|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 4 ΑΑΔ 276
19 Μαρτίου, 1999
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 23 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΟΣ ΠΙΠΕΡΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 398/98)
Πολεοδομία ― Αίτηση για πολεοδομική άδεια ― Νομοθετικό καθεστώς ― Το εν ισχύ όταν εξετάζεται η αίτηση ― Εκτός αν υπάρχει καθυστέρηση για την οποία ευθύνεται η Διοίκηση.
Ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση, με την οποία αίτησή του για έκδοση Πολεοδομικής άδειας για δύο κατοικίες, απορρίφθηκε με βάση το νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε όταν εξετάστηκε η αίτηση, το οποίο ήταν άλλο από αυτό που ίσχυε όταν αυτή κατατέθηκε.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
O κυριότερος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η επίδικη πράξη της 23/2/1998 πάσχει λόγω ουσιώδους πλάνης περί τον εφαρμοστέο νόμο εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση. Είναι η θέση του αιτητή ότι οι καθ' ων η αίτηση λανθασμένα χειρίστηκαν τη νέα αίτηση της 6/8/1997 με βάση τη ζώνη «Ζ1», που ίσχυε μετά τις 14/8/1997 και ότι είχαν υποχρέωση να την εξετάσουν με βάση τη ζώνη «Η1» που ίσχυε πριν τις 14/8/1997. Επικαλείται σχετικά την εξαίρεση της γενικής αρχής ότι η νομιμότητα των διοικητικών πράξεων κρίνεται με βάση το καθεστώς που ισχύει κατά το χρόνο της έκδοσής τους. Επικαλείται, δηλαδή, την εξαίρεση που ισχύει στην περίπτωση κατά την οποία υπάρχει αδικαιολόγητη αργοπορία εκ μέρους της διοίκησης κατά την εξέταση της αίτησης, οπότε η νομιμότητα της πράξης κρίνεται με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της υποβολής της αίτησης.
Βάσει του Κανονισμού 5(2) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π. 55/90) οι καθ' ων η αίτηση είχαν υποχρέωση να απαντήσουν στο πρώτο αίτημα του αιτητή μέσα σε προθεσμία τριών μηνών από της υποβολής του ή μέσα σε μεγαλύτερη προθεσμία που τυχόν θα συμφωνείτο γραπτώς. Όπως προκύπτει από τα γεγονότα που παρατέθηκαν πιο πάνω, οι καθ' ων η αίτηση, ενώ όφειλαν να απαντήσουν στο πρώτο αίτημα του αιτητή, ημερομηνίας 7/11/1996, μέχρι τις 6/2/1997, του απάντησαν στις 28/5/1997, με καθυστέρηση δηλαδή τεσσάρων σχεδόν μηνών. Μέσα σε δύο μήνες και μία εβδομάδα από τη λήψη της αρνητικής απάντησης στο πρώτο του αυτό αίτημα, ο αιτητής στις 6/8/1997, υπέβαλε νέο τροποποιημένο αίτημα για την επιδιωκόμενη ανάπτυξη. Αν, επομένως, είχε πάρει την απάντηση στο πρώτο του αίτημα μέχρι τις 6/2/1997, όπως επιβάλλετο από τον Κανονισμό 5(2), το νέο του τροποποιημένο αίτημα θα είχε υποβληθεί μέχρι τις 12/4/1997. Ακολούθως οι καθ' ων η αίτηση θα έπρεπε να είχαν εξετάσει το νέο αυτό τροποποιημένο αίτημα μέσα σε προθεσμία τριών μηνών, ήτοι μέχρι τις 11/7/1997. Μέσα σε ολόκληρη την περίοδο αυτή το κτήμα του αιτητή εκαλύπτετο από το καθεστώς της ζώνης "Η1" και όχι αυτό της ζώνης "Ζ1" που ίσχυσε από τις 14/8/1997, και με βάση το οποίο εξετάστηκε το τροποποιημένο αίτημά του. Είναι φανερό ότι, με την αργοπορία τους να εξετάσουν το πρώτο αίτημα του αιτητή, οι καθ' ων η αίτηση προκάλεσαν καθυστέρηση στην υποβολή του νέου του τροποποιημένου αιτήματος και μετάθεσαν το χρόνο υποβολής του για τέσσερις περίπου μήνες. Η αργοπορία αυτή μετέφερε την ημερομηνία εξέτασης του τροποποιημένου αιτήματος σε χρόνο μεταγενέστερο της αλλαγής της πολεοδομικής ζώνης που έγινε στις 14/8/1997. Οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν κατά παράβαση της τρίμηνης προθεσμίας που τίθεται από αυτούς τούτους τους περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Κανονισμούς για την εξέταση πολεοδομικών αιτήσεων με αποτέλεσμα η απόφαση πάνω στο τροποποιημένο αίτημα να ληφθεί μετά τις 14/8/1997, και δη στις 23/2/1998.
