|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 4 ΑΑΔ 301
4 Μαΐου, 2001
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΕΡΟΣΙΜΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 899/1999)
Έννομο Συμφέρον ― Παραπονούμενου σε πειθαρχική υπόθεση που απέληξε σε αθώωση του καταγγελθέντος ― Δεν υφίσταται ― Υιοθέτηση των πορισμάτων στην Ζεμπύλα κ.ά. ν. Ε.Τ.Ε.Κ. κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 314.
Η αιτήτρια επεδίωξε την ακύρωση της αθωωτικής απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ε.Τ.Ε.Κ. η οποία ήταν η κατάληξη δικής της καταγγελίας εναντίον του πειθαρχικώς διωχθέντα και αθωωθέντα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο δικηγόρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια στερείται ενεστώτος εννόμου συμφέροντος να προχωρήσει με την προσφυγή. Επικαλέσθηκε δε σχετικά την απόφαση της Ολομέλειας στην Ζεμπύλα κ.ά. ν. Ε.Τ.Ε.Κ. κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 314. Η ένσταση ευσταθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Ζεμπύλα κ.ά. v. Ε.Τ.Ε.Κ. κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 314.
Προσφυγή.
Προσφυγή από την αιτήτρια κατά της αθώωσης από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του αρχιτέκτονα Ανδρέα Κρητιώτη τον οποίο κατήγγειλε επικαλούμενη αντιδεοντολογική συμπεριφορά εκ μέρους του.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Γ. Σεραφείμ, για τον Καθ΄ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 29.9.1997 η αιτήτρια, κα Ελπίδα Γεροσίμου, υπέβαλε, επί ειδικού εντύπου, καταγγελία στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του ΕΤΕΚ εναντίον του αρχιτέκτονα κ. Ανδρέα Κρητιώτη, επικαλούμενη αντιδεοντολογική συμπεριφορά εκ μέρους του. Συμπληρωματικά της καταγγελίας, στις 30.10.1997, απέστειλε και επιστολή προς το ΕΤΕΚ. (Παραρτήματα Α και Β στην Ένσταση). Η καταγγελία ήταν ότι ο κ. Κρητιώτης επέβλεπε και/ή έδινε οδηγίες κατά την ανέγερση οικοδομής για την οποία, όπως γνώριζε, η πελάτισσά του, κα Άννα Σπανού, δεν είχε εξασφαλίσει προηγουμένως πολεοδομική άδεια και άδεια οικοδομής με αποτέλεσμα να παραβλάπτεται η παρακείμενη ιδιοκτησία της αιτήτριας.
Αφού ακολουθήθηκε η πειθαρχική διαδικασία που καθορίζεται από τους περί Δεοντολογίας των Μελών του Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου Κανονισμούς του 1996 (ΚΔΠ 327/96), το Πειθαρχικό Συμβούλιο, με απόφασή του ημερομηνίας 19.5.1999, απάλλαξε και αθώωσε τον κ. Ανδρέα Κρητιώτη.
Με την προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της αθωωτικής απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου.
Ο δικηγόρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια στερείται ενεστώτος εννόμου συμφέροντος να προχωρήσει με την προσφυγή. Επικαλέσθηκε δε σχετικά την απόφαση της Ολομέλειας στην Ζεμπύλα κ.ά. ν. Ε.Τ.Ε.Κ. κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 314. Η ένσταση ευσταθεί. Τα ακόλουθα αποσπάσματα από την απόφαση είναι σχετικά:
«Στην υπό εξέταση περίπτωση οι εφεσείοντες-αιτητές ήσαν εκείνοι που υπέβαλαν το παράπονο για παράβαση των κανόνων δεοντολογίας από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ο καταγγέλων και μόνο όμως είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να έχει οποιοδήποτε έννομο συμφέρον που να επηρεάζεται από την έκβαση της πειθαρχικής δίωξης των καταγγελθέντων. Η αθώωση των εφεσιβλήτων ουδόλως επηρεάζει οιονδήποτε οικονομικό ή ηθικό τους συμφέρον. .......................................................
..............................
Στην προκείμενη περίπτωση οι εφεσείοντες είναι προφανές ότι δεν είχαν ιδιαίτερο συμφέρον να παραπονούνται για μη τιμωρία των εφεσιβλήτων, γιατί η απόφαση αυτή δεν τους επηρέαζε άμεσα.
Καταλήγουμε ότι η επέκταση της έννοιας του ηθικού συμφέροντος δεν είναι τόσον ευρεία ώστε να καλύπτει την περίπτωση, γιατί ακύρωση της πειθαρχικής αθωωτικής απόφασης δεν θα προήγε καθ' οιονδήποτε τρόπο τα συμφέροντα των εφεσειόντων.
Παρατηρούμε, τέλος, ότι οποιαδήποτε απαίτηση των εφεσειόντων-αιτητών για οικονομική ζημιά δεν συναρτάται με την αθωωτική απόφαση και εξακολουθούν να έχουν δικαίωμα αγωγής για αποζημιώσεις εναντίον τόσο των εφεσιβλήτων όσο και της Κεντρικής Τράπεζας.»
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με £400 έξοδα εις βάρος της αιτήτριας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.