|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 379/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ
:1. Γεώργιου Αρμεύτη,
2. Ανδρέα Χριστοδούλου,
Αιτητών
- και -
1. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
(α) Υπουργού Εσωτερικών και
(β) Υπουργικού Συμβουλίου,
2. Πολεοδομικής Αρχής Δήμου Πάφου,
Καθ΄ ων η αίτηση
---------------------------
19 Ιανουαρίου 2001
Για τους αιτητές: Χρ. Δημητρίου και Α. Χριστοφίδου.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση 1: Χρ. Ιωσηφίδης.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση 2: Χρ. Κληρίδης, γι΄ αυτόν Χρ. Ιωαννίδου.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο 1ος αιτητής είναι ο ιδιοκτήτης του τεμ. 433, Φ/Σ XLV/59V στην ενορία Αναβαργός του Δήμου Πάφου. Πρόκειται για μεγάλο οικόπεδο, έκτασης σχεδόν ενός στρέμματος, σε οικιστική ζώνη, με το νότιο σύνορο του εφαπτόμενο σε καθορισμένο Τοπικό Εμπορικό Κέντρο. Στο οικόπεδο υπήρχε κατοικία. Ο 2ος αιτητής είναι από 15 Απριλίου 1996 ενοικιαστής. Ενοικίασε το ακίνητο με σκοπό, τον οποίο ο ιδιοκτήτης γνώριζε και με τον οποίο συμφωνούσε, να μετατρέψει την κατοικία σε κατάστημα έτοιμων φαγητών (take away) και να ανεγείρει μικρό λούνα παρκ. Προτού προχωρήσει στην ετοιμασία σχεδίων, έγραψε στο Δημοτικό Συμβούλιο Πάφου για απόψεις αναφορικά με τη δυνατότητα έγκρισης. Με γραπτή απάντηση ημερ. 24 Ιουλίου πληροφορήθηκε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο "απεφάσισε να εγκρίνει προκαταρκτικά την υπό αναφορά ανάπτυξη και να συστήσει την Πολεοδομική Αίτηση που θα υποβληθεί κατά παρέκκλιση χορήγησης Πολεοδομικής Άδειας".
Στις 30 Ιουλίου 1996 υποβλήθηκε, από τον 1ο αιτητή εκ μέρους του 2ου, αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας. Το εγκεκριμένο Τοπικό Σχέδιο Πάφου δεν επέτρεπε την ανάπτυξη για τέτοιους σκοπούς στην περιοχή όπου βρισκόταν το υπό αναφορά ακίνητο. Όμως ο Δήμος Πάφου, ως Πολεοδομική Αρχή, θεώρησε πως επρόκειτο περί κατάλληλης περίπτωσης για παρέκκλιση. Επομένως υπέβαλε, στις 18 Οκτωβρίου 1996, σχετική πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο μέσω του Υπουργείου Εσωτερικών. Διατύπωσε τους λόγους ως εξής:
"(α) Το μέγεθος του οικοπέδου (σχεδόν 1 σκάλα) προσφέρεται για άνετη διευθέτηση των χώρων στάθμευσης, χωρίς την δημιουργία κυκλοφοριακών προβλημάτων.
(β) Η χωροθέτηση στο τεμάχιο αυτό τέτοιας χρήσης κρίνεται πιο θετική από κυκλοφοριακή άποψη παρά στο παραπλήσιο εμπορικό κέντρο, το οποίο αναπτύσσεται σε μια πολύπλοκη συμβολή δρόμων."
Το Υπουργείο Εσωτερικών υπέδειξε, με επιστολή ημερ. 6 Δεκεμβρίου 1996, ότι σύμφωμα με ήδη κοινοποιηθείσα γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα, "η εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου για χορήγηση παρέκκλισης από Σχέδιο Ανάπτυξης περιορίζεται σε έκτακτες και δικαιολογημένες για το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις και σαν τέτοιες περιορίζονται στις περιπτώσεις που στοιχειοθετείται πειστική δικαιολογία ως προς το δημόσιο συμφέρον."
