CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

Αιτητών

Καθών η αίτηση

----------------------------------< /P>

Ημερομηνία: 13 Μαρτίου, 2001

Οι 11 αιτητές κατέχουν θέση Ελεγκτή Εναέριας Κυκλοφορίας, που υπάγεται στο Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας (το Τμήμα). Είχαν διοριστεί σ' αυτή τη θέση την 1/2/97. Και τοποθετήθηκαν για υπηρεσία στα δύο πολιτικά αεροδρόμια. Προηγουμένως, όπως παραδέχονται, εκπαιδεύθηκαν για την εκτέλεση των καθηκόντων τους από τη Δημοκρατία. Τους είχε παραχωρήσει για το σκοπό αυτό υποτροφία, που άρχισε τέλη του 1994. Όπως αναφέρει ο αιτητής 1 σε ένορκη δήλωση του, οι αιτητές υπηρέτησαν πρώτα με σύμβαση από 1/8/96 και μονιμοποιήθηκαν στις θέσεις που κατέχουν, σε 6 μήνες, από 1/2/97, όπως προανέφερα. Παρατηρώ ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε στο διοικητικό φάκελο για τη συμβατική τους σχέση, αλλά η διένεξη δεν αφορά το θέμα αυτό.

Φαίνεται πως η παραχώρηση υπαγορεύθηκε από διάφορους παράγοντες, που συσχετίστηκαν με την ανάγκη μετάθεσης υπαλλήλων του Τμήματος, που είχαν την έδρα τους στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, στο νέο αεροδρόμιο Λάρνακας^. και σε άλλα δεδομένα, που επικρατούσαν κατά την έκρυθμη εκείνη κατάσταση. Μεταξύ αυτών ήταν η υιοθέτηση συστήματος εργασίας με 12ωρες βάρδιες, η σπάνις στέγης στη Λάρνακα, που ήταν απόρροια της εισροής προσφύγων εκεί, καθώς και η αβεβαιότητα για την επαναλειτουργία του αεροδρομίου Λευκωσίας.

Οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν την Παγκύπρια Συντεχνία Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ.) να υποβάλει αξίωση για επέκταση των επιδομάτων και στους υπαλλήλους της Μετερεωλογικής Υπηρεσίας, που εργάζονταν στα δύο αεροδρόμια. Η επίσημη πλευρά εναντιώθηκε σε μια τέτοια απαίτηση, αλλά τελικά υποχώρησε. Η συμφωνία που επιτεύχθηκε με την Μ.Ε.Π. (Μικτή Επιτροπή Προσωπικού) προωθήθηκε προς έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο όμως με απόφαση του ημερ. 20/2/92 την απέρριψε. Αφού εξαντλήθηκαν οι υφιστάμενες διαιτητικές διαδικασίες, η εργατική αυτή διαφορά παραπέμφθηκε σε μονομελές, ούτω καλούμενο, Συμβούλιο Εξέτασης Διαφορών (Σ.Ε.Δ.). Τούτο εισηγήθηκε να τερματισθεί η πληρωμή του επιδόματος στους υπαλλήλους Πάφου και σε αριθμό άλλων υπαλήλων που εργάζονταν στη Λάρνακα. Η ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ. δεν αποδέχθηκε το πόρισμα. Το θέμα κατέληξε φαίνεται σε αδιέξοδο.

