Ο αιτητής είναι ρωσσοπόντιος ελληνικής καταγωγής και γεωργιανής ιθαγένειας. Ο αιτητής ήλθε στην Κύπρο με τη γυναίκα του το 1995. Εδώ, απέκτησαν (1996) ένα παιδί που διαμένει μαζί τους.

Οι εργοδότες του αιτητή, με επιστολή τους ημερ. 8.8.2000 ζήτησαν παράταση της άδειας παραμονής του στην Κύπρο για ακόμα ένα χρόνο. Οι καθ΄ ων η αίτηση, με επιστολή τους ημερ. 21.8.00, τους πληροφόρησαν ότι το αίτημα για παράταση του χρόνου παραμονής του αιτητή στην Κύπρο για ένα ακόμα χρόνο δεν εγκρίθηκε και ότι ο αιτητής έπρεπε να αναχωρήσει μετά τις 26.11.00.

Η παρούσα προσφυγή έχει ως αντικείμενο το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 29.11.00. Με την προσφυγή, επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του αιτητή για παράταση της παραμονής και εργοδότησής του στην Κύπρο. Παρενθετικά σημειώνω ότι η αλληλογραφία μεταξύ των δικηγόρων του αιτητή και των καθ΄ ων η αίτηση συνεχίστηκε και μετά την καταχώρηση της προσφυγής και αφορούσε αίτημα του αιτητή για αναστολή μέτρων εναντίον του εκκρεμούσης της προσφυγής, χωρίς ωστόσο να έχει συγκατανεύσει η διοίκηση.

Η αίτηση βασίζεται πάνω στα πιο κάτω "νομικά σημεία":

Είναι φανερό ότι τα "νομικά σημεία" πάνω στα οποία ο αιτητής στηρίζει την αίτησή του συνιστούν στην ουσία γεγονότα που μπορεί να έχουν σχέση με την υπόθεση αλλά αυστηρώς αντικρίζοντας το θέμα δεν αποτελούν νομική βάση της αίτησης. Ωστόσο, από τα συμφραζόμενα του κειμένου, εκλαμβάνω ότι ο αιτητής εισηγείται πως η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε υπό καθεστώς πραγματικής και νομικής πλάνης χωρίς να προηγηθεί δέουσα έρευνα και ορθή εκτίμηση των γεγονότων. Μέσω της γραπτής αγόρευσης του δικηγόρου του αιτητή γίνεται προσπάθεια προώθησης ενός ακόμα λόγου ακύρωσης ότι δηλαδή, η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας. Παρατηρώ ότι τέτοιος ισχυρισμός δεν προβάλλεται στη δικογραφία αλλά ούτε συνάγεται από αυτή ότι ο αιτητής αναφέρεται σε μια τέτοια μεμπτότητα.

Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι οι καθ΄ ων η αίτηση κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης δεν έλαβαν υπόψη

Οι καθ΄ ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση ισχυριζόμενοι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πράξη βεβαιωτική και συνεπώς μη εκτελεστή. Για να διαπιστωθεί κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πράξη βεβαιωτικού χαρακτήρα μη υποκείμενη σε αναθεωρητικό έλεγχο είναι απαραίτητο να ανατρέξουμε στα γεγονότα με τη σειρά που διαδραματίστηκαν.

Στις 7.12.2000 απεφασίσθη η απέλαση του αιτητή και την επομένη (8.12.2000) εκδόθηκαν τα σχετικά εντάλματα. Η αστυνομία απέτυχε να εκτελέσει το ένταλμα κράτησης γιατί δεν εντόπισε τον αιτητή στη δηλωθείσα διεύθυνση. Στις 19.12.2000 ο δικηγόρος του αιτητή ζήτησε όπως ανασταλεί η λήψη μέτρων εναντίον του πελάτη του επειδή κατέθεσε προσφυγή εναντίον της απόφασης για μη ανανέωση της άδειας παραμονής του. Ο Λειτουργός Μετανάστευσης με επιστολή του ημερ. 26.1.2001 πληροφόρησε το δικηγόρο ότι το αίτημα δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί επειδή ο αλλοδαπός είναι απαγορευμένος μετανάστης. Ο δικηγόρος του αιτητή με νέα επιστολή του ημερ. 26.1.2001 ζήτησε να πληροφορηθεί την ημερομηνία κατά την οποία ο πελάτης του κηρύχθηκε απαγορευμένος μετανάστης. Ο Λειτουργός Μετανάστευσης με επιστολή του ημερ. 2.2.2001 πληροφόρησε το δικηγόρο ότι ο αλλοδαπός θεωρείται απαγορευμένος μετανάστης επειδή διαμένει στην Κύπρο χωρίς άδεια και σε άγνωστη διεύθυνση.

Εχοντας υπόψη τα προεκτεθέντα γεγονότα εγείρεται πράγματι θέμα εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης πράξης των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 29.11.2000. Η φύση της βεβαιωτικής πράξης περιγράφεται από τον καθηγητή Ε. Σπηλιωτόπουλο στο σύγγραμμα "Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου", 6η έκδοση, παρ. 108 στη σελίδα 115:

Στην Ζίττης ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2082, ημερ. 29.5.98 αναφέρονται τα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν για να θεωρείται μια "νεώτερη πράξη βεβαιωτική προγενεστέρας". Επαναλαμβάνεται επίσης πότε γίνεται νέα έρευνα που οδηγεί σε νέα εκτελεστή πράξη.

Στην προκείμενη περίπτωση ο αιτητής δεν έθεσε κανένα νέο στοιχείο προς εξέταση από τους καθ΄ ων η αίτηση. Η προβολή και εξέταση κάποιων μεταγενέστερων ισχυρισμών, που εκ πρώτης όψεως θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως νομικοί ισχυρισμοί, δεν αποτελεί νέα έρευνα. Το θέμα τίθεται ως εξής στα Πορίσματα Νομολογίας 1929-1959 του ΣτΕ, σελ. 241:

Εχοντας υπόψη τα όσα πιο πάνω έχουν εκτεθεί, καταλήγω πως η προσβαλλόμενη πράξη ημερομηνίας 29.11.2000 είναι βεβαιωτική προηγούμενης απόφασης της διοίκησης επί του ιδίου ακριβώς θέματος. Ως εκ τούτου αποφαίνομαι ότι η επίδικη πράξη είναι μη παραδεκτή προσβολής με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος. Εν όψει αυτής της διαπίστωσης παρέλκει η εξέταση της ουσίας της υπόθεσης.

Α. Κραμβής,