Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος.

Σπύρου Χατζηκωνσταντή, από το Παραλίμνι,

και

Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, από τη Λευκωσία,

------------------------------

Για τον Αιτητή: κ. Χρ. Πατσαλίδης.

Για την Καθ'ης η αίτηση: κ. Χ" Ιωάννου.

----------------------------

Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ'ων η αίτηση της 5/3/1999, σύμφωνα με την οποία ο αιτητής κατετάγη στον αριθμό 40 του κατά κατιούσα σειρά επιτυχίας για πρόσληψη στη θέση Προϊστάμενου Υπηρεσίας Β΄ Τεχνικού Προσωπικού στην Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, είναι άκυρη και παράνομη.

Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση μαζί με άλλους 203 υποψήφιους για διορισμό στη θέση του Προϊστάμενου Υπηρεσίας Β΄ (Τεχνικό Προσωπικό - Μηχανικός Τηλεπικοινωνιών). Αφού διαπιστώθηκε ότι 175 από τους πιο πάνω κατείχαν τα απαραίτητα προσόντα, το Διοικητικό Συμβούλιο των καθ'ων η αίτηση αποφάσισε, υιοθετώντας τις εισηγήσεις του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, τη διεξαγωγή δύο γραπτών και δύο προφορικών εξετάσεων. Στην πρώτη γραπτή εξέταση παρακάθησαν όλοι οι υποψήφιοι που κατείχαν τα σχετικά προσόντα. Ακολούθως 64 υποψήφιοι που εξασφάλισαν βαθμολογία πέραν του 50%, μέσα στους οποίους συμπεριλαμβανόταν ο αιτητής και ένας ακόμα υποψήφιος που πληρούσε τις πρόνοιες του περί Επαγγελματικής Αποκατάστασης των Παθόντων και των Τέκνων των Εγκλωβισμένων Νόμου του 1997, Ν. 55(Ι)/97, κλήθηκαν σε δεύτερη γραπτή εξέταση και ακολούθως σε πρώτη προφορική εξέταση. Η εξέταση αυτή διενεργήθηκε από Υπηρεσιακή Επιτροπή που αποτελείτο από εξειδικευμένα υπηρεσιακά στελέχη, που συστάθηκε ειδικά γι' αυτό το σκοπό. Οι υποψήφιοι κλήθηκαν ακολούθως σε δεύτερη συνέντευξη από Επιτροπή που συστάθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο των καθ'ων η αίτηση. Με βάση τα αποτελέσματα των δύο γραπτών και δύο προφορικών εξετάσεων καταρτίστηκε πίνακας των καταλληλότερων υποψηφίων κατά κατιούσα σειρά επιτυχίας. Ο αιτητής τοποθετήθηκε στην 40η σειρά του πίνακα. Η παρούσα προσφυγή προσβάλλει την πιο πάνω κατάταξη.

Η εισήγηση του δικηγόρου των καθ'ων η αίτηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Ο αιτητής φαίνεται από το αιτητικό της προσφυγής ότι επιζητά την ακύρωση της κατάταξης του στη 40η θέση. Η πράξη αυτή της κατάταξης σε μια συγκεκριμένη θέση συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη. Και τούτο γιατί από το λεκτικό του άρθρου 6(3) των Γενικών Κανονισμών της Αρχής του 1990 (όπου προνοείται ότι "τας προσλήψεις ενεργεί το Διοικητικόν Συμβούλιον της Αρχής. Η πρόσληψις ενεργείται κατά σειράν εκ του πίνακος επιτυχίας εις τον διαγωνισμόν ή την ειδικήν εξέτασιν") προκύπτει ότι ο πίνακας δεσμεύει το Διοικητικό Συμβούλιο των καθ'ων η αίτηση ως προς τον τρόπο που θα πρέπει να ενεργεί. Ο δεσμευτικός χαρακτήρας του πίνακα και ο μετέπειτα αποκλεισμός του αιτητή παρήγαγε έννομα αποτελέσματα σε βαθμό που ο πίνακας να θεωρείται ως εκτελεστή διοικητική πράξη.

Οι λόγοι που κατά τους ισχυρισμούς του αιτητή προσβάλλουν την εγκυρότητα της πρωτόδικης απόφασης είναι οι πιο κάτω.

Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι ο καταρτισμός του πίνακα έγινε κατά υπέρβαση νόμου αφού καμιά νομοθετική πρόνοια δεν επιτρέπει τον καταρτισμό καταλόγου υποψηφίων για τις επίδικες θέσεις. Οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η επίδικη απόφαση διαιρείται σε απόφαση (i) για τον καταρτισμό του πίνακα και (ii) σε απόφαση για την κατάταξη του αιτητή στη 40η σειρά. Ο αιτητής δεν έχει προσβάλει την απόφαση για τον καταρτισμό του πίνακα αλλά μόνο την κατάταξη του.

