|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ.1411/00
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Χρ.ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΔΑναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ:
1. Ιδιωτικά Φροντιστήρια Κυπριανού Λτδ
2. Δένα Κυπριανού από τη Λεμεσό
3. Μαρίνα Κυπριανού από τη Λεμεσό
ατητές
- και -
Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω
Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού
καθ΄ων η αίτηση
------------------------
23.10.2002
Για τους αιτητές: κ.Α.Σ.Αγγελίδης
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα.Ρ.Παπαέτη για Γεν.Εισαγγελέα της Δ/τιας
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια 1 εγγεγραμμένη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, διαχειρίζεται ιδιωτικό φροντιστήριο ενώ οι αιτήτριες 2 και 3 διδάσκουν σ΄αυτό. Στην αιτήτρια 1 έχει εκδοθεί πιστοποιητικό, σύμφωνα με το άρθρο 8(2) του περί Ιδιωτικών Σχολείων και Φροντιστηρίων Νόμου του 1971, ώστε να διδάσκονται στο φροντιστήριο της λογιστική και αγγλικά. Μετά την έκδοση του πιο πάνω πιστοποιητικού, στις 20.10.95, ο διευθυντής της αιτήτριας 1, σε ανταπόκριση επιστολής από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, πληροφορούσε, μεταξύ άλλων, πως τα αγγλικά θα διδάσκονταν από την Μαρίνα Κυπριανού, αιτήτρια 3, και η λογιστική από τρία άλλα πρόσωπα μεταξύ αυτών και η Δένα Κυπριανού - αιτήτρια 2. Ζητούσε δε να παραχωρηθεί στα πιο πάνω πρόσωπα η σχετική άδεια διδασκαλίας. Ο γενικός διευθυντής του υπουργείου παιδείας σε απάντηση του πιο πάνω αιτήματος, και επικαλούμενος το Νόμο, πληροφόρησε γραπτώς
την αιτήτρια 1 πως οι αιτήτριες 2 και 3 δεν μπορούσαν να διδάξουν τα μαθήματα των αγγλικών και λογιστικής, γιατί δεν κατείχαν τα προσόντα που απαιτούνταν για διορισμό σε δημόσια σχολεία. Οι αιτητές πρόσβαλαν με προσφυγή, 26/97, τη σχετική απόφαση του υπουργείου παιδείας, ημερ. 17.12.96, με την οποία εζητείτο από την αιτήτρια 1 να τερματίσει την εργοδότηση των αιτητριών 2 και 3. Οι λόγοι που προβάλλονταν για την ακύρωση της απόφασης αναφέρονταν κυρίως στο συνταγματικό δικαίωμα των αιτητριών 2 και 3 για εργασία και της αιτήτριας 1 να παρέχει μόρφωση στους ενδιαφερόμενους. Προβλήθηκε όμως και ισχυρισμός πως το φροντιστήριο της αιτήτριας 1 δεν μπορεί να εξομοιωθεί με σχολείο μέσης εκπαίδευσης, και επομένως δεν είναι «ιδιωτικό σχολείο παρόμοιου τύπου προς δημόσιο», όπως προνοείται στο άρθρο 18(2) του Νόμου. Η προσφυγή απερρίφθη από συνάδελφο του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Καλλής, Δ.) στις 31.10.97. Κρίθηκε πως με την προσφυγή δεν προβαλλόταν εκτελεστή διοικητική απόφαση. Η εκτελεστή διοικητική απόφαση εν προκειμένω ήταν αυτή που περιεχόταν στην επιστολή του υπουργείου παιδείας προς την αιτήτρια 1, ημερ. 5.12.95. Καταχωρίστηκε έφεση από τις αιτήτριες εναντίον της πιο πάνω πρωτόδικης απόφασης, η οποία όμως αποσύρθηκε. Στις 16.12.97 ο δικηγόρος των αιτητριών επανήλθε στο ζήτημα με επιστολή που απέστειλε στο υπουργείο παιδείας. Επανέλαβε τον ισχυρισμό πως το φροντιστήριο της αιτήτριας 1 δεν είναι του ιδίου τύπου με δημόσιο σχολείο, ώστε να επιβάλλεται όπως το πτυχίο του διδακτικού προσωπικού, δηλαδή των αιτητριών 2 και 3, να είναι ανάλογο με αυτό των καθηγητών των δημοσίων σχολείων. Υπέμνησε δε και την τροποποίηση που εισήγαγε το άρθρο 11 του τροποποιητικού νόμου 56/83, με την οποία προστέθηκε στο βασικό Νόμο το άρθρο 27Α, που προβλέπει τα εξής:«Ο βασικός νόμος τροποποιείται δια της εν αυτώ προσθήκης, ευθύς μετά το άρθρον 2, του ακολούθου νέου άρθρου:
27Α. Ο Υπουργός δύναται, εις την περίπτωσιν ιδιωτικού φροντιστηρίου, όπως επιτρέψη την μη τήρησιν οιασδήποτε των εν τοις άρθροις 4(1) (η) και (θ), αναφερομένων διατάξεων ή περιωρισμένης εκτάσεως εάν κρίνη ότι η αυστηρά συμμόρφωσις προς ταύτας δεν είναι εξ αντικειμένου εφικτή».
