|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 4 ΑΑΔ 533
11 Ιουλίου, 2001
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
2. M.A.V. STYLIANOU DEVELOPMENT LTD,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1098/2000)
Ξενοδοχεία και Τουριστικά Καταλύματα ― Εγγραφή αδειούχων υποστατικών ― Η ανατρεπτική προθεσμία αίτησης για εγγραφή του Καν.49Α(2) των περί Ξενοδοχείων και Τουριστικών Καταλυμάτων (Οργανωμένα Διαμερίσματα και Τουριστικά Χωριά) Κανονισμών του 1993 (Κ.Δ.Π.206/93) ― Δεν θεσπίστηκε καθ' υπέρβαση εξουσιοδότησης του Άρθρου 22 των περί Ξενοδοχείων και Τουριστικών Καταλυμάτων Νόμων του 1969 μέχρι 2000 (Ν.40/69, ως τροποποιήθηκε) ― Ερμηνεία.
Οι αιτητές επεδίωξαν την ακύρωση της άρνησης εγγραφής των υποστατικών τους ως τουριστικών καταλυμάτων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το Άρθρο 9 του τροποποιητικού Νόμου 17/73 επέτρεπε, ως εκ της φύσεως του πράγματος, τον με Κανονισμό καθορισμό προθεσμίας μέσα στην οποία να υποβάλει στον Οργανισμό αίτηση για εγγραφή ο ιδιοκτήτης μη αδειούχου καταλύματος που ήθελε να το εγγράψει ως κατάλυμα χωρίς κατάταξη, ο καθορισμός, με τον Κανονισμό 49Α(2), τέτοιας ανατρεπτικής προθεσμίας επικυρώθηκε και νομοθετικά με τα Άρθρα 2 και 3 του τροποποιητικού Νόμου 80(Ι)/95.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τους αιτητές κατά της απόρριψης του αιτήματός τους όπως τα ακίνητά τους BAY και VIEW στην Πόλη Χρυσοχούς, εγκριθούν ως αδειούχα τουριστικά καταλύματα.
A. Σοφοκλέους, για τους Αιτητές.
Μ. Τριανταφυλλίδης, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με επιστολή του δικηγόρου τους, ημερομηνίας 21.6.2000, οι αιτητές ζήτησαν από τον καθ΄ου η αίτηση όπως τα ακίνητά τους BAY και VIEW, που βρίσκονται στην Πόλη Χρυσοχούς, εγκριθούν ως αδειούχα τουριστικά καταλύματα με βάση τις πρόνοιες της περί Ξενοδοχείων και Τουριστικών Καταλυμάτων Νομοθεσίας. (Νόμοι 42(Ι)/93 και 80(Ι)/95). Εις απάντηση ο καθ΄ου η αίτηση, με επιστολή του ημερομηνίας 14.7.2000, πληροφόρησε το δικηγόρο των αιτητών «ότι με βάση τις υφιστάμενες πρόνοιες της περί Ξενοδοχείων και Τουριστικών Καταλυμάτων Νομοθεσίας, το αίτημα δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθεί». Με νέα επιστολή του δικηγόρου τους, ημερομηνίας 20.7.2000, οι αιτητές επανήλθαν και ζήτησαν να πληροφορηθούν τους λόγους για τους οποίους το αίτημα δεν ήταν δυνατό να ικανοποιηθεί. Ο καθ΄ου η αίτηση απάντησε με επιστολή του, ημερομηνίας 20.7.2000, αναφέροντας ότι η αίτηση δεν ήταν δυνατό να ικανοποιηθεί γιατί:
«(α) Με βάση την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αρ. 42,538 της 12.5.1995 για ρύθμιση δημιουργίας ξενοδοχειακών κλινών δεν επιτρέπεται η δημιουργία νέων μονάδων επιχειρήσεων οργανωμένων διαμερισμάτων, στην υπό αναφορά περιοχή.
