|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 305/2001
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ
:Stratis Enterprises Ltd,
από τη Λευκωσία
Αιτητών
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Εφόρου Χαρτοσήμων
2. Υπουργού Οικονομικών
Καθ΄ ων η αίτηση
__________
11 Οκτωβρίου, 2002
Για τους αιτητές : κα Μ. Παπαδοπούλου.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση : κα Λ. Χριστοδουλίδου - Ζαννέτου, Δικηγόρος
της Δημοκρατίας Α΄, για Γεν. Εισαγγελέα της
Δημοκρατίας.
__________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές οι οποίοι ασχολούνται με τουριστικές επιχειρήσεις, συνήψαν στις 16.1.2001 σύμβαση δανείου με τράπεζα, συνολικού ύψους, μαζί με τους τόκους, £2.635.000. Στις 23.1.2001 παραχώρησαν υποθήκη, για πρόσθετη και παραπέρα εξασφάλιση και εγγύηση κάθε υποχρέωσής τους, είτε υφιστάμενη, είτε μελλοντική, που έγινε ή ενδέχεται να γίνει απαιτητή για οποιουσδήποτε λογαριασμούς, δάνεια, γραμμάτια ή ομόλογά τους. Η υποθήκη εξασφάλιζε οφειλή ύψους £2.600.000.
Για τη σύναψη του δανείου οι αιτητές κατέβαλαν φόρο χαρτοσήμου ύψους £5.220, που υπολογίστηκε επί του κεφαλαίου και των τόκων, καθώς και ποσό £5.150 ως φόρο χαρτοσήμου επί της υποθήκης.
Με την παρούσα προσφυγή αξιώνεται η ακύρωση της απόφασης του Εφόρου Χαρτοσήμων με την οποία τους επιβλήθηκε η καταβολή του φόρου χαρτοσήμων για την υποθήκη. Ως λόγοι ακύρωσης προβάλλονται η πλάνη ως προς το νόμο και η έλλειψη αιτιολογίας.
Το κύριο επιχείρημα των αιτητών ήταν ότι η σύμβαση δανείου και η υποθήκη συνιστούν έγγραφα για περάτωση της ίδιας δικαιοπραξίας και γι΄ αυτό, όπως προβλέπεται και από το άρθρο 5 του περί Χαρτοσήμων Νόμου του 1963, Ν.19/63, όπως τροποποιήθηκε, μόνο το κύριο έγγραφο υπόκειται στο καθοριζόμενο τέλος χαρτοσήμου.
Αντίθετα, οι καθ΄ ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι το άρθρο 5 δεν τυγχάνει εφαρμογής, γιατί η υποθήκη δεν ενεγράφη αποκλειστικά για εξασφάλιση του συγκεκριμένου δανείου, αλλά συνιστούσε εξασφάλιση και για μελλοντικές οφειλές.
Στην υπόθεση
BMS Viomichaniai Metallikon Solinon Ltd v. The Republic (1980) 3 C.L.R. 700, προς το σκοπό εξασφάλισης χρηματικών διευκολύνσεων που είχαν εξασφαλιστεί από τράπεζα, υπoγράφτηκε ομόλογο και ενεγράφηκαν τρεις υποθήκες. Η μία επιβάρυνε περιουσία της εταιρείας, ενώ οι άλλες δύο περιουσία της Μητρόπολης Πάφου και της Μονής Αγίου Νεοφύτου, που ήταν μέτοχοι της αιτήτριας εταιρείας. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η σύμβαση δανείου και η μία υποθήκη ενέπιπταν στις πρόνοιες του άρθρου 5(1) του Νόμου 19/63 και συνιστούσαν διαφορετικά έγγραφα που χρησιμοποιήθηκαν για περάτωση της ίδιας δικαιοπραξίας, ενώ οι άλλες δύο ήταν χωριστά έγγραφα, δικαιοπραξίες απορρέουσες μεν από το δάνειο αλλά, κάτω από τις περιστάσεις, ξεχωριστές από αυτό.Η υποθήκη δημιουργεί πρωτογενή υποχρέωση με αυτοτέλεια (Αγγελίδης ν. Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Παλλουριώτισσας, Π.Ε. 8522, ημερ. 23.12.1997). Είναι δικαιοπραξία χωριστή από τη συμφωνία δανείου, γιατί μετά την υπογραφή της δημιουργεί διαφορετικές νομικές συνέπειες.
Στην παρούσα υπόθεση, όπως προκύπτει από το κείμενό της, η υποθήκη δεν αποτελεί έγγραφο που έχει συναφθεί για περάτωση της σύμβασης δανείου ημερ. 16.1.2001 μόνο. Αποτελεί αυτοτελή δικαιοπραξία η οποία εξασφαλίζει μεν την αποπληρωμή του συγκεκριμένου δανείου, αλλά ταυτόχρονα καλύπτει οποιανδήποτε υποχρέωση των αιτητών, τωρινή ή μελλοντική, άμεση ή έμμεση που έγινε ή ενδέχεται να γίνει απαιτητή για οποιονδήποτε λογαριασμό, δάνειο, γραμμάτιο ή ομόλογο. Αποτελεί εξασφάλιση και για μελλοντικές οφειλές των
αιτητών προς την τράπεζα.Η εγγραφή υποθήκης δεν είναι αναγκαία για την τελείωση και περάτωση της σύμβασης δανείου. Το δάνειο είναι αυτοτελής σύμβαση που τελειώνεται με την υπογραφή της. Υφίσταται δε και χωρίς την εγγραφή οποιασδήποτε υποθήκης η οποία, μοναδικό σκοπό έχει την εξασφάλιση της αποπληρωμής της οφειλής.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ακόμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας. Υποστηρίζουν ότι από κανένα έγγραφο δεν προκύπτει ότι οι καθ΄ ων η αίτηση αιτιολογημένα και ύστερα από δέουσα έρευνα επέβαλαν την καταβολή ξεχωριστού φόρου χαρτοσήμου για την εγγραφή της υποθήκης. Υποστηρίζουν ακόμα ότι η επιβολή του συγκεκριμένου φόρου, ως ιδιαιτέρως επαχθής πράξη, απαιτούσε ειδική αιτιολόγηση.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Η επιβολή του φόρου προβλέπεται από τα άρθρα 4(1)(α), 19, 20(α), 29(η), 64 και το Πρώτο Παράρτημα. Πέραν όμως τούτου, δεν συμφωνώ ότι απαιτείται ειδική αιτιολογία. Ο αρμόδιος λειτουργός ερμηνεύοντας τις σχετικές νομοθετικές διατάξεις και θεωρώντας ότι το δάνειο και η υποθήκη δεν
συνιστούσαν πλείονα έγγραφα που απαιτούνταν διά τη σύναψη της ίδιας δικαιοπραξίας, επέβαλε το φόρο χαρτοσήμου που έπρεπε.Τα ίδια ισχύουν και για τον ισχυρισμό για έλλειψη δέουσας έρευνας. Διερωτώμαι σε τι άλλη έρευνα θα έπρεπε ο αρμόδιος λειτουργός να προβεί, πλην της εξέτασης του περιεχομένου των δύο εγγράφων. Περαιτέρω έρευνα κανένα νεότερο στοιχείο δεν θα προσέθετε στην όλη εικόνα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