|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 848/99
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΚΡΑΜΒΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
MAVRIS LEATHER HOUSE LTD, από την Πάφο,
Αιτητών,
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Εφόρου Φόρου Εισοδήματος,
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - -
29 Μαΐου, 2001.
Για τον αιτητή: κ. Αρ. Γεωργίου.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα Δ. Κούσιου.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή, οι αιτητές ζητούν:
"Α. Απόφαση και/ή διαταγή του Δικαστηρίου με την οποίαν να κηρύσσεται άκυρη η απόφαση του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος ημερ. 20/4/99 με την οποίαν επεβλήθη φορολογία επί του ποσού των Λ.Κ.20.000 για το έτος 1993 που εισεπράχθει από την αιτήτρια εταιρεία ως αποζημίωση και/ή ως εφ΄ άπαξ ποσόν για την φήμη και πελατεία του καταστήματος της επί της οδού Αγίου Αντωνίου εις Κ.Πάφο.
Β. Απόφαση και/ή δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία να ακυρώνεται η απόφαση ημερ. 20/4/99 των καθ΄ ων η αίτηση με την οποία φορολογήθηκε το ποσό των Λ.Κ.20.000 που εισεπράχθει από την εταιρεία εφ΄άπαξ το 1993 για το κατάστημα της στην οδό Αγίου Αντωνίου εις Κάτω Πάφο, γιατί εθεωρήθει ως μέρος ενοικίου (άρα φορολογητέον) ως εσφαλμένη, παράτυπη και παράνομη."
Οι αιτητές είναι ιδιωτική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης. Κατά το επίδικο φορολογικό έτος 1993 οι αιτητές ασχολούνταν με χονδρικό και λιανικό εμπόριο δερμάτων και δερμάτινων ειδών.
Οι αιτητές, την 1.8.1994, υπέβαλαν μέσω των λογιστών τους δήλωση εισοδήματος και εξηλεγμένους λογαριασμούς για το έτος 1993.
Ο Εφορος Φόρου Εισοδήματος με επιστολή του ημερ. 1.7.96 ζήτησε μεταξύ άλλων, συμπληρωματικά στοιχεία σχετικά με το κατάστημα των αιτητών στην οδό Αγίου Αντωνίου στην Κάτω Πάφο.
Στις 7.8.96, οι ελεγκτές των αιτητών απέστειλαν το συμβόλαιο ενοικίασης του πιο πάνω καταστήματος.
Στις 17.9.98, ο Εφορος έστειλε επιστολή στους ελεγκτές των αιτητών με την οποία τους πληροφορούσε για τροποποιήσεις που έκανε στους λογαριασμούς για τα φορολογικά έτη 1992-1996. Στάληκαν επίσης αναθεωρημένη ειδοποίηση επιβολής φορολογίας φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 1993 καθώς και αρχική ειδοποίηση επιβολής φορολογίας έκτακτης εισφοράς για την
Αμυνα για το πρώτο και δεύτερο εξάμηνο του έτους 1993.Οι αιτητές με επιστολή μέσω των ελεγκτών τους ημερ. 12.10.98, υπέβαλαν ένσταση στην εκτίμηση του Εφόρου που αφορούσε τα κέρδη τους για το έτος 1993.
Η ένσταση των αιτητών παρατίθεται:
"Εχουμε εντολή από τους πιο πάνω πελάτες μας να αναφερθούμε στην επιστολή σας με ημερομηνία 17/9/98 και να φέρουμε ένσταση όσον αφορά την τροποποίηση του κέρδους για το έτος 1993.
Το ποσό ΛΚ20,000 αφορούσε την πώληση φήμης και πελατείας του καταστήματος και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί μέρος του ενοικίου. Το πιο πάνω φαίνεται πολύ καθαρά στο συμβόλαιο πώλησης αντίγραφο του οποίου σας έχει σταλεί.
