|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ.276/99
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Χρ.ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΔΑναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ:
ΡΕΝΟΥ Κ.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, από τη Λευκωσία
αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Πολεοδομικής Αρχής
Λευκωσίας, Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως
καθ΄ων η αίτηση
------------------------
13.6.2001
Για τον αιτητή: κ.Χ΄Τζιοβάνης για κ.Κ.Μιχαηλίδη
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα.Ελ.Κλεόπα για Γεν.Εισαγγελέα
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης του τεμαχίου αριθμός 17 Φ/Σχ,ΧΧVIII.53 στο χωριό Ευρύχου. Στις 10.9.98 υπέβαλε στην πολεοδομική αρχή αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση διόροφης κατοικίας. Στις 23.10.98 εκδόθηκε στον αιτητή η πολεοδομική άδεια με διάφορους όρους, δυο από τους οποίους είναι ενστάσιμοι εκ μέρους του. Ο πρώτος αφορά στην παραχώρηση μέρους του τεμαχίου του για τη διαπλάτυνση και ευθυγράμμιση του δημόσιου δρόμου που εφάπτεται του τεμαχίου, και ο δεύτερος για πρόσθετη παραχώρηση γης για τη δημιουργία δημόσιου χώρου πρασίνου.
Στην υπό συζήτηση προσφυγή ο αιτητής διατυπώνει ως εξής τη θεραπεία που ζητά:
«η απόφασις του Καθ΄ου η αίτησις να επιβάλη ή ενσωματώση τους όρους 2, 4, 20, 61 και 100 εις την δοθείσαν πολεοδομικήν άδειαν υπ΄αρ.ΛΕΥ/1690/98 ημερ. 23.12.1998 δια την ανέγερσιν οικίας εις το κτήμα του Αιτητού εις Ευρύχου είναι άκυρη και εστερημένη οιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος».
Το κυρίαρχο επιχείρημα του δικηγόρου του αιτητή για την επιτυχία της προσφυγής είναι πως η πολεοδομική αρχή δεν είχε εκ του νόμου δικαίωμα να επιβάλει τους πιο πάνω όρους γιατί δεν υπήρχε έγκυρο ρυθμιστικό σχέδιο που να καλύπτει την περιοχή. Η δικηγόρος της Δημοκρατίας συμφωνεί με την πιο πάνω εισήγηση. Η θέση που πήρε η δικηγόρος της Δημοκρατίας είναι ορθή ενόψει της νομολογίας μας πάνω στο ζήτημα (δες: Μαρία Ιωάννου Κάπονα και Δημοκρατίας, προσφυγή αρ. 1144/99, ημε
. 11.8.2000 όπου γίνεται αναφορά σε πλείστες σχετικές αποφάσεις, περιλαμβανομένης και αυτής της Ολομέλειας στην ΑΕ1481 Δήμος Στροβόλου ν. Μάρω Μ. Γιασεμίδου, 27.2.98).Από δικό μου έλεγχο του διοικητικού φακέλου διαπιστώνω πως η αρμόδια αρχή διατηρεί τη θέση πως δικαιούται να επιβάλει τέτοιους όρους, βάσει των άρθρων 25(3) και 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, που τέθηκε σε ισχύ από 1.12.90, και σύμφωνα με τις Δηλώσεις Πολιτικής που αφορούν στην ανάπτυξη της περιοχής Ευρύχου. Δεν θα ασχοληθώ βέβαια αυτεπάγγελτα με τη διαφορά που επισημαίνω πιο πάνω. Για τη συζήτηση της υπόθεσης θεωρείται ορθή η θέση που έχει υιοθετήσει η δικηγόρος της Δημοκρατίας, που είναι σύμφωνη με τη νομολογία μας όπως έχει εξελιχθεί σε ό,τι αφορά στα επίδικα ζητήματα. Δεν αναπτύχθηκε οποιοδήποτε άλλο νομικό πλαίσιο.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγείται όμως πως η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί για τον εξής λόγο. Ο αιτητής δεν ζητά να κηρυχθεί άκυρη η έκδοση της πολεοδομικής άδειας στο σύνολο της. Επιδιώκεται η ακύρωση μόνο των δύο ενστάσιμων όρων που τίθενται σ΄αυτή. Διατείνεται δηλαδή πως οι όροι που τίθενται σε μια πολεοδομική άδεια δεν μπορούν να προσβληθούν αυτοτελώς εφόσον αυτοί αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της. Παραπέμπει στην ΑΕ2422 και 2423 Κυπριακό Διϋλιστήριο Πετρελαίου Λτδ ν. Δήμου Λάρνακας 17.5.00 όπου το Δικαστήριο είπε τα εξής:
«Επομένως η νομιμότητα της προσβαλλόμενης με την προσφυγή 789/93 πράξης θα εξεταστεί με βάση μόνο τις πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου 25(2) του Νόμου 90/72.
Από μια απλή ανάγνωση του επίμαχου άρθρου προκύπτει σαφώς ότι στοχεύει στο να καταστήσει τους όρους που τίθενται σε μια πολεοδομική άδεια αναπόσπαστο μέρος της άδειας. Προχωρεί μάλιστα και θέτει και ρήτρα σε περίπτωση μη εκτέλεσης των όρων. Προβλέπει ότι «η εκτελεσθείσα ανάπτυξις θεωρείται ως μη αποτελούσα ανάπτυξιν δια την οποίαν έχει χορηγηθεί πολεοδομική άδεια εκτός εάν οι όροι αυτοί εκτελεσθώσιν.»
Εφόσον, σύμφωνα με το άρθρο 25(2) του Νόμου, οι όροι θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος της πολεοδομικής άδειας, δεν μπορεί να λεχθεί ότι η πράξη είναι διαιρετή και ότι οι επίδικοι όροι μπορούν να προσβληθούν αυτοτελώς. Ακολουθεί πως η έφεση 2423 πρέπει να απορριφθεί.»
Ο δικηγόρος του αιτητή δεν καταχώρισε απαντητική αγόρευση, μολονότι του δόθηκαν δυο ευκαιρίες να το κάνει. Δεν απάντησε όμως στο πιο πάνω επιχείρημα μήτε και στο στάδιο των τελικών διευκρινίσεων.
Η εισήγηση της δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι ορθή. Θα πρόσθετα, εκτός απ΄αυτά που αναφέρονται στην πιο πάνω απόφαση της Ολομέλειας, πως η αποδοχή του αιτήματος της προσφυγής θα απέληγε στην πραγματικότητα σε έκδοση πολεοδομικής άδειας από το ίδιο το Δικαστήριο, χωρίς τους όρους που επέβαλε η αρμόδια αρχή, κάτι που εκφεύγει της δικαιοδοσίας του διοικητικού Δικαστηρίου.
Η προσφυγή θα απορριφθεί. Να σημειώσω όμως πως η διοίκηση αναμένεται να λειτουργεί σύμφωνα με το νόμο, και έτσι θα πρέπει να λάβει υπόψη της, στην ουσία της υπόθεσης, την ορθή θέση της δικηγόρου της Δημοκρατίας αναφορικά με το ζήτημα της επιβολής στην πολεοδομική άδεια των επίμαχων όρων, και να αναπροσαρμόσει τη θέση της ώστε να συνάδει με το νόμο κα τη νομολογία.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Ενόψει των διαπιστώσεων μου δεν γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για τα έξοδα.
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
/ΜΑΑ