ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΑΡ. 67/01

ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ -

1. Stavrakis Demetriou Motor Agency Ltd από τη Λευκωσία

2. Σταυράκης Δημητρίου από τη Λευκωσία

Αιτητές

και

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του

Διευθυντή Τμήματος Οδικών Μεταφορών, Λευκωσία

Καθ΄ων η αίτηση

-----------------

 

 

18 Δεκεμβρίου 2001

Για τους αιτητές - Λ. Ιωαννίδης.

Για τους καθ΄ων η αίτηση - Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α'.

----------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Οι αιτητές ζήτησαν την εγγραφή ιδιωτικού αυτοκινήτου, η ηλικία του οποίου είχε υπερβεί τα πέντε χρόνια κατά το χρόνο της εισαγωγής του στην Κύπρο. Το αίτημα απερρίφθη με παραπομπή στον Κανονισμό 4(2)(α)(i) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (ΚΔΠ 66/84 όπως τροποποιήθηκε). Κατά τον Κανονισμό απαγορεύεται η εγγραφή τέτοιου μεταχειρισμένου οχήματος όταν, κατά την ημερομηνία της άφιξης του στη Δημοκρατία, είναι ηλικίας μεγαλύτερης των πέντε ετών. Mε εναρκτήριο σημείο είτε την ημερομηνία κατά την οποία το αυτοκίνητο ενεγράφη σε οποιαδήποτε χώρα ως καινουργές ή, αν δεν είχε εγγραφεί, την ημερομηνία κατά την οποία το πρώτο αγοράστηκε ως καινουργές.

Δεν αμφισβητούν οι αιτητές πως το αυτοκίνητο είχε ήδη υπερβεί, κατά τα ανωτέρω, την ηλικία των πέντε ετών. Εν τούτοις, θεωρούν πως είναι άκυρη η απόρριψη του αιτήματός τους. Για σειρά λόγων που, στα νομικά σημεία της προσφυγής αρχίζουν με επίκληση των άρθρων 25 και 28 του Συντάγματος, συνεχίζουν με το γενικό ισχυρισμό πως ερμηνεύθηκε και εφαρμόστηκε εσφαλμένα ο περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμος του 1972 (Ν. 86/72) και οι Κανονισμοί, διατρέχουν σχεδόν κάθε νοητή, κατά τη θεωρία, αιτία ακύρωσης (καλή πίστη, χρηστή διοίκηση, αναλογικότητα, φυσική δικαιοσύνη, υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, αρμοδιότητα, κακή συγκρότηση συλλογικού οργάνου) και καταλήγουν με αναφορά σε ελλιπή έρευνα, πλάνη περί τα πράγματα, στήριξη σε άσχετα, παραγνώριση σημαντικών στοιχείων και έλλειψη της οφειλόμενης αιτιολογίας.

Όλα αυτά με υπόβαθρο τη δική τους θέση, όπως την υπέβαλαν στην αίτησή τους για εγγραφή πως, όταν το καλοκαίρι του 2000 αγόρασαν το αυτοκίνητο, υπολόγισαν πως θα έφθανε από την Ιαπωνία στην Κύπρο εγκαίρως. ΄Ομως, όπως εξηγούν στην επιστολή τους ημερομηνίας 24.10.00, "δυστυχώς το πλοίο δεν έφθασε στην Κύπρο σύμφωνα με το δρομολόγιο του, και έτσι όταν έφθασεν στο λιμάνι η ηλικία του αυτοκινήτου ξεπέρασε τα πέντε χρόνια". Τα πλείστα δεν προωθήθηκαν καν με τις αγορεύσεις. Ως προς την παράβαση του Συντάγματος επαναλαμβάνεται ο γενικός ισχυρισμός περί την αρχή της ισότητας, χωρίς όμως καμιά απολύτως επεξήγηση τουλάχιστον ως προς το πώς οι αιτητές βλέπουν να υπεισέρχεται τέτοιο ζήτημα στην υπόθεση. Ως προς την παράβαση του Νόμου και των Κανονισμών δεν λέγουν τίποτε. Ούτε με τα περί αναρμοδιότητας και τα συναφή. ΄Αξονας των επιχειρημάτων τους είναι η αντίληψη πως ο ΄Εφορος ήταν εξοπλισμένος με διακριτική ευχέρεια. Οπότε, όπως εισηγούνται, παραβιάστηκε η αρχή της αναλογικότητας με αποτέλεσμα να μήν επιλεγεί, ως οφειλόταν, το λιγότερο επαχθές μέτρο. Και σ΄αυτό βασικά το πλαίσιο, στο οποίο ενέταξαν και γενικούς ισχυρισμούς για ελλιπή έρευνα ή πλάνη ή κατάχρηση εξουσίας, τόνισαν:

(α) Το γεγονός ότι το αυτοκίνητο είχε υπερβεί μόνο κατά μερικές μέρες την ηλικία που προβλέπεται.