Δοθέντως ότι υπήρξε ανεπίτρεπτη καθυστέρηση των καθ' ων η αίτηση να επιληφθούν του πρώτου αιτήματος του αιτητή, είναι φανερό ότι το νομικό καθεστώς με βάση το οποίο θα έπρεπε να εξεταστεί το επακόλουθο δεύτερο αίτημα, ήταν, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, εκείνο που ίσχυε πριν τις 14/8/1997, δηλαδή η προηγούμενη ζώνη "Η1" και όχι η ζώνη "Ζ1". Πράγματι οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν κατά ουσιώδη πλάνη περί τον εφαρμοστέο νόμο.
H προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοτική Επ. Αγ. Δομετίου ν. Χριστοφόρου κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 434,
Δήμος Στροβόλου ν. Βορκά κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 514.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 23/2/98, με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του αιτητή για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση δύο κατοικιών στο κτήμα του στην Κακοπετριά.
Μ. Σπανού-Αναστασίου, για τον Αιτητή.
Καμία εμφάνιση, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 23/2/1998, με την οποία απέρριψαν αίτημά του για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για τους σκοπούς της ανάπτυξης που περιγράφεται στην αίτησή του υπ' αριθμό ΛΕΥ/1527/97, ημερομηνίας 6/8/1997, είναι άκυρη.
Το πραγματικό υπόβαθρο της υπόθεσης είναι το ακόλουθο.
Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης κτήματος υπ' αριθμό Εγγραφής 3036, Τεμάχιο 1686, Φ/Σχ ΧΧΧVII/21.1.ΙΙ στην Κακοπετριά. Στις 7/11/1996 υπέβαλε αίτηση υπ' αριθμό ΛΕΥ2250/96 ζητώντας την έκδοση πολεοδομικής άδειας με σκοπό την ανέγερση ενός κέντρου αναψυχής και μιας κατοικίας στο εν λόγω κτήμα. Μετά επτά περίπου μήνες, συγκεκριμένα στις 28/5/1997, οι καθ' ων η αίτηση απάντησαν στον αιτητή απορρίπτοντας την αίτησή του. Ακολούθως ο αιτητής, μέσω του αρχιτέκτονά του, προχώρησε στην τροποποίηση της προτεινόμενης ανάπτυξης και, στις 6/8/1997, υπέβαλε νέα αίτηση υπ' αριθμό ΛΕΥ/1527/97 για ανέγερση δύο κατοικιών, αντί ενός κέντρου αναψυχής και μιας κατοικίας. Οι καθ' ων η αίτηση, αφού εξέτασαν τη νέα αίτηση με βάση το καθεστώς της ζώνης "Ζ1" που ίσχυε κατά το χρόνο της έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, δηλαδή στις 23/2/1998, και όχι της ζώνης "Η1" που ίσχυε κατά το χρόνο της υποβολής της νέας αίτησης, δηλαδή στις 6/8/1997, αρνήθηκαν να παραχωρήσουν τη ζητηθείσα πολεοδομική άδεια. Ο αποφασιστικός λόγος για τον οποίο δεν παραχωρήθηκε η άδεια ήταν ότι:-
"Η κάλυψη και ο συντελεστής δόμησης της προτεινόμενης οικοδομής ανέρχονται στο 0.70:1 και 114:1 αντίστοιχα αντί να μην υπερβαίνουν το 0.06:1 δεδομένου ότι το τεμάχιο από τις 14/8/97 εμπίπτει στη ζώνη Ζ1 (προηγούμενη ζώνη Η1) κατά παράβαση των προνοιών της παραγρ. 2(δ) της Πολιτικής 9(Γ)(β) της Δήλωσης Πολιτικής."
Όπως προκύπτει καθαρά από την πιο πάνω απάντηση, οι ζώνες άλλαξαν στις 14/8/1997 με αποτέλεσμα, ενώ με βάση τις ζώνες που ίσχυαν κατά το χρόνο υποβολής της νέας αίτησής του, στις 6/8/1997, ο αιτητής θα μπορούσε να ανεγείρει τις δύο κατοικίες, με την αλλαγή των ζωνών που μεσολάβησε στις 14/8/1997 η ανάπτυξη αυτή κατέστη αδύνατη.