Το κατάστημα που πωλήθηκε ως φήμη και πελατεία βρίσκεται στην οδό Αγίου Αντωνίου στην Κάτω Πάφο και αγοράστηκε το έτος 1989. Από τότε μέχρι και το έτος 1993 που πωλήθηκε χρησιμοποιείτο από την εταιρεία σαν αποθηκευτικός και εργασιακός χώρος.
Το ποσό που εισπράκτηκε για φήμη και πελατεία ήταν πολύ λογικό για ένα κατάστημα στην τουριστική περιοχή με τέσσερα χρόνια επιτυχούς λειτουργίας. Ακόμα το ενοίκιο που συμφωνήθηκε αρχικά για ΛΚ1.000 τον μήνα ήταν πολύ λογικό για τα ενοίκια που χρεώνονταν στην περιοχή αυτή.
Είμαστε στην διάθεση σας για περισσότερες πληροφορίες και εξηγήσεις."
Ο Εφορος απέρριψε την ένσταση και απέστειλε στην αιτήτρια ειδοποιήσεις τελικής φορολογίας εισοδήματος και εισφοράς για την Αμυνα για το έτος 1993.
Οι τελικές φορολογίες συνοδεύονταν από επιστολή του Εφόρου ημερ. 20.4.99 η οποία περιέχει την αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης. Η επιστολή του Εφόρου ημερ. 20.4.99 παρατίθεται:
"Αναφέρομαι στην ένσταση που έχετε υποβάλει εναντίον των φορολογιών που σας επιβλήθηκαν για το φορολογικό έτος 1998 για σκοπούς Φόρου Εισοδήματος και Αμυντικής Εισφοράς και σας πληροφορώ ότι αφού εξέτασα την ένσταση σας έχω αποφασίσει να εμμείνω στην αρχική μου θέση ότι το ποσό των £20,000 που εισπράξατε από την ενοικίαση του καταστήματος ως "αέρα" ή φήμη και εμπορική εύνοια αποτελεί εισόδημα που φορολογείται στο έτος που εισπράχτηκε για τους πιο κάτω λόγους:
1. Η είσπραξη του ποσού αυτού προκύπτει από, και συνδέεται άμεσα με την ενοικίαση των καταστημάτων και αποτελεί μέρος του δικαιώματος χρήσης των καταστημάτων.
2. Δεν πραγματοποιήθηκε πώληση της επιχείρησης αλλά ενοικίαση των καταστημάτων και επομένως οποιαδήποτε είσπραξη, σχετίζεται με την ενοικίαση και αποτελεί μέρος του ενοικίου.
3. Οπως φαίνεται από την επιστολή των ελεγκτών σας ημ. 12.10.1998, και αναφέρθηκε και στις συναντήσεις που είχαμε μαζί τους, τα καταστήματα πριν την ενοικίαση εχρησιμοποιούντο ως αποθηκευτικός και εργασιακός χώρος και όχι ως καταστήματα. Επομένως, η αναφορά σας σε επιτυχή λειτουργία καταστήματος στην τουριστική περιοχή που δικαιολογεί την ύπαρξη εμπορικής εύνοιας που πωλήθηκε είναι ανακριβής.
4. Η χρήση των καταστημάτων από τον ενοικιαστή, που καθορίζεται και στο συμβόλαιο ως μπυραρία, είναι εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη χρήση τους και επομένως δεν μεταβιβάστηκε οποιαδήποτε φήμη ή εμπορική εύνοια της επιχείρησης. Οποιαδήποτε τυχόν εμπορική εύνοια σχετίζεται αποκλειστικά με την τοποθεσία του ενοικιαζόμενου ακινήτου και ως τέτοια, αποτελεί μέρος του δικαιώματος χρήσης του ακινήτου και φορολογείται ως εισόδημα από το ακίνητο.
5. Το γεγονός ότι στο συμβόλαιο το ποσό των £20,000 αναφέρεται ως αέρας ή φήμη και εμπορική εύνοια δεν αλλοιώνει τον πραγματικό του χαρακτήρα που είναι αμοιβή για την παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης μέσω της ενοικίασης και ως τέτοιο φορολογείται."
