|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 191/2001
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
ADBOARD LTD
Αιτητών
και
Δήμου Λεμεσού
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
8 Μαρτίου 2002
Για τους Αιτητές: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους Καθ΄ων η Αίτηση: κα Αραλιού για Α. Νεοκλέους και Σία.
Για το Ενδιαφερόμενο Μέρος: κ. Α. Χαβιαράς.
-----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Αιτήτρια εταιρεία Adboard Ltd με την προσφυγή της ζητά ακύρωση απόφασης του Δήμου Λεμεσού να παραχωρήσει στο Ενδιαφερόμενο Μέρος εταιρεία Polytropo Advertising Ltd άδεια εκμετάλλευσης χώρων διαφημιστικών πινακίδων στα όρια του Δήμου χωρίς διαδικασία προσφορών.
Η απόφαση για την οποία παραπονείται η Adboard είναι η υπογραφή συμφωνίας ημερομηνίας 7.12.2000 μεταξύ του Δήμου και της Polytropo. Το υπόβαθρο της συμφωνίας αυτής ήταν προηγούμενη συμφωνία μεταξύ των ιδίων μερών ημερομηνίας 16.10.1992 κατόπιν προκήρυξης προσφορών με την οποία ο Δήμος αναλάμβανε την υποχρέωση να δώσει άδεια στην Polytropo να τοποθετεί για δέκα χρόνια 100 διαφημιστικές πινακίδες στα όρια του Δήμου και σε χώρους που ο Δήμος θα υποδείκνυε. Η συμφωνία προνοούσε λεπτομερώς πληθώρα εκατέρωθεν υποχρεώσεων προς εκπλήρωσή της. Στις 26.9.2000 ο Δήμος και η Polytropo συμφώνησαν ότι, λόγω καθυστέρησης από πλευράς του Δήμου για την υλοποίηση των υποχρεώσεων του κατά εξήμισυ χρόνια, θα εγίνετο εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο για παράταση της συμφωνίας κατά εξήμισυ χρόνια και άλλες τροποποιήσεις που έτυχαν επαναδιαπραγμάτευσης. Στις 2.11.2000 ο Δήμος Λεμεσού αποφάσισε την παράταση και τροποποίηση της συμφωνίας και στις 7.12.2000 υπεγράφη η νέα συμφωνία με την οποία παρετάθη ανάλογα η άδεια που είχε δοθεί στην Polytropo και τροποποιήθησαν σειρά όρων της πρώτης συμφωνίας που συνέχισε κατά τα άλλα σε ισχύ.
Το βασικό παράπονο της Adboard είναι ότι δεν ήταν νόμιμη η σύναψη της συμφωνίας της 7.12.2000 χωρίς την προκήρυξη προσφορών. Ο Δήμος εγείρει ευάριθμες προδικαστικές ενστάσεις. Η βασική είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά πράξη που εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου εφ΄όσον δεν έχει το χαρακτήρα της μονομερούς νομικής ρύθμισης μέσω της έκφρασης της βούλησης της διοίκησης αλλά έχει το χαρακτήρα σύμβασης που ρυθμίζει σχέσεις ιδιωτικού δικαίου. Η εισήγηση αυτή με βρίσκει σύμφωνο. Η συμφωνία της 7.12.2000 δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως διοικητική πράξη, ούτε καν ως πράξη εκτελέσεως, παρά μόνο ως αντικείμενο ιδιωτικού δικαίου. Και είναι η ίδια η συμφωνία αυτή που προσβάλλεται με την προσφυγή. Το αιτητικό μιλά ασαφώς και αορίστως για την "απόφαση του Δήμου να προχωρήσει χωρίς διαδικασία προσφορών σε μονοπωλιακή χορήγηση άδειας εκμετάλλευσης", χωρίς να προσδιορίζει την εν λόγω απόφαση. Τα γεγονότα στα οποία βασίζεται η προσφυγή όμως κάνουν σαφή και μόνη αναφορά στο ότι "οι καθ΄ων η αίτηση υπέγραψαν συμφωνία διάρκειας και/ή ανανέωσαν συμφωνία 15 ετών με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δυνάμει της οποίας ..." Αλλά και η επιχειρηματολογία του ευπαίδευτου συνηγόρου για την Adboard στην αγόρευση του επικεντρώνεται στην ίδια τη συμφωνία ως το αντικείμενο της προσφυγής.
Και αν όμως ακόμα ήμουν διατεθειμένος να θεωρήσω ότι μέσω της προσβολής της συνάψεως της συμφωνίας της 7.12.2000 προσβάλλεται η απόφαση του Δήμου της 2.11.2000 να προβεί στην υπογραφή της εν λόγω συμφωνίας, η προδικαστική ένσταση συνεχίζει να υφίσταται εφ΄όσον η εισήγηση είναι ευρύτερα, με αναφορά και στη νομολογία, ότι η όλη επαναδιαπραγμάτευση της αρχικής συμφωνίας εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου ως ακόλουθη των αναγκών που προέκυψαν κατά την εφαρμογή της αρχικής συμφωνίας. Και αυτή η πτυχή της ένστασης φαίνεται να ευσταθεί. Τα γεγονότα στα οποία εβασίσθηκε ο Δήμος για να παρατείνει και τροποποιήσει την αρχική συμφωνία, και ιδιαίτερα η δική του παράλειψη και καθυστέρηση κατά εξήμισυ χρόνια να καταστήσει δυνατή την εκτέλεση της συμφωνίας, δεν αναμφισβητούνται, όπως δεν αναμφισβητείται και η καλή πίστη του Δήμου να ενεργήσει ανάλογα. Η παράταση και τροποποίηση της αρχικής συμφωνίας δεν συνδέετο λοιπόν προς υποχρέωση του Δήμου αναφορικά με τη μελλοντική διαχείριση των χώρων διαφημιστικών πινακίδων, δηλαδή της προώθησης δημοσίου σκοπού, αλλά προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του δυνάμει της αρχικής συμφωνίας, εξ ου μάλιστα και έγινε πριν από τη λήξη της αρχικής συμφωνίας. Αποσκοπούσε έτσι στη ρύθμιση αστικών δικαιωμάτων που συναρτώντο προς τις υποχρεώσεις που προέκυπταν από την αρχική συμφωνία.
Υπάρχει δε και κάτι άλλο που μπορεί να λεχθεί, έστω και αν δεν είναι αναγκαίο εν όψει της πιο πάνω κατάληξής μου. Και αν ακόμα (εξετάζοντας και πάλι το θέμα στην εναλλακτική βάση ότι η προσφυγή προσβάλλει όχι την ίδια τη συμφωνία της 7.12.2000 αλλά την απόφαση του Δήμου της 2.11.2000) η απόφαση της 2.11.2000 εκρίνετο ως εκτελεστή διοικητική πράξη, η προσφυγή θα ήταν ενδεχομένως εκπρόθεσμη, όπως είναι και εισήγηση του Δήμου με άλλη προδικαστική ένσταση. Και τούτο διότι η προσφυγή κατεχωρήθη στις 20.2.2001, πέραν δηλαδή των 75 ημερών από της απόφασης της 2.11.2000. Δεν θα επεκταθώ όμως στο θέμα αυτό εφ΄όσον δεν είναι αναγκαίο.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της Αιτήτριας.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π