Με τις προσφυγές αυτές οι αιτήτριες ζητούν την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση ημερομηνίας 19.1.98 με την οποία ακύρωσαν τις εισφορές που έχουν πληρωθεί από την αιτήτρια εταιρεία προς όφελος της αιτήτριας στην προσφυγή 266/98 για την περίοδο από 1.10.94 και μετέπειτα.

Η εταιρεία Τεχνοπλαστική Λτδ (αιτήτρια στην 261/98) εμφάνιζε την αιτήτρια στην προσφυγή 266/98 ως υπάλληλο της και καταβάλλονταν γι΄αυτήν εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Στις 25.9.97 λήφθηκε από το Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Λευκωσίας καταγγελία ότι η αιτήτρια στην 266/98 δεν εργαζόταν στην πιο πάνω εταιρεία.

Η καταγγελία διερευνήθηκε και λήφθηκε κατάθεση από την εν λόγω αιτήτρια και πρώην υπάλληλο της εταιρείας και ετοιμάστηκε έκθεση στην οποία παρατίθενται λεπτομέρειες των γεγονότων της υπόθεσης.

Με βάση την έρευνα και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, οι καθ΄ων η αίτηση αποφάσισαν ότι για την περίοδο από 1.10.94 και μετέπειτα η εν λόγω αιτήτρια δεν είχε απασχοληθεί πραγματικά στην εταιρεία αλλά εμφανιζόταν ως απασχολούμενη εικονικά.

Εν όψει των πιο πάνω ακυρώθηκαν οι εισφορές που είχαν πληρωθεί προς όφελος της.

Οι καθ΄ων η αίτηση γνωστοποίησαν την απόφαση τους με επιστολή ημερομηνίας 19.1.98 προς την εταιρεία με κοινοποίηση στην εν λόγω αιτήτρια. Η πιο πάνω απόφαση λήφθηκε δυνάμει του άρθρου 76 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου (Ν. 41/80) και του Κανονισμού 27(3) των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Εισφοραί) Κανονισμών του 1980 (ΚΔΠ 240/80).

Σύμφωνα με τον Καν.27(3), εισφορές που καταβλήθηκαν αναφορικά με εικονική απασχόληση προς εξασφάλιση παροχής δυνάμει του Νόμου δεν επιστρέφονται.

Οι προσφυγές αυτές οι οποίες συνεκδικάστηκαν αφορούν την πιο πάνω απόφαση.

Οι καθ΄ων η αίτηση πρόβαλαν προδικαστικές ενστάσεις. Στην προσφυγή 261/98 πρόβαλαν την έλλειψη εννόμου συμφέροντος της αιτήτριας εταιρείας. Ισχυρίστηκαν ότι το μόνο πρόσωπο που επηρεάζεται από την προσβαλλόμενη απόφαση είναι η αιτήτρια στη 266/98 η οποία καταχώρησε ξεχωριστή προσφυγή. Κανένα συμφέρο της αιτήτριας εταιρείας προστατευόμενο από το νόμο έχει επηρεαστεί.

Έχοντας μελετήσει το θέμα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η προδικαστική ένσταση των καθ΄ων η αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Εν όψει του Κανονισμού 27(3) που ανέφερα πιο πάνω, αφού οι εισφορές που καταβλήθηκαν αναφορικά με εικονική απασχόληση προς εξασφάλιση παροχής δυνάμει του νόμου δεν επιστρέφονται, προκύπτει ότι από την επίδικη απόφαση έχει επηρεασθεί οικονομικό έννομο συμφέρον της αιτήτριας εταιρείας.

Ο δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση πρόβαλε στην προσφυγή 266/98 ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη γιατί δεν παράγει άμεσα έννομα αποτελέσματα. Κατά την άποψη του θα έχει άμεσα αποτελέσματα μόνον όταν η αιτήτρια θα αποταθεί για τη λήψη οποιασδήποτε παροχής.

Παραπέμπω στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας (1929-1959) σελ. 237.

Προχωρώ στην εξέταση της ουσίας των προσφυγών. Στις αγορεύσεις τους οι αιτήτριες εγείρουν τρεις λόγους ακυρότητας.

1. Την έλλειψη δέουσας αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης.

2. Την ύπαρξη πλάνης περί τα πράγματα.

Η έκταση της έρευνας που διενεργήθηκε από τους καθ΄ων η αίτηση φαίνεται από την ίδια την επιστολή ημερομηνίας 19.1.98 αλλά και το διοικητικό φάκελο. Περιλάμβανε λήψη γραπτής κατάθεσης από την αιτήτρια και από πρώην υπάλληλο της εταιρείας.

Προέκυψε απ΄αυτήν ότι ο σύζυγος της αιτήτριας είναι ένας εκ των μετόχων της εταιρείας και αποτέλεσε αντικείμενο της έρευνας κατά πόσο, σε συμπαιγνία με τη διεύθυνση της εταιρείας, η αιτήτρια εμφανιζόταν να εργάζεται και να αμοίβεται προς εξαπάτηση του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων αλλά και για να εμφανίζονται μειωμένες οι απολαβές του συζύγου της προς το σκοπό μείωσης των φορολογικών του υποχρεώσεων.

Η αιτήτρια αρχικά δήλωσε στο Λειτουργό που διενεργούσε την έρευνα ότι δεν εργάστηκε ποτέ. Στη συνέχεια είπε ότι τα τελευταία δύο χρόνια δεν εργάζεται αλλά από το 1992 μέχρι το 1995 εργαζόταν στην εταιρεία. Όταν ο Λειτουργός προχώρησε στη λήψη κατάθεσης, αυτή αρνήθηκε να δώσει κατάθεση πριν μιλήσει με το σύζυγο της.

Την επόμενη μέρα, η αιτήτρια επισκέφτηκε με το σύζυγο της το Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Λευκωσίας και στην κατάθεση της υποστήριξε ότι προσφέρει την εργασία της στο σπίτι της. Δήλωσε ότι οι υπηρεσίες που παρέχει είναι "πακετάρισμα σακκουλιών" και "τηλεφωνήματα που παίρνει από πελάτες για το κλείσιμο παραγγελιών της εταιρείας". Ανέφερε ότι τα σακκούλια που πακετάρει τα φέρνει ο σύζυγος της στο σπίτι. Πρώην υπάλληλος της εταιρείας κατέθεσε ότι η αιτήτρια ουδέποτε εργάστηκε στην εταιρεία. Τέλος, στο πλαίσιο της έρευνας των καθ΄ων η αίτηση διαπιστώθηκε από το Γραφείο Φόρου Εισοδήματος ότι η αιτήτρια δεν έχει φορολογικό φάκελο.

Η αιτιολογία της απόφασης καταγράφεται στην ίδια την επιστολή των καθ΄ων η αίτηση και συμπληρώνεται από το φάκελο. Εν όψει των στοιχείων που είχαν συγκεντρωθεί από την έρευνα και που αναλύονται στο φάκελο διαπιστώνεται ότι δεν υπήρξε πλάνη ως προς τα πραγματικά γεγονότα πάνω στα οποία οι καθ΄ων η αίτηση στήριξαν την απόφαση τους. Το εύρημα τους, ότι η απασχόληση της αιτήτριας στην εταιρεία δεν ήταν πραγματική αλλά εικονική, δικαιολογείται υπό τις συνθήκες και ήταν εύρημα στο οποίο εύλογα θα μπορούσαν να καταλήξουν. Το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά την διοίκηση στην άσκηση της διακριτικής της εξουσίας αφού δεν ελέγχει την ουσιαστική κρίση της διοίκησης.

Π. Αρτέμης,

Δ.

/Χ.Π.