσει με τον αιτητή λόγω συχνών ξυλοδαρμών, απειλών ότι θα τους σκοτώσει κ.λ.π., που δέχονταν όλοι από τον αιτητή. Στις 16.3.2001, ύστερα από αίτημα του προσωπικού αντιπροσώπου του αιτητή, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ασκώντας τις εξουσίες του δυνάμει του περί Ψυχιατρικής Νοσηλείας Νόμου του 1997 (Νόμος 77(1)/97), εξέδωσε διάταγμα εξέτασης του αιτητή από Κυβερνητικό Ψυχίατρο. Στις 20.3.2001 ο Κυβερνητικός Ψυχίατρος, σε έκθεσή του προς το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ανέφερε ότι ο αιτητής «είναι άτομο ψυχικά πάσχον, που υπό το κράτος της παρούσας ψυχικής του κατάστασης κρίνεται δυνητικά επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους άλλους» και, ως εκ τούτου, «επιβάλλεται άμεσα όπως του στερηθεί το πυροβόλο όπλο που κατέχει». Έχοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, ο Αναπληρωτής Αρχηγός της Αστυνομίας, με επιστολή του προς τον αιτητή ημερομηνίας 4.4.2001, τον πληροφόρησε ότι, σύμφωνα με τις εξουσίες που του παρέχει το άρθρο 11(3) του περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου 38/74* , ακύρωσε, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, τα πιστοποιητικά εγγραφής των τριών όπλων στο όνομά του και τον κάλεσε να τα παραδώσει στον Αστυνομικό Διευθυντή Λευκωσίας.

Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει, ως εβαρύνετο, οποιονδήποτε από τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως. Η θέση του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση προέρχεται από αναρμόδιο όργανο δεν ευσταθεί. Είναι σαφές από το κείμενο της επιστολής της 4.4.2001 (Παράρτημα Δ στην Ένσταση) ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε από τον Αναπληρωτή Αρχηγό της Αστυνομίας ο οποίος, απουσιάζοντος του κατά νόμο αρμόδιου Αρχηγού της Αστυνομίας, ασκεί τις εξουσίες και αρμοδιότητές του. Η απόφαση δεν λήφθηκε από τον Αναπληρωτή Αστυνόμο Β΄ Μ. Παπαγεωργίου, όπως ισχυρίζεται ο αιτητής, αλλά από τον Αναπληρωτή Αρχηγό της Αστυνομίας. Ο Μ. Παπαγεωργίου απλώς υπέγραψε την επιστολή για τον Αναπληρωτή Αρχηγό της Αστυνομίας. Όσον αφορά την ουσία της απόφασης, δεδομένου ότι η αιτιολογία δεν απαιτείται ρητά από το νόμο, και, επομένως, μπορεί να προκύπτει ή συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου, διαπιστώνω ότι αυτή όντως προκύπτει από το φάκελο. Προκύπτει από την κατάθεση της πρώην συζύγου του αιτητή αφενός και, ιδιαίτερα, από την έκθεση του Κυβερνητικού Ψυχιάτρου Δρ. Ε. Αναστασίου της 20.3.2002 αφετέρου (Παράρτημα Γ στην Ένσταση). Στην εν λόγω έκθεση, αφού ο αιτητής χαρακτηρίζεται επικίνδυνος για τον εαυτό του και για τους άλλους, λόγω της πάθησης και λόγω της άρνησής του για θεραπεία, γίνεται εισήγηση ότι αυτός «επιβάλλεται» να στερηθεί άμεσα των πυροβόλων όπλων που κατέχει. Τέλος, όσον αφορά το παράπονο του αιτητή ότι στερήθηκε του δικαιώματος ακροάσεως, παρατηρώ ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, τέτοιο δικαίωμα υπάρχει μόνο στις περιπτώσεις όπου κάποιος κρίνεται για υπαίτια πράξη ή όταν πρόκειται να του επιβληθεί κάποιου είδους κύρωση. (Βλ., μεταξύ άλλων, Ορφανού ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή Αρ. 43/98, ημερομηνίας 27.7.1999).

Ρ. Γαβριηλίδης,