(β) Δεν ικανοποιούνται οι πρόνοιες των υφισταμένων περί Οργανωμένων Διαμερισμάτων Κανονισμών, και
(γ) Η αίτηση δεν μπορεί να μελετηθεί με βάση τις πρόνοιες του τροποποιητικού περί Ξενοδοχείων Νόμου αρ. 80(Ι)/95 για εγγραφή μη αδειούχων καταλυμάτων, γιατί δεν υποβλήθηκε έγκαιρα δηλαδή μέχρι την 11.9.1993 (Καν. 49Α(2) Κ.Δ.Π. 206/93).»
Με την προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της άρνησης του καθ΄ου η αίτηση για παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Ο προβαλλόμενος λόγος ακύρωσης είναι ένας. Ότι ο Κανονισμός 49Α(2) των περί Ξενοδοχείων και Τουριστικών Καταλυμάτων (Οργανωμένα Διαμερίσματα και Τουριστικά Χωριά) Κανονισμών του 1993 (Κ.Δ.Π. 206/93), ο οποίος καθόρισε την προθεσμία υποβολής αιτήσεων για εγγραφή μη αδειούχων καταλυμάτων μέχρι την 11.9.1993, θεσπίσθηκε καθ' υπέρβαση του άρθρου 22 των περί Ξενοδοχείων και Τουριστικών Καταλυμάτων Νόμων του 1969 μέχρι 2000 (Νόμος 40/69, όπως τροποποιήθηκε). Σύμφωνα με το δικηγόρο των αιτητών το άρθρο 21Α του τροποποιητικού Νόμου 42(Ι)/93 δημιουργεί δικαίωμα στους αιτητές για εγγραφή των μη αδειούχων καταλυμάτων τους, η δε γενικότητα της διατύπωσης του άρθρου 22 του Νόμου 40/69 (όπως, παρατηρώ, αντικαταστάθηκε από το άρθρο 9 του τροποποιητικού Νόμου 17/73), με το οποίο εξουσιοδοτείται η θέσπιση Κανονισμών «διά την καλυτέραν εφαρμογήν του παρόντος Νόμου και διά την ρύθμισιν και τον καθορισμόν οιουδήποτε θέματος όπερ επί τη βάσει του παρόντος Νόμου χρήζει ή είναι επιδεκτικόν καθορισμού», δεν περιλαμβάνει και εξουσιοδότηση εξάλειψης, με Κανονισμό, των δικαιωμάτων που δημιουργεί ο τροποποιητικός Νόμος 42(Ι)/93, με τον καθορισμό ανατρεπτικής προθεσμίας. Τέτοια εξουσιοδότηση θα μπορούσε να παρασχεθεί μόνο με ειδική και ρητή νομοθετική πρόβλεψη.
Ο προβαλλόμενος λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι, κατά την άποψή μου, το άρθρο 9 του τροποποιητικού Νόμου 17/73 επέτρεπε, ως εκ τις φύσεως του πράγματος, τον με Κανονισμό καθορισμό προθεσμίας μέσα στην οποία να υποβάλει στον Οργανισμό αίτηση για εγγραφή ο ιδιοκτήτης μη αδειούχου καταλύματος που ήθελε να το εγγράψει ως κατάλυμα χωρίς κατάταξη, ο καθορισμός, με τον Κανονισμό 49Α(2), τέτοιας ανατρεπτικής προθεσμίας επικυρώθηκε και νομοθετικά με τα άρθρα 2 και 3 του τροποποιητικού Νόμου 80(Ι)/95 τα οποία έχουν ως εξής:
«2. Ο Κανονισμός 49Α των περί Ξενοδοχείων και Τουριστικών Καταλυμάτων (Οργανωμένα Διαμερίσματα και Τουριστικά Χωριά) Κανονισμών του 1993 καταργείται.
3. Το άρθρο 21Α του βασικού νόμου διά του παρόντος καταργείται και αντικαθίσταται με το ακόλουθο νέο άρθρο:
21Α.-(1) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις του παρόντος ή οποιουδήποτε άλλου νόμου, τα μη εγγεγραμμένα καταλύματα, τα οποία υπέβαλαν εμπρόθεσμα αίτηση στον Οργανισμό, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 21Α του Νόμου 42(Ι) του 1993, που καταργείται με τον παρόντα Νόμο, κατατάσσονται,.» (υπογράμμιση δική μου).
Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα εις βάρος του κάθε αιτητή.
Η�προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.