Ο κυριότερος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η επίδικη πράξη της 23/2/1998 πάσχει λόγω ουσιώδους πλάνης περί τον εφαρμοστέο νόμο εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση. Είναι η θέση του αιτητή ότι οι καθ' ων η αίτηση λανθασμένα χειρίστηκαν τη νέα αίτηση της 6/8/1997 με βάση τη ζώνη "Ζ1", που ίσχυε μετά τις 14/8/1997, και ότι είχαν υποχρέωση να την εξετάσουν με βάση τη ζώνη "Η1" που ίσχυε πριν τις 14/8/1997. Επικαλείται σχετικά την εξαίρεση της γενικής αρχής ότι η νομιμότητα των διοικητικών πράξεων κρίνεται με βάση το καθεστώς που ισχύει κατά το χρόνο της έκδοσής τους. Επικαλείται, δηλαδή, την εξαίρεση που ισχύει στην περίπτωση κατά την οποία υπάρχει αδικαιολόγητη αργοπορία εκ μέρους της διοίκησης κατά την εξέταση της αίτησης οπότε η νομιμότητα της πράξης κρίνεται με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της υποβολής της αίτησης. (Βλ., μεταξύ άλλων, Δημοτική Επ. Αγ. Δομετίου ν. Χριστοφόρου κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 434, και Δήμος Στροβόλου ν. Βορκά κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 514.)
Βάσει του Κανονισμού 5(2) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π. 55/90) οι καθ' ων η αίτηση είχαν υποχρέωση να απαντήσουν στο πρώτο αίτημα του αιτητή μέσα σε προθεσμία τριών μηνών από της υποβολής του ή μέσα σε μεγαλύτερη προθεσμία που τυχόν θα συμφωνείτο γραπτώς. Όπως προκύπτει από τα γεγονότα που παράθεσα πιο πάνω, οι καθ' ων η αίτηση, ενώ όφειλαν να απαντήσουν στο πρώτο αίτημα του αιτητή, ημερομηνίας 7/11/1996, μέχρι τις 6/2/1997, του απάντησαν στις 28/5/1997, με καθυστέρηση δηλαδή τεσσάρων σχεδόν μηνών. Μέσα σε δύο μήνες και μία εβδομάδα από τη λήψη της αρνητικής απάντησης στο πρώτο του αυτό αίτημα, ο αιτητής, στις 6/8/1997, υπέβαλε νέο τροποποιημένο αίτημα για την επιδιωκόμενη ανάπτυξη. Αν, επομένως, είχε πάρει την απάντηση στο πρώτο του αίτημα μέχρι τις 6/2/1997, όπως επιβάλλετο από τον Κανονισμό 5(2), το νέο του τροποποιημένο αίτημα θα είχε υποβληθεί μέχρι τις 12/4/1997. Ακολούθως οι καθ' ων η αίτηση θα έπρεπε να είχαν εξετάσει το νέο αυτό τροποποιημένο αίτημα μέσα σε προθεσμία τριών μηνών, ήτοι μέχρι τις 11/7/1997. Μέσα σε ολόκληρη την περίοδο αυτή το κτήμα του αιτητή εκαλύπτετο από το καθεστώς της ζώνης "Η1" και όχι αυτό της ζώνης "Ζ1" που ίσχυσε από τις 14/8/1997, και με βάση το οποίο εξετάστηκε το τροποποιημένο αίτημα του. Είναι φανερό ότι, με την αργοπορία τους να εξετάσουν το πρώτο αίτημα του αιτητή, οι καθ' ων η αίτηση προκάλεσαν καθυστέρηση στην υποβολή του νέου του τροποποιημένου αιτήματος και μετάθεσαν το χρόνο υποβολής του για τέσσερις περίπου μήνες. Η αργοπορία αυτή μετάφερε την ημερομηνία εξέτασης του τροποποιημένου αιτήματος σε χρόνο μεταγενέστερο της αλλαγής της πολεοδομικής ζώνης που έγινε στις 14/8/1997. Οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν κατά παράβαση της τρίμηνης προθεσμίας που τίθεται από αυτούς τούτους τους περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Κανονισμούς για την εξέταση πολεοδομικών αιτήσεων με αποτέλεσμα η απόφαση πάνω στο τροποποιημένο αίτημα να ληφθεί μετά τις 14/8/1997, και δη στις 23/2/1998.
Δοθέντος ότι υπήρξε ανεπίτρεπτη καθυστέρηση των καθ' ων η αίτηση να επιληφθούν του πρώτου αιτήματος του αιτητή είναι φανερό ότι το νομικό καθεστώς με βάση το οποίο θα έπρεπε να εξεταστεί το επακόλουθο δεύτερο αίτημα ήταν, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, εκείνο που ίσχυε πριν τις 14/8/1997, δηλαδή η προηγούμενη ζώνη "Η1" και όχι η ζώνη "Ζ1". Πράγματι οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν κατά ουσιώδη πλάνη περί τον εφαρμοστέο νόμο.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146(4)(β) του Συντάγματος.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.