Ο αιτητής ισχυρίζεται περαιτέρω ότι ο καταρτισμός του πίνακα παραβιάζει την αρχή της ισότητας. Είναι η θέση του πως, αν προκηρύσσονταν εκ νέου οι θέσεις και διεξαγόταν και πάλι εξ' υπαρχής η διαδικασία επιλογής, θα είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει θέσεις που θα κενώνονταν στο μέλλον, ίσως με καλύτερες προοπτικές.

Η εισήγηση των καθ'ων η αίτηση είναι ορθή. Ο ισχυρισμός του αιτητή που αφορά τον καταρτισμό του πίνακα είναι εκτός των ορίων της προσφυγής και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι υπήρχαν λάθη στις οδηγίες που δόθηκαν στη γραπτή εξέταση "διαγραμματικού συλλογισμού", που είχε ως αποτέλεσμα την παραπλάνηση του αιτητή. Πιο συγκεκριμένα ο αιτητής υπέβαλε ότι δόθηκαν οδηγίες για τη δημιουργία μιας υποτιθέμενης μηχανής με τη χρησιμοποίηση των λέξεων "Αντικαταστήστε το σχήμα του πλαισίου με εκείνο του προηγούμενου". Είναι η θέση του αιτητή ότι λανθασμένα και/ή παραπλανητικά χρησιμοποιήθηκε η λέξη "αντικαταστήστε" αντί η λέξη "ανταλλάξετε".

Από τα στοιχεία που υπάρχουν ενώπιον του Δικαστηρίου φαίνεται ότι είχαν δοθεί λεκτικές οδηγίες που συνοδεύονταν με παραδειγματικές επεξηγήσεις, σε βαθμό που δεν μπορούσε να προκληθεί παραπλάνηση. Το βάρος απόδειξης του ισχυρισμού ότι ο αιτητής υπήρξε θύμα παραπλάνησης βρισκόταν στους ώμους του αιτητή, ο οποίος παρέλειψε να το στοιχειοθετήσει.

Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι η διεξαγωγή των δεύτερων γραπτών εξετάσεων έδινε τη δυνατότητα στον εξεταστή να γνωρίζει κατά τη διάρκεια της διόρθωσης των γραπτών το γένος του υποψηφίου. Πιο συγκεκριμένα υποβλήθηκε ότι σε μια άσκηση υπήρχε στις οδηγίες το πιο κάτω στοιχείο: "Ονομάζεσθε Χρήστος/Χριστίνα Αποστόλου και η θέση σας στον Οργανισμό είναι Υπεύθυνος της Υπηρεσίας Εσωτερικού Ελέγχου (Εσωτερικός Ελεγκτής)." Επίσης υπήρχε στο βιβλιάριο Απαντήσεων η πιο κάτω αναφορά: "Θυμηθείτε ότι είστε ο Χρήστος/Χριστίνα Αποστόλου." Είναι η θέση του αιτητή ότι σύμφωνα με τις πιο πάνω οδηγίες οι υποψήφιοι υπέγραφαν τις επιστολές με το όνομα Χρήστος ή Χριστίνα Αποστόλου και ότι όπως προκύπτει από το φάκελο της υπόθεσης, όλοι οι άντρες υπέγραφαν με το όνομα "Χρήστος Αποστόλου", ενώ όλες οι γυναίκες υπέγραφαν με το όνομα "Χριστίνα Αποστόλου". Σύμφωνα με τον αιτητή η δυνατότητα του εξεταστή να γνωρίζει ότι ένα γραπτό ανήκε σε άνδρα υποψήφιο και ένα άλλο σε γυναίκα υποψήφια, δημιουργεί εύλογη υπόνοια ύπαρξης μεροληψίας, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι έξι πρόσωπα από τους εξηνταπέντε υποψήφιους ήταν γυναίκες.

Η εισήγηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Δεν υπήρχαν ρητές οδηγίες ότι ένας άνδρας υποψήφιος θα υπέγραφε ως "Χρήστος Αποστόλου" και μια γυναίκα ως "Χριστίνα Αποστόλου". Κανένας δεν γνώριζε πώς υπέγραφε ο κάθε υποψήφιος σε βαθμό που θα μπορούσε να αποδοθεί μεροληψία στον εξεταστή. Εστω και αν η εισήγηση γίνει αποδεκτή και ο εξεταστής γνώριζε ότι ένα γραπτό ανήκε σε άνδρα υποψήφιο και ένα άλλο σε γυναίκα υποψήφια, δεν στοιχειοθετείται υπόνοια μεροληψίας αφού δεν έχει διαπιστωθεί οποιαδήποτε πρόθεση εκ μέρους των καθ'ων η αίτηση πρόσληψης γυναικών αντί ανδρών στην επίδικη θέση.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή.