Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής «η ΕΔΥ») με την οποίαν απορρίφθηκε αίτημά του για αναγνώριση του χρόνου που χρησιμοποιήθηκε για την απόκτηση μεταπτυχιακών προσόντων, κατά τρόπο που θα προσέδιδε αναδρομικότητα στο διορισμό του ή στις προαγωγές του που ακολούθησαν είτε θα συνεπαγόταν οποιαδήποτε ευνοϊκή για τον ίδιο βαθμολογική, μισθολογική ή συνταξιοδοτική αναπροσαρμογή.

Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση εγείρει δυο προδικαστικές ενστάσεις. Σύμφωνα με την πρώτη ο αιτητής στερείται ενεστώτος έννομου συμφέροντος, γιατί «δεν υπάρχει κανένας κανόνας δικαίου που να στηρίζει το αίτημά του και γι΄αυτό οι αιτιάσεις του είναι νόμω και ουσία αβάσιμες». Κατά τη δεύτερη, η προσφυγή είναι απαράδεκτη στην έκταση, που σύμφωνα με τη σχετική εισήγηση προσβάλλει απόφαση βεβαιωτική προγενέστερης και συνακόλουθα μη εκτελεστή. Η απόφαση της ΕΔΥ ημερομηνίας 8.6.2000 αποτελούσε πράξη πληροφοριακής φύσης που επιβεβαίωνε την προγενέστερη απόφαση της 12.4.2000, αφού, όπως καταλήγει η εισήγηση, δεν τέθηκε στο μεταξύ οποιοδήποτε νέο στοιχείο ενώπιον του αποφασίζοντος οργάνου για επανεξέταση. Η δεύτερη προδικαστική ένσταση φαίνεται να ευσταθεί. Ο συνήγορος του αιτητή προσπάθησε να την αντικρούσει μέσα στα πλαίσια της απαντητικής του αγόρευσης. Υπέβαλε ότι η απόφαση της 8.6.2000 δεν είναι βεβαιωτική ούτε πληροφοριακού χαρακτήρα, αφού, όπως εισηγήθηκε, στην προκειμένη περίπτωση η ΕΔΥ ξαναμελέτησε το θέμα υπο το φως των νέων στοιχείων που έθεσε ο αιτητής. Ο αιτητής βασικά ισχυρίζεται ότι η απόφαση της 12.4.2000 ήταν το αποτέλεσμα παρερμηνείας του αιτήματος που έθεσε ενώπιον της ΕΔΥ. Για το λόγο αυτό, όπως τονίζει, απέστειλε εκ νέου επιστολή προς την ΕΔΥ στην προσπάθειά του να επανατοποθετήσει το αίτημά του στη σωστή βάση. Επρόκειτο για την επιστολή του της 25.4.2000 στην οποία, όπως υποστηρίζει, διευκρινίζετο ότι αυτό που ζητούσε δεν ήταν η παροχή αναδρομικής ισχύος στην ημερομηνία διορισμού του αλλά η αναδρομική προαγωγή στο βαθμό του Γραμματέα Β΄. Αυτή ακριβώς η τελευταία επιστολή, καταλήγει η εισήγηση, έθεσε νέα στοιχεία ενώπιον του αποφασίζοντος οργάνου με αποτέλεσμα, η απόφαση που εκδόθηκε, στηριζόμενη στη βάση νέας έρευνας, να αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη.

Το πιο πάνω επιχείρημα θα πρέπει να απορριφθεί. Δεν έχει προσαχθεί ή επισυναφθεί οποιοδήποτε στοιχείο που να υποστηρίζει αυτή τη θέση. Δεν έχει επίσης επιδειχθεί ποιά ήταν ακριβώς τα νέα στοιχεία που οδηγώντας σε νέα έρευνα του θέματος θα μετέβαλλαν ενδεχομένως τη φύση της προσβαλλόμενης απόφασης. Στην προκείμενη περίπτωση, η ΕΔΥ, είχε, όπως ήδη επισημάνθηκε, εγκρίνει το αίτημα για αναγνώριση του χρόνου που διανύθηκε από τον αιτητή για την απόκτηση των μεταπτυχιακών του προσόντων ως υπηρεσία στη θέση Ακόλουθου στην οποία πρωτοδιορίστηκε. Ενημερώθηκε προς τούτο ο αιτητής στις 7.12.99. Ακολούθησε το νέο αίτημα του, διατυπωμένο ως ακολούθως στο τηλεομοιοτυπικό μύνημά του προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών, ημερομηνίας 19.1.2000:

Η απόφαση της ΕΔΥ με την οποίαν απορριπτόταν το πιο πάνω αίτημα περιέχεται στην επιστολή της 12.4.2000 προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών. Έχει το πιο κάτω σαφέστατο περιεχόμενο:

Επρόκειτο αναμφισβήτητα για εκτελεστή διοικητική απόφαση η οποία δεν προσεβλήθη. Αντίθετα, ο αιτητής επανήλθε ζητώντας με την επιστολή του της 25.4.2000 «αναδρομική προαγωγή στη θέση του Γραμματέα Β΄ κατά δύο χρόνια ενωρίτερα απ΄ότι είχα προαχθεί» σε υλοποίηση όπως ανέφερε της απόφασης για αναγνώριση του χρόνου που διανύθηκε για την απόκτηση των μεταπτυχιακών του προσόντων ως υπηρεσία στη θέση Ακόλουθου που είχε πρωτοδιοριστεί. Οι διευκρινίσεις που περιέλαβε στο περιεχόμενο της επιστολής του, δεν μεταβάλλουν τη φύση του αιτήματος, ούτε μπορεί να εκληφθούν ως νέα στοιχεία. Ζητούσε, ούτως ή άλλως, αναδρομική προαγωγή αίτημα που αναμφίβολα συνεπαγόταν γι΄αυτόν βαθμολογική και μισθολογική αναπροσαρμογή.

Η αρνητική απάντηση της ΕΔΥ, όπως του κοινοποιήθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση της 21.6.2000 απλά αντικατοπτρίζει ότι είχε αποκρυσταλλωθεί με την απόφαση της 12.4.2000 που εξετέθηκε. Αποκαλύπτει και επιβεβαιώνει την εμμονή της στην απόφαση της ότι η αναγνώριση του χρόνου που δαπανήθηκε για την απόκτηση των μεταπτυχιακών προσόντων του αιτητή ως υπηρεσία στη θέση Ακόλουθου, στην οποίαν πρωτοδιορίστηκε δεν μπορεί να δώσει οποιαδήποτε αναδρομικότητα στο διορισμό του ή σε οποιαδήποτε από τις προαγωγές του που ακολούθησαν ούτε μπορεί να επιφέρει για τον αιτητή οποιαδήποτε βαθμολογική, μισθολογική ή συνταξιοδοτική αναπροσαρμογή.

Προκύπτει από τα πιο πάνω ότι η προσβληθείσα απόφαση είναι βεβαιωτική και όχι εκτελεστή διότι δεν αποδεικνύεται ότι υπήρξε μετά την απόρριψη του αιτήματος με την απόφαση της 12.4.2000 οτιδήποτε το νεώτερο. Στην Ζίττης ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2082, ημερ. 29.5.98 αναφέρονται τα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν για να θεωρείται μια νεώτερη πράξη βεβαιωτική προγενέστερης. Επαναλαμβάνεται επίσης πότε γίνεται νέα έρευνα που οδηγεί σε νέα εκτελεστή πράξη. Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής δεν έθεσε κανένα νέο στοιχείο προς εξέταση. Οι διευκρινίσεις αναφορικά με το ακριβές αντικείμενο του αιτήματός του δεν μπορούν να οδηγήσουν σε νέα έρευνα εφόσον όπως ήδη εξηγήθηκε η φύση του αιτήματος, συνεπαγόμενη βαθμολογική και μισθολογική του αναπροσαρμογή, παρέμεινε ουσιαστικά αναλλοίωτη.

Στην προκείμενη περίπτωση η θέση της ΕΔΥ απέναντι στο αίτημα που υποβλήθηκε παρέμεινε η ίδια. Η επιστολή του αιτητή της 25.4.2000 δεν περιέχει, όπως διαπιστώνεται οποιαδήποτε νέα ανεξάρτητα και ουσιαστικά στοιχεία ή γεγονότα που θα δικαιολογούσαν νέα εξέταση του θέματος. Ο αιτητής είχε σε γνώση του την απορριπτική απόφαση της 12.4.2000. Δεν την προσέβαλε και εφόσον απώλεσε τη προθεσμία δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να την αναβιώσει με την επαναφορά του αιτήματος. Ενόψει αυτής της διαπίστωσης δεν θα εξετάσω την άλλη προδικαστική ένσταση, αλλά ούτε και την ουσία της προσφυγής.

Π. Αρτέμης,

&# 9;Δ.

/Χ.Π.