Η υπόθεση επιστράφηκε στο Δήμο Πάφου "για επανεξέταση και τεκμηρίωση του δημόσιου συμφέροντος". Ο Δήμος Πάφου απάντησε, με επιστολή ημερ. 31 Μαρτίου 1997, πως το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετείτο διότι:
"3. Η χρήση που προτείνεται (παιδική χαρά) έρχεται να συμπληρώσει τις ανάγκες της περιοχής κατοικίας για εναλλακτική ψυχαγωγία/αναψυχή.
4. Η αποκέντρωση από τις ήδη φορτισμένες εμπορικές περιοχές θα απαμβλύνει τα κυκλοφοριακά προβλήματα και προβλήματα ασφάλειας στην διακίνηση πεζών και οχημάτων."
Η αίτηση εξετάστηκε εκ μέρους του Υπουργικού Συμβουλίου από Υπουργική Επιτροπή με εξουσιοδότηση δυνάμει του Ν. 23/62. Στο πλαίσιο της εξέτασης ζητήθηκαν οι απόψεις του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως το οποίο υπέβαλε λεπτομερή έκθεση, ημερ. 24 Ιουνίου 1997, βάσει της οποίας το Υπουργείο Εσωτερικών ετοίμασε το Σημείωμα Αρ. 32/72 ημερ. 11 Ιουλίου 1997 για την Υπουργική Επιτροπή. Στο ακόλουθο απόσπασμα της έκθεσης αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους δεν συστήθηκε η παρέκκλιση:
"8. Μετά από μελέτη της αίτησης σε συνδυασμό με επιτόπια εξέταση, το Τμήμα αυτό δεν συστήνει τη ζητούμενη παρέκκλιση για τους ακόλουθους λόγους:
(α) Πρόκειται για χρήσεις έντονης μορφής, σε σχέση με την επικρατούσα (οικιστική), οι δραστηριότητες των οποίων αναμένεται ότι θα επηρεάσουν σε ουσιαστικό βαθμό την ισορροπία στην περιοχή και να υποβαθμίσουν την ποιότητα και τις συνθήκες ζωής του πληθυσμού (τα συνορεύοντα οικιστικά οικόπεδα είναι ήδη ανεπτυγμένα οικιστικά (μονοκατοικίες)). Το γεγονός αυτό συγκρούεται με τη γενικότερη φιλοσοφία και επιδιώξεις του Τοπικού Σχεδίου που αποσκοπούν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του πληθυσμού της πόλης και το διαχωρισμό ασυμβίβαστων χρήσεων (παράγραφος 2.1(δ) και (ι) του Τοπικού Σχεδίου).
(β) Το τεμάχιο το οποίο εξετάζεται με την αίτηση αυτή δεν παρουσιάζει οποιαδήποτε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που να το καθιστά κατάλληλο για τις προτεινόμενες χρήσεις.
(γ) Η ανεξέλεγκτη και απρογραμμάτιστη χωροθέτηση και διασπορά αναπτύξεων, όπως οι προτεινόμενες, σε μεγάλο μέρος της αστικής περιοχής και ειδικότερα σε περιοχή κατοικίας και φυσικά εκτός των καθορισμένων περιοχών εμπορικών δραστηριοτήτων και εξυπηρέτησης αναμένεται ότι θα υποβαθμίσουν σταδιακά την ελκυστικότητα, σημασία και βιωσιμότητα των καθορισμένων αυτών κέντρων που θεωρούνται ως οι πιο κατάλληλες πολεοδομικά τοποθεσίες για τη χωροθέτηση διευκολύνσεων των συγκεκριμένων τύπων.