Στις 12.1.98 ο γενικός διευθυντής του υπουργείου παιδείας απάντησε στην πιο πάνω επιστολή του δικηγόρου των αιτητριών. Η απάντηση ήταν αρνητική. Μεταφέρω εδώ το ουσιαστικό μέρος της.
«Δυστυχώς οι κυρίες Δένα και Μαρίνα Κυπριανού δεν δικαιούνται να διδάσκουν το μάθημα των αγγλικών και δεν θα μπορούσε να παραχωρηθεί εξαίρεση στην περίπτωση τους.
Σημειώνεται ότι πάρα πολλές παρόμοιες περιπτώσεις αιτήσεων για χαλάρωση των κανονισμών έχουν τύχει του ιδίου χειρισμού».
Στις 4.8.00 ο δικηγόρος των αιτητριών επανήλθε πάλι με επιστολή του στο υπουργείο παιδείας επί του ιδίου ζητήματος προβάλλοντας τους ίδιους ισχυρισμούς και επιμένοντας στην έκδοση των σχετικών αδειών διδασκαλίας στις αιτήτριες 2 και 3. Το υπουργείο απάντησε στο πιο πάνω διάβημα του δικηγόρου με την επιστολή ημερ. 12.9.00. Σ΄ αυτήν αναφέρονται τα εξής:
«΄Εχω οδηγίες από τον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού να αναφερθώ στην επιστολή σας με αρ.φακ.5436/97 και ημερομηνία 4 Αυγούστου, 2000 σχετικά με το πιο πάνω θέμα και να σας πληροφορήσω ότι το αίτημα των πελατών σας επανεξετάστηκε με προσοχή αλλά, δυστυχώς, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.
΄Οπως ήδη σας έχει γνωστοποιηθεί σε προηγούμενη επιστολή μας με ημερομηνία 12 Ιανουαρίου, 1998, δεν θα μπορούσε να παραχωρηθεί εξαίρεση στις κυρίες Δένα και Μαρίνα Κυπριανού να διδάσκουν Λογιστική και Αγγλικά αντίστοιχα σε ιδιωτικό φροντιστήριο διότι παρόμοιες περιπτώσεις αιτήσεων για χαλάρωση των κανονισμών έχουν τύχει του ίδιου χειρισμού.»
Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται ως απόφαση το περιεχόμενο της τελευταίας αυτής επιστολής. Η δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγείται πως με την αίτηση ακυρώσεως δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική απόφαση, γιατί το περιεχόμενο της σχετικής επιστολής, 12/9/00, αποτελεί επανάληψη και εμμονή της διοίκησης στην απόφαση της που περιέχεται στην επιστολή της 12.1.98.
΄Εχω τη γνώμη πως η προδικαστική ένσταση είναι βάσιμη. Είναι στην πρώτη επιστολή, 12.1.98, που με σαφήνεια εκδηλώνεται η απόφαση της διοίκησης πάνω στο αίτημα των αιτητριών, στο οποίο μάλιστα απαντάται και στα δύο σκέλη του, ότι δηλαδή εθεωρείτο το φροντιστήριο της αιτήτριας 1, σύμφωνα με το άρθρο 18(2) του Νόμου, ως του ιδίου ή παρόμοιου τύπου προς δημόσιο σχολείο, και, ενόψει της τροποποίησης που έγινε με τον Ν.56/83 πως δεν μπορούσε να γίνει εξαίρεση στην περίπτωση των αιτητριών. Με την επιστολή της 12.9.00, στην οποία κατ΄ισχυρισμό υπάρχει η προσβαλλόμενη απόφαση, απλώς γνωστοποιείται η προηγούμενη επιστολή της διοίκησης, ημερ. 12.1.98, της οποίας το περιεχόμενο και επαναλαμβάνεται. Η φράση που χρησιμοποιείται στην πρώτη παράγραφο της επιστολή της 12.9.00 «το αίτημα των πελατών σας επανεξετάστηκε με προσοχή», δε σημαίνει τίποτε εφόσον στην ουσία επανεξέταση δεν έγινε. Και δεν μπορούσε να γίνει εφόσον τα στοιχεία που ήσαν ενώπιον της διοίκησης παρέμειναν αμετάβλητα, τα προσόντα δηλαδή των αιτητριών 2 και 3.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £300 έξοδα.
Χρ.Αρτεμίδ ης, Δ.
/ΜΑ