Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές αμφισβητούν την εγκυρότητα της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση η οποία, περιέχεται στην επιστολή τους ημερ. 12.1.99 (ανωτέρω). Ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε υπό καθεστώς νομικής και πραγματικής πλάνης, δεν προηγήθηκε η διεξαγωγή δέουσας έρευνας και ότι η απόφαση είναι αναιτιολόγητη. Ισχυρίζονται περαιτέρω ότι η απόφαση πάσχει γιατί αντίκειται στους Νόμους περί Χαρτοσήμων καθώς και σε βασικές αρχές του φορολογικού και διοικητικού δικαίου.

Καθόσον αφορά την απαίτηση για καταβολή τελών χαρτοσήμου ύψους ΛΚ175000 για 3500000 χρεόγραφα, οι αιτητές ισχυρίζονται πως η έκδοση δεν αφορούσε 3500000 χρεόγραφα αλλά μόνο 72 χρεόγραφα από τα οποία, κανένα δεν είναι αξίας μικρότερης των £100.- όπως εξάλλου προβλεπόταν και στους όρους έκδοσης. Εισηγούνται λοιπόν οι αιτητές, ότι οι καθ΄ ων η αίτηση λανθασμένα εφάρμοσαν την πρώτη περίπτωση του στοιχείου 12(α)(ι) του πρώτου παραρτήματος των περί Χαρτοσήμων Νόμων του 1963 μέχρι 1992 (στο εξής "ο νόμος") υπολογίζοντας για κάθε χρεόγραφο αξίας ΛΚ1.- τέλος χαρτοστήμου ΛΚ0.05 με αποτέλεσμα να προκύπτει το ποσό των ΛΚ175000.

Είναι εν προκειμένω η θέση των αιτητών ότι τα χρεόγραφα έπρεπε να χαρτοσημανθούν με βάση το στοιχείο 12(α)(ι) (τέταρτη περίπτωση) του πρώτου παραρτήματος του νόμου και ότι στη χαρτοσήμανηση υπόκεινται 72 χρεόγραφα ανάλογα με την αξία που αυτά εμπεριέχουν (ad valorem) και με βάση αυτό τον υπολογισμό προκύπτει το συνολικό ποσό των ΛΚ17500.

Οι αιτητές ισχυρίζονται περαιτέρω ότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν είχαν δικαίωμα να κατατεμαχίσουν τα 72 χρεόγραφα συνολικής αξίας ΛΚ3500000 σε 3500000 ξεχωριστά έγγραφα αξίας ΛΚ1.- το καθένα. Λέγουν επί του προκειμένου οι αιτητές ότι το άρθρο 6 του νόμου είναι η μοναδική διάταξη στην οποία προβλέπεται αποκλειστικά ξεχωριστός υπολογισμός τέλους χαρτοσημάνσεως και αναφέρεται σε έγγραφα τα οποία αφορούν "πλείστα διακεκριμένα θέματα". Ωστόσο, πέρα από το γεγονός ότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν επικαλούνται το άρθρο 6 του νόμου για τον κατατεμαχισμό των 72 χρεογράφων σε 3500000 ξεχωριστά έγγραφα, το άρθρο αυτό δεν καλύπτει την παρούσα περίπτωση γιατί τα επίδικα χρεόγραφα τα οποία αφορούν έκδοση ομολογιών αξίας όχι λιγότερης των ΛΚ100.- για κάθε χρεόγραφο, δεν μπορεί να θεωρηθούν ότι αφορούν "πλείστα διακεκριμμένα θέματα" εντός της εννοίας του νόμου.

Καθόσον αφορά την πρόσθετη επιβάρυνση εκ ΛΚ37457.- επί του οφειλόμενου ποσού του τέλους χαρτοσήμου για τα εν λόγω χρεόγραφα, οι αιτητές ισχυρίζονται ότι ο υπολογισμός του εν λόγω ποσού έγινε πάνω σε λανθασμένη βάση. Είναι η θέση των αιτητών ότι στην παρούσα περίπτωση τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 20(β)(ι)(ιι)(ιιι) και (γ) του νόμου που προβλέπει σχετικά με την καθυστερημένη χαρτοσήμανση εγγράφων που υπόκεινται σε χαρτοσήμανση, τα εξής:

Εισηγούνται οι αιτητές πως κατ΄ εφαρμογή των πιο πάνω διατάξεων, ο υπολογισμός της πρόσθετης επιβάρυνσης πάνω στα οφειλόμενα τέλη χαρτοσήμων (με βάση το δικό τους τρόπο υπολογισμού) ανέρχεται στο συνολικό ποσό των ΛΚ5373.- και ως κατακλείδα της εισήγησής τους καθόσον αφορά το οφειλόμενο τέλος χαρτοσήμου για τα 72 χρεόγραφα αξίας ΛΚ3500000 περιλαμβανομένης και της πρόσθετης επιβάρυνσης, λέγουν ότι το ποσό που οφείλουν να καταβάλουν είναι ΛΚ22873,02 και όχι ΛΚ212457,00 όπως απαιτούν οι καθ΄ ων η αίτηση.

Η θέση των καθ΄ ων η αίτηση αναφορικά με τον ορθό τρόπο υπολογισμού του οφειλόμενου από τους αιτητές τέλους χαρτοσήμανσης των προαναφερθέντων χρεογράφων λήξεως 1.2.2001 είναι ότι στην προκείμενη περίπτωση τυγχάνει εφαρμογής το Στοιχείο 12(α)(ι) του πρώτου παραρτήματος του νόμου δηλαδή η διάταξη που επικαλούνται και οι αιτητές την οποία όμως, ερμηνεύουν διαφορετικά. Το Στοιχείο 12(α)(ι) αναφέρει:

Στο έγγραφο έκδοσης των χρεογράφων "Πρόσκληση για εγγραφή/Prospectus" ημερ. 14.1.94 καθορίζονται οι λεπτομέρειες των υπό έκδοση χρεογράφων. Στην πρώτη σελίδα της "πρόσκλησης για εγγραφή" αναφέρεται ότι θα "εκδοθούν στο άρτιο 1900000 χρεόγραφα 1999/2001 με τιμές αποπληρωμής £1.07 για κάθε χρεόγραφο αξίας £1.-"

Στη σελίδα 2 της πρόσκλησης για εγγραφή κάτω από τον τίτλο "Ερμηνεία Ορων" ο όρος "χρεόγραφο" ερμηνεύεται ότι "σημαίνει 8% εγγυημένα χρεόγραφα λήξης 1999/2001 με τιμή αποπληρωμής £1,07 για κάθε χρεόγραφο αξίας £1.-".

Στο "Εγγραφο Καταπιστεύματος" ημερ. 29.12.1993 ο όρος "χρεόγραφα" σημαίνει "τα χρεόγραφα που εκδίδονται από την Εταιρεία στο άρτιο σε αξία ΛΚ1.00 το καθένα, λήξης 1999/2001 και διέπονται από τους όρους και τις πρόνοιες που περιλαμβάνονται σ΄ αυτό το έγγραφο".

Στην "Περίληψη Πρόσκλησης για Εγγραφή" ως "τιμή έκδοσης" ότι τα χρεόγραφα θα εκδοθούν "στο άρτιο στην τιμή της £1.- το καθένα".

Στο μέρος IV της πρόσκλησης για εγγραφή, "ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗ" ως τιμή έκδοσης των χρεογράφων αναφέρεται ότι αυτά θα εκδοθούν "στο άρτιο στην τιμή της £1.- το καθένα, με ελάχιστο ποσό εγγραφής £100.- ολόκληρο το αιτούμενο ποσό πρέπει να καταβληθεί με την αίτηση μέχρι την 31η Ιανουαρίου 1994".

Στο ίδιο μέρος IV αναφέρεται επίσης ότι "τα χρεόγραφα θα εγγραφούν στο Μητρώο των κατόχων που θα τηρεί η Εταιρεία και θα μεταβιβάζονται σε πολλαπλάσια των £100.- με εγκεκριμένο τύπο εγγράφου μεταβίβασης που θα παραδίδεται ή θα αποστέλλεται στην Εταιρεία μαζί με το πιστοποιητικό χρεογράφων".

Εκ των ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι οι μεν αιτητές εισηγούνται ότι τα γεγονότα της υπόθεσης εμπίπτουν στην τέτατη περίπτωση του στοιχείου 12(α)(ι) του νόμου (ανωτέρω) ενώ οι καθ΄ ων η αίτηση προέβησαν στον υπολογισμό του τέλους χαρτοσήμανσης θεωρώντας ότι τα γεγονότα καλύπτονται από την πρώτη περίπτωση του στοιχείου 12(α)(ι) (ανωτέρω).