(δ) Το κατάστημα ετοίμων φαγητών χωροθετείται σε οικιστική περιοχή, που εφάπτεται στα νότια σε Τοπικό Εμπορικό Κέντρο (παρεμβάλλεται δρόμος μεταξύ τους) το οποίο έχει καθοριστεί για τη χωροθέτηση τέτοιων εμπορικών δραστηριοτήτων με απώτερο σκοπό την παροχή υπηρεσιών/διευκολύνσεων σε μεγάλο τμήμα της αστικής περιοχής και των περιοχών κατοικίας που το περιβάλλον και κατά συνέπεια δεν υπάρχει ανάγκη για τη χωροθέτηση καταστημάτων εκτός του Κέντρου αυτού.
(ε) Το υποστατικό στο οποίο προτείνεται το σφαιριστήριο είναι χαμηλής τεχνικής και αισθητικής στάθμης, με αποτέλεσμα αυτό να μην εναρμονίζεται με την κλίμακα των οικοδομών της περιοχής και να μην επιτυγχάνεται η προσαρμογή του στο χώρο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Συγκεκριμένα πρόκειται για οικοδομή βιομηχανικού/ αποθηκευτικού τύπου (σκελετός από μεταλλικά ψαλίδια
10. Σύμφωνα με τα πιο πάνω, έχω την άποψη ότι, η συγκεκριμένη περίπτωση δεν εμπίπτει σ΄ εκείνες που θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν για λόγους δημοσίου συμφέροντος."
Η Υπουργική Επιτροπή αποφάσισε, σε συνεδρία στις 2 Οκτωβρίου 1997, να εγκρίνει παρέκκλιση μόνο για τη δημιουργία καταστήματος έτοιμων φαγητών. Παραθέτω το πλήρες κείμενο:
"
Αίτηση Γεωργίου Αρμεύτη για εξασφάλιση πολεοδομικήςάδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού
Σχεδίου Πάφου, σύμφωνα με το άρθρο 26 του περί
Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου στην ενορία
Αναβαργός του Δήμου Πάφου (Αρ. Φακ. 43/91/Δ/129
).Η Επιτροπή μελέτησε το Σημείωμα αρ. 32/72 του Υπουργείου Εσωτερικών σχετικά με το πιο πάνω θέμα και αποφάσισε, σύμφωνα με το άρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, να εγκρίνει μερικώς την έκδοση της αιτηθείσας πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Πάφου ήτοι την ανέγερση καταστήματος ετοιμασίας και πώλησης έτοιμων φαγητών (μόνο "take-away") και την απόρριψη του μέρους του αιτήματος που αφορά την ανέγερση λούνα-παρκ και εξουσιοδοτήσει την Πολεοδομική Αρχή να την εκδώσει με κατάλληλους όρους."
Κατ΄ ακολουθίαν, εκδόθηκε από το Δήμο Πάφου η πολεοδομική άδεια αρ. 2227, ημερ. 20 Φεβρουαρίου 1998, για "αλλαγή χρήσης κατοικίας σε κατάστημα πώλησης έτοιμων φαγητών". Και αυτή χρησιμοποιήθηκε για την έκδοση της άδειας οικοδομής αρ. 3249, ημερ. 2 Μαρτίου 1999 για τον αναφερθέντα σκοπό.
Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση για μη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για το λούνα παρκ. Διατυπώνεται η αιτούμενη θεραπεία με εναλλακτική κατάταξη της περίπτωσης αλλά δεν χρειάζεται να προβώ σε εξειδικεύσεις.
Επισημαίνω κατ΄ αρχάς πως εν προκειμένω την αποφασιστική αρμοδιότητα την είχε μόνο ο Δήμος Πάφου ως Πολεοδομική Αρχή, όχι η προστεθείσα στην προσφυγή Δημοκρατία μέσω του Υπουργού Εσωτερικών και του Υπουργικού Συμβουλίου. Έπειτα, ως προς τη μη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για λούνα παρκ, αφενός μεν η Πολεοδομική Αρχή δεν είχε δικαίωμα να την εκδόσει αφού, καθώς προκύπτει, το εγκεκριμένο Τοπικο Σχέδιο δεν επέτρεπε τέτοια ανάπτυξη στο υπό αναφορά ακίνητο, αφετέρου δε οι αιτητές δεν είχαν δικαίωμα να ζητήσουν παρέκκλιση γιατί τέτοιο δικαίωμα έχει μόνο η Πολεοδομική Αρχή. Προσθέτω εντούτοις και την παρατήρηση ότι η άρνηση της Υπουργικής Επιτροπής να εγκρίνει παρέκκλιση στο υπό αναφορά θέμα ήταν προδήλως δικαιολογημένη και θα ήταν, κατά την αντίληψη μου, αδιανόητη οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση.
Η δυνατότητα παρέκκλισης προβλέπεται και ρυθμίζεται από το άρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν. 90/72 όπως τροποποιήθηκε). Το ερμήνευσε ο Κωνσταντινίδης Δ. στη Σιμιλλίδης ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 571/96, ημερ. 6 Φεβρουαρίου 1998 και παρομοίως το εφάρμοσε στη Δήμος Αγίας Νάπας ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 612/92, ημερ. 6 Μαρτίου 1998. Υιοθέτησα την ίδια ερμηνεία στις υποθέσεις Συμβουλίου Βελτιώσεως Παλιομετόχου κ.α. ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 463/96 κ.α., ημερ. 30 Δεκεμβρίου 1999. Διατηρώ την ίδια άποψη. Διαφωτίζουν τα ακόλουθα αποσπάσματα από τη Σιμιλλίδης (ανωτέρω):
"Ο αιτητής δεν υπέβαλε αίτηση για έγκριση παρέκκλισης από το Τοπικό Σχέδιο. Ούτε νομίζω πως του παρεχόταν δυνατότητα απ΄ ευθείας πρόσβασης προς το Υπουργικό Συμβούλιο ή την Υπουργική Επιτροπή για τέτοιο θέμα. Υπέβαλε, όπως όφειλε, αίτηση για πολεοδομική άδεια. Η αίτηση αυτή θα μπορούσε να εγκριθεί, μόνο σε περίπτωση παρέκκλισης που θα ήταν δυνατό να εξεταστεί και ενδεχομένως να εγκριθεί αν
Η Υπουργική Επιτροπή εξέτασε το θέμα στο πλαίσιο της πολεοδομικής αίτησης που είχε υποβληθεί προς την Πολεοδομική Αρχή. Η απόρριψη της εισήγησης για παρέκκλιση δεν επάγεται και αυτόματη απόρριψη, από την ίδια την Υπουργική Επιτροπή, της αίτησης. Ορθά, σ΄ αυτή την περίπτωση, απεστάλη η υπόθεση πίσω στην Πολεοδομική Αρχή και καθηκόντως η τελευταία άσκησε αρμοδιότητα σύμφωνα με το Νόμο. Η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής επέφερε το έννομο αποτέλεσμα της απόρριψης της αίτησης ................. ...........................
............................... ...............................................Μου φαίνεται πως αιτητής για πολεοδομική άδεια δεν μπορεί να έχει έννομη δυνατότητα διεκδίκησης παρέκκλισης από το Τοπικό Σχέδιο. Η ενδεχόμενη εισήγηση της Πολεοδομικής Αρχής για παρέκκλιση και η πιθανή έκδοση πολεοδομικής άδειας από την Υπουργική Επιτροπή κατά παρέκκλιση, δυνάμει του άρθρου 26(3), είναι επιτρεπτή μόνο σε "έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις" και δεν βλέπω πως θα ενομιμοποιείτο αιτητής να στηρίξει ατομικές του αξιώσεις, εκ προοιμίου έκνομες ως παραβιάζουσες το Τοπικό Σχέδιο, κατ΄ επίκληση του δημοσίου συμφέροντος ............"
Η προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει και επομένως απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται
.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