(β) Την έλλειψη οποιασδήποτε μορφής υπαιτιότητας ή πρόθεσης από την πλευρά τους για την αργοπορία στην άφιξη του πλοίου. Συναφώς την πεποίθησή τους, μετά και από διαβεβαιώσεις που πήραν από τους Ιάπωνες πωλητές, πως το πλοίο θα έφθανε εγκαίρως, όπως ήταν η συμφωνία τους.

(γ) Την παράλειψη του Εφόρου να λάβει υπόψη τη μεγάλη ζημιά που θα υφίσταντο από την απόρριψη του αιτήματός τους.

(δ) Την παράλειψη του Εφόρου να εξετάσει μηχανολόγος το αυτοκίνητο για να διαπιστώσει αν ήταν κατάλληλο για κυκλοφορία και ανάλογα να επιτρέψει την εγγραφή του.

Ορθά οι καθ΄ων η αίτηση εισηγούνται πως με τη διαπίστωση της πέραν του ορίου ηλικίας του αυτοκινήτου, ήταν υποχρεωτική η απόρριψη του αιτήματος. Δεν παρέχεται επί του θέματος διακριτική εξουσία στον ΄Εφορο ούτε ευχέρεια επιλογής άλλης λύσης στη βάση κριτηρίων διαφορετικών από τα θεσμοθετηθέντα. Επομένως, όλοι οι ισχυρισμοί των αιτητών είναι αβάσιμοι ως διατυπωμένοι υπό λανθασμένη αντίληψη σε σχέση με τις δυνατότητες που παρέχονταν. Το δε παράπονο σε σχέση με την αιτιολόγηση της απόφασης παραγνωρίζει πως σαφώς αυτή, με την αναφορά στις πρόνοιες του σχετικού Κανονισμού, στο πλαίσιο των δεδομένων, παραπέμπει στην απαγορευτική για την εγγραφή ηλικία του αυτοκινήτου.

Οι καθ΄ων η αίτηση προχώρησαν με ένα ακόμα βήμα. Πρότειναν πως, και στην περίπτωση που "εξεταζόταν θέμα αναστολής της προθεσμίας μέχρι την ημέρα εισαγωγής του αυτοκινήτου δεν έχουν προσκομιστεί στοιχεία που να δείχνουν ότι η αναστολή θα πρέπει να επιτραπεί για λόγους ανωτέρας βίας". Με αναφορά στις αρχές όπως αυτές συνοψίζονται στο βιβλίο του Ν. Χαραλάμπους - Η Προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο σελ. 51 (βλ. και την Μαραγκού ν. Δημοκρατίας (1997) 1 ΑΑΔ σελ. 1715). Οπότε, όταν επανήλθαν οι αιτητές με την απαντητική τους αγόρευση, πρόσθεσαν και τον ισχυρισμό πως πράγματι συνέτρεχαν λόγοι ανωτέρας βίας και πως κακώς δεν ερευνήθηκε το θέμα και από αυτή την άποψη.

Δεν περιλαμβάνεται στα νομικά σημεία της προσφυγής τέτοιο θέμα ούτε και είναι επιτρεπτή η εισαγωγή νέων θεμάτων με την απαντητική αγόρευση. Παρατηρώ όμως και τα εξής. Εν προκειμένω έχουμε κατ΄ευθείαν απόλυτη απαγορευτική της εγγραφής διάταξη με αναφορά στο σταθερό της ηλικίας του αυτοκινήτου, ασύνδετη προς την αντικειμενική δυνατότητα να κινηθεί κάποιος εντός ορισμένης προθεσμίας. Δεν θα συμφωνούσα, λοιπόν, πως οι αρχές σε σχέση με την αναστολή προθεσμίας εφαρμόζονται στην περίπτωση. Ούτως ή άλλως, οι περιστάσεις περί την αργοπορημένη άφιξη του πλοίου όπως τις δίνουν οι ίδιοι οι αιτητές απέχουν πολύ από ό,τι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ανωτέρα βία. Κατά το μέγιστο δείχνουν υπαιτιότητα τρίτου και όχι των ιδίων που ευλόγως πίστευαν πως οι πωλητές θα ανταποκρίνονταν στη συμβατική τους υποχρέωση για έγκαιρη μεταφορά του αυτοκινήτου στην Κύπρο.

Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.

/ΜΣι.


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο