ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΑΡ. 1351/00

ΕΝΩΠΙΟΝ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Μεταξύ -

P. G. Mavrikios Agrochemical Co. Ltd

Αιτητώ ν

και

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του Υπουργού Εσωτερικών

(Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού)

Καθ΄ου η αίτηση

Για τους αιτητές: Α. Γεωργίου.

Για τους καθ΄ων η αίτηση: Γ. Κυριακίδου.

Ήταν ο θεμελιακός ισχυρισμός των αιτητών, στον οποίο δομήθηκε η άποψή τους για παράβαση της αρχής της ισότητας, για κατάχρηση εξουσίας, για ελλιπή έρευνα αλλά και για έλλειψη αιτιολογίας πως η απαγόρευση είναι άκυρη αφού δεν είχε ληφθεί οποιαδήποτε πρόνοια για την παροχή σ΄αυτούς νερού από άλλες πηγές. Οπότε η φυτεία εσπεριδοειδών τους αναποφεύκτως θα καταστρεφόταν. Και σε σχέση με τον καθένα από τους πιο πάνω λόγους ακυρότητας επικαλούνται τα ακόλουθα:

Για την «ανισότητα», χωρίς και να τεκμηριώνουν οτιδήποτε με οποιοδήποτε τρόπο, πως «χιλιάδες τόνοι νερού παραχωρούνται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις για πότισμα κήπων και γρασιδιών» ενώ στους ίδιους «δεν παραχωρείται καμιά ποσότητα». Με την προσθήκη πως «η τυχόν παραχώρηση έστω και μειωμένης ποσότητας θα έδιδε τουλάχιστον το δικαίωμα επιβίωσης στις φυτείες της αιτήτριας».

Για την «κατάχρηση εξουσίας», κατ΄επίκληση της απόφασης πολιτικής που λήφθηκε για μέτρα περικοπής του νερού για άρδευση και όχι για «παντελή διακοπή παροχής νερού για άρδευση», οπότε, αφού σ΄αυτούς δεν δόθηκε «έστω και μια σταγόνα νερού για άρδευση», η προσβαλλόμενη απόφαση είχε σκοπό διαφορετικό από τον ταχθέντα.

Για την παράλειψη διεξαγωγής «δέουσας έρευνας», με την επισήμανση πως, «αν διεξήγαγαν δεόντως έρευνα θα αντιμετώπιζαν το γεγονός ότι δεν παραχώρησαν ούτε σταγόνα νερού στις φυτείες των αιτητών με κίνδυνο την οριστική τους καταστροφή».

Εξ αρχής οι καθ΄ων η αίτηση, με την ένστασή τους, υπέδειξαν πως ήταν αβάσιμος ο θεμελιακός ισχυρισμός των αιτητών, όπως τον προδιέγραψαν και στα «γεγονότα» της προσφυγής τους. Στην πραγματικότητα, για τη συζητούμενη περίοδο, τους είχαν δοθεί 8062 κ.μ. από άλλα «Κυβερνητικά Υδατικά ΄Εργα». Και οι αιτητές, με την απαντητική τους αγόρευση, πράγμα που επιβεβαίωσαν και κατά τις διευκρινίσεις, δέκτηκαν, ό,τι προέκυπτε και από τους φακέλους, πως πράγματι τους είχε δοθεί αυτή η ποσότητα νερού για τη συζητούμενη περίοδο. Προδήλως, λοιπόν, όλοι οι ισχυρισμοί τους, όπως τους συνόψισα, απομένουν χωρίς οποιοδήποτε υπόβαθρο και είναι απορριπτέοι.

Οι αιτητές επιχείρησαν να εισάξουν νέα θέματα με την απαντητική τους αγόρευση. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Εν πάση περιπτώσει είναι και άσχετα ή αβάσιμα όσα εκ των υστέρων πρόβαλαν. Επικαλούνται την αναφορά στις διαβουλεύσεις και στην πρόταση που υιοθέτησε το Υπουργικό Συμβούλιο σε καταβολή αποζημιώσεων προς επηρεα-ζομένους, γενικά σε λήψη μέτρων στήριξης των γεωργών που θα είχαν απώλεια εισοδήματος και σε ενδεχόμενη αναθεώρηση των μέτρων που επιβλήθηκαν, με τον ισχυρισμό πως αυτά δεν υλοποιήθηκαν στο τέλος. Και για πρώτη φορά προβάλλουν τον ισχυρισμό πως στους χάρτες των διαφόρων περιοχών δεν φαίνεται «η στάθμη του υδροφορέα στην περιοχή της κοινότητας Κολοσσίου όπου και η γεώτρηση των αιτητών». Επίσης προβάλλουν την άποψη πως η απόφαση αφορούσε σε περιορισμό της άντλησης από 0-25% που δεν μπορεί να σημαίνει και πλήρη απαγόρευση.

Η μεταγενέστερη εξέλιξη των πραγμάτων όπως την προβάλλουν οι αιτητές, και ακριβής να ήταν ή και να ήταν δυνατό να συσχετιστεί προς τους ίδιους αφού δεν έχει καν παρατεθεί οποιοδήποτε σχετικό στοιχείο, δεν μπορεί να έχει αναδρομική δυναμική ώστε να άπτεται του κύρους της προσβαλλόμενης απόφασης. Περαιτέρω, είναι αβάσιμη και η αναφορά σε έλλειψη δεδομένων για τον υδροφορέα της περιοχής των αιτητών. Στον όγκο των στοιχείων του φακέλου περιλαμβάνεται ρητή αναφορά και στην περιοχή των εκεί αγγλικών βάσεων, σε χάρτες που τέθηκαν ενώπιόν μου καλύπτεται και το Κολόσσι και, πάντως, δεν θα ανατρεπόταν το τεκμήριο της νομιμότητας από τέτοιας μορφής γενική δήλωση που απλώς διατυπώθηκε, χωρίς καν τον ελάχιστο συσχετισμό προς τα στοιχεία του φακέλου.

Τελικά, τα μέτρα που προκρίθηκαν και που απέληξαν στην προσβαλλόμενη απόφαση, περιλάμβαναν και τη μηδενική άντληση. Ούτως ή άλλως δε τα επιχειρήματα των καθ΄ων η αίτηση όπως τα ανέπτυξαν στη γραπτή τους αγόρευση, χωρίς και να εγειρόταν στην πραγματικότητα τέτοιο θέμα, παραμένουν εντελώς αναπάντητα. Με αναφορά στις πρόνοιες του Νόμου και των ομώνυμων Κανονισμών του 1966 (ΚΔΠ 695/66) υπέδειξαν τη δυνατότητα, με γνώμονα κριτήρια που καθορίζονται, να τίθενται από τον ΄Επαρχο, με τη σύμπραξη του Διευθυντή Ανάπτυξης Υδάτων, όροι και περιορισμοί σε σχέση με υφιστάμενες άδειες. Και υποστηρίζεται, βασίμως όπως μου φαίνεται, πως εδώ δεν έχουμε ανάκληση ή ακύρωση της άδειας των αιτητών, η οποία εξακολουθεί να είναι ισχυρή, αλλά απλό χρονικό περιορισμό της άντλησης, ενόψει της τραγικής κατάστασης του υδροφορέα και των κινδύνων για ανεπανόρθωτη καταστροφή του κατά την περίοδο εκείνη. Δεν αναπτύχθηκε καν αντίλογος σ΄αυτά στηριγμένος σε οτιδήποτε από το Νόμο ή τους Κανονισμούς και καταλήγω πως δεν έχει τεκμηριωθεί λόγος ακυρότητας της προσβαλλόμενης απόφασης. Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

Γ. Κωνσταντινίδης

Δ.

/Μσι.

C:\My Documents\2002\PART4\1351-00.doc