|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1579/99
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ
:Λουκίας Θεοδότου, από την Αγλαντζιά,
Κ. Παλαμά 16
Αιτήτριας
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθ΄ων η αίτηση
_____________
21 Δεκεμβρίου, 2001
Για την αιτήτρια : κ. Ι. Νικολάου.
Για τους καθ΄ων η αίτηση : κ. Ξ. Ευσταθίου, Δικηγόρος της
Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα
της Δημοκρατίας.
Για το ενδιαφερόμενο μέρος : κα Θεοφάνους για κ. Κ. Χατζηιωάννου.
______________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Κατά τη συνεδρία της ημερ. 16.9.1999, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή»), αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσης δύο κενών θέσεων Βοηθού Επόπτριας Αγροτικής Οικιακής Οικονομίας, στο Τμήμα Γεωργίας. Αποφασίστηκε όπως στη συνεδρία που θα οριζόταν αργότερα για το θέμα, κληθεί και παραστεί ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος.
Στη συνεδρία ημερ. 24.9.1999 η Επιτροπή, αφού άκουσε τη σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας, προέβη σε αξιολόγηση και σύγκριση των υποψήφιων. Στη συνέχεια κατέληξε ότι με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία καταλληλότερες για τη θέση ήταν δύο υποψήφιες, η Μαρία Βακανά και η Μαρία Χούτρη, στις οποίες και αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή.
΄Ενας από τους λόγους στους οποίους στηρίζεται η παρούσα προσφυγή, η οποία σημειωτέον στρέφεται εναντίον της προαγωγής μόνο της Χούτρη, είναι ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει.
Κατ΄ αρχήν η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι το συμπέρασμα του Διευθυντή ότι η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο μέρος έχουν την ίδια ακριβώς αρχαιότητα είναι παραπλανητικό, γιατί η αιτήτρια υπερέχει σε αρχαιότητα, λόγω της ημερομηνίας γέννησής της. Ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι βάσιμος, αφού στη σύστασή του ο Διευθυντής πράγματι σημειώνει ότι, άνκαι το ενδιαφερόμενο μέρος και η αιτήτρια έχουν ακριβώς την ίδια αρχαιότητα, η αιτήτρια προηγείται σε αρχαιότητα ως προς την ημερομηνία γέννησης. Πέραν όμως αυτού, ακόμα κι΄ αν ο Διευθυντής δεν σημείωνε τη διαφορά στην ημερομηνία γέννησης, δεν νομίζω ότι μια τέτοια συμβολική διαφορά θα καθιστούσε το επιχείρημα περί εμφιλοχώρησης πλάνης ως προς την αρχαιότητα, βάσιμο.
΄Ομως ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει είναι βάσιμος. Αναφερόμενος στο ενδιαφερόμενο μέρος σημειώνει ότι είναι πάντοτε έτοιμη και πρόθυμη να προσφέρει στην υπηρεσία, ότι είναι πολύ αποδοτική στην εργασία της και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για προώθηση του υπηρεσιακού έργου, σημεία στα οποία υπερέχει της αιτήτριας. Οι παρατηρήσεις του όμως αυτές για την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους έναντι της αιτήτριας στα σημεία που επισημαίνει, δεν επιβεβαιώνονται από τις εμπιστευτικές εκθέσεις, αφού και οι δύο αξιολογήθηκαν ως εξαίρετες κατά τη διάρκεια των πέντε τελευταίων ετών. Σημειώνεται ότι οι αξιολογούντες λειτουργοί ήταν τα ίδια πρόσωπα και για τις δύο υποψήφιες, ο δε Διευθυντής του Τμήματος, Αντώνης Κωνσταντίνου που κλήθηκε και έκανε τις συστάσεις ενώπιον της Επιτροπής, ήταν ένας από τους αξιολογούντες λειτουργούς κατά τα δύο τελευταία χρόνια (1997-1998) και αξιολόγησε αμφότερες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Ο Διευθυντής αναφέρει συγκεκριμένα σημεία στα οποία, κατά τη γνώμη του, το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε της αιτήτριας. Στους υπηρεσιακούς φακέλους στα σημεία αυτά και οι δύο χαρακτηρίζονται ως εξαίρετες και ο Διευθυντής παραλείπει να εξηγήσει πού στηρίζει την πεποίθησή του για την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους.
Με άλλα λόγια παραμένει αναπάντητο το ερώτημα πως διαπιστώνεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε της αιτήτριας στα κριτήρια απόδοση, υπηρεσιακό ενδιαφέρον, υπευθυνότητα και πρωτοβουλία. Η σαφής αναφορά του Διευθυντή στα σημεία υπεροχής του ενδιαφερόμενου μέρους έναντι της αιτήτριας θα έπρεπε να αιτιολογηθούν, αφού οι υπηρεσιακοί φάκελοι και οι εμπιστευτικές εκθέσεις δεν δικαιολογούν τη διάκριση της μιας έναντι της άλλης. Η αναφορά του Διευθυντή για οριακή μόλις υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους δεν
διασώζει το γεγονός ότι η υπεροχή αυτή δεν υποστηρίζεται από τα γεγονότα.Με βάση τις υπηρεσιακές εκθέσεις το ενδιαφερόμενο μέρος και η αιτήτρια βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς σημείο. Η σύσταση του Διευθυντή μεταβάλλει τη μεταξύ τους ισορροπία, δίδοντας στο ενδιαφερόμενο μέρος σημαντικό προβάδισμα. Γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο η επιλογή του Διευθυντή θα πρέπει να ήταν επαρκώς αιτιολογημένη.
Εν όψει των πιο πάνω θεωρώ ότι η σύσταση είναι αναιτιολόγητη και η προσβαλλόμενη πράξη θα πρέπει να ακυρωθεί. Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