Οι αιτητές διατείνονται ότι το ποσό των ΛΚ20,000 αποτελεί "φήμη και εμπορική εύνοια" και εσφαλμένα θεωρήθηκε από τον Εφορο ότι αποτελεί κέρδος το οποίο εμπίπτει εντός των διατάξεων των Περί Φορολογίας Εισοδήματος Νόμων.
Εισηγούνται ότι η απόφαση του Εφόρου είναι λανθασμένη και για ενίσχυση της θέσης τους αναφέρονται στο ενοικιαστήριο έγγραφο ημερ. 21.11.92 στο οποίο καθορίζεται το μηνιαίο ενοίκιο και καταγράφεται η δήλωση των συμβληθέντων ότι "ο ενοικιαστής θα καταβάλει εις τον ενοικιάζοντα ιδιοκτήτη το ποσόν των ΛΚ20,000 (αέρα) με την υπογραφήν του παρόντος εγγράφου, ποσόν το οποίο αντιπροσωπεύει την φήμην και εμπορικήν εύνοιαν των καταστημάτων".
Συναφώς διατείνονται ότι η απόφαση του Εφόρου ελήφθη χωρίς τη δέουσα έρευνα και καθ΄ υπέρβαση εξουσίας σε συνάρτηση προς την εσφαλμένη, κατά τους αιτητές, εφαρμογή του νόμου στα γεγονότα της υπόθεσης. Κατ΄ επέκταση, ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας καθότι δεν έχει το ορθό νομικό έρεισμα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο ορθά το ποσό των ΛΚ20,000 θεωρήθηκε ως φορολογητέο εισόδημα σύμφωνα με τις πρόνοιες του Περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμου (αρ. 58/1991), όπως τροποποιήθηκε.
Οπως ορθά επισημάνθηκε από τον Εφορο, "το γεγονός ότι στο συμβόλαιο το ποσό των ΛΚ20,000 αναφέρεται ως αέρας ή φήμη και εμπορική εύνοια δεν αλλοιώνει τον πραγματικό του χαρακτήρα που είναι αμοιβή για την παραχώρηση δικαιώματος χρήσης μέσω της ενοικίασης και ως τέτοιας φορολογείται".
Το ερώτημα για να απαντηθεί πρέπει να εξετασθεί σε συνάρτηση με το σύνολο των πραγματικών γεγονότων που αφορούν στην πληρωμή και όχι να εξαρτηθεί η φύση της επίδικης πληρωμής από την περιγραφή που δίνουν σε μια συμφωνία οι συμβαλλόμενοι (βλ. Νεοκλέους ν. Δημοκρατίας, (1989) 3 CLR, 1474).
Προκύπτει από την απόφαση του Εφόρου ότι ο Εφορος εξέτασε τους όρους του εγγράφου, το σκοπό και τη χρήση των καταστημάτων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ποσό των ΛΚ20,000 συνδεόταν άμεσα με την ενοικίαση των καταστημάτων.
O ισχυρισμός περί μη διεξαγωγής δέουσας έρευνας προς διακρίβωση των πραγματικών γεγονότων δεν ευσταθεί. Ο Εφορος συγκέντρωσε όλα τα ουσιώδη στοιχεία που αφορούσαν την υπόθεση και κατόπιν ορθής εκτίμησης κατέληξε στη λήψη της επίδικης απόφασης. Με τα δεδομένα της υπόθεσης η κρίση του Εφόρου ήταν εύλογα επιτρεπτή και λήφθηκε μέσα στα πλαίσια των εξουσιών του.
Η απόφαση του Εφόρου είναι επαρκώς αιτιολογημένη και περιέχει όλα τα αναγκαία στοιχεία για το δικαστικό έλεγχο.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Α. Κραμβής,
Δ.
ΣΦ.