KALIACO PROPERTIES LTD.,

και

Δήμου Γερμασόγειας,

--------------------------------

Για τους Αιτητές: κα Αργ. Ιωάννου.

Για τον Καθ'ου η αίτηση: κ. Κακογιάννης.

---------------------------

Η αιτήτρια εταιρεία, που είναι ιδιοκτήτρια ενός κτήματος συνολικής έκτασης 248.405 τ.π., υπέβαλε το 1994 αίτηση διαχωρισμού της πιο πάνω ακίνητης περιουσίας σε τρία οικόπεδα. Δύο χρόνια αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 29/10/96 η αιτήτρια εταιρεία υπέβαλε άλλη αίτηση για άδεια οικοδομής για την ανέγερση υπεραγοράς, καταστημάτων και γραφείων σε ένα από τα τρία οικόπεδα που θα προέκυπταν από το διαχωρισμό.

Μετά την πιο πάνω ακυρωτική απόφαση οι καθ'ων η αίτηση προέβηκαν σε επανεξέταση της αίτησης και με επιστολή τους ημερομηνίας 11/3/99 πληροφόρησαν την αιτήτρια ότι αποφάσισαν εκ νέου την επιβολή κεφαλαιουχικής δαπάνης ύδρευσης ύψους £32.000.

Οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση τους της 11/3/99 δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά είναι επιβεβαιωτική εκείνης της 10/4/97, η οποία δεν προσβλήθηκε εμπρόθεσμα και συνεπώς δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 146 του Συντάγματος.

Η εισήγηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή γιατί πρόκειται για δύο αποφάσεις με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Η απόφαση των καθ'ων η αίτηση της 10/4/97 παγοποιεί απλά την εξέταση της αίτησης της αιτήτριας εταιρείας για το διαχωρισμό του κτήματος της σε τρία οικόπεδα, ενώ η απόφαση της της 11/3/99 (που είναι το αποτέλεσμα της ακυρωτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή 321/97) προβαίνει στον καθορισμό του ποσού των £32.000 ως δικαιώματα κεφαλαιουχικής δαπάνης υδατοπρομήθειας και απορρίπτει την αίτηση για τον καθορισμό των δικαιωμάτων κεφαλαιουχικής δαπάνης υδατοπρομήθειας σύμφωνα με την αίτηση διαχωρισμού της 14/3/97.

Η διαφοροποίηση της ουσίας των δύο αποφάσεων είναι έκδηλη και δεν επιτρέπει την αποδοχή της προδικαστικής ένστασης.

Η αιτήτρια εταιρεία αμφισβητεί την εγκυρότητα της επίδικης απόφασης για συγκεκριμένους λόγους που συμπεριλαμβάνουν την έλλειψη αρμοδιότητας, πλάνη περί τα πράγματα, έλλειψη αιτιολογίας, κατάχρηση εξουσίας και λανθασμένη ερμηνεία του νόμου. Θα προχωρήσω στην εξέταση του κάθε λόγου ξεχωριστά.

Η αιτήτρια εταιρεία εισηγείται ότι εφόσον η εξουσία μελέτης και έγκρισης αδειών οικοδομής μεταβιβάστηκε στην Τεχνική Επιτροπή, είναι αυτονόητο ότι η σχετική απόφαση έπρεπε να είχε ληφθεί από την Τεχνική Επιτροπή και όχι από το Δημοτικό Συμβούλιο.

Οπως φαίνεται από τα σχετικά πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου της 9/1/97, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να ιδρύσει τριμελή Τεχνική Επιτροπή που απαρτιζόταν από τους Κ. Τρύφωνος, Α. Ηρακλέους και Α. Αθανασίου για να "μελετά και εγκρίνει αιτήσεις για άδειες οικοδομής οι οποίες δεν παρουσιάζουν κανένα πρόβλημα και είναι σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Οδών και Οικοδομών Νόμου και τους σχετικούς Κανονισμούς. Για τις περιπτώσεις οικοδομών που παρουσιάζουν οποιαδήποτε προβλήματα, για διαχωρισμούς οικοπέδων, χαλαρώσεις, παρεκκλίσεις και κατ' αρχή απόψεις για Πολεοδομικές Αδειες και για τις περιπτώσεις στις οποίες δεν υπάρχει ομοφωνία των μελών της Επιτροπής, να διαβιβάζονται στο Δημοτικό Σύμβουλο με εισήγηση για λήψη απόφασης".

Το άρθρο 110Α των περί Χωρίων (Διοίκησις και Βελτίωσις) Κανονισμών Γερμασόγειας 1963-1984 (ΚΔΠ 342/84) δίδει την αρμοδιότητα επιβολής κεφαλαιουχικής δαπάνης υδατοπρομήθειας στο Συμβούλιο Βελτιώσεως Γερμασόγειας, και σύμφωνα με το άρθρο 4(3) του Περί Δήμων Νόμου αρ. 111/85 στο Δήμο Γερμασόγειας. Στην παρούσα περίπτωση μετά την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή 321/97, συνήλθε η ολομέλεια του Δήμου Γερμασόγειας για να επανεξετάσει το θέμα. Ο διορισμός Τεχνικής Επιτροπής που είχε αποφασισθεί στις 9/1/97 δεν αποτελούσε αποκλειστική εκχώριση του δικαιώματος εξέτασης αδειών οικοδομής στην πιο πάνω Επιτροπή. Ο Δήμος Γερμασόγειας διατηρούσε και είχε το δικαίωμα να εξετάσει οποιαδήποτε αίτηση για άδεια οικοδομής. Η εισήγηση της αιτήτριας εταιρείας απορρίπτεται.

Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα αφού για την εξέταση για την έκδοση άδειας οικοδομής και επιβολή κεφαλαιουχικής δαπάνης της 31/1/97 οι καθ'ων η αίτηση δεν έλαβαν υπόψη ότι,

Αναφορικά με την απόφαση για τον μη καθορισμό τελών υδατοπρομήθειας για την αίτηση διαχωρισμού της 14/3/97 οι καθ'ων η αίτηση παρέλειψαν να λάβουν υπόψη

(α) ότι το κτήμα θα διαχωριζόταν σε τρία οικόπεδα και

Οι ισχυρισμοί της αιτήτριας δεν μπορούν να ευσταθήσουν. Οι σχετικοί Κανονισμοί δεν προνοούν ότι στον καθορισμό των δικαιωμάτων μπορεί να ληφθεί υπόψη η ύπαρξη οικοδομών που βρίσκονται στην υπό αξιοποίηση ακίνητη περιουσία που έχει δικαίωμα ύδρευσης.

Κατά τον κρίσιμο χρόνο της έκδοσης της ακυρωθείσας απόφασης (31/1/97) για την οποία έγινε επανεξέταση, δεν υπήρχε αίτηση για έκδοση άδειας για διαχωρισμό. Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στις 14/3/97.

Αν η εισήγηση της αιτήτριας εταιρείας γίνει αποδεκτή, η αιτήτρια θα μπορούσε να προβεί σε αξιοποίηση 32 οικοπέδων με την καταβολή κεφαλαιουχικής δαπάνης υδατοπρομήθειας για τρία μόνο οικόπεδα. Ακριβώς το ίδιο θέμα εξετάστηκε πρόσφατα από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Αναστασιάδης ν. Συμβουλίου Υδατοπρομηθείας Λεμεσού (Α.Ε. 2274 της 11/6/99) όπου ένα χωράφι έκτασης 49.950 τ.π. "διαχωρίστηκε" σε ένα οικόπεδο. Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού παρατήρησε ότι δεν υπήρξε διαίρεση της γης, αφού οι ιδιοκτήτες χωρίς να την διαιρέσουν σε οικόπεδα προέβηκαν στην αξιοποίηση της ως ένα σύνολο, παρατήρησε ότι,

Η εισήγηση για την ύπαρξη πλάνης απορρίπτεται.

Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η αιτιολογία της απόφασης της 11/3/99 δεν είναι ούτε σαφής ούτε επαρκής αφού δεν επεξηγεί πώς αντιμετωπίζει την περιορισμένη ανάπτυξη του κτήματος της ως ανάπτυξη ολόκληρου του κτήματος με τη διαίρεση του συνολικού εμβαδού του κτήματος με τον αριθμό 8.000.

Από τα πρακτικά της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου φαίνονται ποιά ήταν τα στοιχεία που είχαν ληφθεί υπόψη. Στο σχετικό πρακτικό αναφέρονται τα πιο κάτω:

Η απάντηση στο ερώτημα αν μια διοικητική πράξη είναι επαρκώς αιτιολογημένη εξαρτάται από τα ιδιάζοντα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Στην υπόθεση Αναστασιάδης και άλλοι ν. Συμβουλίου Υδατοπρομηθείας Λεμεσού (Α.Ε. 2274 της 11/6/99) τονίστηκε ότι τα δικαιώματα για την εγκατάσταση υδατοπρομήθειας και παροχής νερού καθορίζονται από το σχετικό κανονισμό με βάση ορισμένα στοιχεία.

Η επιφύλαξη του Κανονισμού 110Α(ι) καθορίζει:

Ακριβώς το ίδιο θέμα εξετάστηκε στην υπόθεση Αναστασιάδη (πιο πάνω) όπου τονίστηκε ότι,

Η εισήγηση αυτή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Μια προσεκτική εξέταση των στοιχείων που έχουν παρουσιασθεί δεν υποστηρίζει την πιο πάνω θέση που προβάλλει η αιτήτρια. Και τούτο γιατί η αίτηση που εγκρίθηκε ήταν αυτή της ενιαίας αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας, χωρίς να προηγηθεί ο διαχωρισμός της γης. Οι καθ'ων η αίτηση δεν είχαν ενώπιον τους δύο επιλογές κατά τον ουσιώδη χρόνο της 31/1/97 αφού, άνκαι είχε ήδη εγκριθεί η έκδοση της άδειας οικοδομής, εντούτοις δεν είχε εγκριθεί η άδεια διαχωρισμού. Η σχετική άδεια διαχωρισμού ΛΕΜ/1634/94 φαίνεται ότι εκδόθηκε στις 7/3/97 και έληξε στις 6/3/2000.

Και η εισήγηση αυτή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η εφαρμογή των προνοιών του Νόμου ήταν ορθή γιατί ο υπολογισμός έγινε σύμφωνα με το συνολικό εμβαδό που ανερχόταν σε 248.405 τ.π. πάνω στη βάση της ενιαίας ανάπτυξης. Οπως πολύ ορθά υποδεικνύεται από τον ευπαίδευτο δικηγόρο των καθ'ων η αίτηση ήταν περίπτωση αξιοποίησης της γης χωρίς να προηγηθεί διαχωρισμός.

Ο καθορισμός των οικοπέδων σε 32 δεν μπορεί να θεωρηθεί ως λανθασμένος. Ο αριθμός 32 ήταν ο επόμενος ακέραιος αριθμός της διαίρεσης του εμβαδού διά του αριθμού 8.000 και η υιοθέτηση του στον καθορισμό των σχετικών δικαιωμάτων ήταν ορθή.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,

Δ.