Πρέπει να εξεταστεί τώρα η προδικαστική ένσταση της Δημοκρατίας ότι δεν προσβάλλεται εδώ εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά υπάρχει χρηματική διαφορά με το δημόσιο ως προς το ύψος του μισθού των αιτητών, ο οποίος δεν περιλαμβάνει το επίδικο επίδομα. Δε θα συμφωνήσω. Το δικαίωμα σε επίδομα ή άλλο ωφέλημα δημοσίου υπαλλήλου διακρίνεται από την απλή χρηματική διαφορά. Είναι θέμα δημοσίου δικαίου που καθιστά την απόφαση της διοίκησης για την ύπαρξη ή μη τέτοιου δικαιώματος εκτελεστή πράξη προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως. Παραπέμπω στην απόφαση μου στην υπόθεση αρ. 566/97 Ανδρέας Σπάταλου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ημερ. 9/9/98, όπου ανασκοπείται και η προγενέστερη νομολογία και που υιοθετείται για μια ακόμη φορά από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959 σελ. 236, η παρακάτω περικοπή:

Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι δεν τους αφορά η παράγραφ. (β) της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου. Και τούτο γιατί δεν προσλήφθηκαν μετά τις 14/3/96, ημερομηνία έγκρισης των δαπανών από τη Βουλή, αλλά ενωρίτερα όταν εκπαιδεύονταν ως υπότροφοι για να καταλάβουν θέσεις Ελεγκτών. Οι δε υποτροφίες τους περιείχαν δεσμευτικό όρο από μέρους τους ότι μετά τη συμπλήρωση της υποτροφίας θα στελέχωναν, ως Ελεγκτές, τους Πύργους Ελέγχου των δύο αεροδρομίων.

Προκύπτει επίσης ότι από 21/11/94 ήταν υπό εκπαίδευση. Δε δημιουργήθηκε με άλλα λόγια ο δημοσιοϋπαλληλικός δεσμός. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Ούτε ασφαλώς είχαν δικαίωμα στο επίδομα στη διάρκεια της εκπαίδευσης. Από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία προκύπτει ότι όλοι οι αιτητές διορίστηκαν μετά την 14/3/96 (την 1/2/97). Αυτό είναι το κρίσιμο γεγονός, που αφήνει τη διεκδίκηση σε επίδομα, από τη σκοπιά αυτή, άνευ ερείσματος.

Η απλή σκέψη πίσω από την παροχή αυτού του είδους του επιδόματος είναι η έδρα εργασίας. Οι εκτός έδρας εργαζόμενοι, οι οποίοι δεν είχαν εύκολη πρόσβαση στο σπίτι τους έπαιρναν το επίδομα προφανώς για να αμβλυνθεί οικονομικά η κατάσταση των υπαλλήλων, που οι ανάγκες της υπηρεσίας τούς επέβαλλαν να εργάζονται μακρυά από τα σπίτια τους, σε άλλη πόλη. Νομίζω πως αυτό αντανακλάται στην κανονιστική ρύθμιση που ίσχυε με τη Γενική Διάταξη III/1.30(1):

Έχω τη γνώμη ότι δεν έχουν προκύψει ή παρατεθεί στοιχεία για να είναι το Δικαστήριο σε θέση να συμπεράνει ότι οι περιπτώσεις των υπαλλήλων που δικαιούνται σε πληρωμή του επιδόματος εκτός έδρας είναι όμοιες με αυτές των αιτητών. Η αόριστη και γενικευμένη αναφορά στους υπαλλήλους στους οποίους καταβάλλεται, χωρίς συγκεκριμενοποίηση των στοιχείων, δεν επιτρέπει την εξέταση ισχυρισμών για άνιση μεταχείριση. Τόσο η παλιά όσο και η νέα ρύθμιση είναι σύμφωνη με την αρχή της ισότητας που επιβάλλει, αφενός μεν, την κατ' αρχή χορήγηση των αυτών αμοιβών, για την αυτή προσφορά υπηρεσιών, αφετέρου δε, επιτρέπει τη θέσπιση δικαιολογημένων διακρίσεων με βάση αντικειμενικά και σταθερά κριτήρια, εδώ, σ' αυτή την περίπτωση, την απουσία των υπαλλήλων και προσφορά εργασίας εκτός έδρας.

Η αίτηση, για τους λόγους αυτούς, απορρίπτεται. Με έξοδα σε βάρος των αιτητών.