Εχω τη γνώμη πως αν παρεχόταν δυνατότητα μεταβίβασης ενός εκάστου χρεογράφου χωριστά, τότε ο ορθός υπολογισμός του τέλους χαρτοσήμανσης θα ήταν αυτός που εισηγούνται οι καθ΄ ων η αίτηση. Ομως, αυτή η δυνατότητα δεν προσφέρεται στην προκείμενη περίπτωση αφού, σύμφωνα με την πρόσκληση και τους όρους έκδοσης, καθορίστηκε ότι η μεταβίβαση θα γινόταν σε "πακέττα" των 100 ή πολλαπλάσια των 100 χρεογράφων.

Εχω τη γνώμη ότι η πρόθεση του νομοθέτη στο προαναφερθέν υποθετικό παράδειγμα δεν είναι η φορολόγηση 100 χρεογράφων της ΛΚ1.- το καθένα με δεκαπλάσιο ποσό από ότι ένα χρεόγραφο των ΛΚ100.-. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η έκδοση 3.500.000 χρεογράφων της Λ.Κ.1.00 καθόλου δεν διαφέρει, όσον αφορά τα οφέλη του εκδότη, από την έκδοση 35000 χρεογράφων των Λ.Κ.100 εκ του γεγονότος ότι στην πρώτη περίπτωση υπάρχει περιορισμός για ελάχιστο ποσό εγγραφής Λ.Κ. 100 και καθόλου δεν διαφέρει (όσον αφορά τα οφέλη του εκδότη) από την έκδοση 72 χρεογράφων σε διαφορετικές αξίες που έχουν συνολική αξία Λ.Κ. 3500000.

Συμφωνώ λοιπόν με την προσέγγιση των αιτητών ότι δηλαδή, σε χαρτοσήμανση υπόκειται όχι η αξία του χρεογράφου η οποία, εν πάση περιπτώσει λαμβάνεται υπόψη στο νόμο με τις διαβαθμίσεις των περιπτώσεων στο στοιχείο 12α(ι) για το ύψος του τέλους, αλλά το έγγραφο αυτό καθ΄ εαυτό. Ενισχυτικό αυτής της προσέγγισης είναι το λεκτικό του άρθρου 24 που προβλέπει ".............. οσάκις έγγραφόν τι υπόκειται εις ad valorem τέλος χαρτοσήμου αναφορικώς προς χρεόγραφα, μετοχάς ή εμπορεύματα η έτερα αξιόγραφα το τοιούτο τέλος εκτός ως προβλέπεται εν τω Στοιχείω 12 του Πρώτου Παραρτήματος θα υπολογίζηται επί της αξίας των χρεογράφων ............... ".

Σε χαρτοσήμανση λοιπόν υπόκεινται τα 72 έγγραφα που είχαν εκδοθεί και ήταν το μέσο (instrument) ισάριθμών πράξεων συνολικής αξίας Λ.Κ. 3500000 και αυτά συνάμα ήταν τα μεταβιβαστικά έγγραφα των χρεογράφων από τους αιτητές προς τους δικαιούχους.

Καθόσον αφορά την απαίτηση για καταβολή Λ.Κ. 6542,32 για τη συμφωνία εγγύησης ημερ. 29.12.1993 η εν λόγω συμφωνία δεν μπορούσε να χαρτοσημανθεί ad valorem αφού αυτή αποτελούσε δευτερεύον έγγραφο της έκδοσης των χρεογράφων που ήταν το αρχικό. Αυτό συνάγεται ευθέως από την πρόσκληση για εγγραφή ("εγγυημένα χρεόγραφα") και στο έγγραφο Καταπιστεύματος (Trust deed). Και εφόσον απαραίτητη προϋπόθεση της έκδοσης των χρεογράφων ήταν η ύπαρξη εγγύησης ως στοιχείου της έκδοσης, θεωρώ πως οι δύο συμφωνίες εγγύησης αποτέλεσαν συνοδευτικά έγγραφα της έκδοσης των χρεογράφων οπότε εν προκειμένω τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 5(1) του νόμου το οποίο προβλέπει:

Κατόπιν των ανωτέρω αποφαίνομαι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν νομικής πλάνης και στην ολότητά της στερείται νόμιμου αποτελέσματος.

Α. Κραμβής,

Δ.

ΣΦ.